Morgunblaðið

Dagsetning
  • fyrri mánuðurjanúar 1996næsti mánuður
    SuÞrMiFiLa
    31123456
    78910111213
    14151617181920
    21222324252627
    28293031123
    45678910

Morgunblaðið - 20.01.1996, Blaðsíða 34

Morgunblaðið - 20.01.1996, Blaðsíða 34
34 LAUGARDAGUR 20. JANÚAR 1996 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ + Sigríður Þórð- ardóttir var fædd í Vestmanna- eyjum 21. mars 1921. Hún andaðist á Vífilsstaðaspítala 12. janúar síðastlið- inn. Foreldrar hennar voru Þórð- ur Þórðarson for- maður á Sléttabóli í Vestmannaeyjum ^og kona hans Guð- finna Stefánsdóttir. Systkini Sigríðar í aldursröð eru Ása Magnea, dó ung, Bára, Eyþór, Stefanía og Asi Markús. Hinn 13. maí 1944 giftist Sig- ríður Þóri Kristjánssyni, f. 17. febrúar 1922, d. 17. apríl 1969. Hann var sonur hjónanna Krist- jáns Guðmundssonar og Mar- gnrétar Þóru Þórðardóttur á Eyrarbákka. Sigríður og Þórir bjuggu mestallan sinn búskap I^IEÐ ÖRFÁUM orðum langar mig **m þess að minnast kærrar tengda- móður minnar, en hún hefur nú kvatt okkur eftir erfíð veikindi. Eg kynntist Siggu fyrst fyrir rúmum fímm árum er ég hóf sambúð með í Brennu á Eyrar- bakka. Þeim varð fjögurra barna auð- ið, sem eru: 1) Kristján, f. 11.12. 1944, kvæntur Þur- íði Tómasdóttur og eiga þau fimm börn og fjögur barna- börn. 2) Þórður, f. 11.12. 1944, d. 2.3. 1976, kvæntur Guð- laugu Jónsdóttur og eignuðust þau fjögur börn, en þijú dóu í frumbernsku. 3) Magnús, f. 16.3. 1950, í sambúð með Elínborgu Jóhannsdóttur og á hann þijú stjúpbörn (þar af eitt frá fyrra hjónabandi) og þijú barnabörn. 4) Eygerður, f. 9.12. 1955, gift Erlingi Bjamasyni og eiga þau þijá syni. Sigríður verður jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Magnúsi syni hennar, en gjarnan hefði ég viljað að kynni okkar hefðu orðið lengri. Lífíð hennar Siggu var ekki alltaf dans á rósum. Á besta aldri missir hún eiginmann sinn og örfáum árum síðar tekur Ægir konungur son hennar frá henni. Þrátt fyrir áföllin bognaði hún ekki, heldur stóð sem klettur og var börnum sínum, tengdabömum og bamabömum, sem vitinn er vísaði veginn gegnum lífsins ólgusjó. Sigga var heilsteypt- ur persónuleiki og kom ávallt hrein og bein fram við okkur. Hún sagði ávallt meiningu sína og við vissum ætíð hvar við höfðum hana. Með þessum fátæklegu orðum er ekki hægt að lýsa henni Siggu okkar til fullnustu en hún var sú manngerð, sem við öll gátum lært mikið af. Eftirfarandi ljóðlínur frá Erlu gera þó betur en langur texti: Vertu alltaf hress í huga, hvað sem kann að mæta þér. Lát ei sorg né böl þig buga. Baggi margra þungur er. Treystu því, að þér á herðar þyngri byrði’ ei varpað er en þú hefír afl að bera. Orka blundar næg í þér. Grafðu jafnan sárar sorgir sálar þinnar djúpi í. Þótt þér bregðist bezta vonin, brátt mun lifna önnur ný. Reyndu svo að henni’ að hlynna, hún þó svífi djarft og hátt. Segðu aldrei: „Vonlaus vinna!" Von um sigur ljær þér mátt. Allt lífshlaup Siggu hefur tengst sjó á einhvem hátt. Faðir hennar var sjómaður alla tíð og fórst við Vestmannaeyjar frá fímm bömum þegar Sigga var einungis tvítug að aldri. Eiginmaður hennar var einnig sjómaður alla tíð þar til hann lést langt um aldur fram. Allir þrír syn- ir hennar hafa einnig verið