Morgunblaðið - 23.04.1987, Blaðsíða 12

12 C
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 1987
Hversvegna ÞjóðarfLokkur
eftir Stefán
Ágústsson
Kosningar fara nú í hönd. Enn
á ný standa kjósendur frammi fyrir
því að velja þá menn sem sitja skulu
Alþingi íslendinga næsta kjörtíma-
bil.
Loforðin hrannast upp og aldrei
hafa fleiri, úttútnaðir af einskærri
fómfýsi, gert þjóðinni það ómót-
stæðilega tilboð að kjósa sig á þing.
En það getur verið vandi að velja
og margir taka sér góðan tíma til
umhugsunar áður en þeir ákveða
sig. Sumir sveiflast til og frá í takt
við höggin sem greidd eru á víxl í
því sjónarspili sem sett er á svið
fyrir alþjóð. Aðrir eru einfaldlega
ennþá að hugsa málið og því meir
sem þeir hugsa, en síðustu dagana
hefur þetta mælst í skoðanakönn-
unum vera um 30% kjósenda, gæti
sú freisting að skila auðu, orðið
sífellt áleitnari.
Enn aðrir leiða hugann að loforð-
um og efndum þeirra manna sem
í boði eru. Heftir ekki tekist að
halda verðbólgunni í skefjum? Er
ekki framundan betri tíð með blóm
í haga?
Þeir eru trúlega fáir sem ekki
fagna því að óðaverðbólgan var
stöðvuð. En hverjum var það að
þakka? Nærtækast er að trúa því
að þetta stórvirki sé einungis að
þakka ríkisstjóm Sjálfstæðisflokks-
ins og Framsóknar sem nú er í það
mund að skila umboði sínu.
En svo er það nú bara alls ekki.
Segja má að því hafi ráðið alger
tilviljun að það var einmitt þessi
ríkisstjóm en ekki einhver önnur
sem sat að völdum þegar aðilar
vinnumarkaðarins, launþegar og
atvinnurekendur, gerðu verðbólg-
una að máli málanna og hjöðnun
hennar að grundvallaratriði í kjara-
samningum sínum. Þeir settu
ríkisstjóminni nánast úrslitakosti.
Það er sannarlega forvitnilegt
að fylgjast með málflutningi stjóm-
málaflokkanna þessa dagana.
Einkum þeirra sem telja tilveru sína
byggjast á óumbreytanlegu nátt-
úmlögmáli og dæma öll önnur
framboð því óalandi og óferjandi.
Þessa dagana lætur Sjálfstæðis-
flokkurinn óspart í veðri vaka að
engin þriggja flokka stjórn hafi
orðið langlíf á íslandi. Þetta er
dálítið skemmtileg fullyrðing í ljósi
þess sem Matthías Bjarnason, sam-
gönguráðherra, viðhafði í sjónvarp-
inu 15. apríl sl. þar sem hann
upplýsir okkur um, sem flestir
reyndar muna, að við síðustu stjóm-
armyndunartilraunir hafi Sjálf-
stæðisflokkurinn reynt að standa
fyrir breiðara samstarfi, en ekki
tekist. Já, þeir em sjálftr sér sam-
kvæmir á þeim bæ, eða hvað finnst
kjósendum?
Framsóknarflokkurinn er á stöð-
ugu undanhaldi, einkum eftir að
formaðurinn yfírgaf kjördæmi sitt
á Vestfjörðum. En hvemig má ann-
að vera með flokk sem hefur það
eitt að markmiði að komast í ríkis-
stjóm og gildir þá nánast einu með
hveijum. Annar maður á lista
flokksins á Vestfjörðum, Pétur
Bjamason, amaðist á framboðs-
fundi mjög við framboðum litlu
flokkanna. Greinilegt var þó að
hann virtist ekkert alltof ánægður
með frammistöðu síns flokks sem
skilja mátti sem elliglöp því hann
minnti kjósendur á það að flokkur-
inn hefði jú orðið 70 ára á síðasta
ári. Er þeim því nokkur vorkunn.
Stefán Ágústsson
„Inn í alla þessa upp-
lausn og umræður
stígur nú Þjóðarflokk-
urinn sín fyrstu spor á
vettvangi sljórnmál-
anna. Aðalbaráttumál
Þjóðarflokksins er
gegn núverandi mið-
stýringu og ríkisfor-
sjárstefnu fjórflokk-
anna.“
Um Alþýðuflokk og Alþýðu-
bandalag er óþarft að fjölyrða.
Formaður Alþýðuflokksins er þegar
farinn að undirbúa afsögn sína.
Eftir allan bægslaganginn skal nú
hlaupið frá öllu saman. Hefur Al-
þýðuflokkurinn gengið flokka
lengst í að tileinka sér baráttumál
Þjóðarflokksins, sem ekki hljómar
trúverðuglega þegar þeir á sama
tíma boða miðstýringu lífeyrissjóða-
kerfísins. Þótt þeir tali um deildar-
skiptan sjóð, bera vinnubrögð þeirra
þess ekki vott að þeir viti hvað
hugtakið þýðir.
