Morgunblaðið - 23.04.1987, Blaðsíða 34

34 C
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 1987
Fyrirgreidslupólitík
eftir Guðmund
Jóhannsson
í munni hinna heittrúuðu og
syndlausu manna er fyrirgreiðsla
til einstaklinga, félagasamtaka eða
annarra siðspillandi ef hún er fram-
kvæmd af Alberti Guðmundssyni.
Hvað um alla bankastjóra, ráðherra
(aðra en Albert Guðmundsson), al-
þingismenn og aðra smærri og
stærri valdamenn, eru þeir nokkuð
siðspilltir, ef þeir leysa úr vanda,
þó ekki sé nema að hluta til hinna
Qölmörgu, er fylla biðstofur þessara
embættismanna á öllum viðtalstím-
um þeirra? Og víst er að flestir sem
leita á fund þessara embættis-
manna hafa sín vandamál, hvert
sem það nú er, og leggur það fyrir
þann sem leitað er til í þeirri von
að fá einhverja úrlausn þar á. Það
er svo mátulega trúverðugt að öllu
þessu fólki sé vísað frá vegna ein-
hvers kerfis sem embættismennirn-
ir hafa komið upp, en jafn víst er
að þessir ráðamenn hafa mismun-
andi vilja og nennu til að aðstoða
aðra en sjálfa sig. En þar er Albert
Guðmundsson í sérflokki með hvað
hann setur sig betur inn í og skilur
vanda annarra og nennir að leggja
á sig vinnu til að aðstoða þá.
Við lestur í Morgunblaðinu 15.
apríl sl. eftir Benjamín H.J. Eiríks-
son kom mér í hug, að sem fyrrver-
andi bankastjóri skrifaði hann
sennilega af reynslu og þekkingu
þar sem hann talar um nr. 31 á
listanum. Ég tek undir með honum
að sjálfsagt geta svona afgreiðslur
gerst og hafa trúlega gerst bæði
hjá bankastjórum, sem og öðrum
embættismönnum. En hver er kom-
inn til að segja nr. 31 hafi ekki átt
eins mikinn rétt eða meiri en hinir
30. Þær eru því vandséðar hvatim-
ar allra þeirra skrifara, sem reyna
að sverta Albert Guðmundsson fyr-
ir að greiða úr erfíðleikum annarra,
hafí hann fremur heiður og þökk
fyrir. Með sanni má segja að þeim
brennur „eldur í æðum“, mönnun-
um er þeir setjast niður við rógskrif-
in.
Margt er skrýtið
í kýrhausnum
Allt frá árinu 1952 og fram til
þessa dags hefur fjármálaráðherra
haft heimild samkv. samningi við
stjóm Lífeyrissj. ríkisstarfsmanna
til að ráðstafa ákveðnum hluta af
ráðstöfunarfé sjóðsins, og verið
óháður af sjóðsins hálfu, til hverra
hann ráðstafaði fénu, hins vegar
bundinn af sömu lánskjömm og
aðrir lánþegar.
Nú, eftir 35 ár sem þessi heimild
hefur gilt er þetta allt í einu orðin
stórfrétt hvemig þessi heimild hefur
verið notuð frá 1980. Hvers vegna
frá þeim tíma? Er verið með tilraun
til að sá tortryggni í garð einhvers
og þá hvers? „Olyginn sagði mér“
var eitt sinn haft eftir kerlingarang-
anum henni „Gróu á Leiti“. Furðu
er hún lífseig sú gamla því eitthvað
er þetta líkt hennar bæjarfréttum.
Svona eftir öðm nú til dags þá
læðist að manni að verið sé í lúsa-
leit að ávirðingum á Albert
Guðmundsson í sambandi við þetta
íjaðrafok. Ríkisfjölmiðlarnir blása
þetta upp dag eftir dag sem stór-
frétt og blessaður fjármálaráðher-
rann núverandi afsakar sig með
sína 8 milljóna kr. ráðstöfun 1986,
að hún hafí verið vegna tilmæla við
sig frá forvera sínum í starfí. Mikil
er gæska mannsins og fyrir-
greiðsluvilji að veita átta milljónir
til að leysa vanda einhverra. Ráð-
herrann getur líka sett í sig hörku,
því um síðustu áramót segist hann
hafa afþakkað þennan beiska bikar
frá lífeyrissjóðnum. Þetta er mjög
hyggulegt svona rétt fyrir kosning-
ar, að vera ekki að flækja sig í
einhveijum vafasömum fyrir-
greiðslum. Til þess að sýna fram á
hve þetta væri nú háalvarleg frétt
þurfti fréttamaður sjónvarpsins að
ónáða sjálfan forsætisráðherrann
þar sem hann var við vígsluathöfn
flugstöðvarinnar Leifs Eiríkssonar
til að fá umsögn ráðherra á þessari
35 ára gömlu heimild. Það er lítið
sem hundstungan fínnur ekki.
Gallinn við þetta allt saman er
bara sá, að illkvittnin skín í gegnum
allan leikaraskapinn. Hitt er svo
önnur hlið á málinu hvort ekki eigi
að afturkalla þessa margumræddu
heimild, og mætti áreiðanlega ger-
ast með minna brambolti. Væri
ekki rétt að endurskoða bílafríðindi
ráðherra og bankastjóra svona í
leiðinni.
