Morgunblaðið - 18.05.1996, Blaðsíða 38

Morgunblaðið - 18.05.1996, Blaðsíða 38
38 LAUGARDAGUR 18. MAÍ 1996 MORGUNBLAÐIÐ + Eiríkur Kröyer Tryggvason fæddist í Reykjavík 18. september 1925. Hann lést í Land- spítalanum 13. maí síðastliðinn. For- eldrar hans voru Þórunn Kröyer Þorvaldsdóttir hús- móðir frá Seyðis- firði, f. 1901, og Tryggvi Jónsson húsgagnabólstrari frá Búrfelli í V- Húnavatnssýslu, f. 1900. Systkini Ei- ríks eru: Heiða, f. 1927, Þor- valdur, f. 1929, Jón, f. 1931, Guðný, f. 1933, Helga, f. 1936. Eftirlifandi eiginkona Eiríks er Guðrún Guðmundsdóttur frá Seljabrekku í Mosfellssveit, f. 18. september 1925. Þau giftu sig 18. september 1946. Börn Eiríks og Guðrúnar eru: Tryggvi, f. 1947, maki Milla Hulda Kay, Guðmundur, f. 1949, maki Anna Sigurðardótt- ir og eiga þau þijú börn, FIosi, f. 1953, Jón f. 1955, maki Sigur- björg Geirsdóttir og eiga þau tvö börn, Þórunn, f. 1958, maki Þorgeir Gunnlaugsson og eiga þau þijú börn, Guðjón, f. 1961, maki Harpa Jónsdóttir og eiga þau þijú börn, Helga, f. 1968, Kynni mín af Eiríki Tryggvasyni spanna yfír um það bil 35 ár. Þá vann ég fyrir hann sem bónda á Búrfelli, annaðist viðgerðir á vélum og tækjum búsins. Ræddi hann þá gjarnan hvort myndi borga sig að - sgera við þetta eða hitt, sem um var að ræða og síðast en ekki síst hvern- maki Jósef Pálsson og eiga þau tvö börn. Áður átti Guðrún son, Guðjón Bjarna- son, f. 1944, og á hann fimm börn. Eiríkur lærði hús- gagnasmíði og vann fyrst á verkstæði föður síns. Eiríkur og Guðrún hófu bú- skap á Háteigsvegi 25 i foreldrahúsum Eiríks. Þau byggðu nýbýlið Selholt í Mosfellssveit og fluttu þangað um 1950. Eiríkur vann við smíðar ásamt minni háttar búrekstri í hjáverkum. Árið 1962 fluttu þau norður að Búrfelli í Miðfirði V-Hún. og tóku við búi föður- systkina Eiríks, þeirra Guðjóns, Péturs og Elínbjargar. Byggði Eiríkur upp húsakost jarðarinn- ar og stækkaði búið sem síðan var rekið af allri fjölskyldunni, en seinni árin tók Jón sonur hans að verulegu leyti við rekstrinum. Er heilsu Eiríks hrakaði tók Jón við öllum rekstri búsins og þau hjónin fluttu í Kópavog árið 1994. Ásamt rekstri á stóru búi tók Eiríkur mikinn þátt í ýmsum félagsmál- um var m.a. formaður Búnaðar- félags hreppsins, sat í hrepps- ig best myndi að haga viðgerðinni. Það var gaman að vinna fyrir hann. Mér varð fijótlega Ijóst að þarna var ég að kynnast fjölhæfum hæfi- leika manni, hugur hans var fijór og sístarfandi. Hann var brosmild- ur, augnatillitið glettið og hlýtt. Eiríkur var kosinn í stjórn Kaup- MINNINGAR nefnd og í stjórn Búnaðarsam- bands V-Hún., sá um rekstur Vélaverkstæðisins á Laugar- bakka og rekstur Ræktunar- sambands V-Hún. Hann gegndi trúnaðarstörfum fyrir Fram- sóknarflokkinn og sat i kjördæ- misráði í Norðurlandskjördæmi vestra. Hann starfaði einnig til margra ára ötullega að málum tengdum Kaupfélagi Vestur- Húnvetninga allt þar til hann varð að láta af störfum vegna heilsubrests. Hann sat í sljórn 1975-1994 þar af stjórn- arformaður 1985-1994 og sljórnarformaður Mjólkursam- lags KVH/KFHB frá 1985- 1994. Hann hafði umsjón með verklegum framkvæmdum fyr- ir KVH og Mjólkursamlag KVH/KFHB um árabil svo sem nýbyggingu slátur- og frysti- húss og mjólkurstöðvar auk fleiri framkvæmda. Var fulltrúi KVH á fundum SÍS um árabil. Var í fulltrúaráði Samvinnu- try&KÍngn gt- og í félagsráði Osta- og mjörsölunnar á meðan hún starfaði. Þar var hann