Morgunblaðið - 02.12.1988, Blaðsíða 39

39
velja eina „mublu“ í öllu Þýskalandi
til að hafa með sér til íslands, þá
hefði „Das Grosse Fass“ komið
sterklega til greina. Ómar var mik-
ill gleðimaður, þó án þess að til
vandræða horfði. Þegar til íslands
kom, gerðist Ómar skólatannlæknir
og stundaði það starf af alúð. Jafn-
framt rak hann eigin tannlækna-
stofu. Hann var vel metinn sem
tannlæknir enda ákaflega nærgæt-
inn að eðlisfari.
Ómar kvæntist heitmey sinni og
bekkjarsystur Helgu Brynjólfsdótt-
ur og höfðu þau verið gift í rúm
30 ár, þegar kallið kom. Helga er
dóttir hjónanna Brynjólfs Sig-
tryggssonar, kennara í Krossanesi
og Guðrúnar Rósinkransdóttur af
Arnardalsætt. Helga er ein af þess-
um konum, sem verða alltaf fal-
legri og glæsilegri með aldrinum
og var þó falleg fyrir.
Ómar er sonur sæmdarhjónanna
Þórhalls Friðfinnssonar klæðskera-
meistara frá Borgum í Vopnafírði,
f. 1911 og Guðrúnar Guðlaugs-
dóttur frá Fellskoti í Biskupstung-
um, f. 1907. Þau hjón eru bæði á
lífí við ágæta heilsu. Bæði eru þau
hin glæsilegustu á velli, þrátt fýrir
háan aldur. Einkasystir Ómars er
Kolbrún, f. 1936, gift Erling Aspe-
lund, fv. framkvæmdastjóra hjá
Flugleiðum og núverandi fulltrúa
forstjóra Sambands íslenskra sam-
vinnufélaga. Mikið ástríki var með
Ómari, foreldrum hans og systur,
sem nú sjá á bak einkasyni og
einkabróður svona langt fyrir aldur
fram.
Böm Ómars og Helgu eru Þór-
hallur, f. 1959, kvæntur Rósu Gísla-
dóttur, Guðrún, f. 1963 í sambúð
með Pétri Arthurssyni og Ragnar
f. 1965. Þau sjá nú á bak ástríkum
föður sínum.
Fyrir okkur bræðmnum, eigin-
konu minni og fjölskyldu hennar
er minningin um Ómar björt og
full af þakklæti fyrir þá gleði sem
hann hefur ævinlega skapað með
návist sinni. Síðasta minningin er
full af gríni og er að ég hygg ein-
kennandi fyrir Ómar, sem lét sér
ekkert óviðkomandi. En þannig var
mál með vexti að Þórarinn bróðir
minn var í sunnudagsgönguferð í
Qömnni á sunnanverðu Seltjamar-
nesi, þar mætti hann Ómari sem
var þar með hundinn sinn í þeim
erindagjörðum að kenna honum að
gelta! Svona var Ómar. Hundar eiga
að gelta á sama hátt og mennimir
. eiga að tala. Og ef hundarnir kunna
ekki að gelta þá verður að sjálf-
sögðu að kenna þeim það. Mér
finnst þessi minning um Ómar alveg
óborganleg og lýsa betur en margt
annað hvernig lífssnillingur var hér
á ferðinni.
Við Hanna vottum eiginkonunni
traustu, börnunum, foreldmm og
öðmm ástvinum okkar dýpstu sam-
úð. Blessuð sé minning Eyþórs
Ómars Þórhallssonar.
Edgar Guðmundsson
Eyþór Ómar Þórhallsson, tann-
læknir, lést snögglega á heimili sínu
miðvikudáginn 23. þ.m, 53 ára að
aldri.
Ómar fæddist í Reykjavík 28.
janúar 1935, sonur hjónanna Þór-
halls Friðfinnssonar, klæðskera-
meistara, sem ættaður var frá
Borgum í Vopnafirði, og Guðrúnar
Guðlaugsdóttur frá Fellskoti í Bisk-
upstungum. Hann varð stúdent frá
Menntaskólanum á Laugarvatni
vorið 1957. Stundaði nám í tann-
lækningum í Heidelberg og Kiel í
Þýskalandi og lauk prófi í þeirri
grein árið 1967. Að námi loknu
gerðist hann skólatannlæknir í
Reykjavík og gegndi því starfi alla
tíð, síðast í Fossvogsskóla. Jafn-
framt starfaði hann á tannlækna-
stofu, fyrstu árin sem aðstoðartann-
læknir m.a. hjá Gunnari Þormar,
Jóni Hafstein og Ulfari Helgasyni.
