Morgunblaðið - 21.12.1991, Blaðsíða 84

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. DESEMBER 1991

7/4-
„Donald Trump erað hugsa, um a%
kcutpa SuÍur-AmeriJcu ''
Ast er...
... að njóta þess að gefa engu
síður en þiggja.
Með
morgnnkaffinu
HOGNI HREKKVISI
Þessir hringdu . ..
Meira um jól í Þýskalandi
Gabriela Jonason sagði eftirfar-
andi sögu af síðustu jólum sínum
í Þýskalandi árið 1944: Þá um
veturinn hafði verið tilkynnt að
það yrðu engin jólatré seld og jól
án jólatijáa eru snautleg að mati
Þjóðveija því tréð er mikið atriði
í jólahaldinu. En við þekktum ís-
lenska konu sem bjó út í skógi
og rak skóla í sögunarmyllu og
hún bauðst til að útvega okkur
jólatré. Ég ákvað að fara sjálf og
ná í það. Þetta var talsvert löng
leið og ég þurfti að ganga frá
lestarstöðinni og inn í skóginn til
þess að ná í það. Þegar ég var
kominn inn í skóginn blasti við
mér sérkennileg sjón. Allur skóg-
urinn var skreyttur með silfur-
ræmum, hvert einasta tré var jóla-
tré. Seinna frétti ég svo að Eng-
lendingar vörpuðu þessum silfur-
ræmum niður til þess að villa um
fyrir varnarliði Þjóðveija. En það
var mjög friðsamlegt og fallegt
að ganga þessa Iöngu leið alein í
skóginum. Þegar ég kom svo að
sögunarmyllunni kom í ljós að
tréð hafði verið sent á lestarstöð-
ina. Er ég kom þangað voru á því
kertastubbar og fólkið á stöðinni
kom til máls við mig og sögðust
þau hafa fengið tréð lánað til
þess að halda jól með jólatréi
kvöldið áður.
Að hjúkra öldruðu fólki
Gömul kona hringdi og sagðist
hafa heyrt hjúkrunarforstjóra
Landakots lýsa því yfir í útvarpi
að hjúkrunarfólkið myndi allt
ganga út ef spítalanum yrði breytt
í öldrunardeild. Sagðist konan
furða sig mjög á þessum ummæl-
um því þama væri í mörgum til-
vikum um að ræða fólk sem hefði
menntað sig á kostnað þess fólks,
meðal annars, sem nú væri orðið
aldrað.
Önnur kona hringdi einnig út
af þessum ummælum og sagðist
eiga aldraða móður sem kæmist
hvergi að á sjúkrahúsi og þyrfti
hún þess þó með. Hún sagðist því
vera afar hissa á þessari yfirlýs-
ingu hjúkrunarforstjórans og það
yrði þá bara að fá fólk erlendis
frá til þess að hjúkra öldruðum
ef íslenskt- hjúkrunarfólk kærði
sig ekki um það.
Hanski
Fóðraður leðurhanski fannst
laugardaginn 14. des. í Meðal-
holti. Upplýsingar í síma 613011.
Selskapsveski
Kona tapaði selskapsveski
mánudaginn 16. des. í Pósthús-
stræti. í því voru gleraugu, pen-
ingar og penni. Veskið er dökk-
blátt og plíserað. Finnandi hringi
í síma 656827 fyrir hádegi eða á
kvöldin.
Þjóðleikhúsið og borgin
Karlmaður hringdi og vildi taka
undir orð konu j Velvakanda 19.
des. sem vörðuðu Þjóðleikhúsið
og byggingu bílahúss á Hverfis-
götu. Hann sagði að best væri að
borgin greiddi ríkinu skuldir sínar
í stað þess að eyða fé í þetta bíla-
geymsluhús og ríkið gæti notað
þá peninga í þágu ÞJóðleikhúss-
ins.
Jólagjöfin og kökukarfa
hurfu
Kona hringdi og sagðist hafa
verið að fara frá heimili sínu á
Laufásvegi miðvikudaginn 18. des
um hádegisbil. Á meðan hún opn-
aði bílinn sinn hafði hún lagt jóla-
gjöf og smákökur í körfu á topp
bílsins. Þar gleymdi hún svo öllu
saman og ók af stað en áttaði sig
þó fljótt og var þá allt fokið af.
Hún ók þá til baka og á horni
Laufásvegar og Njarðargötu voru
kökumar allar í molum en jóla-
gjöfín og karfan undan kökunum
voru á bak og burt. Konan var á
gulum Citroén bragga og biður
hún þá sem tóku eftir atvikinu
að hafa samband við sig eða að
sá sem tók gjöfína og körfuna
hringi í sig í síma 626921 eða
11377.
FRÁBÆR LJÓSMYNDABÓK
Ámm saman hefur RAX sýnt
okkur mannlíf og menningu á síðum
Morgunblaðsins með augum lista-
manns. Ljósmyndabók' hans, sem
Hagall gefur út um þessar mundir,
er listaverk þar sem listræn vinnu-
brögð og þekking á þeim möguleik-
um sem nútíma ljósmyndatækni
leggur mönnum í hendur skila hér
frábæra verki. í hraða nútímans
er fengur að því að fá þvílíka bók
sem kennir okkur að horfa með
augum listamanns á umhverfi okk-
ar. Að lokum vil ég þakka lista-
manninum fyrir að hafa fært okkur
þetta verk á tímum þegar listin á
hvað erfíðast uppdráttar.
