Morgunblaðið - 18.05.1996, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 18. MAÍ1996 39
•4- Árni Jón Fann-
* berg fæddist 1.
febrúar 1924 í Bol-
ungarvík. Hann lést
27. apríl síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Jón J. Fann-
berg, forstjóri í
Reykjavík, f. 4. maí
1893, og Guðbjörg
Rannveig Fann-
berg, húsfreyja þar,
f. 27. sept. 1896.
Föðurforeldrar:
Jón Guðmundsson,
bóndi og sjómaður
í Botni í Reykja-
fjarðarhreppi í Norður-ísa-
fjarðarsýslu og síðar í Bolung-
arvík og Salome Þórarinsdóttir
húsfreyja þar. Móðurforeldrar:
Arni Arnason, kaupmaður og
Halldóra Ágústina, húsfreyja í
Bolungarvík.
Árni varð stúdent frá
Verslunarskóla íslands __ 1945,
cand. oecon frá Háskóla íslands
1950. Fulltrúi i ríkisbókhaldi
1950-1955. Fulltrúi í Kúlulegu-
sölunni hf. 1955-1968, forsljóri
þar frá 1968. í stjórn Félags
íslenskra stórkaupmanna
1975-1978.
Ámi kvæntist 20. mars 1948
Sigríði Guðnýju Jóhannsdóttur,
f. 3. júní 1921, dóttir Jóhanns
Ármanns Jónassonar, úrsmiðs í
Reykjavík, og Ólafar Jónsdótt-
Vorið 1945 var tími mikilla við-
burða. Ófriði í Evrópu, sem hófst
með innrás Hitlers í Póllandi haust-
ið 1939 lauk og friður var saminn.
Ofbeldi var á bak brotið og frelsið
hafði sigrað. Sá sigur hafði kostað
óskaplegar fómir mannslífa. Eyði-
leggingin var yfirþyrmandi. Þó ríkti
gleði í huga manna, einnig hér á
landi. Framtíðin blasti við, friður
og.uppbygging.
I fámennum hópi þeirra sem þetta
vor útskrifuðust með stúdentsprófí
frá Verslunarskóla íslands ríkti
einnig gleði og bjartsýni.
Að baki var tveggja vetra strangt
nám í nýstofnaðri lærdómsdeild. Þar
ur, húsfreyju þar.
Börn: 1) Gunnhildur
Fannberg, f. 22. júlí
1948, nú að ljúka
doktorsnámi í sál-
fræði, sambýlismað-
ur Ron Tucker, tón-
listarmaður. 2) Jón
Á. Fannberg, f. 16.
okt. 1949, töívuráð-
gjafi, búsettur í
Þýskalandi. 3) Þur-
íður (Rúrí) Fann-
berg, f. 20. febr.
1951, myndlistar-
maður, sambýlis-
maður Páll Stein-
grímsson, kvikmyndagerðar-
maður. 4) Jóhann Armann
Fannberg, f. 28. sept. 1952, eðl-
isverkfræðingur, kvæntur
Huldísi Haraldsdóttur, félags-
ráðgjafa. 5) Gísli Fannberg, f.
8. júlí 1954, MA í heimspeki. 6)
Ólafur Fannberg, f. 13. október
1955, cðlisverkfræðingur,
kvæntur Kristinu Garðarsdótt-
ur arkitekt. 7) Rannveig Fann-
berg, f. 7. apríl 1960, hjúkrunar-
fræðingur, gift Andrési Guð-
mundssyni, rafmagnstækni-
fræðingi. 8) Arndís Fannberg,
f. 22. okt. 1963, hjúkrunarfræð-
ingur, sambýlismaður Kristján
Kjartansson, stud. teol. Barna-
börnin eru nú 15.
Utför Árná fór fram í kyrr-
þey 6. maí.
höfðu kynni myndast og eflst, með-
al þeirra sjö pilta, sem þar þreyttu
námið og vináttubönd verið bundin
í sókn að sameiginlegu marki.
