Morgunblaðið - 29.03.1996, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 29. MARZ 1996
Gæða húsgögn
á sóðu verði
MINNINGAR
GUÐBJORG
JÓNSDÓTTIR
Stórglæsilegir hornsófar
2ja+horn+3ja sæta með leðri á slitfleti
Litir: Svart - brúnt - grænt - rautt - vínrautt.
Verð aðeins kr. 136.000 stgr.
Líttu á verðið! (M)
Euro raðgr. til allt að 36 mánaða. Visa raðgr. til allt að 18 mánaða.
Yalhúsgögn
ÁRMÚLA 8, SÍMAR 581 2275, 568 5375
+ Guðbjörg Jóns-
dóttir fæddist
28. september 1903
á Stokkseyri. Hún
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 23. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Ingibjörg Erlends-
dóttir, f. 7. ágúst
1872, d. 3. ágúst
1912, og Jón Guð-
brandsson, f. 25.
ágúst 1872, d. 1. júlí
1929. Eftir lát móð-
ur sinnar fór Guð-
björg að Syðra-Seli
á Stokkseyri til hjónanna Sigríð-
ar Jónsdóttur og Júníusar Páls-
sonar. Alsystkini hennar voru
fjögur og eftir lifa Ingveldur
Agústa og Elín Helga. Hálf-
systkini hennar voru fimm, af
þeim lifa Ragnar og Guðfinna
Sigríður. Árið 1926 giftist Guð-
björg Gísla Guðmundssyni, f. 6.
júlí 1899, d. 21. janúar 1971, frá
Þjóðólfshaga í Holtum. Þau
eignuðust tvö börn: 1) Ingibjörg
Sœtir sófar
á óviðjafnanlegu verði
HÚSGA GNALA GERINN
Smiðjuvegi 9 (gul gata) - Kópavogi - simi 564 1475 Opið mán.-fös. 13-18, lau. 11-14.
L NYRRA TÆKIFÆRA
Vilt þú koma
J vöru á markað?
Kynnið ykkur samstarfsverkefni
VORUÞROUN fðnlánasjóðs, Iðnaðarráðuneytis, Iðflþfóunarsjóðs og
1996. tóntaeknistofnunar til þróunar á mafkaóshæfiim vönim
Fyrirtækjum úr öllum starfsgreinum er nú boðið að taka þátt í verkefninu
Vöruþróun '96. Þeim verður veitt fjárhagsleg og fagleg aðstoð við
vöruþróun þannig að koma megi samkeppnishæfri vöru á markað innan
2ja ára frá upphafi vérkefnisins.
Þau fyrirtæki, sem tekið hafa þátt í verkefnunum fram til þessa, hafa náð
umtalsverðum árangri í vöruþróun og markaðssókn.
Við mat umsókna gilda reglur Iðnlánasjóðs og Iðnþróunarsjóðs.
Umsóknareyðublöð fást hjá Iðntæknistofnun og atvinnuráðgjöfum á
landsbyggðinni og skal skila til Iðntæknistofnunar.
Frekari upplýsingar gefa Smári S. Sigurðsson hjá Iðntæknistofnun í
síma 587 7000, Kristján Bjöm Garðarsson hjá Iðntæknistofnun Akureyri
í síma 463 0957 og atvinnuráðgjafar víðs vegar um landið.
IIÐNLÁNASJÓÐUR
IÐNAÐARRÁÐUNEYTIÐ ^ IÐNÞRÓUNARSJÓÐUR löntæknÍStOÍnun Í1
Júnía, f. 19. des.
1933, gift Sigur-
geiri Jónssyni hag-
fræðingi. Þau eiga
þijú börn: Guð-
björg, læknir. Jón
Þorvarður, við-
skiptafræðingur,
giftur Lin Wei
fiðluleikara. Gísli,
rekstrarhagfræð-
ingur. 2) Þor-
steinn, f. 11. janúar
1943, giftur Sigríði
Gunnarsdóttur.
Þau eiga fjögur
börn. Gisli, BA í
sagnfræði. Sambýliskona hans
er Þuríður Hrund Hjartardótt-
ir. Aðalheiður, hárgreiðslu-
nemi. Sambýlismaður hennar
er Guðlaugur Jón Gunnarsson
og eiga þau eitt barn: Evu
Björgu. Gunnar, nemi, og Guð-
björg, nemi.
