Morgunblaðið - 17.05.1991, Page 21

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. MAÍ 1991
21
ir réttiiega að hún hafi tekið lands-
próf fjórtán sinnum, því að hún las
undir það próf með helmingnum af
börnum sínum og barnabörnum.
Málanám lá létt fyrir henni. Samt
lá gáfnafar hennar fyrst og fremst
á öðru sviði. Hún var náttúrulegur
stærðfræðingur, hafði yndi af alg-
ebru og tók upp á því á sjötugs-
aldri að fara í gegnum stíft stærð-
fræðinám menntaskóla. Hún hafði
yndi af því að leysa þrautir þar sem
formfesta og rökvísi stærðfræðinn-
ar kom henni að góðu haldi. Hún
var afbragðs bridsspilari. Og spilaði
af slíkri keppnishörku og metnaði,
að harðjaxlar og atvinnumenn
máttu hafa sig alla við, til þess að
halda sínum hlut fyrir henni.
Stundum spurði ég hana hvört
hún, eftir á að hyggja, hefði notið
sín betur í lífinu, að eigin mati, ef
hún hefði lagt fyrir sig stærðfræði-
kennslu, gerst verkfræðingur eða
farið að stjórna verðbréfafyrirtæki,
svo ég nefni nokkur dæmi um hluti,
þar sem allt hefði leikið í höndunum
á henni. Hun brosti brosi hinnar
lífsreyndu konu og sagði: Aldrei,
ef ég hefði orðið að velja á milli
þess og móðurhlutverksins; orðið
að taka starfsframa fram yfír kven-
leikann, til þess eins að geta keppt
við karlmanninn í hans eigin veröld.
Við ráðum þessu hvort eð er öllu,
bak við tjöldin, við konur.
Það var ekki til í henni vottur
af biturð eða vanmetakennd, enda
ekkert í hennar lífi, sem gaf tilefni
til þess. Oft virti ég hana fyrir mér
í gestgjafahlutverki, þegar erlenda
gesti bar að garði. íþróttafrömuði,
kaupsýslumenn, stjórnmálamenn
og listamenn. Hún átti orðastað við
hvern og einn á hans eigin móður-
máli og heillaði alla með fegurð
sinni, fasmikilli framgöngu og per-
sónutöfrum. Hvers ætti hún svo
sem að sakna af ónýttum tækifær-
um, sem lífið býður upp á? „Je ne
regrette rien ...“ syngur Edit Piaf.
Ég sé tengdamóður mína í anda
taka undir með Edit með kankvísu
brosi.
Aldís Brynjólfsdóttir fór að dæmi
formóður sinnar, Auðar djúpúðgu
og reisti skála sinn við þjóðbraut
þvera. Hennar hús stóð okkur öllum
opið að nóttu sem degi, hvort held-
ur var í sorg eða gleði. Þar kom
stórfjölskyldan saman til mann-
fagnaðar og naut gestrisni hinnar
örlátu húsfreyju. Þar svignuðu borð
undir krásum. Þar var oft glatt á
hjalla þegar lífsgleðinni var gefinn
laus taumurinn. Þijár kynslóðir
stórfjölskyldunnar stigu þar sín
fyrstu spor og lærðu við hennar
veisluborð að meta og njóta lífsins
lystisemda.
Þar komu saman hraustir menn
og fagrar konur, enda þvílíkur
kvenblómi ekki samankominn í
anna eftir 7. júní 1991, en þá verða
allar póststjórnir búnar að gefa sín
frímerki út.
Islenzku frímerkin eru tvö. Verð-
gildi annars þeirra er 26 krónur og
myndefnið sótt austur í Jökulsárlón
í A-Skaftafellssýslu. Fer vel á þessu
vali, því að allir þeir, sem leið eiga
þarna sunnan Vatnajökuls, hljóta
að staðnæmast við þetta sérkenni-
lega lón. Hitt verðgildið er 31 króna,
og myndefni þess er hverinn
Strokkur í Haukadal, sem er í næsta
nágrenni við sjálfan konung hvér-
anna, Geysi.
Þröstur Magnússon hefur teikn-
að eða hannað þessi tvö merki af
sömu smekkvísi og landslagsmerki
þau, sem póststjórnin hefur verið
að gefa út að undanförnu. Þessi
frímerki eru steinprentuð hjá Harri-
son & Sons Ltd. í Englandi.
Tæplega gerist þess þörf að taka
fram, að sérstimplar verða notaðir
við þessar útgáfur sem jafnan áður.