Lágkúran í hámarki
Af mörgu ómerkilegu sem fest
hefur verið á blað tvær til þijár
síðustu vikur sem níð um Borgara-
flokkinn og Albert Guðmundsson
er snepill sem gefinn hefur verið
út og dreift í íbúðir og á vinnustaði
og talinn vera „Stefnuskrá Borg-
araflokksins". Fyrir utan það, að
mér sýnist svona verknaður vera
saknæmur og falla undir hegning-
arlög sem skjalafals, þá sýnir hann
Guðmundur Jóhannsson
„Nei, ágætu menn, allur
þessi málatilbúnaður er
óheiðarlegur og sæmir
ekki mönnum í ykkar
stöðum og því eruð þið
ekki traustsins verðir.“
innræti höfundanna og hvers megi
búast við af þeim mönnum ef þeir
komast til valda ef þeir eru það
ekki nú þegar. Þó snepillinn beri
höfundum sínum vitni um óþverra-
háttinn og flestir sjái gegnum hann
og hafí skömm á, þá geta einstaka
menn notað hann sem heilagan
sannleika í áróðursskyni. Áleitinn
orðrómur er uppi um hver höfund-
urinn muni vera og er vonandi að
hann uppskeri eins og til er sáð.
Margt öfugmælið er viðhaft í
hita leiksins. Má hér nefna tvö
nærtæk dæmi. Á Stöð 2 flytur sá
prúði maður Birgir ísleifur Gunn-
arsson, í auglýsingaformi ásakanir
á hendur Alberti Guðmundssyni
fyrir að kljúfa Sjálfstæðisflokkinn,
og í blaðinu Varmá, blaði sjálfstæð-
ismanna í Mosfellssveit, er grein
eftir Matthías Á. Mathiesen ut-
anríkisráðherra og þar segir hann:
„Með framboði Borgaraflokks Al-
berts Guðmundssonar hafa mikil
mistök átt sér stað“ og hann heldur
áfram: „Aldrei áður hefur forustu-
maður úr röðum sjálfstæðismanna
sagt sig úr ábyrgðarstöðum fyrir
flokk þeirra og stofnað nýjan flokk
gegn sínum fyrri samheijum." í
framhaldi af þessum ummælum
mætti spyija: Hefur það nokkru
sinni gerst áður að samheijar
hafi staðið með rýtinginn á lofti
við félaga sinn með hótun um
að vera rekinn frá starfi ef hann
ekki segði sjálfur af sér. Almennt
hefur verið talið hingað til, að sá
valdi miklu sem upphafínu veldur,
og ljóst er hveijir það voru í þessu
tilfelli.
Nei, ágætu menn, allur þessi
málatilbúnaður er óheiðarlegur og
sæmir ekki mönnum í ykkar stöðum
og því eruð þið ekki traustsins verð-
ir. Það má og hveijum ljóst vera,
að ástæðan fyrir því að Álbert var
ekki vísað út af lista sjálfstæðis-
manna í Reykjavík var eingöngu
ótti forustunnar um fylgistap og
því átti að nota hann fram yfir
kosningar. Þetta er það sem kallað
hefur verið tvöfalt siðgæði. Að lok-
um má nefna, að samkvæmt frétt-
um virðast fleiri gleymnir með að
tíunda allar tekjur sínar til skatts
en Albert Guðmundsson, en menn
virðast hafa haft mestan áhuga á
að koma honum í sviðsljósið varð-
andi þau mál.
Höfundur er fyrrvenuidi fulltrúi,
nú eftirlaunamaður.
HVERNIG
VERÐA
UFSKJÖR
ÞÍNÁRID
1991 ?
Ríkisstjórnin hefur ekki Ieyst verðbólguvandann. Hún réðst með leiftursókn
gegn lífskjörum okkar árið 1983.
Árið 1986 náðist árangur í baráttunni gegn verðbólgu vegna þess að verkalýðs-
hreyfingin knúði ríkisstjórnina til að festa gengi og takmarka verðhækkanir.
Verðbólgan magnast núna vegna þess að stjórnarflokkarnir standa ekki við sitt
og láta mesta góðæri íslandssögunnar renna hjá án þess að hagnýta sér það.
Húsnæðislánakerfið er ekki verk ríkisstjórnarinnar. Verkalýðshreyfingin gerði
kröfur um breytingar á því og knúði þær fram í samningum.
Húsnæðislánakerfið er í hættu núna vegna þess að ríkisstjórnin skar framlag
ríkissjóðs niður um þriðjung.
Ríkisstjórnin átti ekki frumkvæðið að staðgreiðslukerfi skatta. Launþegahreyf-
ingin knúði þessa breytingu fram í síðustu heildarsamningum.
Réttlátt skattkerfi á ennþá langt í land,
vegna þess að ríkisstjórnin tregðast við
og heldur verndarhendi yfir fyrirtækjunum.
Fjárlagahallinn er gífurlegur. Skattar verða hækkaðir eftir kosningar. Á laugar-
daginn greiðir þú atkvæði um það, hvort fyrirtækin verða látin borga fjár-
lagahallann eða almenningur.
Rú þarft ríkisstjórn sem fylgir efnahagsstefnu sem þú getur treyst. Ríkisstjórnin
skreytir sig með stolnum fjöðrum. Ríkisstjórnin hefur ekki unnið fyrir þig.
Eftir kosningar vofa yfir kjaraskerðingar og skattahækkanir. Gegn því er
aðeins eitt ráð: Kjóstu þá sem vinna með þér. Hagsmunir alls launafólks eru
þeir sömu. Kjóstu Alþýðubandalagið.