Morgunblaðið - 23.04.1987, Blaðsíða 58

58 C
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 1987

„JcL, þa£> Inehir ypiHeikt vcri<5
min reynsla, ofc lconur eru hrif nar af
mönnum sem heimta- o%> fcí c&
borgd helm'mgiinn cxf öllu."
Með
morgunkaffinu
Mamma. Þetta er hræði-
legt. Mér finnst hann svo
svakalega framsóknar-
mannslegur.
HÖGNI HREKKVISI
//TýMD/K.ÐU vhttlingmum PÍnum.*3/
ÖfEKKI KETTUNGUR'"
ÍSLENSKUR HER
TO Velvakanda.
A framboðsfundi á Blönduósi
útvörpuðum í kvöld, 12. apríl, fékk
Borgaraflokkurinn eftirfarandi
spumingu. Ætlið þið að stofna
íslenskan her og segja upp vamar-
samningnum o.s.frv. Svarið var
þannig að ég held. „Nei, við ætlum
ekki að stofna íslenskan her. Við
höfum okkar hulduher." Eftirfar-
andi kom upp í hugann eftir að
heyra þetta. A ýmsu á níaður von
í íslenskri pólitík. í landi kvenna-
framboðs og þar sem skjaldborg er
mjmduð um mann sem greinilega
ætti vel heima við sunnudagsmessu
í Ameríku þar sem hann gæfi stórt
í baukinn í augsýn litlu mannanna,
sem lítið eiga af vitsmunalegum og
veraldlegum auði.
Heimkoma Helenu Albertsdóttur
leysti fyrir mig mikinn vanda. Ég
er á móti því að koma okkur niður
úr tijánum og út úr Bedúínatjaldinu
sé seinkað með valdbeitingu. Lofum
náttúrunni að ráða. Ef „flokks-
formaður" er farinn að haga sér
öðruvísi en tíðkast hefur, þá hug-
leiðum vel máiið áður en við refsum
honum. Vandinn er leystur hjá
mér. Ég kýs ekki Steingrím, sem
vissulega á það skilið (né Flokk
mannsins sem ég áður taldi skjm-
samlegan kost), nei, Þorsteinn fær
atkvæðið, þökk sé honum.
Og þó. Það væri hugsanlegt að
kjósa Borgaraflokkinn. Ekki vegna
Alberts heldur vegna þess að um
eitthvað nýtt og bitastætt væri að
ræða í hans stefnu. Þá væri íslensk-
ur her kjörið mál.
Að við Islendingar skulum ekki
hafa vísi að her er rugl, sennilega
öllum óskiljanlegt utan okkar lands
og nokkrum prósentum íbúanna hér
líka. Rugl þetta varð ekki til meðal
okkar fyrr en eftir síðari heimsstyij-
öld. Astæðan: Kommar og ýmsir
vinstrimenn töldu eftir ýmsa at-
burði 3. og 4. áratugarins, að
lögregla og þá ekki síður her væri
fyrst og fremst til þess nothæfur
að beija á verkalýðnum. Eftir 1945
var margt orðið breytt. M.a. stór-
veldin voru nú aðeins þijú, þ.e.a.s.
Sovétríkin, Bandaríkin og Island.
Ergó. íslendingar geta aldrei haft
herafla á við hin tvö, þar af leiðir
að við eigum að sigla sofandi að
feigðarósi.
Það er varla nema stigsmunur á
her smáþjóðar annars vegar og lög-
reglu hins vegar. Hér er symból og
um ófyrirsjáanlega framtíð nauð-
synlegt fylgifé þessara villidýra sem
maðurinn er.
Frá mínum bæjardyrum séð hef-
ur það aldrei verið spuming að við
ættum að hafa okkar eigin her. Það
má kalla hann hvað sem er, heima-
vamarlið, hjálparsveitir á neyð-
artímum eða annað. Fjármögnun
er stór spuming í landi græðginnar
og þráans. En sé ísland hemaðar-
lega þýðingarmikið, sem ég ekki
dreg í efa, sé ég nú enga vanvirðu
í því að láta NATO borga brúsann.
Vegna þess að okkar skjmsamleg-
ustu vamir mundu aðeins að litlu
lejrti gagnast NATO og vamimar
sem þeir vilja, að takmörkuðu leyti
vera það sem okkur mest vantar.
Hefði Borgaraflokkurinn vakið
upp hugmjmdir Jóns Sigurðssonar
forseta frá miðri 19. öld um her-
þjálfun íslendinga styddi ég flokk-
inn heilshugar og svo væri um fleiri.
1408-6250
DV frjálst og
óháðdagblað?
í kosningabaráttu gegna fjöl-
miðlar þýðingarmiklu hlutverki.
Upplýsinga- og áróðursgildi
þeirra er ótvírætt. Eftir því, sem
fólkinu hefur fjölgað og persónu-
legt návígi við stjómmálamenn
hefur minnkað, vegur þáttur
fjölmiðlanna þyngra í skoðana-
myndun almennings.
Ég er ein af fjölmörgum
áskrifendum DV frá því það hóf
göngu sína og hef ekki haft
ástæðu til að greina að blaðið
bæri ekki undirtitil sinn með
rentu þar til nú. Síðastliðna viku
hefur mátt ætla að DV væri
sérstakt málgagn Borgara-
flokksins.
