Morgunblaðið - 09.06.1996, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 9. JÚNÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
INGIBJÖRG
SIG URÐARDÓTTIR
+ Ingibjörg Sig-
urðardóttir var
fædd í Hafnarfirði
15. mars 1931. Hún
lést í Borgarspíta-
lanum 1. júní síðast-
liðinn. Ingibjörg
var uppalin í
Hafnarfirði en for-
eldrar hennar voru
Sigurður vélstjóri
Kristjánsson frá
Arnarbæli í Gríms-
nesi og kona hans
Valgerður Jóna
Ivarsdóttir sjó-
manns í Hafnar-
firði. Ingibjörg var næstyngst
átta systkina og eru sex þeirra
á lífí.
Ingibjörg var gagnfræðing-
ur frá Flensborgarskóla 1948
en handavinnukennaraprófi
lauk hún frá
Kennaraskóla ís-
lands 1953. Hún var
handavinnukennari
við Barnaskóla
Hafnarfjarðar
1954-55 og kennari
við Fossvogsskóla
frá 1973 til dauða-
dags. Hinn 31. mars
1956 giftist hún Jó-
hanni Agústi Gunn-
arssyni rafvirkja-
meistara en hann
lést 1987. Þau
eignuðust þijár
dætur; Aðalheiði, f.
1957, Erlu Björgu, f. 1961 og
Berglindi, f. 1963.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Bústaðakirkju á morgun,
mánudaginn 10. júní, og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Ingibjörg Sigurðardóttir réðst
sem handavinnukennari við Foss-
vogsskóla 1973. Skólinn hafði þá
aðeins starfað í tvö ár og eins og
þá háttaði til var handavinna sem
sérfag ekki kennd fyrr en í þriðja
bekk en þetta var fyrsta árið sem
sá aldurshópur var í skólanum. Það
kom því í hennar hlut að móta þá
vinnu sem framundan var. Þegar
hún kom til starfa hafði þegar ver-
ið tekin ákvörðun um að Fossvogs-
skóli starfaði samkvæmt svonefndu
opnu kerfí. Þá fóru einnig í hönd
þeir tímar að bæði drengir og stúlk-
ur lærðu jafnt hannyrðir sem smíð-
ar og skyldu vera saman í þeim
kennslustundum. Ingibjörg gekk
því strax inn í talsverðar breytingar
bæði hvað varðaði faglegan þanka-
gang svo og nýja kennslutækni.
Frá þeirri stundu að Ingibjörg
hóf störf við skólann var hún aðal-
kennari í þessari grein þó fleiri
kæmu þar að meðan nemendaijöld-
inn var mestur. Strax á ferli henn-
ar kom í ljós hve samviskusöm hún
var í starfí og jafnframt listræn.
En hún var kröfuhörð um góð
vinnubrögð. Það var venja í Foss-
vogsskóia að taka fyrir svokölluð
stórverkefni á hveijum vetri þar
sem allur skólinn vann að sama
viðfangsefninu eftir aldri getu og
hæfleikum. Ailir kennarar skólans
tóku þátt í þessari vinnu sem ýmist
var með þeim hætti að hópunum
var skipt upp og voru þá nemendur
frá sex til tólf ára aldurs saman
eða verkefnin voru aldursbundin.
Þá reyndi oft mikið á sérgreina-
kennara að leiða þessa vinnuhópa.
Þegar slík verk voru í undirbúningi
leist Ingibjörgu ekki alltaf vel á
blikuna en niðurstaðan var alltaf
jafn ánægjuleg hvað hún leysti sinn
hlut vel af hendi og fáir ánægðari
þegar upp var staðið. Þetta var
nokkuð einkenni á starfsferli Ingi-
bjargar, samþykkja ekki hlutina
fyrirfram athugasemdalaust en
vinna svo af alúð að því verki sem
ákveðið hafði verið. Fátt er stjóm-
endum hollara en hafa slíka starfs-
menn sem með sanngjömum at-
hugasemdum skapa umræður og
víðari sýn á verkin framundan en
taka síðan til óspilltra málanna þeg-
ar niðurstaða er fengin.
