Morgunblaðið - 05.12.1989, Side 48

48
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. DESEMBER 1989
Þistilfjörður:
S valbar ðskirkj a
endurbyggð
Garði, Þistilfirði.
Einhver á þessari mynd á um sárt að binda af völdum alnæmis —
alnæmi er vandi okkar allra!
legra þarfa alnæmisgreindra og
sjúkra, neyðarbjöllur í öllum bað-
herbergjum og ekki þarf annað en
að lyfta símtólinu til þess að fá
hjálp ef á þarf að halda. í Örkinni
hans Nóa eru ennfremur aðstaða
til fundahalda, leikfimisalur og
kaffístofa og þar starfar bæði sér-
menntað fastráðið starfsfólk og
sjálfboðaliðar sem eru þjálfaðir sér-
staklega til starfans. Rauði krossinn
í Svíþjóð hefur tekið að sér að
greiða allan kostnað við rekstur
Noas Ark í þtjú ár og þessi starf-
semi er nú komin til allra stærstu
borganna í Svíþjóð.
Ferðin til Stokkhólms var ákaf-
lega lærdómsrík og við stöndum á
tímamótum eftir þessa reynslu. Við
höfum ákveðið að byggja starf
hópsins upp á annan hátt en áður.
Við ætlum að halda áfram að hitt-
ast vikulega og efla fræðslustarfið,
meðal annars með því að fá til
okkar ýmsa fyrirlesara eins og
lækna, sálfræðinga, næringarfræð-
inga og fleiri. Samtök áhugafólks
um alnæmisvandann hafa stutt
okkur fjárhagslega og ætla að gera
það áfram.
Við viljum líka fá fleiri til starfa,
bæði gagnkynhneigða og homma,
þá væri hægj; að vinna í smærri
hópum sem síðan gætu unnið
saman að sérstökum málum. Við
viljum því hvetja alla sem greinst
hafa jákvæðir til þess að koma og
vinna með okkur.
Fleiri gagnkynhneigðir
greinast — færri hommar
Það sem aðallega hefur hamlað
starfsemi okkar er húsnæðisleysi.
Við höfum engan stað til að hittast
á og Samtökin ekki heldur, en þau
hafa farið fram á það við stjórnvöld
að við fengjum húsnæði sem við
gætum notað sameiginlega. Lítið
hús eða góð hæð miðsvæðis myndi
henta okkur ágætlega og við trúum
ekki öðru en að hægt sé að útvega
okkur slíkt skjól. Áhugaleysi stjórn-
valda á alnæmisvandanum er yfir-
gengilegt og því alvarlegra sem
vandinn eykst. Það er fyrirsjáanlegt
að á næstu árum munu æ fleiri
greinast jákvæðir og veikjast og
reynslan í nágrannalöndum okkar
er sú að alnæmi meðal gagnkyn-
hneigðra hefur aukist á meðan
heldur hefur dregið úr því meðal
hommanna.
Hér á landi er ekkert gert til að
mæta þessum vanda, forvarnar-
starfið er í molum og öll fræðsla
hefur einkennst af fordómum og
neikvæðu viðhorfi til kynlífs. Það
myndi eflaust gefa betri raun að
segja fólki að lifa ábyrgu kynlífi
heldur en að segja því að hætta að
lifa kynlífi. Það litla sem gert hefur
verið sýnir ákaflega lítinn skilning
á aðstöðu okkar, sem erum jákvæð-
ir, því það er sífellt verið að minna
okkur á að við séum dauðans matur.
Tannlæknaþjónustan
sérkapítuli
Inni á spítölunum reyna menn
að gera allt sem í þeirra valdi stend-
ur en það eru aðallega tveir læknar
sem sinna jákvæðum og sjúkum og
vinna mikið og gott starf við afar
bágbomar aðstæður. Auður, fé-
lagsráðgjafinn okkar, var hrakin
úr sínu starfi af skilningslausum
heilbrigðisyfirvöldum. Það var ekki
hægt að finna skrifstofukompu
fyrir hana, þannig að nú vinnur hún
með okkur af einskærum áhuga.
