Morgunblaðið - 23.04.1987, Blaðsíða 40

40 C
MORGUNBLAÐIÐ, FTMMTUDAGUR 23. APRÍL 1987
SVIPMYNDIR UR BORGINNI i f Ormsson
í strætísvagni í miðri
kosningabaráttu
Senn dregur til tíðinda. íslend-
ingar ganga að kjörborðinu
laugardaginn 25. apríl og velja
fulltrúa sína á Alþingi næstu fjög-
ur árin. Kosningamar eru víða
aðalumræðuefnið og spennan fer
vaxandi dag frá degi. Það var
einn morgun í miðri viku snemma
í aprílmánuði að þær bárust í tal
í strætisvagni, leið eitt, Lækjart-
org — Norðurmýri.
— Ég hef fylgst með kosninga-
baráttu síðan snemma á öldinni
og man varla eftir annarri eins
óvissu um úrslitin og nú, heyrði
ég eldri mann, eitthvað á sjötugs-
aldri, segja við kunningja sinn þar
sem þeir sátu aftarlega í vagnin-
um og ræddu málin. Þeir létu
neftóbaksdós ganga á milli sín.
Sá sem sat nær glugga var sam-
mála því að óvissan væri mikil.
Hann sagðist vera hálfáttræður
og muna tímana tvenna. Sagðist
vera utan af landi og hafa búið í
borginni undanfarin tuttugu ár
og væri nú á elliheimili, færi samt
allra sinna ferða. og kvaðst vera
furðu brattur miðaði við að hafa
stundaö erfiðisvinnu í landi og á
sjó alla sína tíð. Kvartaði yfir þvi
að hann væri oröinn ansi gleym-
inn, myndi varla nokkurn skapað-
an hlut frá fyrri árum, ekki eftir
1970. Rámaði þó í að hafa verið
í framboði fyrir Alþýðuflokkinn
fyrir norðan á striðsárunum eða
rétt fyrir stríð, neðarlega á lista.
Hann sagði að jafnaðarstefnan
hefði átt hug sinn allan.
Það var skal ég segja þér á
þeim árum þegar fyrir flokknum
voru menn eins og Héðinn og Jón
Baldvinsson. Nú eru aðrir tímar
o g helst tölvusérfræðingar í fram-
boði fyrir flokkinn. Er það ekki
annars? spurði hann og sessu-
nautur hans sagðist ekki hafa
hugmynd um það.
„Hvemig líst þér á stjómmálin
í dag?
— Æ, ég veit það ekki. Ég leit
inn í kaffí og kökur á kosninga-
skrifstofu Borgaraflokksins um
daginn, sagði sá eldri og hellti
neftóbaki á handarbakið.
„Nú, já, var það ekki gaman?
— Jú, jú, og ég hef ekki smakk-
að betra kaffi og kökumar maður.
Og þama var Albert.
„Jæja. Og flutti hann ræðu?
spurði sá yngri, maður líklega
hálfsjötugur í úlpu, með gleraugu
og gráhærður.
— Nei, það held ég ekki, ekki
varð ég var við það. Ekki á með-
an ég var þama. Það var nokkuð
margt, svaraði sá er sagðist vera
hálfáttræður og hafa stutt Al-
þýðuflokkinn á stríðsárunum.
Hann var að mér sýndist nokkuð
framlágur, boginn í baki, hvítur
fyrir hærum.
„Og hvaða stefnu hefur þessi
Borgaraflokkur?"
— Stefnu? Elsku vinur. Spurðu
mig ekki að því. Ég hef ekki hug-
mynd um það.
„Nú. Hvemig stóð þá á því að
þú varst þama í kaffísamsætinu?"
Vagninn var lagður af stað úr
Lækjargötunni og ók upp Hverfís-
götuna.
— Dóttir mín styður Borgara-
flokkinn. Hún vinnur á skattstof-
unni. Hún segir að það sé búið
að fara illa með Albert.
„Jæja. Hvemig má það vera?
Mér þykir hann brattur. Hóar
saman liði og orðinn hálfsjötugur.
Stofnar flokk eins og ekkert sé
auðveldara."
— Já, já. Og þama var Helena.
„Nú, flutti hún ræðu?
— Nei, hún var nú aðallega í
símanum.
„Er hún ekki í framboði?