full- trúi KVH í stjórnum ýmissa hlutafélaga svo sem Mjöls hf. og Steypuþjónustunnar hf. og stýrði rekstri þeirra um tíma. Hann var hvatamaður að stofn- un Útgerðarfélags Vestur-Hún- vetninga árið 1987 og var stj órnarf or maður þess og fram- kvæmdastjóri meðan það starf- aði eða til ársins 1990. Útför Eiríks fer fram frá Melstaðarkirkju í Miðfirði í dag og hefst athöfnin klukkan 14. félags Vestur-Húnvetninga ein- hvern tímann um miðjan áttunda áratuginn. Þá var nýhafín bygging frysti- og sláturhúss á vegum þess og höfðu framkvæmdir gengið fremur stirðlega. Tók Eiríkur þá að sér að stjórna framkvæmdum við þetta stórhýsi, sem er með mikl- um og flóknum búnaði. Það kom í minn hlut að vinna þarna undir yfirstjórn Eiríks við lagnavinnu, uppsetningu og smíði ýmissa tækja. Þar kynntist ég betur skipulags- og stjórnunarhæfileikum hans. Brennandi áhuginn bar hann áfram, hann var ýmist að koma eða fara á milli Reykjavíkur og Hvammstanga. Útvega teikningar, láta breyta teikningum, sækja efni og svo framvegis til þess að allir verkþættir gætu gengið snurðulaust. Hann ávann sér traust allra sem þarna unnu og einkunnarorðin voru vandvirkni og snyrtilegur frágang- ur. Þetta var skemmtilegur tími. Og ég endurtek, það var gaman að vinna fyrir Eirík. Vert er að geta þess að Eiríkur gekk ekki heill til skógar á þessum tíma, var með ólæknandi sjúkdóm sem þó var hægt að halda niðri að hluta. Eiríkur starfaði mikið að hinum ýmsu félagsmálum Vestur-Hún- vetninga. Hann var ekki maður kyrrstöðunnar heldur framfaranna o g vann öll sín félagsmálastörf sam- kvæmt því. Hjá því fer ekki að oft gustar um slíka menn og stundum kalt. Það er von mín og bæn að hann hafi komist ókalinn á hjarta út úr allri sinni félagsmálabaráttu. Mig langar til að kveðja þennan vin minn með erindi úr kvæði eftir Einar Benediktsson. Nú er dagur við ský heyr hinn dynjandi pý. Nú þarf dáðrakka menn ekki blundandi þý það þarf vakandi önd það þarf vinnandi hönd til að velta í rústir og byggja á ný. Ég færi eiginkonu, börnum og frændgarði öllum mínar samúðar- kveðjur. Sigurður Eiríksson. Það voru dýrlegir dagar þegar við Eiríkur vorum saman í sveit hjá afa og ömmu á Búrfelli í Miðfirði á okkar barns- og unglingsárum. Það mætti skrifa langt mál um allt EIRÍKUR TRYGGVASON það sem fram fór í Rausakoti í suðurhlíðum Hádegishólsins. Þar stóð okkar fyrsta húsbygging þó ekki væri stór, en þó sú fyrsta af mörgum byggingum sem við unnum síðar að hvor á sínu sviði. En æsk- unni lauk alltof fljótt, og við fórum hvor í sína áttina í nám. Alltaf héld- um við þó sambandi en stopult var það um tíma. Það má segja að nýtt tímabil hæfíst í lífi Eiríks þegar hann kvænt- ist Guðrúnu Guðmundsdóttur frá Seljabrekku í Mosfellsdal. Þar eign- aðist hann indælan og tryggan lífs- förunaut, sem var hans stoð og stytta allt til enda. Þau byggðu ný- býli á hennar heimaslóðum og vann Eíríkur ýmis störf á þeim tíma auk búskaparins, enda lærður trésmiður. Þegar frændi okkar Guðjón bóndi á Búrfelli lést fyrir aldur fram, ákváðu þau að flytja norður og taka við búinu. Rúna var ef til vill ekki tilbúin að flytja af heimaslóðum, en eftir stuttan tíma var hún líka orðin Húnvetningur í orðsins fyllstu merkingu. Þar famaðist þeim vel, bjuggu stórbúi og bættu húsakost mjög mikið, alltaf var nægur vinnukraftur til að sinna bústörfum, því þau eign- uðust sjö börn á tuttugu og einu ári, allt hið mannvænlegasta