Tannlæknaþjónustan er svo
kapítuli út af fyrir sig. Við höfum
fengið þau svör hjá tannlæknum
að þeir hafi ekki nógu góða sótt-
hreinsunaraðstöðu til að gera við
okkar tennur. Við erum þeirrar
skoðunar að þeir ættu þá að loka
sínum stofum því þeir hafa ekki
hugmynd um hveijir eru smitaðir
og hveijir ekki. Það er hart að fá
þessi viðbrögð þegar maður sýnir
þá ábyrgð að skýra frá því að
maður sé jákvæður þó að tannlækn-
ar eigi að sjálfsögðu að bera ábyrgð
á því að fólk smitist ekki í stólunum
hjá þeim. Það ber þó að geta þess
sem vei er gert og það hefur einn
tannlæknir nógu góða sótthreinsun-
araðstöðu til þess að taka á móti
okkur.
Aðstandendur þurfa hjálp
Við erum þó ekkert á því að láta
deigan síga og komum fílefldir af
ráðstefnunni. Margir okkar hafa
lent í því að finnast við eitraðir og
mengaðir og hræðslu- og dauða-
áróðurinn sem hefur verið rekinn
hér hefur ýtt undir þá tilfinningu.
Þátttakan í ráðstefnunni jók sjálfs-
traustið og það getur hugsanlega
leitt til þess að einhver þori að stíga
fram enda kom það skýrt fram á
ráðstefnunni að það gerist ekkert
í okkar málum fyrr en einhver
kemur úr felum. Það er hins vegar
ekki hlaupið að því vegna þess að
fordómarnir og þekkingarleysið er
svo mikið. Við höfum líka gengið í
gegnum það áður að koma úr felum
sem hommar, oft eftir margra ára
sálarstríð, og vitum á hvetju við
getum átt von. Við verðum líka að
taka tillit til fjölskyldna okkar og
annarra aðstandenda og þótt sumir
okkar séu tilbúnir til að stíga fram
er ekki víst að fjölskyldu r okkar séu
tilbúnar. Sumir okkar hafa ekki
sagt sínum nánustu frá og eru fram
í rauðan dauðann að reyna að hlífa
sínu fólki.
Við vitum að margir aðstandend-
ur búa við mikla vanlíðan og þeir
sem hafa misst ástvini sína úr al-
næmi þjást oft af mikilli sektar-
kennd og sorg yfir því að hafa ekki
sýnt sínum ástvini þann stuðning
og kærleik sem þeir vildu hafa
gert. í nágrannalöndum okkar eru
starfandi hópar fyrir aðstandendur
og það er mikil þörf á því að slíkir
hópar verði myndaðir hér á landi.
En þá rekum við. okkur enn og
aftur á veggi aðstöðuleysis ökkar,
við höfum ekkert húsnæði, engan
síma og erum búnir að missa fé-
lagsráðgjafann okkar. En við látum
örugglega í okkur heyra um leið
og úr rætist.
Viljum fá fleiri í hópinn
Það er líka heilmikil beiskja og
sorg í mörgum okkar. Fyrst þurft-
um við að sætta okkur við að vera
hommar og þola það að litið væri
á okkur sem annars flokks þjóð-
félagsþegna og nú lifum við með
þeirri vitneskju að við berum þetta
smit og erum aftur komnir í felur.
En við ætlum ekki að gefast upp,
við sáum úti í Stokkhólmi hvað
hægt er að gera ef viljinn er fyrir
hendi. Við viljum fá samskonar
þjónustu hérna og ætlum ekki að
láta okkar eftir liggja til að svo
megi verða. Og við viljum enn og
aftur hvetja alla jákvæða til að
koma og vinna með okkur því það
er ekkert verra en það að sitja einn
heima í skáp.“
Undirrituð tekur undir þessi
hvatningarorð og efast ekki um að
starfið innan jákvæða hópsins sé
jákvætt, því fyrir utan það að vinna
saman að sameiginlegum vanda-
málum jafnast ekkert á við góðan
félagsskap. Sjálf átti ég einstaklega
ánægjulegan dag með þessum já-
kvæða hópi sem glatar ekki kímni-
gáfunni þótt sitthvað bjáti á.
Höfundur er einn af stjórnenduni
kvikmyndafélagsins Nýja bíós hf.
i Reykjavík.