sjómenn, en einn þeirra dmkknaði frá eigin- konu og ungum syni. Allan starfs- aldur sinn starfaði Sigga við fisk- verkun. Fyrst sem ung stúlka í Vestmannaeyjum og síðan á Eyrar- bakka eftir að heilsu eiginmanns hennar fór að hraka. Á sumrin var hún iðulega yfír unglingunum í humarverkuninni og ófáir voru þeir unglingar, sem hún hafði leiðbeint um hvernig ætti að flokka humarinn og raða honum síðan í öskjumar. Hún var dáð og lofuð alla tíð af þessum unglingum og flest kölluðu þau hana Siggu ömmu. Sigga var mjög félagslynd kona, það var sama hvaða mannamót var um að ræða, alltaf var hún mætt og lék á als oddi, jafnvel eftir að heilsu hennar fór að hraka. Hún starfaði einnig mikið í félagsmálum og var meðal annars í Kvenfélagi Eyrarbakka og var þar í nefnd er undirbjó og stóð fyrir endurbótum á kirkju þeirra Eyrbekkinga. Hún sat í mörg ár í trúnaðarráði verka- lýðsfélagsins Bámnnar á Eyrar- bakka og einnig starfaði hún í Slysa- varnafélaginu Björg á staðnum. Hún hafði mjög ákveðnar pólitískar skoðanir og þótti mér oft broslegt hversu hörð hún var. Þegar pólitík bar á góma Iét ég það stundum eft- ir mér að segja við hana að hún hefði einungis lært fyrsta starf staf- rófsins og aðeins kennt Magnúsi syni sínum þann eina staf. Það hefði í það minnsta nægt þeim í kjörklef- anum fram til þessa. Sem dæmi um það hversu ofarlega í huga hennar stjómmálin voru má nefna að kvöld- ið fyrir andlátið, þegar við Magnús sátum hjá henni, ræddi hún einnig stjómmál líðandi stundar og kom- andi forsetakosningar. Siggu var alltaf gott heim að sækja. Það ríkti góður andi á heim- ili hennar og þar leið mér vel. Aldr- ei féll henni verk úr hendi og voru pijónamir og heklunálin óspart not- uð. Þeir eru ófáir fætumir, bæði stórir og smáir sem lopasokkamir hennar hafa yljað gegnum tíðina. Sigga bar mikla umhyggju fyrir börnum sínum, tengdabömum og barnabörnum og vil ég með þessum fátæklegu orðum þakka henni hversu vel hún reyndist mér og mínum og hversu mikinn áhuga hún sýndi bömum mínum og bamabörn- um. Þessum kveðjuorðum um elsku- lega tengdamömmu mína vil ég ljúka með orðum Erlu: Engan þarf ég óttast voða, eigi' hin dekkstu þrumuský. Gegn um lífsins brim og boða ber mig drottinn faðmi í. Þegar hinzta brotnar bára, brýt ég skip við feigðarströnd, framhaldslíf í fegra heimi fel ég, guð! í þína hönd. Börnum Siggu og öðmm ástvin- um votta ég innilegustu samúð. Blessuð sé minning um góða konu. Elínborg Jóna Jóhannsdóttir. Margs er að minnast frá langri ævi og margar myndir koma í hug- ann þegar kær vinkona er kvödd. Á minningarmyndum bernsku- og unglingsáranna er Sigríður Þórðar- dóttir frá Sléttabóli í Eyjum og síð- an Brennu á Eyrarbakka áberandi og ætíð síðan. Leikir okkar krakkanna í Vest- mannaeyjum á þriðja og fjórða ára- tugnum báru svip af atvinnulífinu og brauðstriti fullorðna fólksins, en í umhverfi sjávar og sveitar í Vestmannaeyjum ólumst við upp Siggurnar á Sléttabóli og Hauk- felli. Heimilin voru flest barnmörg og ekki óalgengt a<3 fimm til tólf krakkar væm í hverri fjölskyldu. Þar sem munnarnir voru margir byijuðu böm snemma að létta und- ir á heimilunum, hvort sem það var við heyskap, skepnuhald eða fisk- verkun og í mörgum tilvikum tók sjósóknin við eftir