Morgunblaðið - 04.06.1991, Blaðsíða 53

MORGUNBI.ABIÐ ÞRIÐJ,URP,AGUR 4. JUNl 1931
53 -
Minning:
Sigrún (Gógó)
Guðm undsdóttir
Fædd 29. júlí 1922
Dáin 26. maí 1991
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefí,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Sb. 1886 - V. Briem)
Með þessum sálmi kveð ég elsku-
lega æskuvinkonu mína Sigrúnu
(Gógó).
Eg og fjölskylda mín vottum eig-
inmanni og öðrum ættingjum henn-
ar okkar dýpstu samúð.
Gróa M.H. Jónsdóttir
Ég var einu sinni spurður að því
hvað hún föðursystir mín héti —
ég hef varla verið meira en átta eða
níu ára gamall — og varð heldur
fátt um svör hjá mér, satt að segja
varð ég alveg mállaus. „Ja, hún er
nú alltaf kölluð Gógó,“ stamaði ég
eftir langa hríð og ætlaði alveg að
deyja úr skömm. Ég forðaði mér
hið snarasta frá þessari manneskju
með erfiðustu spurningu lífs míns
og spurði í ofboði föður minn hvað
systir hans héti. Ég var svo skelf-
ingu lostinn að faðir minn gat ekki
stillt sig um að hlæja. „Hvað er
þetta drengur, veistu ekki hvað hún
frænka þín heitir, þú sem ert hjá
henni öllum stundum," hló hann
glaðlega. Þetta var auðvitað ægileg
pína því Gógó kom næst á eftir
foreldrum mínum sem helsti bjarg-
vættur og nánasti ættingi.
„Mikið er hún Gógó glæsileg
kona,“ sagði kona mín fyrir mörg-
um árum er ég kynnti hana fyrir
frænku minni og manni liennar
Kristjáni Ágústssyni á heimili
þeirra við Laugaveginn. „Já, finnst
þér það ekki,“ svaraði ég og það
var ekki laust við að ég fylltist stolti.
Og ég man vel hvaða tilfínningar
gripu mig stuttu síðar þetta kvöld
er við hjónin gengum niður Lauga-
veginn. Það var einkennileg kennd,
einhvers konar blanda af eftirsjá
og trega, því Gógó og Kristján
höfðu nokkrum mánuðum fyrr séð
á eftir eina barni sínu, Erlingi Má,
Kveðjuorð:
Jóel B. Jacobson
Fæddur 15. apríl 1924
Dáinn 26. maí 1991
Ein skýrasta minningin úr
bernsku minni eru frábæru töfra-
brögðin hans Jóels Blomquist
Jacobsonar. Hvernig hann „galdr-
aði“ fram tíkallana sem hann fann
bak við eyrun á okkur krökkunum
og við horfðum heiiluð á. Flest
reyndu að ieika eftir honum brögð-
in en ekki tókst öllum jafn vel upp.
Hann kunni líka endalausa brand-
ara og fyndnar sögur sem komu
litlum krökkum til að hlæja.
Jóel var kvæntur Fríðu ömmu-
systur minni sem ævinlega er kölluð
Fríða frænka á mínu heimili. Ég
bjó í tíu ár skammt frá heimili
þeirra, kom þar oft og hafði Jóel
því mikil áhrif á val mitt á íþróttafé-
lagi. Annað kom ekki til greina
þegar ég byijaði að stunda íþróttir
en að velja Ármann en þar var
hann alla tíð virkur félagi. Jóel
fylgdist vel með okkur systkinunum
og gladdist með okkur þegar vel
gekk.
Hann var ökukennari og hafði
kennt flestum í fjölskyldunni á bíl.
Þegar röðin kom að mér var því
sjálfgefið að leita til hans.
Fráfall Jóels var mjög óvænt,
aðeins fáeinum dögum eftir andlát
Diddu, bestu vinkonu Fríðu og Jó-
els, vinkonu sem öll fjölskyldan
þekkti mjög vel. Viku áður en Jóel
lést fór ég til að votta þeim samúð
mína. Fann ég þá að enn var ég
umvafin væntumþykju og áhuga
hans á mér og lífi mínu. Ég kveð
hann því með söknuði og votta
Fríðu og allri fjölskyldunni samúð
mína.