— Jú, er það ekki? Er ekki öll
fjölskyldan í framboði? Strákurinn
í VeSturlandskjördæmi. Og leiðir
ekki stelpan listann fyrir austan?
Vagninn ók um Njálsgötuna og
það var fámennt en góðmennt í
vagninum.
„Hvemig var andinn þama á
kosningaskrifstofunni? Fannst
þér fólkið vera bjartsýnt fyrir
hönd Borgaraflokksins?
— Það vom nú flestir að dá-
sama bakkelsið og tertumar,
maður.
„Talaðirðu nokkuð við Albert?
Hann hefur ekki boðið þér vindil?
— Nei, elsku vinur. Ekki bauð
hann mér vindil, en hann kinkaði
til mín kolli. Það var einhver að
tala um það þama á kosninga-
skrifstofunni að Borgaraflokkur-
inn væri til viðtals um endurskoð-
un vamarsamningsins.
„Jæja. Vilja þeir kannski láta
herinn fara?
— Ég hef ekki hugmynd um
það. Hver veit það, hvað þeir en*
að hugsa? Það er skrítið. Ég sá
þama á kosningaskrifstofunni
yfírlýsta framsóknarmenn og það
sem er öllu verra, yfirlýsta kom-
múnista.
„Hvað segirðu? Kommamir
hafa nú ekki hingaö til stutt Al-
bert
— Nei. Samt vom þeir þama
á kosningaskrifstofunni í spjald-
skrárvinnu, það fór ekki á milli
mála. Það em heldur ekki ein-
göngu sjálfstæðismenn á listan-
um. Þar em menn úr öllum
flokkum.
Vagninn var kominn yfir á
Hlemm. Þar fór sá yngri úr vagn-
inum en spurði rétt áður:
„Hvað ætlarðu að kjósa?
— Æ, ég veit það ekki.
Kannski Albert. Hún Kristín mín
segir að það hafí verið farið illa
með hann. Ég hef alltaf samúð
með mönnum sem farið er illa
með.
„Ertu þá ekki lengur krati?
Ertu hættur að kjósa Alþýðu-
flokkinn?
— Alþýðuflokkinn? Ég hef
aldrei kosið Alþýðuflokkinn. Hver
segir að ég hafi kosið Alþýðu-
flokkinn?
„Nú, þú sagðir áðan að þú hefð-
ir verið í framboði fyrir Alþýðu-
flokkinn, fyrir norðan, á stríðsár-
unum.
— Jæja, sagði ég það. Getur
það annars verið? Svei mér þá ég
man það ekki, sagði sá eldri og
þeir vinimir fengu sér í nefið,
rétt áður en sá yngri kvaddi og
fór úr vagninum við Rauðarárstíg-
inn ...
Hverjum er myndbandamarkaður-
ínn skyldari en kvikmyndahúsunum?
eftir Gretar
Hjartarson
Greinilega er Magnús Ólafsson
vel móttækilegur fyrir ósannindum
og óstaðfestum fullyrðingum um
þróun á myndbandamarkaðnum.
Grein hans er svarað í þeirri von
að hann sé jafn móttækilegur fyrir
sannleikanum.
Mig langar að fara nokkrum orð-
um um tilkomu Myndbandaleigu
kvikmyndahúsanna, þar sem sú
saga virtist vefjast fyrir Magnúsi í
blaðagrein hans. Myndbandaleiga
kvikmyndahúsanna var stofnuð af
Guðgeiri Leifssyni árið 1981. Rak
Guðgeir fyrirtækiö til ársins 1985
og síðustu árin í samvinnu við Jó-
stein Kristjánsson (JB Myndbönd).
Vai- Myndbandaleiga kvikmynda-
húsanna i einkaeign þessara manna
þar til í september 1985, en þá var
reksturinn kominn í mikii vand-
ræði. I desember 1985 stofnuðu
Hafnarbíó, Háskólabíó og Laugar-
ásbíó Myndbandaleigu kvikmynda-
húsanna hf., en við höfðum áður
lagt inn efni til MK á prósentukjör-
um. Þegar þessi þijú bíó yfirtóku
MK hófst mikið stríð, sem fólst í
því að nokkuð margir myndbanda-
leigumenn hættu að kaupa efni af
okkur rétthöfum. Mótleikur okkar
var sá að efla M.K. með því að
opna fleiri leigur. Nú í dag rekum
við leigur á 4 stöðum í Reykjavík.
