Morgunblaðið - 05.05.1987, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. MAÍ 1987
BRESKIR EINÞÁTT-
UNGAR FRÁ ÍSAFIRÐI
Leiklist
Jóhann Hjálmarsson
Litli leikklúbburinn, ísafirði:
Heinn eini sanni Seppi eftir Tom
Stoppard og Svart og silfrað eft-
ir Michael Frayn.
Þýðing og leikstjórn:
Guðjón Ólafsson.
Búningar: Gréta Gunnarsdóttir.
Leikmynd: Guðni Ásmundsson.
Ljós: Sveinbjörn Björnsson og
Baldur Hreinsson.
Sýningarstaður: Hjáleigan,
Kópavogi.
Bresku leikritahöfundamir Tom
Stoppard og Michael Frayn hafa
báðir komið við sögu íslenskrar leik-
menningar, en í heimalandi sínu eru
þeir mjög þekktir pg vinsælir. Litli
leikklúbburinn á Ísafírði gerir nú
sitt til að kynna þá frekar með því
að setja á svið eftir þá einþáttunga
í splunkunýrri þýðingu Guðjóns 01-
afssonar og er hann jafnframt
leikstjóri.
Báðir þessir einþáttungar, Hinn
eini sanni Seppi og Svart og silfr-
að, eru vel skrifuð verk sem hafar
fyrst og fremst afþreyingargildi.
Hér er slegið á létta strengi.
Hinn eini sanni Seppi er grín um
leikara og gagnrýnendur. Tveir
gagnrýnendur koma til að fylgjast
með leiksýningu. Þeir ræða saman
um sýninguna og skiptast á skoðun-
um um hana og hinn háðski
Stoppard nýtur þess að draga fram
frasa og ýmiss konar markleysu
um stundum lýtir umsagnir um leik-
sýningar. Fyrr en varir eru gagn-
rýnendumir orðnir þátttakendur í
leiksýningunni og það hafa aðrir
gagnrýnendur orðið á undan þeim.
Astæðan er heillandi leikkona sem
dregur menn að sér, allir karlmenn
virðast ástfangnir af. Fléttan er
aftur á móti eins og í sakamálaleik-
riti og með því dularfulla andrúms-
lofti sem er fyrst og fremst breskt.
Þeir Bjami Guðmarsson og Páll
Ásgeir Asgeirsson leika gagnrýn-
enduma og hina eftirsóttu Sælu
leikur Marta Eiríksdóttir. Vigdís
Jakobsdóttir leikur Blíðu, Gísli B.
Gunnarsson Magnús, Rúnar Már
Jónatansson Símon, Jakob Faldur
Garðarsson Seppa lögregluforingja
og Dagmar Gunnarsdóttir frú Puðu.
Rödd þular í útvarpi er Jóhannesar
Arasonar.
Leikurinn í Hinum eina sanna
Seppa flokkast undir ósvikinn
áhugaleik og getur það ekki talist
til skaða hjá áhugaleikfélagi. Það
Leikendur i Svart og silfrað: Bjarni Guðmarsson og Gerður Eðvarðs-
dóttir. Myndin er tekin á æfingu.
Kammertónlist
Tónlist
Jean-Pierre Jacquillat
Jean-Pierre Jacquillat
Tónlist
Jón Ásgeirsson
Skilin milli lífs og dauða eru í
raun samofín, geimegld ein og
sama stundin og því er eins og lífíð
eigi sér takmark í dauðanum og
hefji með honum aðra og æðri lífs-
ferð. Þessi er sátt mannsins við
örlög sín og minningin um gengna
góðvini eins konar upphafín fegmn
á dauðanum. Á sama hátt og að
sérhver maður á dauðann vísan em
flestir óviðbúnir honum og oft er
þar höggvið sem síst skyldi og eins
og æðri máttarvöld vilji, að þar sé
lokið starfí, sem hálfunnið er. Eng-
inn ræður þessa gátu, sem þó
snertir hvem og einn, en fyrir sátt
sína hefur maðurinn lært að lifa
án ótta, jafnvel andspænis hinum
ægilegustu ógnunum.
Jean-Pierre Jacquillat var hrifínn
burt á besta aldri og við sem áttum
góðar stundir með honum á tónleik-
um Sinfóniuhljómsveitar íslands
söknum hans og minnumst hans
með þakklæti.
Nokkrir samstarfsmenn hans og
vinir minntust hans með tónleikum
í Bústaðakirkju sl. fímmtudag og
fluttu tónlist eftir Schumann, Beet-
hoven, Debussy, Messiaen og Cesar
Franck. Ágóðinn af tónleikunum
var látinn renna til styrktar bygg-
ingu tónlistarhúss á Islandi. Flytj-
endur á tónleikunum vom Einar
Jóhannesson, Martin Berkofsky,
Gunnar Kvaran, Guðný Guðmunds-
dóttir og Anna Málfríður Sigurðar-
dóttir.
Tónleikamir hófust á samleik
Einars og Berkofskys í Fantasie-
stiicke op. 72, eftir Schumann.
Einar er frábær klarinettuleikari
og leikur sér með ýmis falleg blæ-
brigði og mótar tónhendingar á
einstaklega „músikantískan" hátt.
Það sama má segja um leik Gunn-
ars Kvaran í litlu en fallegu til-
brigðaverki eftir Beethoven, yfír lag
úr Töfraflautinni eftir Mozart. Ber-
kofsky lék með í báðum verkunum
og þarf ekki að tíunda það frekar.