Rebekka Sigurðardóttir
Erfidrykkjur í hlýlegu
og notalegu umhverfí
Við höfum um árabil tekið að okkur að sjá um erfídrykkjur fyrir >
allt að 300 manns. I boði eru snittur með margvíslegu áleggi,
brauðtertur, flatbrauð með hangikjöti, heitur eplaréttur með g
rjóma, rjómapönnukökur, sykurpönnukökur, marsipantertur, ->
rjómatertur, formkökur, 2 tegundir o.fl.
Með virðingu,
FLUGLEIÐIR
HÓTEL LOFTLEIDIR
REYKJAVlKURFLUGVELLI, 101 R E Y K ] A V I K
SIMI 91-22322
aðeins tuttugu og níu ára gömlum,
yfir móðuna miklu. Ég geri ráð
fyrir að flestir hugsi einhveiju líkt
og mér var hugsað: Maður hefði
nú getað verið ræktarsamari og
alúðlegri, maður hefði nú getað
gert þetta eða hitt. Ég held ég
hafi þá ekki skilið hvílík raun það
er fyrir foreldra að missa barn sitt,
hvað þá einkabarn, úr heimi þess-
um. Ef til vill skilur maður það aldr-
ei til fulls.
Lengst af bjuggu þau Sigrún og
Kristján á Lynghaga 2 í Reykjavík.
í minningunni er eins og ég hafi
eytt flestum mínum æskustundum
á heimili þeirra. Við bræðurnir sótt-
um það ávallt fast að heimsækja
Gógó og Kristján einfaldlega vegna
þess að okkur leið fjarska vel hjá
þeim og einnig var sonur þeirra
mikill leikfélagi okkar.
Eitt er mér sérstaklega minnis-
stætt frá þessum árum. Það er
óhömuðum unglingi mikilvægt að
finna að hann sé tekinn alvarlega
og það sé mark á honum takandi.
Vissulega þjóna foreldrar og kenn-
arar því hlutverki að koma ungling-
um í skilning um ábyrgð og frelsi,
en ef til vill gefur það mest þegar
fólk, sem maður ber virðingu fyrir,
tekur mann bókstaflega í fullorð-
inna manna tölu með einlægri fram-
komu sinni. Það er mér sérlega eft-
irminnilegt þegar þau hjónin voru
nýkomin heim frá útlöndum, en þau
ferðuðust mikið og dvöldu oft seinni
árin langdvölum í útlindum, að ég
nýfermdur unglingurinn var spurð-
ur um allt það markverðasta sem
gerst hafði í landinu meðan á utan-
för þeirra hafði staðið; um stjórn-
málin, um heimsmálin osfi'v. Og ég
lét skoðanir mínar í Ijós og upp frá
því held ég að samræður okkar
hafi aldrei snúist um annað en það
sem máli skipti; um það sem mikil-
svert er. Og þrátt fyrir að Gógó
hafi verið afar gjafmild í minn garð
þá var þetta stærsta gjöfin sem hún
gaf mér og hún var þessi góða til-
finning sem ég öðlaðist; að ég væri
sjálfstæð vera með mitt eigið gildi.
Ef haná frænku mína hefði grun-
að að það ætti fyrir mér að liggja
að minnast hennar í skrifuðum orð-
um er ég viss um að hún hefði ósk-
að þess að greinin yrði á léttum
nótum. „Einhvern tíma skulum við
öll fara í heimsreisu,“ sagði hún
fyrir nokkrum árum. „Já það skul-
um við gera,“ svaraði ég og fannst
þetta frábær uppástunga. Ekki svo
að skilja að ég reiknaði með að úr
ósk hennar rættist. Og þó. Þessi
setning greyptist í vitund mína,
mér fannst hún svo skemmtileg.
Ósköp venjuleg setning, en það sem
gerði hana svo skemmtilega var að
það fólst svo margt í henni. Mér
fannst frænka mín segja að við
mættum ekki missa sjónar af hvoru
öðru, að við yrðum að vera sam-
ferða í lífinu. Það var hennar ein-
læga ósk að þessi litla fjölskylda
héldi hópinn.
Nær ávallt þegar ég heimsótti
frænku mína kom ég að henni við
lestur einhverrar bókar. Hún las
mikið. Hafði yndi af að sökkva sér
í lestur skáldsagna og ævisagna.
Hún glataði aldrei hæfileikanum til
að hafa gaman af að lesa góða
skáldsögu. Kannski hefði verið nóg
að hafa minningargreinina aðeins
eina setningu: Hún las mikið. í
mínum huga er setningin svo mik-
ið. Sá sem hefur kraft og einbeit-
ingu til að eyða miklum tíma í Iest-
ur, hlýtur að hafa mikinn áhuga á
lífinu. En hún lagði nú bókina strax
frá sér og einhver birtist og tók
ávallt á móti gestkomandi með bros
á vör og fallegu bliki í augunum.