MESSAÐ var í Svalbarðskirkju
sunnudaginn 19. nóvember en
kirkjan hefur nú verið endur-
byggð að mestu. Séra Ragnheið-
ur Erla Bjarnadóttir sóknar-
prestur á Raufarhöfn þjónar
Svalbarðssókn í Qarvegu séra
Ingimars Ingimarssonar sem er í
ársleyfi.
Svalbarðskirkja var reist 1848
og er elsta kirkjan í prófastsdæm-
inu. Séra Vigfús Sigurðsson prestur
á Svalbarði lét smíða hana. Hún
þykir vandað og merkilegt hús og
hefur þjóðminjavörður haft hönd í
bagga með endurbyggingunni. Hún
er nú sem næst í upphaflegri mynd
hið ytra en nútíminn hefur bætt í
hana rafljósum og rafhitun. Þá
hefur kirkjugarðurinn verið stækk-
aður til muna.
Nú eru í Svalbarðssókn 130 en
voru 350 þegar kirkjan var vígð.
Formaður sóknarnefndar, Sig-
tryggur Þorláksson bóndi á Sval-
Hvammstanga.
Á HVAMMSTANGA var slátrað
á þessu ári 38.881 kind, þar af
4.233 fullorðnum kindum. Fækk-
un sláturfjár frá fyrra ári er 849
kindur. Vænleiki fjár var meiri
en á síðasta ári.
Hjá Kaupfélagi V-Húnvetninga
var slátrað 35.154 dilkum og 3.530
fullorðnu fé, samtals 38.684 kind-
um, sem er nokkur fækkun frá
fyrra ári. Fallþungi dilka var 14,93
kg, sem er 170 g hærri en í fyrra.
Slátrað var 654 kindum á vegum
Framleiðnisjóðs og einnig nokkrum
fjölda fullorðins fjár skv. samningi
við Sláturfélag Suðurlands, en það
kjöt mun vera utan fullvirðisréttar
sauðfjárafurða.
Hjá sláturhúsinu Ferskum afurð-
um var slátrað 3.727 kindum, 3.024
dilkum, 424 fullorðnu fé og að auki
279 fullorðnum kindum, skv. samn-
ingi við Sláturfélag Suðurlands. Er
fjölgun sláturfjár frá fyrra ári 1.530
kindur. Meðalþyngd dilka var 14,98
kg-
Fróöleikur og
skemmtun
fyrirháasem lága!
Morgunblaðið/Björgvin Þóroddsson
Svalbarðskirkja.
barði og kona hans Vigdís Sigurðar- ^
dóttir orgelleikari, hafa að mestu *
séð um og framkvæmt endurbygg-
ingu kirkjunnar og garðsins.
Björgvin
Hjá Ferskum afurðum er slátrað
á mun lengri tíma en venja er, eða
frá júlí til nóvember. Stærsti hluti
innleggsins er seldur ófrystur á
Reykjavíkurmarkað og er bændum
greitt fullt verð innan skamms tíma.
Sláturtíð hjá Kaupfélaginu er
hins vegar með hefðbundnum hætti.
- Karl
Steypu-
hrærivélar
OÞOR!
Aríviljlati
SPECK
Lensi-, slor-, skolp-,
sjó-, vatns- og
hoiræsa-dælur.
Útvegum einnig dælu-
sett meö raf-, Bensín-
og Diesel vélum.
IlL
iaMirllaiiiiDMir 4)éiniss®Jii & ©@ M.
Vesturgotu 16 - Slmar 14680-132»
JOLAFUNDUR
félagsins verðurfimmtudaginn 7. desember
í Hoiliday Inn kl. 19.30.
Jólahlaðborð, happdrætti og fleira.
Munið að tilkynna þátttöku.
Stjórnin.

KVENNA
ATHVARF
„Flestar konur langar undir niðri
til að láta nauðga sér“
Þetta er ein fjölmargra goðsagna um nauðganir.
í kvöld kl. 20.15 stendur ráðgjafarhópur um nauðgunar-
mál fyrir opnum fundi í Gerðubergi.
Allirvelkomnir.
Sauðfj ár slátrun
á Hvammstanga