Útför Guðbjargar verður
gerð frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík í dag og hefst afhöfnin kl.
10.30.
Amma mín, Guðbjörg Jónsdótt-
ir, hefur nú kvatt þetta líf eftir
skamma andlátsstund. Þrátt fyrir
að vera orðin tæplega 93 ára átti
hún lengi vel ekki við nein alvar-
leg veikindi að stríða. Það var
ekki fyrr en í ágúst síðastliðnum
sem hún kenndi sér meins og varð
að leggjast inn á sjúkrahús. Veik-
indin urðu síðan æ tíðari og þau
drógu brátt úr henni lífskraftinn.
Það var því viss fyrirboði um að
amma ætti ekki langt eftir ólifað
þegar hún gat ekki heimsótt okk-
ur síðastliðið aðfangadagskvöld
eins og hún var vön að gera.
Það er annars margs að minn-
ast í samskiptum okkar ömmu en
mér stendur efst í huga sá hlý-
leiki sem einkenndi hana alla tíð.
Ég minnist þess einnig þegar ég
var yngri hve mikil tilhlökkun var
að heimsækja hana á Hagamelinn.
Hún hafði frá mörgu skemmtilegu
að segja og ætíð þótti mér teikni-
myndablöðin, sem hún átti,
áhugaverð þótt ég væri búinn að
lesa þau mörgum sinnum spjald-
anna á milli. Þegar hún flutti á
elliheimilið Hrafnistu árið 1983
hélt ég áfram að heimsækja hana
reglulega og alltaf bauð hún upp
á konfekt sem hún vissi að ég var
veikur fyrir. En brátt urðu heim-
sóknirnar strjálli og þannig var
ástatt í nokkur ár. Ekki veit ég
hverju er um að kenna en mér
dettur helst í hug að unglingsárin
hafi á einhvern hátt rofið það sam-
band sem var á milli okkar. Það
var ekki fyrr en ég var kominn á
þrítugsaldur að ég áttaði mig á
því að amma væri ekki eilíf. Ég
einsetti mér því að heimsækja
hana oftar og má segja að ég
hafi áttað mig á síðustu stundu
því ekki liðu mörg ár þar til hún
sagði skilið við þetta líf.
Ég þakka ömmu minni þær
góðu stundir sem við áttum sam-
an.
Gísli Þorsteinsson.
Fráfall Guðbjargar Jónsdóttur
kom ekki á óvart. Undanfarna
mánuði fóru kransæðaþrengsli að
ágerast. Þetta olli henni mikilli
vanlíðan á' köflum. Henni versnaði
svo skyndilega rúmum sólarhring
áður en hún lést. Annars var hún
heilsuhraust lengst af.
Guðbjörg og Gísli Guðmunds-
son eiginmaður hennar hófu bú-
skap sinn árið 1926 og bjuggu
fyrstu árin í húsi frændfólks Gísla
á Laugavegi 99. Á kreppuárunum
eignuðustu þau tveggja herbergja
íbúð á Brávallagötu. Þar bjuggu
þau í 26 ár, lengst af með börnum
sínum Ingibjörgu og Þorsteini,
meðan þau voru heima. Þetta
þættu nokkur þrengsli um þessar
mundir en mörg dæmi voru um
miklu fleira fólk í svona litlum
íbúðum á þessum árum. Síðar
fluttu þau í rúmgóða íbúð ekki
langt frá.
Gísli var sjómaður mestalla
starfsævi sína. Hann var lengi á
vertíðarbátum, síðan á togurunum
Skallagrími og Reykjaborg en var
í landi þegar henni var sökkt árið
1941. Hann var lengi á varðskip-
um og endaði sjómennskuferil
sinn á skipum Eimskipafélagsins.
MORGUNBLAÐIÐ
Hann var hinn mesti sómamaður
en féll frá árið 1971. Það kom í
hlut Guðbjargar eins og margra
sjómannskvenna að annast að
verulegu leyti uppeldi barnanna
og allt sem snéri að heimilisrekstr-
inum. Þetta fórst henni vel úr
hendi því að hún var mikil at-
gerviskona, bjartsýn, glaðlynd og
framkvæmdasöm.