Dagurinn rann upp þegar Vil-
hjálmur Þ. Gíslason, að viðstöddum
kennurum, skólanefnd og nokkrum
gestum, afhenti fyrstu stúdentsskír-
teini þess skóla.
Fyrstur til að taka við stúdents-
skírteini frá Verslunarskóla íslands
var Ámi J. Fannberg. Verslunar-
skólinn hafði útskrifað sinn fyrsta
stúdent. Margir hafa síðan stigið
þau spor. Ámi var ekki einungis
fyrstur að því leyti, heldur einnig
af því að hann hafði hæstu einkunn
þess fyrsta árgangs. Hann var því
fyrsti dúx Verslunarskólastúdenta.
Vorið 1995 fyrir nær einu ári
minntumst við samstúdentarnir
þessa atburðar. Fómm við þá að
leiði skólastjóra okkar, Vilhjálms
Þ. Gíslasonar og vottuðum minningu
hans virðingu okkar og þökk, þá
minntumst við og þess eina úr hópn-
um, sem látinn var, en það var Gísli
Guðlaugsson skrifstofustjóri. Engan
gmnaði þá að innan árs yrði annað
skarð í hópinn höggvið.
Stúdentsvorið var bæði tími gleði
og aðskilnaðar. Nokkrir nýstúdenta
hurfu til starfa í uppbyggingar- og
athafnalífi eftirstríðsáranna, aðrir
héldu til háskólanáms. Ámi Fann-
berg innritaðist í viðskiptadeild og
lauk þaðan viðskiptafræðiprófi, að-
eins fjómm og hálfu ári síðar með
mjög hárri einkunn.
Enginn færði betur sönnur á þá
staðhæfingu málsvara Verslunar-
skólans að rétt væri að veita honum
rétt til að útskrifa stúdenta en hann.
Viðfangsefnin blöstu við Áma J.
Fannberg að loknu kandidatsprófi.
Honum voru reyndar vegna mennt-
unar og mannkosta allir vegif fær-
ir, en eftir 5 ára störf í ríkisbók-
haldi, afréð hann að ganga í flokk
með föður sínum við rekstur þess
fyrirtækis, sem hann hafði stofnað
og byggt upp og rekstur annarra
eigna hans.
Við þessi störf vann Ámi J. Fann-
berg alla sína starfsævi og farnaðist
vel. Dafnaði fyrirtækið undir stjórn
hans og naut víðtæks trausts og
viðurkenningar á sínu sviði, enda
var Árni ábyggilegur, heiðarlegur
og grandvar í öllu sínu lífí og svip-
aði þar til foreldra sinna.
Foreldrar Árna vom hjónin Guð-
björg Árnadóttir, verslunarmanns á
Isafirði og síðar kaupmanns á Bol-
ungarvík f. 27. sept. 1896 og Jón
Jónsson Fannberg f, 4. maí 1893 í
Botni í Reykjafjarðarhreppi.
Jón gekk i Verslunarskóla íslands
og brautskráðist þaðan vorið 1914.
Var hann verslunarstjóri í Bolungar-
vík 1919 til 1924, en gerðist þá
framkvæmdastjóri Andvara hf. á
Flateyri. Árin 1928-34 var hann
sparisjóðsstjóri í Bolungarvík, en
tók þá við framkvæmdastjóm hjá
hf. Hugvin á ísafirði, þar til hann
árið 1940 stofnaði Kúlulegusöluna,
sem hann starfaði við og stjórnaði
meðan heilsa leyfði.
ÁRNIJÓN
FANNBERG
GUÐRÚN SKARP-
HÉÐINSDÓTTIR
+ Guðrún Skarp-
■ héðinsdóttir var
fædd í Ólafsvík 13.
júlí 1941. Hún lést á
heimili sínu í
Reykjavík 7. maí
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Hallgrímskirlqu
15. maí.