Sumrin 1968—1973 var hann tann-
læknir í Ólafsvík. Frá 1975 rak
hann eigin tannlæknastofu ( Kópa-
vogi.
Omar kvæntist árið 1959 Helgu
Brynjólfsdóttur frá Ytra-Krossanesi
við Akureyri, skólasystur sinni frá
Laugarvatni. Þau eiga þtjú mann-
vænleg böm.
Kynni okkar Ómars eru þannig
til komin að konur okkar, Sigrún
og Helga, voru systur. Var alltaf
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. DESEMBER 1988
góður vinskapur milli heimilanna
og tíðar heimsóknir, og stundum
ferðuðumst við saman. Alltaf var
jafn ánægjulegt að koma til þeirra
Helgu og Ómars þar sem þau
bjuggu að Tjarnarbóli 4 á Seltjarn-
amesi. Ómar var óþreytandi að
gera við tennur fjölskyldumeðlima,
hvort heldur var á virkum degi eða
frídegi, enda maðurinn einstaklega
greiðvikinn og óeigingjarn. Það
hygg ég að vandalausir geti borið
um, sem leituðu til hans á tann-
læknastofuna, að þeim hafi verið
tekið af stakri ljúfmennsku og
reikningar hafðir vel neðan við þau
mörk sem gjaldskráin heimilaði.
Enda var það ijarri Ómari að okra
á náunganum eða safna fé í sjóði.
A bernsku- og unglingsárum var
Ómar tíðum í Fellskoti í sumardvöl
hjá frændfólki sínu. Var auðheyrt
að hann átti margar minningar
þaðan. Er mér nær að halda að
angan úr hvammi og niður í gili
hafí gjaman fléttast við drauma
hans síðan. Þau hjónin fóru iðulega
í Fellskot og héldu tengslum við
sveitina.
Þegar árin liðu gengum við Ómar
báðir í stangveiðifélagið Ármenn
og hófum fljótlega upp úr því veiði-
ferðir saman, oftast ásamt Bjama
Kristjánssyni. Urðu þær ferðir æði
margar áður en lauk, í Hlíðarvatn
í Selvogi, Laxá í Mývatnssveit og
Laxárdal, VopnaQörð, Vatnsdalsá,
Sogið og víðar. I slíkum ferðum
kynnast menn náið. Það er ekki
aðeins í amstrinu við veiðarnar og
spennunni sem því fylgir heldur
ekki síður þegar komið er í hús að
kvöldi og slakað á eftir áreynslu
dagsins. Við þremenningarnir átt-
um margar góðar stundir í veiði-
húsi þar sem sagðar voru skrýtnar
sögur eða farið með kímilegar vísur.
Stundum var gripið til seiðmagn-
aðra ljóða töframanna í skáldlist-
inni. Ómar kunni vel að meta slíka
hluti. Það sem einkenndi hann
kannski mest var fölskvalaus gam-
ansemi, einlægni og alveg einstök
hógværð.
Omar hafði næmt auga fyrir
náttúrunni og tók vel eftir fyrirbær-
um hennar. Atferli fugla varð hon-
um oft að umræðuefni.
Það er áhrifamikið að sjá og
heyra flota helsingja fljúga odda-
flug inn Vatnsdal í rökkurbyijun
síðsumars. Sú sýn gleymist seint.
Eða virða fyrir sér endumar á Laxá
þar sem þær iðka listir sínar í fluga-
straumnum. Að ekki sé tala£ um
þann titring sem fer um æðar og
taugar þegar laxinn þrífur fluguna
og hvín í veiðihjólinu. Þetta eru
stakar myndir úr ferðum okkar.
Handan við Okið er hafið grátt,
heiðarfugl stefnir i suðurátt,
langt mun hans flug áður dagur dvín,
drýgri er þó spölurinn heim til mín.
Svo kvað Jón Helgason. Erindið
rifjaðist upp einhveiju sinni í veiði-
ferð okkar þriggja, í það skiptið í
Borgarfirði. Með þeim orðum kveð
ég nú vin minn og félaga, Eyþór
Ómar, þegar hann leggur upp í
síðustu ferðina.
Jón Erlingur Þorláksson
Mig langar með fáeinum orðum
að minnast Eyþórs Ómars Þórhalls-
sonar tannlæknis, sem varð bráð-
kvaddur á heimili sínu hinn 23.
nóvember sl., langt fyrir aldur fram
eða á 54. aldursári.
Hann fæddist 28. janúar 1935 í
Reykjavík. Foreldrar hans, sem lifa
son sinn, eru Þórhallur Friðfinns-
son, klæðskerameistari, ættaður úr
Vopnafirði, og kona hans, Guðrún
Guðlaugsdóttir, ættuð úr Biskups-
tungum.
