Morgunblaðið - 22.04.1992, Blaðsíða 36

>36
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. APRÍL 1992
Geir Þór Jóhanns-
son - Minning
Fæddur 6. október 1977
Dáinn 13. apríl 1992
Nú legg ég aupn aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vðm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Foersom, S. Egilsson)
Elskulegur frændi er dáinn. Þetta
er víst staðreynd þó erfitt sé að
trúa því. Geir Þór var stóri frænd-
inn sem mikið var litið upp til af
yngri frændsystkinum. Fæðing
hans var mikil gleði foreldrum hans.
Þarna var kominn annar Geir, því
fyrsta bam þeirra fórst af slysförum
aðeins 8 ára að aldri. Geir Þór eign-
aðist svó bróðurinn Amar Þorkel
sem nú er 13 ára.
Margs er að minnast því Geir
Þór var einstakur. Hann var fyrir-
myndarbam að öllu leyti. Átti auð-
velt með að læra og var blíður og
góður. Orð fá ekki lýst þeim sára
söknuði sem við finnum. Margar
góðar minningar eigum við í hjört-
um okkar um hann sem eiga eftir
^að ylja okkur um ókomin ár.
Frændfólkið á Grundarfirði og
afí og amma í Furugerði þakka all-
ar þær gleðistundir sem hann veitti
þeim. Elsku Ema, Jói, Amar, Ág-
úst, Áslaug, pabbi, mamma, Bagga
og allir ástvinir. Megi algóður Guð
styrkja ykkur i allri ykkar sorg og
þig, elsku systir, að komast yfir
veikindi þín.
Hildur, Atli, Anna Björk,
Þór Örn og Hjalti Geir,
Grundarfirði.
Kveðja frá Hlíðaskóla
Svo djúp er þöpin við þína sæng,
og þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo bijóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dapr og sumamótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Vorið með birtu og fegurð gefur
okkur nýjar vonir og fyrirheit. Við
horfum á blómkolla brjótast fram
sem oft þurfa að heyja harða bar-
áttu við áföll og hret, og verða aldrei
blóm.
„í djúpi vona þinna og langana felst
hin þögla þekking á hinu yfirskilvitlega og
eins og fræin sem dreymir undir snjónum
dreymir hjarta þitt um vorið."
(Kahil)
Hópur glaðra nemenda leggur
af stað í langþráða skíðaferð. Til-
hiökkun skin úr hverju andliti.
Páskaleyfi framundan og stutt í
skólalok. Skyndilega bregður hinni
fögru vorbirtu, ský dregur fyrir
sólu, hugurinn myrkvast. Nemandi
úr bekk mínum 9. E.S., Geir Þór
Jóhannsson, verður fyrir svo alvar-
legu slysi, að vonin sem við héldum
í brást.
Geir var ekki aðeins efnilegur og
góður nemandi. Hann var einlægur
og tilfinninganæmur og hafði góða
nærveru. Geir hafði gert sínar fram-
tíðaráætlanir og átti sér stóra
drauma. Þar hefði hann orðið öllum
til sóma. Höggið er þungt þegar
svo skjótur endi er bundinn á líf
efnilegs ungmennis sem virtist eiga
bjarta framtíð fyrir höndum.
Það er þungbær reynsla fyrir
bekkjarsystkin að verða vitni að svo
hörmulegum atburði. Ég bið Guð
að blessa þau og styrkja vegna
þessa þunga áfalls. Ég bið þess að
hið fagra fordæmi sem Geir gaf
með sinni stuttu veru með okkur
mildi sorgina og söknuðinn. Á sárri
skilnaðarstundu kveð ég Geir með
þakklæti fyrir samfylgdina sem var
rofin allt of fljótt.
Dýpstu samúðarkveðjur flyt ég
og starfsmenn Hlíðaskóla foreldr-
um hans og öðrum aðstandendum.
Megi minningin um góðan dreng
vera þeim huggun harmi gegn.
Hin ljúfa minning angar eins og reyr.
Um andann leikur heitur sunnanþeyr,
en himnar blána, heimur birtist nýr
sem hugann fyllir von - sem aldrei deyr.
(Davíð Stefánsson)
Blessuð sé minning Geirs Þórs
Jóhannssonar.
Edda Snorradóttir.
