Morgunblaðið - 17.12.1987, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLABIÐ, FIMMTUDAGUR 17. DESEMBER 1987
Guðrún Guðnadótt-
ir — Minningarorð
Fædd 30. maí 1917
Dáin 4. desember 1987
Mig langar með fáeinum orðum
að minnast föðursystur minnar.
Hún hét Guðrún en var alla tíð
kölluð Rúna. Hún fæddist að Eyjum
í Kjós og var næstyngst af 6 syst-
kinum. Foreldrar hennar voru
Guðni Guðnason bóndi í Eyjum og
kona hans Guðrún Hansdóttir.
Ég man fyrst eftir Rúnu þegar
hún var farin að búa í Reykjavík
og kom ásamt eiginmanni sínum,
Andrési Ingibergssyni, og 3 sonum
í heimsókn upp að Eyjum til afa
og ömmu. Þau komu þá inn að
Hjalla líka. Þá var setið lengi yfir
kaffíbolla og mikið spjallað um
landsins gagn og nauðsynjar. And-
rés er rakari og klippti hann
krakkaskarann þegar þess gerðist
þörf. Þessar ferðir voru stijálar
þegar þau þurftu að fara með rút-
unni á milli. Þegar þau keyptu bíl
urðu þær tíðari. Þá gátu þau líka
ferðast um landið. Þau heimsóttu
systkini mín bæði á Akureyri og
Hornafírði.
Rúna var mjög félagslynd og
vinamörg og var oft margt gesta á
heimili hennar. Þá var hellt upp á
könnuna og bakaðar pönnukökur
ef ekki var til annað meðlæti.
Rúna fylgdist mjög vel með okk-
ur systkinunum í námi og starfí.
Hún hvatti okkur til dáða ef vel
gekk og hughreysti ef eitthvað bját-
aði á. Við bjuggum alltaf saman
þegar við vorum í skóla hér í
Reykjavík. Þá var eins og nú erfítt
að fá leiguíbúðir. Rúna var okkur
mjög oft innan handar með að út-
vega okkur þessar íbúðir. Þau
Andrés hjálpuðu líka oft við flutn-
ingana. Rúna kom oft í heimsókn
til okkar og spjallaði mikið við okk-
ur og gaf okkur góð ráð við ýmsum
vanda.
Rúna hafði gaman af að spá fyr-
ir mér í spil og alltaf var þetta
góða meira áberandi. Það kom fyr-
ir að eitthvað af spádóminum
rættist þó að þetta væri mest í
gamni gert. Henni þótti líka gaman
að heyra drauma sem mig hafði
dreymt og réði þá fyrir mig. Hún
sagði mér líka oft drauma sem hana
hafði dreymt.
Fyrir 10 árum flutti ég í ná-
grenni við Rúnu. Ég kom þá oft til
hennar og naut gestrisni hennar.
Sfðustu árin var hún orðin mikill
sjúklingur og átti erfítt með að
komast um nema í bfl. Hún trúði
því samt alltaf að hún myndi fá það
góða heilsu að hún gæti ferðast um
og heimsótt fólk eins og hún hafði
gert áður. Þó svo að hún væri
heilsulaus síðustu árin missti hún
aldrei áhugann á þjóðmálunum.
Hún hafði mjög ákveðna skoðun á
þeim og var ómyrk í máli um það
sem henni þótti illa fara. Rúna var
mjög ættfróð. Hún spurði fólk sem
hún kynntist gjaman um ættir þess.