Eyþór Ómar varð stúdent frá
Menntaskólanum á Laugarvatni
1957. Hann tók tannlæknapróf frá
háskólanum í Kiel í Þýskalandi
1967. Hann var aðstoðartannlæknir
og skólatannlæknir í Reykjavík til
1975, en vann á sumrin í Ólafsvík
1968—73. Eyþór Ómar rak eigin
tannlæknastofti í Kópavogi frá ár-
inu 1975.
Eyþór Ómar kvæntist árið 1959
Helgu Brynjólfsdóttur frá Krossa-
nesi í Eyjafirði. Þau voru samstúd-
entar frá Menntaskólanum á Laug-
arvatni. Börn þeirra eru Þórhallur,
Guðrún og Ragnar.
Ég kynntist Eyþóri Ómari fyrst
árið 1970 en þá var hann bæði
aðstoðarmaður minn og staðgeng-
ill. Tókst með okkur góð vinátta,
sem varð sífellt betri og einlægari
með árunum. Síðan árið 1984 höf-
um við verið samstarfsmenn.
Mín reynsla af Eyþóri Ómari var
sú að honum væri gott að treysta.
Hann var mikill drengskaparmaður.
Mér fannst hann hlédrægur og vildi
láta lítið fara fyrir sér. Hann var
greiðvikinn maður en þó án þess
að vilja láta mikið á því bera að
hann væri að gera greiða. Hann
gat verið fastur fyrir ef því var að
skipta. Þegar ég sé hann fyrir mér
er hann glaður og reifur, glettnis-
legur og gat verið hóflega stríðinn.
Ég skrifa þessi orð til að þakka
Ómari samveruna, vináttuna og öll
okkar góðu samskipti.
Ég votta ekkju hans, börnum
hans og foreldrum innilega samúð
mína og bið guð að blessa minningu
hans.
Úlfar Helgason
Eyþór Ómar Þórhallsson tann-
læknir er dáinn, langt um aldur
fram. Hann varð bráðkvaddur að
heimili sínu að kvöldi, 23. nóvember
sl. Hann fór til vinnu að morgni en
var dáinn að kveldi. Enginn veit
nær kallið kemur.
Eyþór Ómar var fæddur í
Reykjavík 28. janúar 1935, sonur
Þórhalls Friðfinnssonar, klæðskera
og konu hans, Guðrúnar Guðlaugs-
dóttur.
Hann tók stúdentspróf frá Laug-
arvatni 1957 og tannlæknapróf frá
Kiel 1967. Hann réðsttil skólatann-
lækninga Reykjavíkur strax eftir
tannlæknispróf og vann þar sam-
fellt til dauðadags eða í 21 ár og
hafði lengstan starfsaldur þeirra
tannlækna, sem þar unnu, þegar
hann dó. Samhliða skólatannlækn-
ingum rak hann sína eigin tann-
lækningastofu.
Eyþór Ómar kvæntist 28. mars
1959 Helgu Brynjólfsdóttur frá
Krossanesi í Eyjafirði. Þau eignuð-
ust þijú börn: Þórhall, fæddan 4.
júní 1959; Guðrúnu fædda 12.
ágúst 1963; og Ragnar fæddan 28.
nóvember 1965.
Eyþór Ómar var traustur maður
og farsæll í starfi og mátti ekki
vamm sitt vita í neinu. Hann var
hlédrægur og tranaði sér ekki fram,
en vann sín verk hljóðlátlega af
vandvirkni og samviskusemi.
Hann átti sér áhugamál sem
hann iðkaði í tómstundum og tengdi
það okkur traustum böndum. En
það var stangveiði með flugu og
fluguhnýtingar. Þegar við hittumst
var meira talað um. veiðiskap en
hið daglega brauðstrit.
Hlíðarvatn í Selvogi, þessi perla
meðal íslenskra veiðivatna, var okk-
ur óþijótandi umræðuefni. Stund-
um gefur það mokveiði en stundum
litla sem enga. Bleikjan er aristókr-
at og það þýðir ekki að bjóða henni
annað en það sem hæfír umhverfinu
og er tilreitt eftir hennar smekk.
Sumir veiðimenn hafa gaman af
að segja sögur, aðrir hafa meira
gaman af að hlusta á veiðisögur.
Þessar tvær manngerðir eru auðvit-
að mjög háðar hvor annarri. Enginn
segir sögur nema einhver hlusti.