Sannleikur þessara hendinga er
hvað nærgöngulastur við ástvini og
samferðafólk, þegar einhverjum er
á morgni lífsins kippt burtu á einu
ólánsaugnabliki og engu verður
framar um þokað. Þannig snerti
a.m.k. sú fregn mig er Geir Þór
Jóhannsson, þessi fríði og háttprúði
unglingur, hafði orðið fyrir slysi í
skíðabrekkum Bláfjalla og var ekki
hugað líf.
Geir Þór var miðsonur Jóhanns
Geirssonar og konu hans Ernu Þor-
kelsdóttur, rösku ári eldri en Arn-
ar, sá yngsti, en þama er ekki ein
slysabáran stök því fyrir 16 árum
misstu þau frumburð sinn, Geir,
einnig í hörmulegu slysi. Þau Jó-
hann og Ema slitu samvistir árið
1989. Það snjóþunga og erfiða vor
réðst það með okkur Jóhanni, vini
mínum, að Geir Þór kæmi hingað
að Skjaldfönn til snúninga um sauð-
burðinn. Það em mikil umskipti
fyrir 11 ára snáða, sem ekki hefur
farið úr foreldrahúsum eða komist
ofar í verklegum metorðastiga en
að bera út blöð í götunni sinni, að
vera allt í einu orðinn þónokkuð
mikilvægt tannhjól í sigurverki hins
daglega lífs og starfs á afskekktum
sveitabæ. En Geir Þór hafði þá
heimafylgju sem dugði; greind, að-
lögunarhæfni og vilja til að gera
sitt besta, ásamt gnægð af þolin-
mæði. Oft skorti húsbóndann í
sauðburðinum tíma til að útlista
þetta eða hitt svo vel fyrir nýja liðs-
manninum sem þurft hefði en ef
drengnum fannst húsbóndinn ekki
sem sanngjarnastur — sem eflaust
hefur oft verið, þó að ekki hefði
hann hátt um það — var hægt að
jafna þá reikninga er fram á sumar-
ið kom, með því að máta hann í
skák. Geir Þór ílentist svo fram til
hausts og stóð sig svo vel að hann
kom aftur til starfa næsta sumar.
Vegna breytinga á heimilishög-
um mínum á síðasta ári dró úr þörf
fyrir liðsauka utan fjölskyldunnar,
en Geir Þór hafði þó getið sér það
orð að auðvelt var að ráða hann til
sumarvista hjá öndvegisfólki í
næstu sveit, Páli og Önnu í Neðri-
Bæ á Snæfjallaströnd. Þar gat hann
sér hið besta orð fyrir dugnað og
ljúflyndi og er nú sárt saknað ekki
síst af Haraldi, syni Páls og Önnu,
en þeir Geir Þór voru á líku reki.
Þeir áttu sér sameiginlegt áhuga-
svið, þar sem tölvur voru, en Geir
Þór var einn þeirra fjölmörgu ung-
menna, sem heillast hafa af þessum
töfrasprotum nútímans. Grunur
minn er að framtíð hans hefði orðið
á því sviði, hefði honum auðnast
lengri aldur.
En nú eru þáttaskil, tjaldið fallið
og þó að skammt dugi fátækleg
samúðarorð til ástvina sem mikið
hafa misst, verður minningin um
góðan dreng lengi í hug okkar, sem
fengu að vera honum samferða.
En meðan árin þreyta hjðrtu hinna,
sem horfa á eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðmundsson)
Megi það vor vera huggun harmi
gegn.
Indriði Aðalsteinsson,
bóndi á Skjaldfönn
ísafjarðardjúp.
Það verður allt fátæklegt sem
er teiknað með stöfum sem mynda
orð. Ég segi þetta af því að það
er ekki hægt að lýsa þeirri sorg sem
er í hjarta mínu í dag, miðvikudag-
inn 22. apríl, þegar Geir Þór Jó-
hannsson, bróðursonur minn, verð-
ur til moldar borinn aðeins fjórtán
ára að aldri. Hann sem var svo
hress og kátur að leggja upp í skíða-
ferðalag með skólafélögum sínum,
að hann skuli nú allur. En það er
nú svona samt. Það sem er okkur
dýrmætast er tekið frá okkur. Og
við spyijum, af hverju? En svörin
koma ekki. Því það er einu sinni
svo, að því meira sem maður veit,
þess betur komumst við að því
hversu lítið við vitum.