því sem árunum fjölgaði. Við vinkonurnar áttum saman leyndarmál æskunnar og gerðum nýjar uppgötvanir daglega. Við- fangsefnin vom önnur en barna nútímans, en nýir leikir og ný verk- efni bættust við með aldri og þroska. Við ræddum það einhveiju sinni hvenær vinátta okkar hefði hafíst. Niðurstaðan var sú að við hefðum sennilega verið tveggja og fjögurra ára, að minnsta kosti náði vináttan lengra en við mundum. Hugurinn leitar víða er ég nú kveð vinkonu mína, Sigríði Þórðar- dóttur. Eftir æsku- og unglingsár í Vestmannaeyjum skildu leiðir um tíma er við stofnuðum heimili og börnin komu til sögunnar. Sigga hóf búskap í Vestmannaeyjum með eig- inmanni sínum, Þóri Kristjánssyni frá Eyrarbakka. Þau fluttu fljótlega og settust að á Bakkanum þar sem þau áttu lengst af heima í Brennu. Sigga og Þórir áttu fjögur myndar- leg börn, tvíburana Þórð og Krist- ján, Magnús og Eygerði. Þórður fórst í sjóslysi kornungur er hann hafði nýlega stofnað heimili og lífíð blasti við, og Þórir féll frá langt um aldur fram er yngri börnin voru enn á unglingsaldri. Sá vináttustrengur sem við Sigga Þórðar fléttuðum sem börn í Eyjum slitnaði aldrei. Minnisstæðar eru ferðir í langferðabíl með börnin austur á Bakka þar sem dvalið var hjá Siggu og börnum á þeim árum sem eiginmennimir voru á sjó. Margt var þá skrafað og skeggrætt og alltaf var jafn ánægjulegt að hitta Siggu. Er börnin komust á legg fjölgaði samvemstundunum á ný og það var alltaf eins og við hefðum síðast hist í gær þótt mán- uðir væm frá síðasta fundi okkar. Hún reyndist mér alla tíð einstak- lega vel, aldrei varð okkur sundur- orða og aldrei féll skuggi á vináttu okkar á langri leið. Sigga Þórðar var traust og hlý manneskja þótt ekki færi hún með hávaða. Hún var einstaklega vinnusöm og dugleg og lagði víða hönd á plóg. Sigga var félagslynd og vinmörg eins og meðal annars sást á fjölda heimsókna til hennar í sjúkdómslegu á Reykjalundi og Vífilsstöðum, þar sem hún lést föstudaginn 12. janúar síðastlið- inn. í lífi hennar skiptust á gleði og sorgir en aldrei brotnaði hún eða bugaðist. Hún var fjölskyldu sjnni stoð og stytta og alltaf átti hún eitthvað aflögu til að gefa öðrum. Stór hópur afkomenda, systkina, venslamanna og vina kveður Sigríði Þórðardóttur frá Brennu á Eyrar- bakka í dag. Ég og fjölskylda mín vottum börnum hennar og fjölskyldu allri innilegustu samúð. Sigríður K. Gísladóttir. t ÞÓRKATLA RAGNHEIÐUR EINARSDÓTTIR lést á öldrunardeild Landspítalans, Hátúni 10, Reykjavík, 17. janúar síðastliðinn. Fyrir hönd aðstandenda, Hulda Stefánsdóttir. t Elskuleg móðir mín, ÞÓRUNN SIGURÐARDÓTTIR frá Melstað, Hásteinsvegi 47, lést í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja miðvikudaginn 17. janúar. Sigurður Þórir Jónsson. t Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, GUÐBJÖRG GUÐJÓNSDÓTTIR, Seltúni 6, Hellu, andaöist á hjúkrunarheimilinu Lundi aðfaranótt fimmtudagsins 18. janúar. Útför hennar verður gerð frá Breiðabólstaðarkirkju í Fljótshiíð þriðjudaginn 23. janúar kl. 14.00. t Sigríður Ágústsdóttir, Eyvindur Agústsson, Guðrún Aradóttir, Kristján Ágústsson, Gerður S. Elimarsdóttir, Bóel Ágústsdóttir, Viðar Marmundsson, barnabörn og barnabarnabörn. t Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma, GUÐRÚN