Þau voru búin að
vera eitthvað lasin litlu
systkinin. Þau sváfu í
sama herbergi og voru
alltaf í eins náttfötum,
enda voru aðeins 16
mánuðir á milli þeirra. Eitthvað var
litli bróðir orðinn hressari og farinn
að sofa vært á nóttunni en stóra
systir var eirðarlaus og svaf illa.
Hún sagði bróður sínum að hún
væri hrædd við myrkrið og það
væri svo leiðinlegt þegar allir væm
steinsofandi. Bróðir hennar fann
sterkt til karlmennsku sinnar og
sagði huggandi; „það er ekki mikið
mál, Gunna mín, þú skalt bara vekja
mig ef þú getur ekki sofið og við
getum taiað saman". Um morgun-
inn var hann alveg steinhissa á því
hvað hún Gunna hans var reið við
hann og spurði hveiju það sætti.
Systir hans svaraði að það væri
ekki mikið gagn i honum því að
þegar hún ætlaði að vekja hann,
svaraði hann bara; ,jæja, Gunna
mín“, sneri sér á hina hliðina og
hélt áfram að sofa. Þessa sögu rifj-
aði Hreiðar upp við sjúkrasæng
systur sinnar á dögunum þegar end-
urminningar bemsk-
unnar leituðu á hug-
ann. Hún hafði gleymt
atvikinu, enda löngu
búin að fyrirgefa bróð-
ur sínum bernskubrek-
in. Hún var ekki heldur
lengur hrædd við
myrkrið, því henni var
tamast að líta til birt-
unnar.
Elskuleg mágkona
mín kvaddi í örmum
eiginmanns síns að-
faranótt 7. maí á heim-
ili þeirra. Hún hvarf
okkur inn í bjarta vor-
nóttina þar sem vesturhiminninn var
heiður og jökullinn hennar kæri
skartaði sínu fegursta. Þetta var
góður dagur til að deyja á. Svo fag-
ur, sólríkur og fullur af von uppri-
sunnar. Níu ára baráttu við krabba-
mein var lokið. Baráttu sem lauk
ekki með ósigri, heldur í vissu þeirr-
ar trúar að lífið sigri dauðann. Guð-
rún fékk gott veganesti úr foreldra-
húsum. Sem fullvaxta kona hélt hún
áfram að þroska sig andlega og
sálarlega. Sú ræktun skilaði henni
að leiðarlokum sem óvenju heil-
steyptum og sáttum einstaklingi.
Guðrún kynntist mörgu góðu fólki
sem hafði sömu gildi í lífinu að leið-
arljósi. Má þar nefna presta Hall-
grímskirkju og bænahópinn þar,
„Styrk“, félag krabbameinssjúkra
og aðstandenda þeirra. Síðast og
ekki síst ber að nefna „Bergmál",
en það er hópur yndislegs fólks sem
hefur tekið sig saman til þess að
sinna kærleiksþjónustu við náung-
ann. Guðrún líkti samvistum við
hina mörgu vini sína við margs kon-
ar uppbyggjandi verkefni við endur-
fæðingu. Þannig hugsaði hún, þrátt
fyrir vaxandi sjúkdóm og sífellda
nálægð dauðans. Hún varð í því til-
liti öðrum huggun og fyrirmynd og
það gladdi hana mikið.