Og maður kvaddi hana alltaf léttur
í lund því hún Gógó var heiðarleg
og ráðagóð. Hún fór þó sínar eigin
leiðir, hún kaus oft einveruna.
Stundum lá hún undir ámæli fyrir
það að vera ekki nógu mannblend-
in. En eru það ekki mannréttindi
að móta sína eigin lífsstefnu ef hún.
er byggð á sannleika og heiðar-
leika? Fólkið er svo ólíkt, tilfinning-
arnar svo margbrotnar. Hvers
vegna ættu menn þá ekki að fá að
fara út af alfaraleið ef þeir hafa
kjark til þess. Hún lifði fyrir mann
sinn, sína litlu fjölskyldu og meira
ætlaðist hún ekki til. Það geislaði
bara þeim mun meira af henni í
fjölskylduboðum og þá kom fram
þessi yndislega kímnigáfa hennar.
Sá dagur kemur í lífi margra að
þeir spyrja: — Hver er tilgangurinn
með þessu öllu saman? Og sumir
em svo lánsamir að þeir reyna að
skilja kjarna tilveru sinnar. Leita.
Og sú leit, ef hún er byggð á ein-
lægni, leiðir til sannleika sem kæfir
sjálfselskuna og upphefur óttaleys-
ið. Ég veit ekki betur en að hún
frænka mín hafi velt þessu töluvert
fyrir sér. Hennar leit var hvorki
fólgin í rómantískum draumórum
né afneitun á lystisemdum heldur
í sannleika, öllu heidur kærleika. í
þeim skilningi var hún vel efnuð,
átti fjársjóði víða. Það versta var
að hún átti það til að fela þá vand-
lega, rétt eins og hún óttaðist að
sýna hvað hún hefði að geyma, en
þegar eitthvert glitrandi djásnið
kom í leitirnar gaf hún það hiklaust.
Gógó var nýkomin, ásamt eigin-
manni sínum, frá Bandaríkjunum
þegar kallið kom. Hún hafði átt við
vanheilsu að stríða síðustu árin.
Foreldrar mfnir heimsóttu hana
daginn fyrir andlát hennar og virt-
ist hún þá hress og glöð. Hún af-
henti þeim síðustu gjöfina til okk-
ar; það var glaðningur handa syni
mínum.
Konu minni var hún ómetanleg
hvatning og mér var hún sönn fyrir-
mynd og traustur vinur.
Kristjáni votta ég mína inni-
legustu samúð.
Guðmundur Magnússon
HÁSKÓLANÁM í
1 v 1 KERFISFRÆÐI
Innritun stendur nú yfir í Tölvuháskóla VI
Markmið kerfisfræðinámsiris er að gera nemendur hæfa til að vinna
við öll stig hugbúnaðargerðar, skipuleggja og annast tölvuvæðingu hjá
fyrirtækjum og sjá um kennslu og þjálfun starfsfólks.
Frá og með haustinu 1991 verður eingöngu tekið inn á haustin og leng-
ist námið frá því sem áður var í tveggja ára nám. Kennsla á haustönn
hefst mánudaginn 2. september nk.
Inntökuskilyrði er stúdentspróf eða sambærileg menntun.
Eftirtaldar greinar verða kenndar auk raunhæfra verkefna í lok hverrar
annar:
Fyrsta önn:
Forritun í Pascal
Kerfisgreining og hönnun
Stýrikerfi
Fjárhagsbókhald
Þriðja önn:
Gluggakerfi
Kerfisforritun
Hlutbundin forritun
Fyrirlestrar um valin efni
Önnur önn:
Fjölnotendaumhverfi
Gagnasafnsfræði
Gagnaskipan
Rekstrarbókhald
Fjórða önn:
Staðbundin net
Tölvugrafík
Hugbúnaðargerð
Umsóknarfrestur fyrir haustönn 1991 er til 28. júní, en umsóknir, sem
berast eftir þann tíma, verða afgreiddar eftir því sem pláss leyfir.
Umsóknareyðublöð og frekari upplýsingarfást á skrifstofu Verzlunarskól-
ans frá kl. 08.00 til 16.00 og í síma 688400. Skólinn er lokaður í júlí.
TÖLVUHÁSKÓLI VÍ,
Ofanleiti 1, 103 Reykjavík.