Morgunblaðið - 22.04.1992, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. APRÍL 1992
Ég mátti vita að þið kæmuð.
Eg hjálpaði pabba að tæma
vínskápinn.
Ast er...
... að þurrka snjóinn af
bílrúðunni fyrir hana.
TM Reg U.S Pat Olf. — all rights reserved
e 1992 Los Angeles Times Syndlcate
Spilaðu heldur eitthvað sem
hann kann ekki.
vTí»
HOGNI HREKKVISI
ohANNV/if? AÐ HJÁLPA /HÉR AE> F/NNA T/ND.4 KÚLU. "
JWiorgittiMsaííil*
BRÉF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Dáin, en lifa þó?
Frá Richardt Ryel:
HVENÆR maðurinn raunverulega
er látinn?
Kvenprestur að nafni Kirsten
Nielsen „dó“ á skurðarborði í New
York 28 ára að aldri. Kirsten lifði
það þó af að segja frá eigin dauða-
stund. „Ég fór til himna,“ sagði
hún, „og þar hitti ég mann sem
ég er viss um að var Jesúm Krist-
ur. Við ræddum líf mitt og mistök
og möguleika í framtíðinni, enda
þótt ég hafi aðeins verið „dáin“ í
11 mínútur.
Ég kaus að snúa aftur þótt hann
segði mér, að það yrði mikið og
tilfinnanlegt átak. Kirsten þreytist
aldrei á að segja söfnuði sínum frá
þessari reynslu sinni. Við starfs-
bræður sína segir hún „það eru
allavega forréttindi að hafa talað
við vinnuveitanda sinn“.
Fritz Hermann 49 ára „dó“ líka.
Hann drukknaði meðan hann var
að kafa við Noreg. Fritz fylgdist
vel með lífgunartilraunum á sjálf-
um sér, er hann sveif tvo metra
yfír sínum eigin líkama. Fritz var
dáinn í fímm mínútur. „Það var
hlýtt og notalegt," sagði hann, „og
um stund ákvað ég að verða eftir.
En svo varð mér hugsað til fjöl-
skyldu minnar, og mér snérist hug-
ur. Ég ákvað að snúa aftur til lifs-
ins.“ Einnig Fritz er í dag við bestu
heilsu.
Dáin, en lifa þó. Við deyjum
öll, ekki aðeins einu sinni. Flest
okkar, eða allir sem náð hafa 70
ára aldri, hafa dáið a.m.k. 12-15
sinnum. Við erum alltaf að deyja,
og alltaf að endurfæðast, allt lífið.
Talið er að allar frumur mannslík-
mans hafi endurnýjað sig á fimm
ára fresti, flestar miklu fyrr. Heila-
frumurnar hafa þannig allar
endumýjað sig innan þriggja mán-
aða. Þetta minnir mig raunar á
að ýsan sem ég át í gær, er í dag
orðin að endurminningum um
prakkarastrik sem ég framdi fyrir
50 árum. Hárið vex og húðin
skrælnar, en innyflin skolast einnig
smám saman öll út. Mest af þessu
gengur eins og vitað er niður úr
okkur, sem saur og þvag. Ég er
því enganveginn sami maðurinn
ídag, og ég var í gær. Ekkert veit
ég hvað varð um manninn með
sama nafni (mig sjálfan) sem gekk
í skónum mínum fyrir fímm árum
síðan ...
Æji já, því skyldum við raunar
taka okkur sjálf allt of hátíðlega.
Þetta samsafn af ýsu, slátri, baun-
um og bolaspaði, kalorium, hitaein-
ingum, próteini, eggjahvítuefni.
Og ekki ráðum við skiptingu litn-
inga, en undir þeim er gæfumunur-
inn komin, hvort við fæðumst sem
fiskar, froskar, flóðhestar eða
menn.
RICHARDT RYEL
Sellerod Park 12, 1-17
2840 Holte Danmörku
Tillaga um breytt
framtíðarskipuíag
Frá Höllu Sigríði Margrétardóttur:
ÉG er einn borgarbúi í Reykjavík
sem kem með lítilmótlega tiliögu
sem gæti reynst framtíðinni vel en
hún er þessi:
„Ég mundi vilja láta nota hesta
í staðinn fyrir bíla og byggja lítil
hesthús í staðinn fyrir bflastæði.
Nú, við mundum náttúrlega láta
gamalt og fatlað fólk fá nokkra bíla.
Nú, það verða ekki neinar bensín-
stöðvar, fólk sem vinnur þar mun
fara daglega með heypoka í hvert
hús. Bílaverkstæði breytast í hest-
fóðrunar- og skeifustöðvar. En ís-
lenska hestakynið mun verða mun
vinsælla.
Við mundum samt að sjálfsögðu
ekki hverfa til fortíðarinnar því að
hraðskreiðar jámbrautarlestir
mundu flakka milli landsfjórðunga
bg flugvélar og bátar yrðu á stöðug-
um ferðalögum.
Nú, landið yrði mun meiri ferða-
mannastaður og við myndum græða
talsvert á því.
Fólk mundi rækta hrossakynið
betur. Einnig mundi fólk nota reið-
hjól mun betur. Vandamálið með
að fólk keyrir út og suður með til-
heyrandi orkusóun og mengun-
arstybbu mundi verða úr sögunni
því fólk færi bara fara allt á hest-
um, hraðlestum og reiðhjólum.