Þá eru 7 einkaaðilar með efni frá
MK á jafnmörgum stöðum á lands-
byggðinni.
Ég er ekki sammála M.Ó. um
að myndbandaleigur eigi eingöngu
að vera reknar af einkaaðilum til
framfærslu fjölskyldu þeirra. Laug-
arásbíó hefur verið rekið í 27 ár
og hefur hagnaður af rekstrinum
runnið til Hrafnistuheimilanna til
að byggja yfir aldraða, sem telja
verður mjög verðugt verkefni. Það
var skoðun stjómar bíósins að þeg-
ar aðsókn fór að minnka að
kvikmyndahúsum væri rétt að finna
nýjar leiðir, ein af þessum leiðum
var að taka þátt í myndbandamark-
aðnum.
M.Ó. veður reyk þegar hann tal-
ar um Laugarásbíó sem opinbert
fyrirtæki. Laugarásbíó er eign Sjó-
mannadagsins í Reykjavík og
Hafnarfírði, sem og einnig Hrafn-
istumar og Happdrætti DAS. Ég
er hræddur um að stjómir og félag-
ar í Sjómannadagsráði séu ekki
„Ég tel að skrif M.Ó.
séu ekki til bóta fyrir
þennan atvínnurekstur
og ekki till að koma friði
á milli framleiðenda,
leigueigenda og við-
skiptavina.“
sammála M.Ó. um að Dvalarheimili
aldraða sjómanna séu í eigu hálf
opinberra sjóða. Ég held að M.Ó.
ætti að kynna sér málin betur áður
en farið er með fleipur sem þetta.
Ég er ekki alveg viss um hvort
M.Ó. hefur efhi á að tala um sið-
leysi í viðskipturn þeirra sem standa
að rekstri MK. 1 þaö minnsta lagði
lögreglan ekki hald á ólögleg mynd-
bönd hjá MK í aðgerðum sínum
þann 22. desember 1986. Aftur á
móti var lagt hald á milli 14 og 15
þúsund ólöglegar spólur hjá félög-
um í Samtökum íslenskra mynd-
bandaieiga, en M.Ó. kom ekki til
starfa þar fyrr en eftir þær aðgerð-
ir.
Grétar Hjartarson
Ég er ósammála M.Ó. um að það
sé hægara fyrir opinbert eftirlit i
smáum rekstri. Eins og við rekum
MK er allt okkar leigukerfi tölvu-
vætt og höfum við ekki fengið
neinar kvartanir varðandi það frá
opinberum aðilum.
Varðandi þá fullyrðingu M.Ó. að
við eigendur MK fjölföldum myndir
okkar í slíku upplagi að við fyllum
okkar leigur af efni sem ekki selst,
er það að segja: Laugarásbíó leggur
inn í MK 5 til 15 eintök af hverjum
titli sem dreifast á 4 leigur í
Reykjavík og 7 úti á landi. Þessar
upplýsingar hefði M.Ó. getað fengið
staðfestar áður en hann birti skrif
sín.
Varðandi starfsmann MK, Leó
Pálsson, er það að segja að hann
starfaði hjá MK frá 1981 þar til
við tókum við rekstrinum. Ég tel
að hæfari mann hafi ekki verið
hægt að fá til starfsins. Því vísa ég
á bug þeim rógi hjá M.Ó. að maður
sé verri fyrir það að eiga bróður
sem er forstjóri Háskólabíós.
Fullyrðingu M.Ó í niðurlagi
greinarinnar „Allir tapa“ um að
viðskiptavinir M.K. fái ekki þá þjón-
ustu sem á öðrum leigum vísa ég
á bug. Ég tel starfsfólk M.K. mjög
hæft og hjálplegt við viðskiptavini
sína, og að það sé betra annars
staðar er rangt.
Ad lokum verð ég aö segja að
ég tel að skrif M.Ó. séu ekki til
bóta fyrir þennan atvinnurekstur
og ekki ti! að koma friði á milli
framleiðenda, leigueigenda og við-
skiptavina.
Höfundur er stjórnarformaður
Myndbandaleigu kvikmyndahús- '
anna ogstarfar sem forstjóri
Laugarásbíós.