Morgunblaðið - 18.03.1988, Blaðsíða 10

10
- MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 18. MARZ 1988
Þessi mynd var tekin við afhendingn verðlauna í samkeppni um
gerð handrits að kennslumynd fyrir grunnskóla. Verðlaunahafarnir
Einar Guðmundsson (fjórði frá hægri) og Viktor Arnar Ingólfsson
eru í hópi forráðamanna tryggingafélaganna og dómnefndarmanna.
Fararheill ’87 veitir verðlaun
NÝLEGA voru afhent verðlaun
í samkeppni sem Fararheill ’87
efndi tii um gerð handrits að
kennslumynd um umferðarmál
fyrir 9. bekk grunnskóla.
Fyrstu verðlaun hlaut Einar Guð-
mundsson fyrir handrit um Danna,
strák utan af landi sem flytur til
Reykjavíkur og kynnist umferðinni
þar. Einar er yfirkennari í Ártúns-
skóla í Reykjavík og hefur um ára-
bil verið mikill áhugamaður um
umferðarmál. Verðlaunin sem hann
hlaut voru krónur 150.000.
Önnur verðlaun kr. 50.000 hlaut
Viktor Ingólfsson tæknifræðingur
og rithöfundur.
Í dómnefnd í samkeppninni sátu
Anna Magnúsdóttir deildarstjóri hjá
Námsgagnastofnun, Arnaldur
Ámason ökukennari, Guðni Braga-
son fréttamaður, Þorgeir Lúðvíks-
son deildarstjóri hjá Almennum
tryggingum og Þorgrímur Guð-
mundsson varðstjóri hjá lögreglunni
í Reykjavík.
Á næstunni verður hafinn undir-
búningur að gerð myndar eftir
handriti Einars og verður hún von-
andi tilbúin til notkunar í skólum
landsins áður en langt um líður.
(Fréttatilkynning;)
Innihurdir — innihurðir — innihurðir
HARÐVIÐARVAL HF.
HARÐVIÐARVAL KRÖKHALSI 4, SIMI 671010.
AFMÆUSTILB0B 4
STERKUR 0G ENDINGARGÖÐUR
SN0WCAP l'SSKÁPUR
Á STÚRK0STLEGU AFMÆUSTILBOÐSVERÐI
280 lítra tvískiptur kæliskápur með 45 lítra frystihólfi.
Hægri/vinstri opnunarmöguleikar. Sjálfvirk affrysting.
Mál: h: 145cm, b: 57cm, d: 60cm.
Verð áöur
26.400.-
Afmælistilboðsverð
21.900.-
GÆÐI A GÓÐU VERÐI
^ULIIRt 2Gfe.
SKIPHOLT 7 S: 20080
Teikningar — skúlptúr
Myndlist
Guðbergur Auðunsson
í Galleríi Gijóti á Skólavörð-
ustíg 4A hefur Guðbergur Auð-
unsson opnað sína 10 einkasýn-
ingu og stendur hún til 27. marz.
Guðbergur er löngu vel kunnur
fyrir athafnasemi á mörgum svið-
um, en mun nú helst fást við aug-
lýsingahönnun auk fijálsrar list-
sköpunar.
Sýningin í hinum litlu en vist-
legu húsakynnum á Skólavörð-
ustíg ber og ljóslega keim af þessu
tvennu — sumar myndanna og
þá helst hinar stærri bera auglýs-
ingahönnuðinum vitni, og hér
reynir Guðbergur að færa vel-
þekkt hlutkennd form í búning
ífjálsrar myndlistar. Myndformin
eiga þá að hafa tilgang í sjálfu
sér án þess að höfða endilega til
neysluþjóðfélagsins en eru þó af-
leiðing þess og afkvæmi. Þetta
eru myndir stórra einfaldra forma
og vel málaðar, en einhvernveginn
tekst mér persónulega ekki að
melta þau til fulls né meðtaka sem
annað en góða hönnun og dágott
handverk.
— Það eru hins vegar hinar
minni myndir fijálslegra vinnu-
bragða í blandaðri en þó tvívíðri
tækni, sem athygli mína vöktu,
svo sem myndin „Frönsk nótt“,
sem nær tilgangi sínum og er
Guðbergur Auðunsson við verk sín.
mettuð næturstemmningu stór-
borgarinnar og vekur upp fjar-
rænan seið.
