Morgunblaðið - 21.12.1988, Qupperneq 60

h f
WcmpMV&w, ^ÐyffcupAGyy
Stefán Guðmundsson,
Garðabæ - Minning
Fæddur 18. júlí 1921
Dáinn 14. desember 1988
Foreldrar hans voru Sigurlaug Sig-
urðardóttir og Guðmundur Guð-
mundsson, Litla Kambi í Breiðuvík-
urhreppi. Stefán var fæddur að
Þæfusteini í Neshreppi en ólst upp
að Litla Kambi.
Breiðuvík er ein fegursta sveit á
Snæfellsnesi. Frá Kambi liggur veg-
ur um Kambsskarð að Fróðarheiði
sem kunnugt er úr Eyrbyggju en
þá bjó þar Bjöm Breiðvíkurkappi
sem kunnugt er. Þama átti Stefán
sín æskuspor og ólst þar upp í stór-
um systkinahópi í skjóli dugandi
foreldra sinna. Sem fleiri ungir menn
fór Stefán snemma að heiman og
vann hin ýmsu störf á sjó og landi.
Stefán giftist eftirlifandi konu sinni,
Kristrúnu Sveinsdóttur frá Ólafsvík,
hinni mætustu konu. Þau eignuðust
fimm böm sem öll em gift og bú-
sett og em mjög efnilegar manneskj-
ur. Fljótlega eftir að þau giftust
fóm þau að búa í Garðahreppi sem
þá hét svo. Byrjuðu þau að byggja
sér hús og var þá allt unnið með
handverkfæmm, en ungu hjónin
vom dugleg og kjarkmikil og létu
ekki erfiðleikana vaxa sér í augum
þó vinnudagurinn væri langur. Stef-
án var hagur maður og ákaflega
verklaginn til allra verka og húsið
þeirra reis þama skammt frá Vífils-
staðalæknum sem rennur í gegnum
byggðina í Garðabæ. Þau vom ein
af þessum kjarkmiklu landnemum í
Garðabæ þar sem á þeim tíma var
engin þjónusta en byggðin óx og
fólki fjölgaði og nú er Garðabær
stór byggðarkjami hér á höfuð-
borgarsvæðinu.
Stefán var einn uppáhalds frændi
og er mér því ljúft að minnast hans
með þessum fátæklegu orðum. Sú
vinátta sem fólk bindast í bemsku
og á æskuámm yljar manni ævi-
langt. Margar em minningamar um
Stefán frænda minn allt frá því að
ég var lítil telpa. Ætíð var hann
sami ljúfi frændinn og hafði ætíð
tíma til að sinna okkur krökkunum.
Hann hafði fágaða framkomu, ákaf-
lega hógvær og trúverðugur yfir
öllu sem hann tók að sér. Um ára-
bil var hann í félagi við vin sinn og
nágranna, Helga Bjömsson, við
ýmis störf í hinni rísandi byggð og
unnu þeir störf sín af samviskusemi
sem var einkennandi fýrir þá félaga.
Fyrir nokkmm ámm veiktist Stefán
af þeim sjúkdómi sem leiddi hann
til dauða. Löngu og erfiðu sjúk-
dómsstríði var lokið er maðurinn
með ljáinn hjó á hans veika lífsþráð
og veitti honum lausn frá sínum
þrautum. í þann mund sem jólin em
að ganga í garð og við sem viljum
trúa því að við lifum áfram eftir
Iíkamsdauðann leiðum hugann að
því að nú sé frændi minn\horfinn
til æðri heima þar sem hans bíði sá
jólafögnuður sem við viljum vona
að bíði oss fyrir handan móðuna
miklu. Þrátt fyrir það að Stefán hafi
í raun haft þörf fyrir hvíldina er
söknuður í huga okkar við fráfall
þessa góða vammlausa drengs sem
öllum vildi sannur drengur í raun
reynast. Ég minnist frænda míns
ævinlega með þakklæti og bið Guð
að blessa alla ástvini hans.
Svanborg Tryggvadóttir
Að síðustu langar mig að þakka
henni samfylgdina. Hún var trúuð
kona og óttaðist ekki dauðann og
var viss um góða heimkomu hinu-
megin. Megi Guð geyma hana.
Megi Guð styrlq'a bömin hennar,
bamaböm og aldraða móður.