fólk, sem þau hjón gátu verið stolt af. • Þrátt fyrir stórt heimili, var alltaf til pláss ef rétta þurfti einhveijum hjálparhönd og ég er þess fullviss að margir munu nú að leiðarlokum senda Eiríki og þeim hjónum báðum hlýjar kveðjur með þökkum fyrir allt og allt. Eiríkur tók mikinn þátt í félagsstörfum í sinni sveit, enda skorti hvorki áræði né þekkingu og vit til að velja það besta. Ég vona að aðrir, sem betur til þekkja, geri því mikla starfi betur skil. Að lokum viljum við Steina senda þér, Rúna, börnum ykkar, tengda- börnum og barnabörnum innileg- ustu samúðarkveðjur. Pétur Guðmundsson. GUÐNI KRISTÓFERSSON + Guðni Kristó- fersson fæddist í Stóra-Dal í V- Eyjafjallahreppi 4. nóvember 1903. Hann lést 5. maí sl. á Sjúkrahúsi Vest- mannaeyja. For- eldrar hans voru hjónin Kristófer Þorleifsson og Auð- björg Ingvarsdótt- ir. Guðni var einn af 12 systkinum sem öll komust til fullorðinsára. Eftir- lifandi systkini hans eru Ögmundur og Ingibjörg. Hinn 23. desember 1934 Okkur langar að minnast hans afa okkar frá Fögruvöllum með nokkrum orðum. Hann var svo lán- samur að hafa fengið að lifa í nær 93 ár og verið heilsuhraustur alla tíð og vann hann fram að 87 ára aldri. Afi bjó í u.þ.b 16 ár heima hjá okkur á Illugagötunni og höfð- um við því mikil samskipti við hann. Afi var mjög barngóður maður. Minnumst við þess þegar við vorum börn að gaman var að fara til hans að hlusta á sögur úr sveitinni og spila við hann og átti afi alltaf eitt- hvað gott í pokahorninu handa okkur. Eigum við margar góðar minningar um þessar stundir. kvæntist Guðni Svövu Björnsdóttur frá Haga í S-Þing- eyjarsýslu, f. 23. nóvember 1904, d. 14. febrúar 1973. Þau hjónin eignuð- ust fjögur börn, Auðbjörgu f. 1. mars 1931, d. 17. maí 1933, Björgvin, f. 11. nóvember 1935, Nínu, f. 21. apríl 1944 og Vigni, f. 30. júlí 1946. Útför Guðna fer fram frá Stóra- Dalskirkju i dag og hefst at- höfnin klukkan 14.00. Hann afí var sannkallaður þús- undþjalasmiður. Það var sama hvað hann tók að sér, það lék allt í hönd- um hans. Alltaf var hann tilbúinn að aðstoða hvern sem var, á hvaða degi sem var, skipti þá ekki máli hvort hann var uppábúinn eða vinnuklæddur. Stóri-Dalur var afa alla tíð ofar- lega í huga og þegar jörðin var seld hélt hann eftir landskikum sem hann gaf fjölskyldu sinni. Höfum við nú reist þar sumarbústað ásamt foreldrum okkar á landi uppi í Ásn- um þar sem sést vítt og breitt um fallega dalinn hans afa og getum við því heimsótt æskuslóðir hans, þar sem hann veður jarðsettur í dag við hlið ömmu Svövu og Auð- bjargar, litlu dóttur þeirra. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Elskulegur afí okkar, við kveðj- um þig hinstu kveðju. Auðbjörg Svava, Aðalheið- ur, Guðný og Sigfríð. Þegar síminn hringdi hjá mér á sunnudagsmorguninn grunaði mig sterklega hverjar fregnirnar yrðu; hann afi var dáinn. Hann var búinn að vera mikið veikur síðustu daga, og vissu allir að hveiju stefndi. Samt sem áður neitaði ég að sætta mig við það að hann afi niðri, eins og ég kallaði hann oftast, yrði ekki alltaf til staðar, hann hlyti að hrista þetta af sér og vera orðinn hress næst þegar ég kæmi í heimsókn til hans. En það fer víst ekki allt eins og maður vill hafa það. Þegar ég var smá stelpa flutti afi í kjallarann hjá pabba og mömmu. Það var stutt fyrir mig að fara í heimsókn til afa í kjallar- ann og nýtti ég mér það óspart. Hann gaf sér alltaf