Morgunblaðið - 29.03.1996, Blaðsíða 56

56 FÖSTUDAGUR 29. MARZ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
HL BLAÐSINS
Dýraglens
[•SrAo/H T/L..E& ER. \ j FÁAAéRLÚR. .. \ 'óg s/c/pr’A 8E/U \ I KANNSK/ eg TA/O Aiéf$\
\&ÚIUN AD FÁ PELANNy [FÁ Ót>EKKTAKJZAsr.\ þ&SI/AK S/NNUM..J |ne,/w>JE«gr«0|J
v ——0 ' 0 Cr 0 o "V- r9—}
/*Y"\ 2^18 !
V T?Tj> /oX°^4:
?/r
Grettir
Tommi og Jenni
Ljóska
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 5691329
• Netfang: lauga@mbl.is
Umdeildan
forseta?
Frá Ólafi Reyni Guðmundssyni:
VINSÆLT er að ræða komandi
forsetakosnignar. Þá þykir virðu-
legt að halda því fram, að stjórn-
málamenn eigi sem frekast er unnt
að forðast framboð til embættis
forseta íslands.
Forsetinn eigi
nefnilega að vera
sameiningartákn
þjóðarinnar.
Það sem fer þó
framhjá mörgum
er það, að vald-
hafar iýðræðis-
ríkja geta sjaldn-
Ólafur Reynir ast verið aðrir en
Guðmundsson þeir> sem f61kið
hefir sameinast um. Afleiðing al-
mennra kosninga er þ.a.l. sú, að
láta einstakling sem mest fylgi hlýt-
ur, hreppa þann stól sem um er
keppt. Astæðan er sú að mest sam-
eining er um hann. Það er og til-
gangur lýðræðis.
Sá, sem er umdeildur, hefir til-
tekin fjölda sér til stuðnings en
einnig ,sér á móti. Það gildir hins
vegar um flesta einstaklinga óháð
því hvort þeir eru stjórnmálamenn
eða ekki. Mismunurinn liggur í því
að margfalt fleiri þekkja stjórn-
málamanninn en hinn almenna ein-
stakling. Hlutfallslega geta því Jón
og séra Jón verið jafnvinsælir - eða
óvinsælir. Af þeim sökum á fátt að
standa í vegi þess að séra Jón fari
í framboð. Hann á ekki að gjalda
þess að fleiri þekki til verka hans
- sem e.t.v. eru mjög af hinu góða.
Lýðræðið velur þann sem mest
sameining er um. Nefna má sem
dæmi kosningasigur núverandi for-
seta árið 1980 en þá voru um 32%
þjóðarinnar á þeirri skoðun, að frú
Vigdís Finnbogadóttir ætti að hljóta
kosningu - og ekki taldist hún þá
frekar en nú til hinna umdeildu
stjórnmálamanna. Hún fékk hins
vegar hlutfallslega flest atkvæði.
Það breytir því afar litlu hvort
stjómmálamenn eru meðal fram-
bjóðenda í forsetakosningum eða
ekki. Lögmáli lýðræðisns verður
ekki breytt.
Kjarni málsins er því sá, að allir
eru á einhvern hátt umdeildir. Páf-
inn í Róm tengist ekki stjórnmálum
að öðru leyti en því, að hann boðar
kristna trú og frið á jörðu. Samt
sem áður er hann álitinn einn af
umdeildari mönnum heimsins.
Þannig verður ekki hjá því kom-
ist að allir frambjóðendur til emb-
ættis forseta íslands verði það sem
kallað er umdeildir - vegna þess
að þeir munu bjóða sig fram í lýð-
ræðisríki og verða þekktir. Rétt eins
og páfinn í Róm.
ÓLAFUR REYNIR
GUÐMUNDSSON,
laganemi, Lálandi 6.