Elísabet Einarsdóttir
Sigríður Sigurðar-
dóttir — Minning
Fædd 25. nóvember 1930
Dáin 12. desember 1988
Hinn 12. desember sl. andaðist
tengdamóðir mín eftir stutta baráttu
við þungbæran sjúkdóm. Hann
reyndi á manneskjuna í okkur en
umfram allt á manneskjuna í Síu
eins og hún var kölluð meðal vina
og ættingja. Minningin um góða
tengdamóður geyma er okkur hugg-
un nú þegar þessari baráttu er lok-
ið. Það er þungbært að þurfa að
setjast niður og skrifa minningar-
grein því mann langar að segja svo
margt í fáum orðum. Síu kynntist
ég þegar ég var að læra hárgreiðslu
18 ára gömul, hún kom alltaf í lagn-
ingu þar sem ég lærði en þá vissi
ég ekki að hún ætti eftir að verða
tengdamóðir mín. Um þetta leyti
sem ég kynnist Síu breytast hlutim-
ir hjá henni og ég kynnist henni og
flytur hún þá til Trínidad þrem árum
eftir að ég kynnist henni og bjó hún
þar í þrettán ár. Síðan flytur hún
til íslands og bjó hún hjá okkur og
var hún ein af fjölskyldunni. Þetta
var yndislegur tími fyrir okkur öll.
Síðan flytur hún til Svíþjóðar og bjó
þar hjá dætrum sínum sl. tvö ár.
Hennar helstu eiginleikar voru
ljúft og þægilegt viðmót og var hún
alltaf að hugsa fyrst og fremst um
aðra. Ég mun sakna hennar hlýja
viðmóts og þarf að venjast því að
hún er ekki á meðal okkar lengur.
Eftir situr söknuður og von um að
eitthvað gotti taki við.
Laugavegi164, sími 21901
er afar skemmtilegt leikfang.
Bíllinn gengur fyrir rafhlööum
en framan ábrautinni
er stýri og gírar,
sem hægt er aö „ 1
stjórna
honum
meó.
Tæki í takt
viö tímann.
Minning:
Kristján Elíasson
fv. ritstjóri
Fæddur 6. ágúst 1911
Dáinn 12. desember 1988
Okkur langar að minnast Krist-
jáns Elíassonar, fyrrum ritstjóra
Stjómartíðinda og Lögbirtinga-
blaðs, með fáum orðum.
Það var árið 1975 að við hófum
störf hjá Stjómartíðindum og lög-
birtingablaði. Yfírmaður okkar,
Kristján Elíasson, tók okkur ein-
staklega vel, setti okkur inn í starf-
ið og leiðbeindi okkur. Þar sem um
fámennan vinnustað var að ræða,
kynntumst við mjög vel, Kristján
hældi okkur óspart og hvatti og var
þakklátur fyrir allt sem við gerðum.
Einnig var honum mjög umhugað
um velferð okkar jafnt í starfi sem
einkalífi.
Við höfðum ekki starfað lengi
með Kristjáni þegar við komumst
að hinum gífurlega áhuga hans á
bókum. Hann vissi nákvæmlega
hvaða bækur fengust hjá hveijum
bóksala, einnig hvenær von var á
nýrri sendingu. Ef okkur vantaði
heimildir vegna náms eða einhvers
annars var best að leita til Krist-
jáns, hann var ekki lengi að útvega
heimildimar. Næsta dag mætti
hann til vinnu með bækur úr sínu
eigin safni, sem er veglegt, og lán-
aði okkur heim til að vinna úr.
Okkur er kunnugt um að fleiri en
við nutu góðs af bókviti Kristjáns.
Alltaf var létt yfir Kristjáni og
margt rætt, hann sagði okkur frá
Elliða, bústað þeirra Guðnýjar, á
Snæfellsnesi, en þar dvöldu þau
hjón í fríum sínum og þær vom
ófáar helgamar sem þau Guðný
bmgðu sér vestur.
Kristján var mjög bamgóður og
hlýr maður, spurði um líðan og
þroska bama okkar og lét síðan
gjama fylgja með sögu af Guðnýju
litlu Einarsdóttur sem fór oft með
afa sínum og ömmu vestur á Snæ-
fellsnes.
Við minnumst Kristjáns með
virðingu og sendum Guðnýju og
öðmm aðstandendum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Lísbet Grímsdóttir,
Þuríður Kristjánsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Sb. 1886 - V. Briem)
Mig langar til að minnast móður-
bróður míns Kristjáns Elíassonar,
sem lést 12. desember síðastliðinn.
Hann verður jarðsettur í dag 21.
desember. Kristján var af þeirri
kynslóð íslendinga sem lifað hefur
meiri þjóðfélagsleg umbrot, á sínum
LITGREINING
MEÐ
CROSFIELD
ER
LYKILLINN
AÐ VANDAÐRI
LITPRENTUN
MYNDAMÓT HF
lífsferli, en flestar aðrar kynslóðir.