Þau hjónin komu sér upp litlu
húsi eða afdrepi í Hveragerði um
1940 í félagi við systur Guðbjarg-
ar, Ingveldi, og mann hennar,
Guðmund Gíslason. Þetta voru
einungis tvö herbergi og var ekk-
ert rafmagn. Þarna voru systurnar
með börn sín flest sumur í mörg
ár og áttu þaðan góðar minningar.
Guðbjörg var alla tíð í Fríkirkju-
söfnuðinum og var áhugasöm um
safnaðarstarf á margan hátt og
starfaði lengi í kvenfélaginu. Þá
var hún mikil hannyrðakona,
pijónaði mikið alla ævi og um
árabil voru skotthúfur hennar
þekktar en þær jnjónaði hún með-
al annars fyrir Islenskan heimilis-
iðnað.
Kynni okkar Guðbjargar og
fjölskyldu hennar hófust um það
leyti sem Ingibjörg dóttir hennar
og Sigurgeir bróðir minn gengu í
hjónaband. Hjá Guðbjörgu var
gestrisnin alltaf í fyrirrúmi og
glatt var á hjalla. Öllum sem
kynntust henni varð strax ljóst
hreinlyndi hennar. Hún myndaði
sér ákveðnar skoðanir á mönnum
og málefnum þannig að alltaf var
ljóst hver sannfæring hennar var.
Eftir að Gísli lést bjó hún ein
í íbúð sinni nokkur ár en frá 1983
dvaldist hún á Hrafnistu í Reykja-
vík þar sem hún undi hag sínum
vel og naut félagsskapar heimilis-
manna því hún var í eðli sínu fé-
lagslynd. Þegar undan tók að halla
annaðist starfsfólkið hana með
nærfærni og alúð.
Guðbjörg var orðin háöldruð
þegar hún lést og hafði gengið frá
sínum málum fyrir löngu. Hún
kvaddi þennan heim sátt við lífið.
Eftir lifa góðar minningar meðal
ættingja og vina.
Ólafur Þ. Jónsson.
Þegar ég kveð þá mætu konu,
Guðbjörgu Jónsdóttur, koma fram
í hugann margar góðar minningar
frá liðnum dögum. Fyrst og fremst
eru þær ljúfar og skemmtilegar.
Bjarga, eins og hún var jafnan
nefnd meðal kunningja sinna, var
á margan hátt mjög sérstæð kona.
Hún var gædd ágætis greind frá
náttúrunnar hendi og hafði næst-
um óbrigðult minni, sem hún hélt
undra vel þótt árin færðust yfir.
Hún hafði mikla frásagnarhæfi-
leika, þar sem gamansemin naut
sín til fullnustu, því hún var ríkur
þáttur í eðlisfari hennar. Var því
oft mikið hlegið þar sem hún var
stödd í góðravinahópi. Ég hafði
jafnan mikla ánægju af frásögnum
hennar, ekki síst frá fyrri árum.
Minni hennar var ótrúlegt og lýs-
ingar hennar á mönnum og mál-
efnum verða mér ógleymanlegar.
Hún gat jafnan séð það spaugilega
við atburði og kryddaði frásagnir
sínar oftast með mikilli kímni, þótt
tilfinning hennar fyrir alvöru lífs-
ins væri sjaldnast langt undan. Það
kom berlega í Ijós um leið og frétt-
ist að einhver ætti við örðugleika
að stríða, enda var rík samkennd
hennar með bágum kjörum alþýðu-
fólks alltaf ofarlega í huga henn-
ar. Á langri ævi hafði hún kynnst
svo mörgum, sem þjáðust og áttu
bágt. Hún var trygglynd svo af
bar og mikill vinur vina sinna. Þá
hafði hún sterka guðstrú allt frá
barnæsku og ræktaði hana allt sitt
líf af kostgæfni.
Bjarga var nett, lagleg, kvik á
fæti og glæsileg innanum annað
fólk, enda allajafnan vel og smekk-
lega klædd og hrókur alls fagnaðar
á mannamótum. Það var ekki of-
sögum sagt að það hafi sópað að
henni hvar sem hún fór og hélt
hún reisn sinni alveg fram á síð-
asta dag.