Þá kom oft í ljós að hún þekkti
einhvem ættingja þess eða það var
jafnvel fjarskylt henni. Hún hlust-
aði mikið á útvarpið og sagði mér
frá því sem hún heyrði markvert
þar. Það var oftast nær eitthvað
um uppeldismál. Hún hafði mikinn
áhuga á þeim. Rúna hafði á sínum
yngri ámm unnið á hinum ýmsu
bamaheimilum bæði hér í Reykjavík
og einnig úti á landi, t.d. á stríðsár-
unum. Við bárum oft saman
aðstöðuna og aðbúnaðinn á þessum
bamaheimilum og þeim sem nú eru
starfandi. Frá þessum ámm þekkti
hún margt fólk. Hún sagði stundum
ef hún heyrði talað um einhvem:
Ég passaði hann/hana í Suðurborg
eða einhveiju öðm bamaheimili. I
nokkur ár gætti hún bama á heim-
ili sínu. Þá kynntist hún mörgu
fólki sem hafði oft samband við
hana. Bamabömin hennar sóttu
mikið í að vera hjá henni. Hún
leyfði þeim að vera hjá sér til skipt-
is einu í senn um helgar og stundum
lengur. Hún sagði mér að þau biðu
t
Systir mín, tengdamóðir mín og amma okkar,
ARNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
fyrrverandi námsstjóri,
Tjarnargötu 10C,
andaöist í Heilsuhæii NLFÍ í Hverageröi þriðjudaginn 15. desember.
Guðríöur Jónsdóttir,
Ingveldur Dagbjartsdóttir
og barnabörn.
t
Systir okkar,
HILDUR JÓNSDÓTTIR LARSEN
frá Bfldudal,
lést í Kaupmannahöfn 16. desember.
Lilja Jónsdóttir Söebeck,
Vilborg Jónsdóttir,
Hólmf ríður Jónsdóttir,
Sigurður Jónsson.
t
Ástkær móðir okkar,
GUÐRÚN H. STEINGRÍMSDÓTTIR,
Nýlendu, Miðnesi,
andaöist á Hrafnistu, Hafnarfirði, 15. desember.
Jarðsett verður að Hvalsnesi þriöjudaginn 29. desember kl. 14.00.
Steinunn G. Magnúsdóttir, Hákon Magnússon,
Einar M. Magnússon, Gunnar R. Magnússon,
Bára Magnúsdóttir, Sólveig Magnúsdóttir.
t
Faðir okkar,
BJÖRN ÓLAFSSON,
Lönguhlíð 12,
Bfldudal,
sem andaðist 12. desember, verður jarðsettur frá Bíldudalskirkju
föstudaginn 18. desember kl. 14.00.
Blóm afþökkuð en þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabba-
meinsfélag fslands.
Börn hins látna.
eftir því að fá að koma. Það var
ánægjulegt hvað þau nutu mikillar
samveru við hana á sinni stuttu ævi.
Það gladdi mig mikið þegar hún
gat komið í fermingarveislu sonar
míns síðastliðið vor. Þar hitti hún
margt fólk og naut þess til fulln-
ustu. Það var líka gaman að koma
í sjötugsafmælið hennr í vor.
Tengdafaðir minn flutti fyrir 2
árum í næstu íbúð við Rúnu og
Andrés. Það hefur verið góður sam-
gangur þar á milli. Honum fínnst
það hafa verið stutt en góð kynni
og tóku þau bæði honum mjög vel
frá upphafí.
Rúna var fyrir stuttu komin heim
af Vífílsstöðum þar sem hún hafði
dvalið í nokkrar vikur. Hún var
full af bjartsýni að nú væri hún að
ná sér svo vel að hún gæti farið í
sund og gert æfíngar svo að hún
styrktist. Það er erfitt að trúa því
að hún eigi ekki eftir að hringja til
mín oftar og ræða við mig um það
sem hún var að hugsa um þá stund-
ina.
Ég geymi í huganum minningu
um góða og lífsglaða frænku.
Blessuð sé minning hennar.