Kristján fæddist 6. ágúst 1911 í
Amartungu í Staðarsveit á Snæ-
fellsnesi. Faðir hans var Elías
Kristjánsson frá Ytra-Lágafelli í
Miklaholtshreppi á Snæfellsnesi
Elíassonar frá Straumfyarðartungu
Sigurðssonar. Móðir Kristjáns var
Sigríður Guðrún Jóhannesdóttir,
Magnússonar frá Skarfanesi í
Landssveit. Elías og Sigríður
bjuggu sín fyrstu búskaparár í Am-
artungu, en 1921 fluttu þau að
Elliða í Staðarsveit. Þau eignuðust
níu böm og einn fósturson Arsæl
Jóhannesson sem nú er bóndi á
Ytra-Lágafelli. Sex barnanna kom-
ust til fullorðinsára og var Kristján
þeirra elstur, síðan komu Vigdís
(lést 1965), Jóhanna, Hulda, Matt-
hildur og Unnur. Sigríður móðir
Kristjáns lést 1928. Arið 1932 hóf
Elías, faðir Kristjáns, búskap með
Söra Magnúsdóttur Friðrikssonar
frá Patreksfirði. Þau bjuggu á
Ytra-Lágafelli og eignuðust fyogur
böm. Þau era Erla, Sigríður Guð-
rún, Magnús og Elías Fells. Faðir
Kristjáns lést 10. desember 1938
en það er einkennileg tilviljun að í
dag 21. desember era nákvæmlega
50 ár frá því að hann var jarðaður
að Staðarstað.
Snemma kom í ljós að Kristján
var mjög útsjónarsamur og þraut-
seigur. Hann naut ekki langrar
skólagöngu sem bam en farkennari
frá Stykkishólmi kom heim að
Elliða og kenndi saman bömun frá
nokkram bæjum í Staðarsveit.
Kristján var miklum hæfileikum
búinn og fékk notið sköpunarhæfi-
leika sinna á margan hátt. Sem
dæmi um það má nefna að hann
útbjó rafstöð í bæjarlæknum á
Elliða til að hlaða útvarpsgeyma
þegar Ríkisútvarpið tók til starfa
1930. Þá var hann aðeins 19 ára.
Ekki leið á löngu áður en hann var
einnig farinn að hlaða útvarps-
geyma fyrir fólk á næstu bæjum.
I ársbyijun 1931 flutti Kristján
til Reykjavíkur. Hann bjó um vetur-
inn hjá Jóhannesi móðurafa sínum
sem hafði útvegað honum vinnu við
höfnina en á þessum tíma var mjög
erfitt um vinnu. Hann vann um
veturinn við uppskipun úr toguram
og alla almenna hafnarvinnu sem
gafst. Hugur Kristjáns hafði lengi
hneigst til náms og haustið 1931
sótti hann um skólavist í Laugar-
vatnsskólanum. Þar var hann í tvo
vetur. Námsárin á Laugarvatni
höfðu mikil áhrif á Kristján og
lífsviðhorf hans. Á Laugarvatns-
skólanum vora nokkrir afar róttæk-
ir ungir menn og taldist Kristján
til þeirra. Hann varð mjög pólitísk-
ur eftir vera sína á Laugarvatni og
lét flest þjóðmál til sín taka þótt
ekki væri það á opinberam vett-
vangi. Skólavistin á Laugarvatni
varð Kristjáni hvatning til enn frek-
ara náms þó lítil væra efnin. Hann
átti varla fyrir skólagjöldunum þeg-
ar hann sótti um skólavist í Verzl-
unarskóla íslands haustið 1934 en
hann lauk verslunarprófi þaðan
vorið 1936. Þetta bjargaðist þó á
þann hátt að hann réð sig á síldar-
bát norður í Hrísey sumarið 1934
með því skilyrði að í landlegum
átti hann að spila á harmónikku
fyrir dansi á böllum ,sem haldin
vora í félagsheimilinu. Það hafði
frést að sumarið áður hafði hann
spilað á Siglufírði ásamt tveimur
Norðmönnum, svo hann hafði
nokkra reynslu á þessu sviði.
Strax á unga aldri fékk Kristján
mikinn áhuga á tónlist þó ekkert
ætti hann hljóðfærið. Reyndar var
fyrsta hljóðfærið sem hann spilaði
á kirkjuorgelið í Staðarstaðarkirkju.
Þangað laumaðist hann oft eftir
messu þegar aðrir kirkjugestir nutu
velgjörða hjá presthjónunum.
Prestsfrúin komst að þessum áhuga
Kristjáns á orgelleik og það varð
að samkomulagi að hann mætti