Einar Vilhjálmsson
Víkverji skrifar
Víkveija hefur borizt bréf frá
einum lesenda sinna, sem er
svohljóðandi:
„Það er margt gott, sem við les-
um í þessum litla dálki þínum í
Morgunblaðinu og í dag (síðastlið-
inn laugardagur - innsk. Víkveija)
bætist ein góð við. Gallinn er bara
sá að blórabögglarnir era aðeins
iðnaðarmenn og sendibílstjórar -
hvers vegna?
Mér dettur ekki í hug að halda
að Víkveiji sé að hræsna eða að
hann sé svo fáfróður að halda að
þessar tvær stéttir séu dæmigerðar
fyrir skattsvik á íslandi. Við vitum
um nótuerfiðleikana frá tannlækn-
um, ýmis þjónustufyrirtæki bjóða
viðskipti með og án nótu og fleira
mætti telja.
Reynslan af hinum háa sölukatti
hlaut að segja okkur að enn víðtæk-
ari virðisaukaskattur myndi ekki
verða betri hvað þetta varðar, enda
fengum við þau svör frá nágranna-
löndunum sem hafa haft VSK um
áraraðir, að höfuðvandamálið væri
„svört vinna“. Þetta vissu landsfeð-
umir og allir embættimennirnir, en
gerðu lítið til þess að hagnýta sér
þá vitneskju, þegar VSK var lög-
leiddur.
Málið snýst ekki eingöngu um
að svíkja fé frá ríkisjóði, það varðar
einnig samkeppnisaðstöðu fyrir-
tækja. Það munar miklu að geta
boðið 24,5% niður fyrir þeim frómu,
auk þess sem búast má við því að
önnur skattlagning sparist.
Ég tek undir gagnrýnina á nótu-
laus viðskipti, en þrátt fyrir baráttu
ýmissa samtaka gegn nótulausum
viðskiptum ber lítið á aðgerðum
stjórnvalda, þegar frá er talin aug-
lýsingastarfsemi fyrrverandi fjár-
málaráðherra varðandi búðarkass-
ana. - Rétt eins og kaupmenn séu
verri en aðrir.
Óneitanlega læðist sá granur að
okkur, sem vitum hve útbreidd þessi
starfsemi er, að landanum þyki
gott að geta svindlað svona hver á
öðram og enginn vorkennir ríkis-
sjóði.
Kveðja,
Árni Brynjólfsson.“
XXX
A
Iplöggum, sem Árni sendir með
til upplýsingar máli sínu kemur
fram að í Noregi sé gert ráð fyrir
að „svarti vinnumarkaðurinn“ velti
um 30 milljörðum norksra króna.
Það er á íslenzku rétt tæpir 300
milljarðar króna. Ekki hefur Vík-
veiji heyrt tölur um veltu „svarta
vinnumarkaðarins“ hérlendis, en sé
hann jafnumfangsmikill og í Noregi
má gera ráð fyrir háum fjárhæðum.
Allir þessir fjármunir fara því fram-
hjá ríkissjóði, ekki aðeins 24,5 pró-
sentin, heldur einnig þær tekjur,
sem, þannig eru færðar út úr tekju-
skattskerfinu. Þama er mál, sem
hið opinbera þyrfti að taka á og
vissulega væri unnt að gera það
með breyttum reglum um virðisauk-
askatt. Það þarf að gera ein-
staklingnum það persónulega hag-
kvæmt að farið sé að settum regl-
um.
XXX
Víkveija hefur borist eftirfar-
andi tilskrif frá Hrefnu Ing-
ólfsdóttur, blaða- og upplýsingafull-
trúa Pósts og síma vegna hugleið-
inga hér í þessum dálki fyrir röskri
viku um póstþjónustuna. í bréfí
Hrefnu segir:
Víkveiji skrifar í Morgunblaðið
laugardaginn 7. desember um bréf
nokkurt sem barst honum tæpum
átta vikum eftir að það var fyrst
póstlagt. Skiljanlega sættir hann
sig ekki við hinn óeðlilega langa
tíma sem leið þar til hann fékk blað-
ið í hendur. Það gerir póstþjónustan
ekki heldur og er Víkveiji beðinn
afsökunar á þessum mistökum.
Reynt hefur verið að leita skýr-
inga á því af hveiju þetta tiltekna
bréf barst svona seint. Þar sem
Morgunblaðið er með pósthólf verð-
ur að telja lang líklegast að við
flokkun í hólfin hafi bréf Víkveija
fyrir mistök verið lagt í pósthólf
einhvers annars. Sá hinn sami hafi
hins vegar ekki skilað því aftur inn
til póstsins fyrr en að nokkrum tíma
liðnum. Svona mistök eru slæm og
er reynt eins og hægt er að koma
í veg fyrir að slíkt hendi. Það er
þó nánast einsdæmi að svona lang-
an tíma taki að koma pósti á áfang-
astað. Reyndin er sú að á höfuð-
borgarsvæðinu er 95% af þeim pósti
sem berst, áður en pósthús loka,
er borinn út til viðtakenda daginn
eftir og þetta hefur fengist staðfest
í póstkönnunum sem unnar eru af
óháðum aðilum. Þegar samgöngur
eru greiðar er því póstþjónustan
mjög hraðvirk. Hins vegar geta allt-
af komið upp einstök tilfelli þar sem
mannleg mistök valda töfum á eðli-
legri póstdreifingu. Þá er ekkert
annað að gera en að biðjast afsök-
unar og reyna að sjá til þess að
slíkt komi ekki fyrir aftur."