Sem dæmi má nefna helgarp-
istil Ellerts Schram ritstjóra sl.
laugardag, sem ber fyrirsögn-
ina; Borgaraflokkurinn. í þætt-
inum íslensk tunga, leggur
Eiríkur Brynjólfsson út af nafni
Borgaraflokksins í samnefndri
grein. Stefnuskrá Borgara-
flokksins birtist innrömmuð með
fallegri fyrirsögn. Stefiiuskráin
og greinar þessar eru skreyttar
stórum myndum af Albert og
stuðningsmönnum hans og fyrir-
sagnir eru feitletraðar. Auk þess
er boðið uppá tveggja síðna við-
tal við einn frambjóðandann og
innrammað viðtal við annan. Um
síðustu helgi var viðtal við kosn-
ingastjóra Borgaraflokksins,
Helenu Albertsdóttur, í DV.
Það þarf engan speking til
að reikna út hver kostnaður yrði
á sambærilegum auglýsingum.
Borgaraflokkurinn hefur að
mínu mati fengið langtum meiri
athygli og umfjöllun í DV en
aðrir flokkar, meiri en nokkur
skynsamleg skýring fínnst á, því
ekki hefur enn örlað á merkileg-
um nýjungum, sem flokkur þessi
hyggst beita sér fyrir.
Nú þykir bæði mér og fleirum
að mál sé til komið að DV geri
öllum hinum flokkunum jafnhátt
undir höfði og sýni og sanni, að
DV er fijálst og óháð, og á eng-
an hátt uppá fjárhagslegan og
siðferðilegan stuðning Borgara-
flokksins komið.
Reykjavík, 5. apríl 1987,
Gyða Magnúsdóttir
21. apríl 1987
Ég óska eftir að tekið sé fram
að bréf þetta hafí verið sent DV
þann 6. aprfl ’87 og ekki fengist
birt. Ekki tókst að fá neina skýr-
ingu á því hvers vegna, þrátt
fyrir ítrekaðar tilraunir bréfrit-
ara.
Gyða Magnúsdóttir
Sjálf stæðisflokkurinn er
meira en Þorsteinn Pálsson
Til Velvakanda.
Núna síðustu daga hef ég heyrt
þá röksemd nokkurra fylgismanna
Borgaraflokksins að þeir ætli að
snúa baki við sinni lífsskoðun og
þeim flokki sem barist hefur fyrir
frelsi einstaklingsins og best hefur
rejmst íslensku þjóðinni í að bægja
frá áhrifum sósíalista í gegnum
árin, vegna þeirrar ástæðu einnar
að Þorsteinn Pálsson sé svo vondur
formaður.
Að mínu mati stendur valið um
tvo flokka, annars vegar Borgara-
flokkinn sem er dæmigerður fulltrúi
kreppukynslóðarinnar sem alin var
upp við atvinnuleysi, skömmtunar-
seðla, innflutningshöft, gjaldeyris-
höft og marga slíka fylgifiska
ofstjómunar, með tilheyrandi
skömmtunarstjórum og klíku-
skap sem af slíku leiðir. Það fólk
sem slíkt styður var orðið svo vant
slíku ástandi að það hélt að ástand-
ið væri eðlilegt. Hinsvegar stendur
valið um Sjálfstæðisflokkinn sem
sýnt hefur í verki innreið fijálsræð-
is í mörgum málum og má þar
tilnefna nokkur mikilsverð atriði:
Nægt lóðaframboð í
Reykjavík, fijálsir verðbréfa-
sjóðir, fijálsir vextir, aukið
ferðafrelsi með fijálsum gjald-
eyriskaupum og stóraukin lán til
húsbyggjenda, sem vonandi veija
til þess að verkamannabústaðir í
sinni núverandi mynd verði lagðir
af, vegna þeirra auðmýkjandi að-
stæðna sem íbúar þeirra eru settir
í með þeim stéttamismun sem og
klíkuskap við úthlutun sem þeim
fylgja.
Því stendur valið ekki um Þor-
stein Pálsson eða Albert, valið
stendur um hugsjón Sjálfstæðis-
flokksins annars vegar og sérhags-
munagæslu flokksbrotaframboðs
Alberts og hugmynda sósíalista
hins vegar. Varðandi röksemd þá
að Þorsteinn sé vondur formaður
fínnst mörgum einkennilegt, því
það eina sem hugsanlega Þorsteini
hefur orðið á, var að taka of seint
á skattsvikamáli Alberts, og því
fengu ofsafengnir og varhuga-
verðir ráðgjafar Alberts vafasama
átyllu til þess að efna til þessa ein-
kennilega kosningabandalags, sem
þeir höfðu lengi gengið með í mag-
anum. Persónulega fínnst mér
kostur á mönnum að þeir sýni sam-
ferðamönnum tillitssemi og þolin-
mæði í viðkvæmum einkamálum
eins og Albert var greinilega sýnd
í þessu máli. Skoðun margra virðist
þó vera sú að Þorsteinn hefði átt
að skjóta fyrst og spyija svo eins
og gert var í villta vestrinu á síðustu
öld. Ég á bágt með að trúa því að
einhver fjöldahreyfíng fínni í fé-
lagaskrá foringja sem gerir öllum
til hæfís strax í byijum ferils síns.
Gjaman vildi ég heyra álit eldri
sjálfstæðismanna á því hvort ein-
hveijir byrjunarörðugleikar hafi
ekki verið hjá föllnum foringjum
Sjálfstæðisflokksins, þeim Olafí
Thors, Bjama Benediktssyni og