Helga Hansdóttir
Fréttin um andlát Rúnu frænku
minnar kom sjálfsagt engum á
óvart. í nokkur ár hafði hún verið
mikið veik. Á þessum árum komu
dagar, sem enginn vissi hvort hún
mjmdi lifa til enda. Þá eins og svo
oft áður sigraði lífsvilji hennar og
lífsgleði. í veikindum sínum sýndi
hún sannarlega hversu andlega
sterk hún var. Læknavísindin reikn-
uðu ekki með að Rúna gæti yfírgef-
ið sjúkrahús síðustu árin og enn
síður að hún gæti gætt bamabama
sinna. Þau reiknuðu ekki með að
slíkur lífskraftur væri til.
Rúna hafði fallegan, örvandi
glampa í augunum. Þau tindmðu
af lífsgleði fram á síðustu stund.
Mikið var ég glöð þegar ég sá þenn-
an sama glampa í augum lítils sonar
míns.
Frá því ég var bam man ég eft-
ir Rúnu föðursystur minni, glaðri
og skrafhreifinni. Hún var yngsta
systir föður míns og vom þau systk-
inin góðir vinir og félagar.
Mikil veraldleg gæði hafði Rúna
aldrei og þau litlu sem hún hafði
deildi hún góðfúslega með sér. Hún
var sósíalisti í orði og verki. Hún
var sósíalisti af mannkærleika.
Rúna hafði einlægan áhuga á
manneskjunni og bar umhyggju
fyrir henni. Hennar siðfræði bar
vott um sterka réttlætiskennd og
virðingu fyrir öðm fólki. Hennar
pólitísku skoðanir endurspegluðu
þetta. Hún þurfti ekki að lesa heim-
speki eða pólitíska doðranta til að
mynda sér skoðanir. Hennar skyn-
semi og kærleiki stjómaði þeim.
Rúna trúði á það góða í manninum
en ekki að hið góða kæmi frá
nokkm yfímáttúrlegu. Þó gældi
hún við þá hugmynd að líf væri
eftir líf. Rúna trúði á styrk manns-
ins í mörgu, til dæmis að hann
gæti læknað hin ýmsu mein með
sterkum hugsunum.
Rúna var mikil félagsvera. Hún
vildi hafa heimili sitt fullt af fólki
og henni varð að ósk sinni. Þar var
alltaf mannmargt og þá gjaman
hennar yngra fólk. Fólk á aldur við
syni hennar. Þar var jafnan glatt á
hjalla, spaugað og mikið rætt. Hin
mikla lífsreynsla Rúnu og skynsemi
hjálpaði okkur yngra fólkinu mikið.
Hún hafði gengið í hinn harða skóla
lífsins og lært af því. Alltaf var
hægt að leita til Rúnu með vanda-
mál sín, hún skildi allt og gat alltaf
sett sig í spor annarra, þótt hún
væri heilli kynslóð eldri. Stuðning
veitti hún ætíð og miðlaði lífsgleði
siiíni.
Rúna var ótrúlega mannglögg
og dróst að fólki sem hafði sömu
eiginleika og hún. Eiginleika gagn-
stæða hennar gagnrýndi hún
óvægið. Óheiðarleika, eiginhags-
munasemi og mannvonsku barðist
hún harðskeytt gegn og var þá
ekkert lamb að leika sér við. Flott-
ræfílshátt fyrirleit hún. Enginn
þurfti að efast um skoðanir Rúnu.
Rúna giftist ung eftirlifandi
manni sínum, Andrési Ingibergs-
syni. Þau eignuðust þijá sjmi og
segja má að þau hafí eignast þijár
dætur þegar synir þeirra kvæntust.
Þau Andrés og Rúna áttu saman
margar ánægjustundir með bama-
bömunum. Sorglegt er að þau gátu
ekki notið ömmu lengur.
Elsku Rúnu þakka ég fyrir það
veganesti sem hún hefur gefíð mér
og mun ég miðla því áfram. Ég
sakna þess að geta ekki heimsótt
hana næst þegar ég kem til íslands
til að fylla á sálamppbygginguna.