Guðrún þurfti ekki að vera mikið
á sjúkrahúsi. Sigurður Ámason
krabbameinssérfræðingur var lækn-
ir hennar frá upphafi og mat hún
hann mikils. Hann átti stóran þátt
í því að henni auðnaðist að vera
heima til hinstu stundar. Einnig
naut hún aðhlynningar og umönn-
unar félaga Sigurðar hjá heima-
hlynningu Krabbameinsfélagsins,
læknanna Valgerðar og Guðlaugar,
hjúkrunarfræðinganna Sigrúnar,
Þórunnar, Helga, Guðbjargar og
Bryndísar. Hafið öll hjartans þökk
fyrir alúð ykkar og stuðning. En
umfram allt var það fjölskylda
Guðrúnar sem annaðist hana af
miklum kærleika allt til enda. Síð-
ustu vikurnar var eiginmaður
hennar, dætur og tengdasonur við
sjúkrabeðinn og viku vart frá
henni. Hvenær sem Guðrún opn-
aði augun var eitthvert þeirra við-
statt og dætur þeirra voru hveija
stund hjá henni. Á ögurstundu
reynir á manninn. Kærleiksrík
samvera fjölskyldunnar verður að
minningarperlum sem aldrei eyðast
og veita huggun í sorginni. Við sem
stóðum til hliðar lútum þeim með
virðingu og þökk. Hjarta okkar er
barmafullt af sorg og söknuði en
einnig af gleði yfir því að hafa átt
kærleika Guðrúnar og þakklæti fyr-
ir hvað hún. var okkur. Það verður
huggun okkar í sorginni.
Guð blessi minningu Guðrúnar.
Svala Sigríður Thomsen.
Jón tók auk framangreindra
starfa þátt í félagsmálum m.a. sem
oddviti hreppsnefndar Bolungarvík-
ur og bæjarfulltrúi á ísafirði.
Aldrei varð þess vart að Ámi J.
Fannberg hefði hug til þátttöku í
stjórnmálum, þótt vafalaust hefði
sú gata orðið honum greið, en að
því er athafnasemina og dugnaðinn
snertir, féll eplið ekki langt frá eik-
inni.
Árni stofnaði fyrirtækin Tölvusöl-
una hf., Tækjabúnað hf. og að síð-
ustu fyrirtækið íseind ehf. 1985,
sem þá jafnframt tók við rekstri
þess fyrrnefnda.
Alkunna er að kynni og vináttu-
bönd skólaáranna eru svo sterk að
áratugum saman hittast skólasystk-
in til að minnast skólaáranna og
hinnar glaðværu æsku. Þegar svo
er almennt, hversu miklu fremur
hljóta þessi tengsl ekki að vara og
lifa í svo þröngum hópi, sem lauk
stúdentsprófi úr Verslunarskólanum
vorið 1945. Þar var engar troðnar
slóðir að fara, engar siðvenjur að
virða, engar fyrirmyndir eldri nem-
enda. Þessi hópur var því óvenju
þéttur og vináttuböndin óvenju
sterk.
í námi og að því loknu, var Árni
Fannberg hinn trausti félagi og vin-
ur. Enginn var hann oflátungur og
ekki lét honum að taka þátt í hávær-
um bægslagangi, en þegar til rök-
rænna viðræðna kom og fróðleiks
spjalls, var Árni á heimavelli, fastur
fyrir og sannfærandi.
Það var gæfa Áma er hann gekk
að eiga Sigríði Jóhannsdóttur. Bjó
hún honum vistlegt heimili í húsi
því sem Jón Fannberg hafði reist í '
Garðastræti 2. Þar eignuðust þau
hjónin átta mannvænleg böm, sem
öll hafa orðið foreldmm sínum tii
sóma og gleði.
Við kveðjum Áma Fannberg með •
söknuði og virðingu. Þakklátir fyrir
samfylgdina og margar ánægju- _
stundir i áranna rás.
Góður drengur er genginn Guðs
á veg. Hans verður lengi minnst.
Sigríði, börnum, tengdabömum og
barnabörnum vottum við hluttekn-
ingu og samúð.
F.h. samstúdenta,
Valgarð Briem.