Hrossataðið mundi nýtast í safn-
hauga svo fólk gæti farið að rækta
meir svo garðarnir yrðu mun fal-
legri (ég verð samt að viðurkenna
að það gæti fylgt þessu einhver
hrossa(skíta)lykt.
Þessi lítilmótlega tillaga mundi
spara stórfé í vegaframkvæmdum
þar sem nú yrði aðeins þörf á mjó-
um stígum, (miklu skemmtilegra
en hraðbrautir).
En bílar mundu verða sendir út
til útlanda þar sem þeir færu í end-
urvinnslu, þá yrðum við sú þjóð sem
mengar minnst.
Þessa lítilmótlegu tillögu mundi
ég gjarnan vilja að væri birt ein-
hvers staðar.
HALLA SIGRÍÐUR
MARGRÉTARDÓTTIR,
Hofteigi 20, Reykjavfk.
Yíkveiji
Reykvíkingar og væntanlega
einnig íbúar nágrannabyggð-
arlaga höfuðborgarinnar hafa sann-
arlega verið iðnir yfir hátíðirnar við
að skoða hið nýja Ráðhús Reykja-
víkur, því í fréttum í fyrrakvöld var
greint frá því að gestir hússins
væru þegar orðnir á milli 40 og 50
þúsund sem hlýtur að mega skoð-
ast sem íslandsmet, þegar haft er
í huga að í gær var rétt vika síðan
Ráðhúsið var vígt með pompi og
pragt og veislum miklum. Eitthvað
virðist það hafa farið í taugarnar á
borgaryfirvöldum að sitt sýndist
hveijum um ágæti veisluhaldanna
og fram komu efasemdir um nauð-
syn þess að bjóða 1500 manns til
veislna á kostnað skattgreiðenda
Reykjavíkur í tilefni vígslunnar.
Víkveiji fær ekki betur séð en þess-
ar efasemdir hafi átt fullan rétt á
sér, þegar litið er til þeirrar stað-
reyndar að þegar hafa yfir 40 þús-
und manns séð ástæðu til þess að
skoða herlegheitin, án þess að hafa
verið boðnir í sérstaka veislu af til-
efninu. Borgarstjóri sagði í útvarps-
viðtali að morgni vígsludagsins: Ég
held að það sé nú mál að linni þess-
um sendingum til Ráðhússins og til
borgaryfirvalda. Almenningur er
farinn að meta þetta hús, það er
skrifar
alveg greinilegt og það er tíma-
skekkja það sem er sífellt' verið að
klifa á í þessu neikvæða umtali,
nöldri og naggi sem birtist hér í
hveijum leiðaranum af öðrum í
dagblöðum."
xxx
Er það ekki einmitt málið, að
almenningur er farinn að
meta þetta hús, eins og borgarstjór-
inn sagði, án þess þó að leggja
blessun sína yfir bruðl og óhófleg
veisluhöld fyrir 1500 manns? Erþað
í verkahring borgarstjóra að segja
til um hvort fjölmiðlar og almenn-
ingur mega gagnrýna hvernig hann
ákveður að veija þeim fjármunum
sem koma úr vasa reykvískra skatt-
borgara? Gott og vel: Kannski má
afgreiða slíka gagnrýni sem „nei-
kvætt umtal, nöldur og nagg“ eins
og borgarstjórinn gerir, en það er
hvorki í hans valdi, né nokkurs
annars, sem betur fer, að mati Vík-
veija, að segja: Nú skulu allar gagn-
rýniraddir þagna! Auðvitað var ítar-
leg frásögn af vígslu Ráðhússins í
fjölmiðlum að henni lokinni, og
Morgunblaðið var þar engin undan-
tekning. Víkveiji hafði af öllum
þessum frásögnum mest gaman af
örlitlum ramma á baksíðu Morgun-
blaðsins á skírdag, þar sem greint
var frá því að lögreglan í Reykjavík
hefði þriðjudeginum á undan tekið
þijá útigangsmenn í vörslu sína,
þegar þeir hefðu ætlað að sækja
veislu við formlega opnun Ráðhúss
Reykjavíkur. Utigangsmennirnir
hefðu verið stöðvaðir í Vonarstræti
á leið til veislunnar. Þeir hefðu ver-
ið uppábúnir og ódrukknir, sam-
kvæmt upplýsingum lögreglunnar,
en úr þvi síðarnefnda voru þeir
sagðir hafa ætlað að bæta þegar í
Ráðhúsið kæmi. Víkveija finnst
miður að lögreglan skuli hafa verið
með svona fyrirbyggjandi ráðstaf-
anir og telur viðbrögð hennar við
því að hitta þijá prúðbúna róna i
Vonarstræti allt of sterk. Raunar
er Víkveiji þeirrar skoðunar að rón-
arnir þrír, sem gætu allt eins heitið
Bogi, Órvar og Hjörvar, hefðu getað
sett skemmtilegan svip á partíið og
hrist hraustlega upp í þotuliðinu,
hefðu þeir fengið að gerast boð-
flennur í boði Reykvíkinga óáreitt-
ir. Hvernig var það annars, hafði
lögreglunni borist njósn af mein-
fyndnum áformum rónanna, eða var
lögreglan bara að „hreinsa til“ í
miðborginni til þess að enginn
skuggi félli nú á þá ímynd sem
yfirvöld vildu skapa á veisludaginn?