Hann er mikill „tekniker“ sem kom
mjög vel fram í einleik hans á
svítunni „Pour le piano“ eftir De-
bussy. Þrátt fyrir mikla tækni má
Berkofsky ekki missa sjónar á því,
að „impressionisminn" eins og hann
er fallegastur hjá Debussy má aldr-
ei vera ofgerður í styrk, því þá
breytast blæbrigðin í „tekniskan"
leik og myndgerð tónlistarinnar
verður „svart-hvít“.
Einar Jóhannesson lék smáþátt
úr því fræga verki Messiaens, sem
ber nafnið „Kvartett um endalok
tímans". Þar fór Einar á kostum
og lék snilldar vel á klarinettið sitt.
Síðasta verkið á efnisskránni var
A-dúr fíðlusónatan eftir César
Franck. Þessi sónata, sem er ein-
hvert besta sónötuverk franskrar
tónlistarsögu og samin fyrir fíðlu-
snillinginn Eugéne Ysaye, var hér
flutt af Guðnýju Guðmundsdóttur
konsertmeistara og Önnu Málfríði
Sigurðardóttur. í heild var flutning-
urinn glæsilegur og kraftmikill, þó
aðeins hefði mátt halda aftur af
píanóinu á einstaka stað. í upphafí
sumars eru íslendingar enn minntir
á fallvaltleikann og í stað fugla-
söngs og gróðurilms hefur Vetur
konungur vafíð allan gróður hvítum
feldi sínum, en einmitt undir þess-
um svala feldi blunda lífsfíjóin og
bíða þess að vakna til nýs lífs.
Jón Asgeirsson
Þeir verða seint greipdregnir í
Kammermúsikklúbbnum og eins raun
og þeim sem gefin er seiglan halda
þeir upp á stórafínæli með þeim
hætti, að veislur standa svo vikum
skiptir. Þijátíu ár eru merk tíma-
mót og enn halda þeir upp á það
með tónleikum og flytja verk eftir
Haydn, Mozart og nýfíutt gamalt
verk eftir Wilhelm Kempff.
Fyrsta verkið var einn af
Erdödy-kvartettunum, þeim er fær
nafn sitt af tilbrigðaþætti um Aust-
urríska keisarasönginn, er flestir
þekkja nú sem þjóðsöng Þjóðveija.
Bæði fyrsti kaflinn er dæmalaust
góð tónsmíð og Tilbrigðaþátturinn,
þar sem lagið heyrist nær óbreytt
í öllum hljóðfærum. Tilbrigðavinn-
an fer að mestu fram í mótröddun-
um og var þessi tónvefnaður
fallega fluttur af Márkl strengja-
kvarttettinum. Það vantaði nokkuð
á hrynræna skerpu í menúettinn
og síðasti þátturinn, sem leika skal
„presto", var varla meira en „al-
legretto" í hraða. Þrátt fyrir lítinn
hraða var þokki yfír spilamennsk-
unni.
Annað verkið var strengjakvint-
ett, K 516, eftir Mozart. Þetta
verk er meðal fegustu kammer-
verka hans. Þar má heyra dýpri
sársauka en algengt er hjá Moz-
art. Menúettinn (annar þátturinn)
er sérkennileg tónsmíð og óvenju-
leg hvað snertir hljóðfall, sem
annars er frekar bundið í klassisk-
um menúett. Þriðji þátturinn er í
sársaukafull bæn“, sem er
undirstrikuð með hægum inngangi
fjórða þáttar er síðan snýst upp í
glaðværð en endar með óróleika
og spennu. Menúettinn og hægi
kaflinn var vel leikinn, nema síðasti
tónninn, sem fyrsti fiðlari flaskaði
á. Til liðs við Márkl strengjakvart-
ettinn kom Ásdís Þorsteinsdóttir
Stross og lék aðra fíðlu. Ásdís er
ágætur fiðlari og ekki annað að
heyra, en vel færi á með henni og
félögunum í samleik og túlkun.
Síðasta verkið er eftir píanósnill-
inginn Wilhelm Kempff. Þetta verk
var samið 1942 en fyrst flutt af
Márkl strengjakvartettinum 1985
og er ráðgert að leika verkið inn
á hljómplötu innan skamms. Verk-
ið er ekki frumlegt og minnir á
eitt og annað úr rómantískri tón-
Iist, en síðasti kaflinn, sem ber
yfírskriftina Tempo di Bourré, var
býsna skemmtilegur áheymar. Ef
leikur Márkls kvartettsins ber
sömu einkennin í verki Kempffs
og í Mozart og Haydn má segja
að leikur félaganna hafí ekki verið
átakamikill, en hins vegar oft
nokkuð fágaður, þó að hann hafí
ekki verið laus við hnökra, er oftar
heyrðust hjá fyrsta fíðlara en öðr-
um félögum hans í kvartettinum.
Aukin ferðamannastraumur til
Bergen í kjölfar söngvakeppni
FERÐAMÖNNUM til Bergen frá
Norðurlöndunum fjölgaði um
38% síðastliðið sumar frá árinu
áður. Bergen-búar þakka það
góðri skipulagningu á Söngva-
keppni sjónvarpsstöðva sem þar
var haldin í fyrra og lauk með
sigri Söndru Kim frá Belgiu.
Einnig segja þeir að jákvæð
umfjöllun erlendra blaðamanna
um keppnina hafi haft góð áhirf.
Auk fjölgunnar ferðamannahópa,
hefur fundum og stærri ráðstefnum
Qölgað til muna og segjast ráða-
menn í Bergen hafa fjárfest vel
þegar þeir héldu keppnina. Á aðeins
einu árí hefur hótelrými í Bergen
verið aukið um 50% frá því sem
það var fyrir keppnina, segir í frétt
frá ferðamálaráðinu í Bergen, og
nýr flugvöllur verður tekin í notkun
í byijun næsta árs.
Gömul hansahús í Bergen