SUMARLIÐI
BJÖRNSSON
Sumarliði
Björnsson var
fæddur í Svínadal í
Skaftártungu í Vest-
ur-Skaftafellssýslu
7. febrúar 1906 og
lést á Sjúkrahúsi
Suðurlands 9. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Bjöm Eiríks-
son bóndi í Svínadal
og Vigdís Sæmunds-
dóttir og var hann
sjöundi í röð fjórtán
systkina og eru sjö
á lífi. Hinn 17. maí
1936 giftist Sumarl-
iði Þórgunni Guðjónsdóttur, f.
6. maí 1909, frá Hlíð í Skaftárt-
ungu. Þau eignuðust þrjú böm;
Guðgeir, f. 1937, eiginkona hans
er Anna Sigríður
Þorbergsdóttir og
eiga þau fimm dæt-
ur og átti Anna Sig-
ríður tvo syni fyrir,
Bjarndís, f. 1940,
eiginmaður hennar
er Birgir Hjaltason,
og eiga þau tvær
dætur, og Valgerð-
ur, f. 1940, eigin-
maður hennar er
Ami Rúnar Þor-
valdsson og eiga þau
tvær dætur og tvo
syni. Bamabama-
bömin em orðin níu
talsins.
Útför Sumarliða fer fram frá
Grafarkirkju í Skaftártungu í
dag, laugardag, og hefst at-
höfnin kl. 14.
Elsku afi.
Það erfitt að sætta sig við að þú
sért farinn héðan, þrátt fyrir að
andlát þitt hafi ekki komið á óvart,
eftir þriggja vikna erfiða baráttu.
Það sem mest einkenndi afa var
mikil vinnusemi og voru verk hans
alltaf unnin af mikilli nákvæmni og
vandvirkni. Afi innrætti okkur frá
unga aldri að 'vinnan göfgar mannin
og vorum við ekki há í loftinu þegar
við vorum komin út á tún með hrífu
í hönd að „raka dreif“, eða að sinna
öðrum verkum sem til féllu í sveit-
inni og voru við okkar hæfi. Aldrei
vantaði hrósið fyrir það sem vel var
gert og var hann alltaf boðinn og
búinn að leiðbeina okkur með það
sem betur mátti fara.
Eitt af einkennum afa var fróð-
leiksfýsn og réttsýni og ekki var
það margt fréttaefnið sem framhjá
honum fór. Oll ummæli um menn
og málefni voru sett fram á var-
færnislegan hátt og eftir vandlega
íhugun, þó að alla tíð hafi hann
verið trúr sinni stjómmálaskoðun
og ekki alltaf þótt mikið til þess
koma sem mótherjamir vom að
segja.
Þegar heilsa ömmu leyfði ekki
lengur að hún sæi ein um heimilis-
Sériheðingar
í hlómnskrrv liiiginii
\id ölI (a-kila ri
Skólavördustíg 12,
á horni Bergstadastrætis,
sími 19090
störfín var afi ekki í vandræðum
með að taka til hendinni og hefur
verið ömmu ómældur stuðningur hin
síðari ár.
Þú hefur alla tíð fylgst af áhuga
með því, sem við höfum verið að
gera og vitum við að svo verður
áfram þrátt fyrir að þú sért kominn
á annað tilverustig. Það verður erf-
itt að koma í Litluhlíð núna því þú
verður ekki til að taka á móti okkur
á veröndinni, en við vitum að þú
munt einhverntíma taka á móti okk-
ur á annarri verönd.
Þó missi ég heym og mál og róm
og máttinn ég þverra finni,
þá sofna ég hinzt við dauðadóm,
ó, Drottinn, gef sálu minni
að vakna við söngsins helga hljóm
í himneskri kirkju þinni.
(Ó. Andrésd.)
Hvíl í friði.
Sumarliði, Jóhanna Guðrún,
Sigríður Þóra og Þorvaldur,
Þórgunnur og Sigurlín.
LAUGARNES
APÓTEK
Kirkjuteigi 21
ÁRBÆJAR
APÓTEK
Hraunbæ 102 b
eru opin til kl. 22
"á"
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Laugarnesapótek