nægan tíma fyrir mig, þegar aðrir höfðu öðrum hnöppum að hneppa. Gátum við setið tímunum saman og spilað Svarta-Pétur, eða afí sýndi mér myndir úr sveitinni og sagði mér sögur. Hann átti líka kartöflugarð, sem ég fékk stundum að fara með honum í og hjálpa, þó svo að ekki hafí alltaf verið mikil hjálp í mér, þar sem klettarnir í kring heilluðu mig frekar. Eg varð aldrei þeirrar gæfu að- njótandi að kynnast henni Svövu ömmu þar sem hún dó nokkrum mánuðum áður en ég fæddist, en afí var duglegur að segja mér frá henni og geymi ég þær sögur enn í huga mér. í dag verður afi jarðsettur á æskuslóðum sínum, í Stóra-Dal, við hlið hennar ömmu og Auðbjargar dóttur þeirra, og þá loksins verða þau sameinuð aftur. Þá hrömar sjónin, heym og mál, mig heyra lát það innst í sál af vinarvörum þínum, hve himnaríkið indælt er, og að þú hafir búið mér þar vist og vinum mínum. (H.H.) Elsku afi minn, vonandi líður þér vel þar sem þú ert núna. Guð blessi þig- Þín sonardóttir, Harpa. Elsku Guðni. Nú kveðjum við þig hinsta sinn, með söknuð í hjarta. Okkur langar að þakka þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur og varst okkur öllum, og kemur þá upp í hugann sálmurinn eftir V. Briem. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin strið. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Tengdadæturnar Erna og Martea (Mattý). Hann afí er dáinn. í huga okkar hefur ekki einungis dásamlegur maður og ættfaðir yfírgefið jarðlíf- ið heldur hefur heil kynslóð vikið af sjónarsviði og rétt næstu kynslóð keflið. Sú ævi sem afi lifði er flestum í dag ekki síður framandi en líf í fjarlægum löndum. Hann fæddist í lágum torfkofa árið 1903, sama ár og Fríkirkjan í Reykjavík var vígð 'og Hannes Hafstein varð ráð- herra íslands. Ellefu ára gamall smíðaði hann sjálfur fyrsta trégólf- ið í torfbæinn þegar honum féllu í arf örfáar viðarfjalir eftir ömmu sína. Það er ótrúlegt til þess að hugsa að 15 ára skuli hann hafi horft upp á áhrif frostavetrarins mikla og einnar skæðustu drepsótt- ar er á landið hefur heijað. Þannig upplifði afi sjálfur margt það sem í huga okkar myndar sögu þjóðar þessarar er landið byggir. Eins og gefur að skilja þá mót- ast stórbrotinn persónuleiki á slíku æviskeiði. Líkt og sjór og vindar móta klettaveggi skóp hið harða líf lunderni afa. Hamhleypa til vinnu, verklaginn með eindæmum, ósér- hlífinn, hjálpsamur og hjartahlýr eru allt mannlýsingar sem síst eru ofmæltar um afa. Eins og flestir af hans kynslóð var hann ekki mikið fyrir að bera tilfinningar sínar á torg. Við vissum þó vel að kross sorgarinnar hvíldi af alefli á afa og sögurnar sem hann sagði okkur af ömmu og Auðbjörgu frænku báru þess glögg merki. Frásagnir afa af horfnu fólki, starfsháttum og býlum fengu líf í huga okkar. Líf sem lifir enn og við komum til með að varðveita ásamt minningum um hann. Elsku afi, við kveðjum þig með söknuði í hjarta og þakklæti í huga. Falla hinar öldnu eikur, - ófuilt skarð til tveggja handa, - rótafastar, fagurkrýndar, friðarmerki skógarlanda. Ufnar af þjósti og úlfaþyti eftir birkirenglur standa. (Sig. Nordal.) Elliði og Svavar Vignissynir. f SÝNUM SAMÚD Berum sorgar- og samúðarmerkin víð minninoarathafnir og jarðanarir og almennt þegar sorg ber að nöndum. Sölustaðir: Kirkjuhúsið, Laugavegi, bensínstöðvar og blómabúðir um allt land.ix <atr Þökkum stuðnínginn. fi
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.