Af öðrum myndum, sem at-
hygli mína vöktu, vil ég nefna
„Konumynd" (5), sem unnin er í
akryl og „Hundur" (11) í bland-
aðri tækni. Það eru einmitt slíkar
myndir frá hendi Guðbergs Auð-
unssonar, sem hafa vakið athygli
listfróðra og starfsbræðra hans,
frá því að hann kom fyrst fram,
og þætti mér ekki ólíklegt að svo
verði áfram. Einkum vegna þess
að hér leikur listamaðurinn á ljóð-
ræna strengi og tengir vitund sína
því margslungna og lifandi um-
hverfi, sem ertir sjóntaugar
nútímamannsins og þeirra, sem
hrærast mitt í hringiðu stórborg-
arinnar.
Eins konar svipleiftur og brota-
brot þess, sem vegfarandinn hefur
f næsta sjónmáli allt um kring . ..
Bragi Ásgeirsson
Sýning hins framsækna
myndhöggvara Helga Gíslason-
ar á teikningu og skúlptúr í
Gallerí Borg kallar ýmislegt upp
í hugann.
Það kom greinilega fram í
sjálfstæðum verkum hans á
skólaárum, að hann hefur til-
hneigingu til stórra og hreinna
forma/þar sem einföld en sterk
heildaráhrifín voru veigurinn í
útfærslunni.
Þetta var og einnig kjaminn
í koparverkum hans, svö sem
óskipta athygli hlutu fyrir fáum
árum, þótt á annan hátt væri
og þau mörg hver frekar smá í
sniðum. Bjuggust hér flestir við,
að Helgi hefði fundið hér sitt
sérsvið, sem hann mundi rækja
enn um stund, enda möguleik-
amir óþijótandi.
En svo skeður það, að árið
1986 dvelur Helgi í Finnlandi
og hefur aðstöðu í vinnustofu á
vegum Norræna Myndlistar-
bandalagsins í Svíavirki (Svea-
borg/Suomenlinna), sem er
skammt utan við Helsingfors.
Hér virðist hann hafa orðið upp-
numinn af tilraunum finnskra
listamanna í efnisskúlptúr, þ.e.
að blanda hinum ýmsu jarðrænu
frumefnum náttúmnnar saman,
þannig að einkenni þeirra komi
sem greinilegast til skila og
myndi sterka heild. Menn hafa
hér óspart notað efni eins og
tré, jám, og stein svo og stein-
steypu, sem í samsetningu sinni
sækir til náttúmnnar. Þá hefur
og marmari af ýmsum gerðum
verið býsna vinsælt efni í norr-
ænum skúlptúr.
Þessi þróun var undarlega
lengi að ná til íslands, þótt við
sæjum hér ýmsar tilraunir hjá
yngstu kynslóðinni, en virðist
nú vera að ná fótfestu í sinni
hreinustu mynd.
Þetta kom fram á sýningu
Gest Þorgrímssonar á sama stað
á sl. ári, sem tvíefldist sem
myndhöggvari við kynni sín af
finnskri myndlist, er hann dvaldi
í Svíavirki fyrir fáeinum ámm
og jók hér við persónueinkenni
listar sinnar.
Helgi kemur og einnig sterkt
fram í efnisskúlptúr sínum, og
víst em það klár persónuein-
kenni hans að vinna í hreinum
og stómm formum.
En þetta er í raun nokkuð
stór kúvending frá koparverkun-
um og hefur verið erfíður biti
að kyngja fyrir suma.
Slíkar kúvendingar hafa því
miður verið full algengar meðal
íslenzkra myndlistarmanna hina
síðustu áratugi og oft án nokk-
urs sýnilegs samhengis við fyrri
framkvæmdasemi nema ef vera
kynni nýjungagimin.
En hér hefur Helgi Gíslason
sérstöðu þrátt fýrir allar stökk-
breytingar að því leyti, að hann
er í kjamanum samur sjálfum
sér og myndrænu upplagi sínu.
Og því er þetta sterk sýning og
áhrifamikil, sem hann hefur sett
saman þrátt fýrir augljóst
finnskt yfirbragð. Og takmark-
aðan fmmleika þrátt fyrir
hressileg umbrot.
Og víst er að varla er betur
gert né unnið af jafn sannfær-
andi innlifun í skúlptúr á landi
hér en fram kemur í hinum tveim
hrifmiklu og ástþmngnu
(erótísku) skúlptúmm, „Rómeo
og Júlía", sem mynda kjama
sýningarinnar og í krafti sínum
og eðlileika yfirgnæfa teikning-
amar, sem þó em hin prýðileg-
asta umgjörð ...