NORDIA 91
Eins og getið hefur verið um hér
framar í sambandi við væntanlega
smáörk 23. þ.m., hefst frímerkja-
sýningin NORDIA 91 eftir rúman
mánuð. Þar sem þess verður freist-
að að segja allrækilega frá henni
hér í frímerkjaþætti, áður en hún
hefst, verður að geyma til næsta
eða næstu þátta umsögn um hana.
einni fjölskyldu annars staðar á
byggðu bóli.
Nú er þessari veislu lokið. Þá er
ekki annað eftir en að þakka fyrir
sig um leið og við fylgjum okkar
örláta gestgjafa til hinstu hvíldar.
Og þó. Við eigum öll eftir að koma
saman til seinustu kvöldmáltíðar-
innar, þar sem gestgjafínn verður
í heiðurssæti, þó fjarverandi sé,
meðan við flytjum henni þakkar-
óðinn, fyrir allt sem hún gaf okkur
af rausn sinni og ríkidæmi.
Jón Baldvin Hannibalsson
Þar sem hún var, þar var engin
önnur. Allar aðrar rósir fölnuðu við
hlið hennar. Sem var einstök. Eld-
rauð, ilmandi og svo sláandi falleg.
Hún amma mín og mamma, Aldís
Þorbjörg Brynjólfsdóttir Schram.
Svo fögur, því hún var rík að
innihaldi þessi kona. Efni í þúsund
síður. Um slíkar ódauðlegar konur
hefur Njáluhöfundur skrifað.
Shakespeare og Laxness líka. Um
skörunga og húsmæður. Drottning-
ar og greifynjur. Alþýðukonur og
vinnandi konur. Vitrar og vísar
konur. Andríkar og eljusamar.
Sterkar og stormasamar. Góðar og
gjafmildar. Stórlyndar og skapandi.
Glaðar og gefandi konur. Þetta allt
var hún amma mín og miklu meira.
Itölsk mamma. Stolt í sinni hóg-
værð. Ströng í sinni blíðu. Mild í
yrkja menn ódauðleg ljóð. Vegna
hennar drýgja menn hetjudáðir.
Fyrir hana rembast lítil börn við
að „sigra heiminn“. Eflaust hjóm
og húmbúkk í hennar augum. Hún
ætlaðist til þess að börnin sín yrðu
manneskjur. Enda verður lífsafrek
Aldísar ekki í titlum talið. Henni
sjálfri var nóg að sigra hjörtu af-
kvæma sinna. Sem og hún gerði.
Eitt lítið bros og sólin skein. Eitt
hlýtt orð og það var tilgangur í því
að lifa. Eitt stutt faðmlag og maður
elskaði heiminn. Þannig voru ein-
hveijar sælustu stundir lífs míns
sóttar til hennar. Þá hún lyfti hug
í hæðir. Er hún sat við píanóið og
spilaði og söng sín ljúfustu lög. Er
hún þuldi upp ljóðin eða las mér
þessi gullkorn um lífíð og tilveruna.
Eða þegar hún einfaldlega, nýkom-
in heim, endurfyllti húsið lífí þá hún
lýsti spaugilegum atvikum dagsins
með svona líka leikrænum tilbrigð-
um. Eða þegar hún rétti fram kræs-
ingarnar. Aldrei fór maður frá
henni svangur. Þvert á móti, full-
mettaður af heimagerðri list. Og
oftar en ekki klæddur upp á nýtt.
Því þannig var hún amma mín,
Aldís Þorbjörg. Alltaf gefandi. Allt
sem hún átti. Ekki af þrælslund og
ekki í von um endurgjald. Heldur
einfaldlega af því henni þótti sælla
að gefa en þiggja. Sem ég held að
hafí verið hennar lífsregla. Hún lét
mig ekki á fætur, fyllti minn maga
af hafragraut og lýsi og ýtti mér út
í lífsins ólgusjó. Bíttu á jaxlinn og
spjaraðu þig. Það vildi hún sagt
hafa. En okkur skolaði alltaf aftur
að landi, til móður jarðar. Nú er
hún ekki lengur hér, konan sem
gaf okkur líf. Lífsakkeri hennar
hefur losnað frá jörðu, en taugin
er römm. Við munum sigla áfram
undir leiðarljósi Aldísar. Sem mun
lýsa í myrkrinu, sterkar en nokkru
sinni fyrr. Amma sjálf, líf hennar
og breytni er okkur fyrirmynd. Ef
aðeins við gætum lært af henni,
um hvað allt þetta snýst, nefnilega
að rækta garðinn okkar og að gefa,
ef aðeins við gætum gefíð okkar
börnum slíka móðurást, þá hefur
líf hennar borið ávöxt.