Geir Þór frændi minn verður mér
um margt minnisstæður. Hann var
góður vinur vina sinna, allt sem
hann tók sér fyrir hendur kom frá
hjartanu. Ef á hann var hallað stóð
hann fast á sínu, eins og klettur,
og aldrei þoldi hann órétt, hvorki
gegn sér né öðrum. í námi komu
þessir eiginleikar honum til góða,
hann átti einstaklega létt með nám-
ið og árangur hans þar sem og
annars staðar var mjög góður.
Hann æfði körfubolta með Val og
var þar vel liðinn. Frændi minn var
efnispiltur.
Nú verður þessi frændi minn
lagður til hinstu hvílu hjá bróður
sínum og nafna, Geir, sem lést af
slysförum ásamt Kristjáni Geir
frænda sínum, 2. apríl 1976. Saman
njóta þeir nú blessunar Guðs.
Megi góður Guð gefa styrk for-
eldrum, bróður, ömmum og afa, og
öllum aðstandendum öðrum, því
þess er nú mikil þörf.
Ég kveð þig nú,
sú kveðja er blandin trega.
Svo hjálpi mér, Guð,
hún geymist eilíflega.
Leiði þig Kristur
til lífs í æðra heimi.
Ljós þitt hann verði
og geymi þig eilíflega.
(S.G.)
Siggi frændi.
í dauðans faðm nú fallið er
og fólt og kalt þar sefur
það barn, ó Guð, sem gafstu mér
og glatt um stund mig hefur.
Ó, Faðir, lít í líkn til mín,
og lát þú blessuð orðin þín
mér létta sviðann sára,
er sárra fær mér tára.
(Helgi Hálfdánarson)
í dag göngum við erfið spor, já
erfið eru þau, því við erum að fylgja
til hinstu hvíldar okkar ástkæra
frænda og vin Geir Þór, en hann
var sonur Jóhanns Geirssonar og
Ernu Þorkelsdóttur. Saman áttu
þau þrjá syni og í dag erum við áð
kveðja þeirra annan son. Á undan
var genginn þeirra elsti sonur Geir,
er lést af slysförum ásamt frænda
sínum Kristjáni Geir, 2. apríl 1976.
Blessuð sé minning þeirra. Eftirlif-
andi er Arnar Þorkell, sem sér á
eftir ástkærum bróður.
Á svona stundum stöndum við
ráðþrota og spyrjum hvers vegna?
Hver er það sem ræður því hver
er næstur? Dauðinn er okkur alltaf
sama ráðgátan og við erum alltaf
jafn illa undir það búin að mæta
honum. Hann kemur oft sem lang-
þráður vinur þegar jarðvistin er
orðin óbærileg vegna sjúkleika,
þreytu eða aldurs. En oft birtist
hann jafn óvænt og sviplega og nú
hefur gerst. Hvers vegna eru börn-
in okkar hrifín á brott, ung og sak-
laus? En við fáum engin svör. Sagt
er að þeir sem guðirnir elska deyi
ungir. Við trúum því að það sé tek-
ið vel á móti elsku Geir Þór okkar
og honum hafi verið ætlað annað
og meira hlutverk á æðri stigum.
Elsku Jói, Erna, Arnar og aðrir
ástvinir, munið að minningin um
ljúfu drengina okkar er Ijós í lífi
okkar.
Við sendum öllum aðstandendum
Geirs Þórs okkar hugljúfu samúðar-
kveðjur og biðjum algóðan guð að

Sérútgáfa um tölvur fylgir Viðskiptablaði Morgunblaðsins fimmtudaginn 7. mal.
Meðal efnis verður fjallað um helstu nýjungar á sviði tölvubúnaðar og hugbúnaðar,
hvort heldur er fyrir tölvunet fyrirtækja og stofnana eða heimilistölvur.
Þá verður „tölvuuppeld" íslenskra barna einnig til umfjöllunar og það hvernig tölvur
geta nýst ungmennum í leik og starfi. Allt frá einföldum leikjatölvum upp í öflugri
vélar og hugbúnað sem nýtist þeim frá grunnskóla og fram yfir háskólaprófið.
>J9-00 mánudaginn 4.
Sími
auglýsingadeildar
er 69 11 11
Skilafrestur á óunnum auglýsingum er til kl. 17.00
þann 4. maí, en skilafrestur á tilbúnum filmum
er til kl. 18.00 þriðjudaginn 5. maí.