Alþýðubandalagið veldur litlum
heilabrotum hjá fólki þessa dagana.
Eftir að hafa sett verkalýðsforyst-
una út í kuldann hefur gáfumanna-
félagið sem eftir stendur ekkert upp
á að bjóða nema gamlar klisjur sem
raðað er svolítið öðruvísi saman
fyrir þessar kosningar en þær
síðustu. Leit þeirra á dögunum að
nýjum stefnumálum bar aldrei til-
ætlaðan árangur. Upphrópanir
þeirra ná ekki til þjóðarinnar og er
þá boðskapur friðarhöfðingjans á
Reykjanesi meðtalinn.
Kvennalistinn hefiir í skoðana-
könnunum bætt við sig nokkru fylgi
sem kemur trúlega að mestu frá
Alþýðubandalaginu. Þær hjá
Kvennalistanum fundu nefnilega
upp það snilldarbragð að taka helst
aldrei afstöðu til mála fyrr en Al-
þýðubandalagið hafði opinberað
sína. Það var svo þægilegt að láta
aðra semja þessháttar fyrir sig.
Harla lítil ástæða er til að eyða
púðri á Borgaraflokkinn. Fæðing
hans var með þvílíkum endemum
að engin rök geta hnigið að því að
hann verði langlífur. Hann mun því
andast með álíka skjótum hætti og
hann fæddist. Spurningin verður
einungis um það hve hljóðlega hann
rennur aftur heim til föðurhúsanna
á ný, en Sjálfstæðisflokkurinn hefur
lýst því yfír að náðarfaðmurinn bíði
opinn og andi fyrirgefningar þegar
farinn að svífa yfír vötnunum.
Inn í alla þessa upplausn og
umræður stígur nú Þjóðarflokkur-
inn sín fyrstu spor á vettvangi
stjómmálanna. Aðalbaráttumál
Þjóðarflokksins er gegn núverandi
miðstýringu og ríkisforsjárstefnu
fjórflokkanna.
Það er athyglisvert að eftir að
ljóst varð að Þjóðarflokkurinn ætl-
aði sér í kosningabaráttuna með
þessi mál á oddinum, fóru flestir
hinna flokkanna að gera út á
byggðastefnu og valddreifingu, út
til landshlutanna. Stefna Þjóðar-
flokksins er því nú þegar farin að
bera árangur.
En getum við treyst öðmm flokk-
um til að koma fram stefnu Þjóðar-
flokksins? í málflutningi sínum
hefur Þjóðarflokkurinn bent á að
ef framkvæmdavaldið sé að mestu
tekið frá Alþingi, verður engin þörf
fyrir 63 alþingismenn. Á þetta hafa
hinir flokkarnir ekkert minnst, enda
ekki von þar sem þeir hafa nýlega
sameinast um að fjölga alþingis-
mönnum. Miðað við fólksfjölda ættu
Bandaríkjamenn að vera með
63.000 þingmenn til að standa jafn-
fætis afreki okkar Islendingá.
Nei, öðrum flokkum verður því
ekki treyst fyrir framgangi þessarar
stefnu Þjóðarflokksins. Þjóðar-
flokkurinn mun því ótrauður berjast
áfram fyrir baráttumálum sínum.
Þriðja stjómsýslustigið eða millistig
milli sveitarfélaga og ríkisvalds er
alger forsenda þess að fólkið í
landinu fái ábyrgð og völd til að
stjórna sínum innri málum sjálft.
Þjóðarflokkurinn mun aldrei sætta
sig við neina aðra lausn.
Því hefur verið haldið fram að
ísland væri of lítið til að því væri
skipt í landshluta eða fylki. Því
væri gaman að spyija hversvegna
verið var að skipta landinu í kjör-
dæmi? Er landið ekki of lítið til
X-D VESTURLANDSKJÖRDÆMI X-D VESTURLANDSKJÖRDÆMI
X-D VESTURLANDSKJÖRDÆMI *
ibúar ú Vesturlandi
Heröum sóknina
i
co
§
1
p: Pað er staðreynd að sjálfstæðisflokkurinn
[g nær lengra og skilar betri árangri en aðrir flokkar.
S Það sannar sagan. Ljáðu sjálfstæðisflokknum
O fylgi þitt og við munum vinna að þessum málum:
tttvinnusókn í kjördæminu, í hefðbundnum
og nýjum atvinnugreinum.
s
1
co
Q
Ci
^érstöku átaki í málefnum landbúnaðar.
raustum samgöngum-Raunhæfri byggðastefnu.
mm
í - flugu húsnæðislánakerfi fyrir alla landsmenn.
mhverfismálum, landgræðslu og trjárækt.
■ ' enntun og menningarmálum.
SXuknum hagvexti og jafnvægi í efnahagsmálum
- Bættum lífskjörum.
X-D 0 réttri leið
X-D VESTURLANDSKJÖRDÆMI X-D VESTURLANDSKJÖRDÆMI X-D VESTURLANDSKJÖRDÆMI