Því er einnig haldið fram að veiði-
sögur séu sjaldnast sagnfræðilega
réttar og tölum sé þar aldrei að
treysta nema þá ártölum. Þetta er
auðvitað rangt, en það þarf kunn-
áttu og æfingu til að fínna vísdóm-
inn í sögunum líkt og tökufiskinn
í hylnum.
Góður áheyrandi „les“ söguna
líkt og veiðimaður „les“ veiðivatn,
finnur þannig vísdómskomin og
gerir sér mat úr.
Eyþór Ómar var oftar í hópi
hlustenda. Hann barst lítt á í.veiði-
skap, ræddi af háttvísi um veiði-
bráð, deildi veiðigleði méð félögum
sínum og var hæverskur áhorfandi,
svo vitnað sé í siðareglur Ármanna.
En hann veiddi oft meira en aðrir.
Það verður öðruvísi en áður við
Hlíðarvatn næsta sumar. í Foss-
vogsskóla og Hamraborg 5 standa
nú tannlæknastofur auðar.
Stærst er þó breytingin að Tjarn-
arbóli 4. En lífið heldur áfram og
tímjnn reynir að græða sárin.
Ég votta Helgu og börnunum
mína dýpstu samúð.
Stefán Finnbogason
Útlit og heilbrigði
Eplaedik er til margs gagnlegfr'
Um margra áratuga skeið hafa
menn trúað á lækningamátt epla-
ediks — það hefur verið álitið eins-
konar undralyf til nota bæði inn-
og útvortis. Þessi trú á eplaedikið
virðist engan veginn í rénun, og
nú telja margir að það sé mjög
gott við gigtarverkjum, þreytu eða
sleni, harðlífi og til að koma jafn-
vægi á sýrustig líkamans.
Það er vegna kalíuminnihalds
eplaediksins sem það er talið gott
við gigt, því kalíum hefur áhrif á
sýrustigið. Margir taka einnig
tvær teskeiðar af eplaediki í glasi
af vatni tvisvar á dag — fyrir
mat. Það auðveldar líkamanum
að vinna kalk úr fæðunni, og það
á einnig að véra gott fyrir þá sem
eru í megrun því það bætir
brennslu næringarefnanna.
Útvortis er eplaedik notað við
kláða og skordýrabiti. Einnig er
gott að setja svona tvær teskeiðar
í skolvatnið eftir hárþvott. Það
hreinsar burtu síðustu sápuleif-
arnar og gerir hárið gljáandi.
Gott eplaedik fæst bæði f kjör-
búðum og í svonefndum heilsu-
búðum.

Hjólreiðar — beztar í hófi
Hjá Harvard-háskóla í Banda-
ríkjunum hefur um margra ára
skeið verið fylgzt með lifnaðar-
háttum 17.000 manna í vísinda-
skyni. Hafa þessar rannsóknir
sýnt að þeir sem stunda hæfílegar
líkamsæfíngar lifa lengur, og
koma þær niðurstöður fáum á
óvart. Eftir margra ára könnun
komust vísindamenn að þeirri nið-
urstöðu að þeir sem eru undir
eðlilegri þyngd og stunda líkams-
æfíngar í óhófi eru almennt
skammlífari en hinir, sem halda
eðlilegri þyngd og stunda líkams-
æfíngarnar reglulega, en í hófí.
Undirhökur
Oftast myndast undirhökur í
rúminu. Flest viljum við hafa
kodda undir höfðinu þegar við
sofum, sumir jafnvel tvo kodda.
Þegar til lengdar lætur verður
ekki hjá því komizt að þessir kodd-
ar verði þess valdandi að pokar
taki að myndast undir hökunni
þar sem engir pokar eiga að vera.
Bezt af öllu væri að sofa á
sléttu rúminu, en það þykir flest-
um mjög óþægilegt. Næst bezt
er að sofa á koddarúllu („pullu"),
og þar næst kemur að sofa á litl-
um, samanrúlluðum kodda. Kodd-
inn er þá settur undir hnakkagróf-
ina svo neðri kjálkinn sé óhindrað-
ur og afslappaður. Og fyrir alla
muni, lofíð kjálkanum að síga svo
munnurinn opnist lítillega. Það
er reyndar ágætis ráð við svefn-
leysi. Því fylgir mikil afslöppun
að slaka vel á kjálkavöðvunum.
Ef undirhakan er þegar tekin
að myndast getur verið gott að
gefa henni smá nudd. Bleytið
handklæði litillega með köldu
vatni eða andlits-baðvatni, haldið
í sitt hvom enda handklæðisins
og strekkið snöggt á því þannig
að það sláist upp undir hökuna.
Þetta örvar blóðrásina.