HEY, I HEAR ^/FIRSr WUR C0L0RIN6/ PLACE B00K WON IN FIR5T PLACEju/HAT? THE TEACHER ENTEREP Y0UR PICTURE5IN THE C0L0RIN6 C0NTE5T AND you U)0N I pipn't color ANH' PICTURE5Í! I KEEP TELLIN6 ^THEM THATJ^

Hugleiðing um hnupl
Frá Lóu Konráðs:
HNUPL hefur verið mikið til um-
ræðu þessa dagana. Þótt ég hlusti
lítið á fjölmiðla, varð mér á að
kveikja á útvarpinu áðan, þegar ver-
ið var að ræða um hnupl. Það fór
svolítið fyrir btjóstið á mér, þegar
ég heyrði mann segja: „Allir hnupla"!
Ein alhæfingin enn hugsaði ég
og þóttist vera saklaus af þessu.
Eins heyri ég oft: „Allir alkóhólistar
ljúga.“ Hefur það oft valdið mér
gremju, þar sem ég telst til þeirra.
Svo fór ég að velta þessu fyrir
mér. Getur verið að ég hnupli? Þá
kom upp í huga minn nokkuð sem
gerðist fyrir ca. 56 árum.
Maðurinn minn, Petter Wilberg,
sem lézt fyrir rúmum 20 árum, var
einstaklega háttvís og tillitssamur,
átti erfitt með að fara i apótekið á
ísafirði (þar sem við vorum í tilhuga-
lífinu) til að kaupa veijur, því þá
vissu allir hvað við vorum að gera
(„pillan“ ekki komin til sögunnar).
Ekki var ég svo sem hrifin af þessum
smokkum, hef líklega hugsað eins
og Lauga, kona Ingvars Pétursson-
ar, sem fussaði þegar hús sá þennan
„andskota", eins og hún, blessunin,
orðaði það, kleip ekki alltaf utan af
því sem hún sagði: „í mínu ungdæmi
þótt nú nógu gott, að hafa hann
bara beran!"
Ég velti fyrir mér, hvern ég ætti
að þora að biðja um að kaupa þenn-
an varning fyrir Petter minn, til að
spara honum þessi óþægindi, sem
ekki kjaftaði frá. Eins og svo oft á
þessum árum var ég í Reykjavík í
innkaupaferð, og kom í heildsölu í
miðborginni, sem ekki er lengur við
lýði. Þarna var gríðarstór skápur
með glerhurð fyrir með alls konar
smávöru. Sölumaðurinn sýndi mér
allt sem í skápnum var, nema í einn
smákassa, og ég var að velta því
fyrir mér, hvort í honum væru veij-
ur. Þá hringir síminn og hann fór í
annað herbergi til að svara. Svo ég
svalaði forvitninni og kíkti í kassann
og vitti menn, hann var smekkfullur
af smokkum. En ég heppin! Þá greip
mig sú hugsun að hann myndi ekki
selja mér þá (þetta var feimnismál
í þá daga); ég hafði eignast nýjan
pels og það sá nú ekki mikið á hon-
um, þó fullur hnefi af smokkum
læddist í vasann. Svo lét ég lokið
pent á kassann og hann á sinn stafc
Svo leið góð stund, því sölumað-
urinn var lengi í símanum. Þá fór
ég að sjá kómísku hliðina á málinu,
átti bágt með að vera alvarleg, þeg-
ar hann kom til baka, hafði lokið
viðskiptunum og hann lokaði skápn-
um, eins og ekkert hefði gerst. Ég
labbaði út og hlakkaði til að segja
Petter mínum frá, þegar heim kæmi.
Ekki veit ég enn, hvort hnuplarinn
hefur verið uppgötvaður, en það
hefur þá verið látið kyrrt lyggja.
Hver er hnuplari og hver er ekki
hnuplari?
LÓA KONRÁÐS,
Skólavörðustíg 31, Reykjavík.
Hey, ég heyri að litabók- Kennarinn sendi Ég litaði ekki neinar
in þín hafi unnið fyrstu myndirnar þínar í myndir!! Ég er alltaf
verðlaun. litakeppnina og þú að segja þeim það.
Fyrstu verðlaun í hverju? vannst.
Hann er hundurinn þinn, Kalli
Bjarna.
Ég þoli þetta ekki.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta,,ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.