Elsku hjartans afí og fjölskylda.
Við grátum ekki þessa konu. Það
væri ekki í hennar anda, sem kynnt-
ist dauðanum aðeins átta ára að
aldri. Við gleðjumst. Því við erum
rík. Af góðum minningum. Um
mæta konu og milda móður. Sem
við elskuðum, virtum og dáðum.
Aldís Baldvinsdóttir
Að leiðarlokum Jeitar hugurinn
til horfínna daga. Á þessari stundu
finnst mér það næsta ótrúlegt að
meir en hálf öld skuli liðin frá því
fundum okkar Aldísar bar fyrst
saman. Það var á sólbjörtum sumar-
má geta að þar urðu miklir fagnað-
arfundir. Mér er í barnsminni hve
fögur og glæsileg þessi nítján ára
Reykjavíkurstúlka var. Af henni
Ijómaði lífsgleðin og á skammri
stundu hafði hún unnið hug og
hjörtu okkar allra sem þá tengdust
henni vináttu- og tryggðaböndum
sem vöruðu ævina alla. Það var líka
ljóst á þessum degi að hér hafði
Björgvin fundið hamingjuna í lífi
sínu, sólina sem geislaði við hlið
hans árin og áratugina alla sem þau
bjuggu saman í óvenju ástúðlegu
og farsælu hjónabandi.
Ungu hjónin settu fyrst saman
bú í vesturbænum, ekki langt frá
æskuheimili Björgvins á Stýri-
mannastíg, gerðu stuttan stans í
austurbænum en fluttu síðan í veg-
legt hús í Sörlaskjóli árið 1948 þar
sem þau bjuggu ætíð síðan. Þar
ólust börnin upp, þau Bryndís, Ell-
ert, Margrét, Björgvin, Magdalena,
Ólafur Magnús og Anna Helga.
Nú um stundir er algengt að tala
um hina svokölluðu kjarnafjöl-
skyldu og miða flestar þjóðhags-
stærðir við hana. Slíka fjölskyldu
mátti að sönnu fínna í Sörlaskjólinu
en í þeirri merkingu að þar bjó
óvenju kjamgott fólk. Sú fjölskylda
var sannkölluð stórfjölskylda,
barnahópurinn óvenju fjölmennur
og vinir og vandamenn daglegir
gestir. Stundum hvarflaði að manni
OTC LASER MATRIX1000 ...
Geislaprentarinn,
sem leysir vandann!
Mikill prent-
hraði.
LASER
MATRIX
1000 prentar
firnahratt:
1000 línur /
16 síður á mínútu.
Tengist flestum tölvum.
LASER MATRIX 1000
tengist öllum PC/PS/AT tölvum,
HP, DEC og flestum
gerðum IBM, svo sem
AS400, System/3X
og 3270.
Prentar á allan
pappír. LASER MATRIX
1000 prentar á allar
gerðir samhangandi
tölvupappírs og
límmiða.
Stillanleg
síðulengd.
LASER
MATRIX
1000 prentar'
allar lengdir
frá 1" til 24".
/q--*- Stillanleg síðubreidd.
LASER MATRIX
/q..*. 1000 prentar allar
fo- breiddir frá 4" -
'Q--»~
Fyrirferðar-
lítill.
LASER
MATRIX 1000
er ótrúlega
fyrirferðarlítill
miðað við afkastagetu.
Margar letur-
gerðir.
LASER
MATRIX 1000
er HP sam-
hæfður og býður
upp á geysilegt
úrval leturgerða með
HP leturhylkjum og OCR letur.
Einnig „SOFT FONTS“,
sem eru lesnir inn í 2 Mb
minni prentarans.
LASER MATRIX 1000 prentarinn er kjörinn til prentunar á: A og B gíróseðlum, ávísunum, límmiðum, strikamerkingum,
skýrslum, verðlistum, hlutalistum, yfirlitum, dreifiblöðum og fjölmörgu öðru.
Hafið samband við sölumenn okkar, sem veita fúslega allar nánari upplýsingar.
OUTPUT
TECHNOLOGY
CORPORATION
STÆKNIVAL
SKEIFUNNI 17 • 108 R. • S. 681665