FABRÍCIUS FRIÐRIKSSON, Stórholti 1, Akureyri, lést 6. janúar sl. Jarðarförin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hinnar látnu. Innilegar þakkir til starfsfólks nýrna- deildar og 14-G Landspítalans. Friðrik Fabrícíus Karlsson, Ragna S. Sigfinnsdóttir, Friðrik Ragnar Friðriksson, Elfa Rún Friðriksdóttir, Karl Friðriksson, Eydís Grétarsdótir, Elín Halldóra Friöriksdóttir, Sigurbjörg Bergsdóttir. SIGRIÐUR -> ÞÓRÐARDÓTTIR Elsku amma Sigga er dáin. Þegar við heimsóttum hana á Vífilsstaði fyrir rúmri viku óraði okkur ekki fyrir því að þurfa að kveðja hana svona fljótt. Hún lék á als oddi og veikindi hennar virtust svo víðs fjarri. Það er svo margt sem kemur upp í hugann þegar við minnumst ömmu Siggu. Alltaf þegar við heimsóttum hana í Brennu, hvort sem við vorum einar á ferð eða með fjölskyldunni, var alveg öruggt að við færum ekki með tóman maga út aftur. Hún var svo nösk á að gauka einhveiju að okkur sem var alveg ábyggilegt að okkur fyndist gott. Sérstaklega er okkur minnisstætt þegar við vorum að selja Helgarpóstinn forðum. Þá var Brenna fastur punktur á leið okkar um þorpið, amma keypti allt- af af okkur blað og að sjálfsögðu fengum við einhveija hressingu áður en haldið var áfram. Amma Sigga var einstaklega lag- in í höndunum og hugsaði vel um að okkur yrði nú ekki kalt á höndum og fótum. Einnig heklaði hún kjóla og sokka á dúkkurnar okkar og seinna kjól handa dóttur Guðfinnu. Amma fylgdist alltaf vel með öllu því sem við tókum okkur fyrir hend- ur, hvemig okkur gekk í skólanum og hvað við vorum að gera af okkur í lífinu. Elsku amma Sigga, söknuður okkar er mikill. Minning þín mun lifa áfram í hjörtum okkar. Guðfinna og Sigríður. Elsku amma mín, núna ertu farin til Guðs, hann gætir þín örugglega vel. Núna ertu komin til afa, sonar þíns, langömmu og langafa. Von- andi líður þér vel. Við munum sakna þín, en svona er lífíð. Ég kveð þig með þessari litlu bæn. Haltu í höndina mína, hjálpaðu vinum á braut, ljáðu oss ljós til að skína, svo létt verði tímanna þraut. (Jóhannes Jónsson) Kærar kveðjur. Jóhannes. Mig langar til að kveðja Siggu ömmu með þessum erindum: Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinimir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin strið. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Sigurlaug og fjölskylda. Elsku amma lang. Okkur langar að kveðja þig með örfáum orðum. Þú varst alltaf svo ánægð að fá okkur í heimsókn og áttir alltaf eitt- hvert góðgæti sem þú laumaðir að okkur, hvort sem það var heima í Brennu eða á spitalanum. Dóta- skúffan í eldhúsinu þínu vakti ávallt mikla hrifningu okkar og þú varst vön að segja okkur að þetta væri gamalt dót frá því að foreldrar okk- ar voru litlir. Elsku amma lang, Guð geymi þig. Ó, Jesú bróðir besti, og barna vinur mesti, æ, breið þú blessun þína á barnæskuna mína. Mér gott bam gef að vera og góðan ávöxt bera, en forðast allt hið illa, svo ei mér nái að spilla. (P.Jónsson) Styrmir Örn, Signý Ósk, Eva María og Elna María.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað: 16. tölublað (20.01.1996)
https://timarit.is/issue/128122

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

16. tölublað (20.01.1996)

Aðgerðir: