Morgunblaðið - 03.04.1991, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. APRÍL 1991
19„
Þórir S. Gröndal skrifar frá Flórída:
NÝTT LÍF
Flestir v'ita, hvað það er að byrja
nýtt líf. Nógai mikið er talað og
skrifað um það. Eitthvað stórkost-
legt þarf að gerast tii þess að fólk
geti hafið nýtt líf. Sumir, sem átt
hafa við afengisvandamál að stríða,
byija nýtt líf, þegar þeir hætta
óreglunni. Aðrir öðlast trú, og með
henni nýtt líf. Enn aðrir telja sig
hafa byrjað nýtt líf, þegar-þeir
náðu sér í góðan maka.
Hérna í henni Ameríku er ekki
óalgengt, að fólk byrji nýtt líf, og
það þarf ekki endilega neitt stór-
kostlegt að gerast í lífi einstakl-
ingsins. Það er ekki þar með sagt,
að nýja lífið endist alltaf, því oft
lendir allt í sama farinu. Það er
oftast, þegar fólk er komið á miðj-
an aldur, að það fær löngun til að
venda kvæði sínu í kross og hefja
nýtt líf. Segja skilið við eins mikið
af því gamla og hægt er, og byrja
uppá nýtt. Hér vestra er sagt, að
til þess að byija nýtt líf, þurfi að
uppfylla þijú meginskilyrði: Segja
upp vinnunni, flytja búferlum og
skilja við makann.
Sjálfur fékk ég svona „miðald-
urs-kláða,“ þegar ég komst af létt-
asta skeiði og fór örh'tið að þrosk-
ast. Þá sagði ég upp góðri vinnu,
flutti frá Pennsylvaníu í óvissuna
í Flórída, en hélt í eiginkonuna.
Segja má því, að ég hafi byijað
nýtt hf að 2/3 hlutum. Mjög marga
karla hittir maður hér, sem upp-
fyllt hafa öll skilyrðin þijú fyrir
flutninginn hingað. í tilefni þess
láta sumir líka hressa upp á útlitið;
fá sér andlitslyftingu, hárlitun og
permanent, hárkollu eða a.m.k.
gullkeðju um hálsinn. Það er um
að gera að líta sem unglegastur
út, því það verður að ná sér í kvon-
fang, sem er a.m.k. 10 árum yngra
en maður sjálfur. Þá fyrst er al-
mennilega hægt að byija nýja lífið.
Það er náttúrulega erfitt hjá
ykkur á Fróni að ráða við skilyrðin
þijú, því aðal galdurinn er að flytja
í burtu, þangað, sem enginn þekk-
ir mann. Eins og segir í vísunni
góðu: „Þar sem enginn þekkir
mann,/ þar er gott að vera./ Því
að allan andskotann/ er þar hægt
að gera.“ Þið getið sagt uppp vinn-
unni, skilið við ektamakann og flutt
til Krummavíkur, en allt landið
kemur til með að vita af því, og
þess vegna verður frekar erfitt með
nýja lífið. Flest verðið þið því bara
að kúldrast í því gamla.
Flórída og Kalifornía eru uppá-
haldsríki þeirra, sem vilja byija
nýtt líf. Hjá sumum er mjög brýn
nauðsyn að flytja á brott, og þeir
passa mjög vel upp á það, að eng-
inn viti, hvert þeir hafa flutt, sér
í lagi lögreglan. Sumir í þessum
hópi hafa dregið sér fé, svindlað á
náunganum eða framið einhvern
annan, og kannski verri glæp.
Læknar, sem sviptir hafa verið
lækningaleyfi í einu ríki, flytja ein-
faldlega í annað og taka þar upp
þráðinn. Sama getur gilt um lög-
fræðinga. Yfírvöld reyna, í sumum
ríkjunum, að koma í veg fyrir slíkt.
Margir svona læknar og lögfræð-
ingar eru taldir hafa flutt til Flórída
og byijað hér nýtt líf.
Ekki fer hjá því, að maður kom-
ist í kynni við eitthvað af þessu
„nýja-lífs-fólki“. Einu sinni hittum
við hjú frá Texas, og var maðurinn
rúmlega fimmtugur, en konan virt-
ist ekki vera meira en rúmlega
þrítug. Hann hafði átt og rekið
stóra blikksmiðju í Dallas. Þegar
hann fékk kláðann fyrrnefnda, arf-
leiddi hann syni sína tvo að fyrir-
tækinu, skildi við konuna, giftist
einkaritaranum og flutti í burtu.
Hann keypti svo seglskútu, líklega
10-12 metra langa, og þau sigldu
svo til Flórída. Voru þau búin að
þvælast þar um í rúmt ár. Þaðan
sétluðu þau út í Karabía-hafið, en
fara svo, eftir eitt eða tvö ár, í
gegnum Panama-skurðinn og inn
í Kyrrahafið. Áætlanir þeirra náðu
ekki lengra en það. Þau ljómuðu
af rómantík og ást, og virtust án-
ægð með byijunina á sínu nýja lífi.
Sól, sandur og sjór hafa mikið
aðdráttarafl fyrir fólk, sem ætlar
að hefja nýtt líf, sér í lagi ef tekið
er með í reikninginn, að nýtt ástar-
líf virðist svo oft eitt aðalatriðið.
Báta- eða skútulíf er mjög vinsælt
hjá mörgu af þessu fólki, eins og
dæmið um Texas-parið sýnir.
Fjöldann allan af þessum fleytum
sér maður, og virðist svo algengt
að sjá miðaldra mann við stýrið,
en sundbolaðan kvenmann, sem
gæti verið dóttir stýrimanns, flat-
maga þar skammt frá.
Á mörgum skútunum er heldur
lítið pláss, eins og gefur að skilja,
og eru káetumar oft all þröngar.
Skútu-ástin endist ekki alltaf lengi,
sérstaklega hjá konunni, enda hef-
ir það oftast verið karlinn, sem
gengið hefur með skútu-drauminn
í maganum í árafjöld. Maður heyr-
ir stundum um ungar konur, sem
orðið hafa þreyttar á þrengslum
og baðleysi. Þær fá fljótt leið á
öldugjálfri, sjávarseltu, sólsetrum
og mávagargi. Taka þær þá pokann
sinn og hverfa á braut án þess að
kveðja kóng eða prest. Skútu-karl-
ar, sem lenda í slíku, hefí ég heyrt,
raka sig þá, fara í land og ná sér
í annan kvenmann, því alltaf virð-
ist nóg af kvenpeningi, sem tilbúinn
er að bíta á skútu-agnið. Svo er
bara hægt að byrja nýtt, nýtt líf!
Þið megið alls ekki halda, að ég
sé eitthvað að gera lítið úr þeim,
sem hefja nýtt líf. Hjá mörgum
tekst þetta allt vel, og þeir lifa
hamingjusamir í sínu nýja um-
hverfi, í nýrri vinnu og með nýjum
maka. Heldur megið þið ekki
stimpla mig Rarlrembusvín vegna
þess, að ég hefi svo til eingöngu
ijallað um karla og þeirra nýja líf.
Konur geta auðvitað gert það
sama, þótt þær eigi skiljanlega oft
erfiðara um vik vegna barnanna.
Samt heyrist öðru hveiju um
harðsvíraðar kvensur, sem skilja
króana eftir hjá kallinum, en hverfa
á braut og byija nýtt líf. Aðrar
bíða þar til krakkamir eru komnir
á legg og út í lífið. Þá skilja þær
við eiginmanninn, og reyna jafnvel
að yngja upp hjá sér. Tekst þeim
oft að ná sér í yngri mann, sér í
lagi ef þær eiga eitthvað af dollur-
um í handraðanum.
Hitt hefi ég nokkra menn frá
íslandi, sem komið hafa til Flórída
til að hefja nýtt líf. Þeir hafa upp-
fyllt skilyrðin þijú heima á Fróni,
en þeim hefir gengið misjafnlega
að finna hamingjuna. Sé einhver
lesenda minna með nýlífís-áform
og skútudrauma, gæti ég ef til vill
hjálpað. Ég gæti bent á leiðir til
þess að komast yfír skútu, en kven-
manninn verður hann að skaffa
sjálfur.
ff
Mér líkar
best við
þá ungu
og spræku
Villtustu draumar þínir um bíla
geta ræst hjá Flugleiðum Hertz
bílaleigu.

í flotanum
eru eingöngu nýir bílar, nánast
allir af árgerð 1990 eða yngri.
Þú getur valið um ýmsar stærðir
af kraftmiklum og liprum
Toyotum, sem reynst hafa
frábærlega vel við íslenskar
aðstæður.
Strangar kröfur Hertz um
þjónustu, eftirlit og viðhald
tryggja þér fulikomið
áhyggjuleysi, -svo aksturinn
verður líkastur ljúfum draumi.
Síminn er 690 500 og fax 690 458,
—og það er opið allar helgar.
Bílaleiga