Ég samhryggist ykkur, Andrés,
Ingi, Soffía, Gunnar, Heiða Einar,
Fríða og bamabömin.
Mikil, sönn mannvera er horfín
og enginn getur komið í hennar
stað.
Vigdís Hansdóttir, Gautaborg.
Klara Magnús-
dóttir - Minning
Fædd 16. október 1931
Dáin 6. desember 1987
Sunnudaginn 6. desember lést í
Landakotsspítala Klara Magnús-
dóttir, eftir langt og strangt
sjúkdómsstríð, sem mannlegur
máttur réð ekki við.
Klara fæddist i Vestmannaeyj-
um, dóttir hjónanna Magnúsar
Þórðarsonar og Gíslínu Jónsdóttur.
Hún ólst upp hjá foreldrum sínum
í stórum systkinahópi á Komhól,
sem stóð á Skansinum í Eyjum.
Ég kynntist Klöru á Skansinum
þegar ég giftist bróður hennar. Við
vorum ekki kunnugar áður, þó báð-
ar væmm við fæddar og uppaldar
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
INGIBJÖRG THORARENSEN,
andaðist í hjúkrunardeild Hrafnistu laugardaginn 12. desember.
Jarðsett verður frá Fossvogskapellu föstudaginn 18. desember
kl. 15.00.
Ebba Thorarensen, Ebenezer Þ. Ásgeirsson,
Pétur Hamar Thorarensen,
Sigrún Thorarensen,
Anna Ragnheiður Thorarensen, Sigurður Hallgrimsson,
Bjarni Páll Thorarensen.
t
Fósturmóðir okkar.
JÓRUNN JÓNSDÓTTIR
frá Hlfðarenda,
Grettisgötu 63,
sem andaðist 8. þ.m., verður jarösungin frá Dómkirkjunni föstu-
daginn 18. desember kl. 10.30.
Gunnvör Gísladóttir,
Sigrún Gfsiadóttir.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HAFSTEINN EINARSSON
húsasmíða- og múrarameistari,
Borgarvegi 46,
Y-NJarðvfk,
verður jarðsunginn í Ytri-Njarövíkurkirkju föstudaginn 18. desember
kl. 14.00.
Valgerður Jónsdóttir og fjölskylda.
í Eyjum. Með okkur tókst góð vin-
átta, sem hélst alla tíð. Hún Klara
var aðlaðandi, lagleg og góð kona,
sem alltaf var í sama skapi á hverju
sem gekk. Það var gaman að koma
á heimili hennar, hún fagnaði okkur
svo innilega, já, við vomm svo sann-
arlega velkomin til hennar Klöm.
Þó var hún oft mjög lasin, þar sem
hún átti við langvarandi heilsuleysi
að stríða, en hún rejmdi £ið láta sem
minnst á því bera, sló á létta strengi
og gerði að gamni sínu. Klara gift-
ist Hákoni Hafliðasjmi frá Búð í
Þykkvabæ. Þau byggðu sér stórt
og reisulegt hús þar í sveit og
bjuggu þar í mörg ár. Þar fæddust
bömin þeirra fjögur. Seinna tóku
þau sig upp og fluttu til Keflavíkur
og síðan til Reykjavíkur, í
Barmahlíð 44, þar sem heimili
þeirra er í dag. Nú, þegar jólin em
að koma, er Klara lögð af stað í
ferðina miklu, ástvinir allir em
harmi slegnir, þó mest svíði eigin-
manni og bömum, enda mesti
missirinn þeirra.
Ég vil með þessum fátæklegu
skrifum mínum þakka mágkonu
minni samfylgdina og óska henni
góðrar ferðar til nýrra heimkjmna.
Konni minn, við Gísli sendum
þér, bömum ykkar og fjölskyldunni
innilegar samúðarkveðjur.
Megi Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Blessuð veri minning Klöm
Magnúsdóttur.
Þórunn Valdimarsdóttir