Morgunblaðið - 17.12.1987, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. DESEMBER 1987
Fyrir tveimur mánuðum
lók íslenska hljómsveitin
Sykurmolarnir í breska
tónleikaklúbbnum Town
and Country Club í Lond-
on. Þá var hljómsveitin
að hita upp fyrir banda-
rísku hljómsveitina The
Swans. Sykurmolarnir
voru fyrsta hljómsveit á
svið það kvöld, en í um-
fjöllun breska tónlistar-
blaðsins Melody Maker
var ekki annað að sjá en
að Sykurmolarnir hefðu
verið aðalnúmer kvölds-
ins og Swans til upphitun-
ar.
Þessir tónleikar urðu til að
stórauka áhuga stóru
hljómplötufyrirtækjanna á
Bretlandi á aö gera útgáfusamn-
ing við hljómsveitina og tíminn
sem síðan hefur liðið hefur farið
í að skoða með lögfræðingum,
íslenskum og breskum, samn-
Á sviðinu f Town and Country.
Ljósmynd/BS
VIÐ VORUM
S YKURMOLA RI\IIR ...
ingstilboð frá fyrírtækjum eins
og Jive/Somba, Poiygram, Rough
Trade og WEA. Það tekur allt sinn
tíma og til gamans má geta þess
að undirrítaður fékk að líta á
samningsuppkast frá einu fyrir-
tækjanna og það var um 50 bls.
af þéttskrifuöum texta. Annað
sem hefur ýtt undir áhuga bresku
fyrirtækjanna er velgengni lags-
ins Birthday í Bretlandi, þó ekki
hafi lagið náð að komast langt
uppfyrir 50. sætið á vinsældalist-
um þarlendum. Það er varía
nema von þegar litið er á það sem
þar er efst á baugi; tónlist Sykur-
molanna er einfaldlega ekki
tónlist sem hrífur bresk ung-
menni á aldrinum 12-16 ára. Þar
breytir því þó ekki að hljómsveit-
in hefur fengið óvenju lofsamlega
umfjöllun í fjölmiðlum og miðviku-
daginn, daginn sem Sykurmol-
arnir komu til Bretlands í síðustu
viku, var hinn kunni útvarpsmað-
ur BBC-1, John Peel, með þátt
sem helgaður var hljómsveitinni.
Leikið íTown
and Country
Síðasta föstudagskvöld léku
Sykurmolamir enn og aftur í
Town and Country Club, en nú
sem aðalhljómsveit með eina
breska htjómsveit og eina nýsjá-
lenska til upphitunar. Enska
hljómsveitin var Passion Fodder
en sú nýsjálenska hét Celts, en
hún hljóp í skarðið fyrír bresku
sveitina Felt á síðustu stundu.
Eftir að hafa séð Passion
Fodder og nýsjálensku sveitina,
sem er víst ein sú efnilegasta frá
þeim slóðum, er auðvelt að átta
sig á hversvegna blaðamaður
vikurítsins Time Out sagöi í blaði
síðustu viku að Sykurmolarnir
hefðu boríð með sér ferskan and-
blæ inn í breskan tónlistarheim
sem hefði verið fastur í gítar-
poppi og gerfi-skynvillutónlist; að
Sykurmolarnir hefðu borið með
sér eitthvað nýtt. Áheyrendur
tóku enda upphitunarhljómsveit-
unum með hæfilegri kurteisi, þó
ekki værí til í þeirra tónlist nýstár-
ieg og fersk hugsun. Það var því
tvöföld ánægja þegar Sykurmol-
arnir komu á sviðið.
„Slam dancing"
Town and Country klúbburinn,
sem tekur vel á annað þúsund
áheyrenda, var troðfullur þegar
Molarnir byrjuðu að spila og
greinilegt að eftirvæntingin var
mikil. Framan við sviðið var kjarni
3-500 áheyrenda sem greinilega
þekktu hljómsveitina vel og þar
var aflt á suðupunkti allan tímann
sem hún var á sviðinu. Mikið bar
þar á dansi sem Bretar og Banda-
ríkjamenn þekkja undir nafninu
„slam dancing", en dansinn er
stundaöur á þann hátt að sá er
hann dansar kastar sér á næsta
mann og svo koll af kolli. Utan
við þennan kjarna var fjöldi fólks
sem eflaust hefur flest komið af
forvitni, en greina mátti að það
hrerfst meö og fagnaöarlætin eft-
ir hvert lag jukust. Hljómsveitin
var einnig í góöum ham þetta
kvöld, sjaldan betri, og lögin
fengu framúrskarandi viðtökur.
Mest var hrifningin þegar Birth-
day var flutt, sem vonlegt er, en
Cold Sweat fékk einnig góðar
undirtektir og lögin Mamma og
Taktu bensín elskan, plánetulag-
ið og lagið um guð fengu einnig
mikil hróp og klapp. Nær allir
textar voru á ensku, en ekki virt-
ust áheyrendur setja það fyrir sig
þó sungið væri einstaka lag á
íslensku. Gott dæmi um það var
lagið Taktu bensín elskan, en
líklega hefur áheyrendum gengið
erfiðlega að átta sig á viðlaginu
taktu bensín, þó margir hafi reynt
aö taka undir. Á meðan á tónleik-
unum stóð sagði Einar söngvari
öðru hvoru á milli laga, Við erum
Sykurmolarnir. Það er smáatriði
í sjálfu sér, en það er enn eitt
af þeim smáatriöum sem gera
það að verkum að Sykurmolarnir
eru ekki eins og aðrar hljómsveit-
ir breskar. Lokaorðin: We were
the Sugarcubes, Við vorum Syk-
urmolamir ...
Það sem þarf
í dag eru Sykurmolarnir orðnir
meira en meðalhljómsveit bresk
hvaö varðar vinsældir, það mátti
sjá á þessum tónleikum, og sem
tónleikasveit man ég ekki í svip-
inn eftir að hafa séð hljómsveit
sem stendur þeim á sporði. Syk-
urmolarnir búa yfir því sem þarf:
Frumleika, spennu, einlægni og
hæfileikanum til að kveikja í fólki.
Vel má vera að Sykurmolarnir
eigi ekki eftir að komast í efsta
sæti breska vinsældalistans, en
engin íslensk rokkhljómsveit, fyrr
eða síðar, ætti það þó betur skii-
ið.
Textl: Aml Matthíasson
Ljósmynd/BS