Þegar Ingibjörg kom til starfa
var skólinn í mótun eins og fyrr
segir. Húsnæði og annar búnaður
var í lágmarki og nemendafjöldinn
óx langt umfram úrbætur í hús-
næði. Þröngt var því á þingi. Við
þetta bættist svo að þegar skólinn
varð tilraunaskóli 1974 þá var tek-
in upp handavinnukennsla frá sjö
ára aldri sem var nýjung. Það féll
því m.a. í hlut Ingibjargar að móta
þau verkefni sem þessum nemend-
um hentaði til að auka færni þeirra
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BERGUR GUÐNASON,
Rjúpufelli 48,
Reykjavik,
sem lést þann 1. júní, verður jarðsung-
inn frá Fossvogskirkju mánudaginn
10. júní kl. 15.00.
Kolbrún Erna Jónsdóttir,
Sigrún Ósk Bergsdóttir, Lars Frank Jörgensen,
Jón G. Bergsson, Ásdís Óskarsdóttir,
Magnús B. Bergsson, Guðrún Harðardóttir,
Árni Þ. Bergsson, Sigrún Lindqvist,
Bergur Ö. Bergsson
og barnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
MARÍA GUÐMANNSDÓTTIR
(Lilly),
Kirkjuvegi 1,
Keflavik
sem andaðist í Sjúkrahúsi Suðurnesja
þriðjudaginn 4. júní, verður jarðsungin
frá Keflavíkurkirkju miðvikudaginn 12.
júní kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar,
er bent á Sjúkrahús Suðurnesja.
Særún Lúðviksdóttir,
Ragnheiður Lúðvíksdóttir, Hallur Þórmundsson,
Hjördís Lúðviksdóttir, Sigþór Óskarsson,
Guðrún Lúðvíksdóttir, Jóhannes Jensson,
Sígurður Lúðvíksson, Anna Hulda Óskarsdóttir,
Rúnar Lúðvíksson, Fríða Felixdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
og þroska. Þetta starf mótaði hún
með festu og án umbrota í góðu
samstarfi við sitt nánasta sam-
starfsfólk. Þegar ákveðið var að
drengir og stúlkur skyldu njóta
jafnt hannyrða sem smíða þá varð
að skipta stundunum milli þessara
greina og var þá kennt í hvorri
grein fyrir sig í hálfan vetur. Við
það að kennslan færðist niður í sjö
ára bekk kom inn aðstoð við kenn-
arann. Þessa aðstoð kunni Ingibjörg
vel að meta og gat þess oft að
aukin afköst nemenda væru ekki
síst því fólki að þakka. Verk-
menntakennsla er nær eingöngu
einstaklingskennsla en með þessu
fyrirkomulagi gat Ingibjörg nýtt
tímann miklu betur. En til þess að
svo náin samvinna skili sér þarf lip-
urð á báða bóga. Ingibjörg var
fremur dul og opnaði sig ekki mik-
ið um einkahagi eins og greinilega
mátti sjá í veikindastríði hennar,
en hún var þeirrar gerðar að sú
vinátta sem hún stofnaði til var
traust. Hún gat verið kröfuhörð,
en ekki síður við sjálfa sig en aðra
og hún hafði mikinn metnað fyrir
skólans hönd. Það var alltaf
ánægjuefni þegar gesti bar að garði
í skólanum, en gestagangur var þar
mjög mikill á fyrstu árum skólans,
að sýna þeim vinnuna sem átti sér
stað í handavinnustofunni. Hún
vakti alltaf óskipta athygli og að-
dáun.
Ingibjörg starfaði óslitið við
Fossvogsskóla í 23 ár. Það eru mik-
il viðbrigði þegar hún er nú allt í
einu horfín af vettvangi og hennar
mun sárt saknað af samstarfsfólki.
Undanfarin ár hafði hún átt í mikl-
um erfiðleikum vegna veikinda en
svo hörð var hún við sjálfa sig að
hún mætti til vinnu næstum fram
á síðasta dag. Af löngu og farsæiu
samstarfi við hana vissi ég að henni
var það mjög á móti skapi að mæta
ekki til vinnu og geta ekki staðið
sína pligt, ef nokkur möguleiki var
til þess. Hún var afskaplega holl
sínum vinnustað og stóð fast með
sínu samstarfsfólki. Slíkt er hverri
stofnun ómetanlegt. Fyrir allt þetta
og vináttu sem ekki bar skugga á
vil ég þakka og það veit ég að sam-
starfsfólk hennar gerir einnig.
Lengst af starfstíma sínum var
Ingibjörg búsett í Fossvogi. Mann
sinn, Jóhann Gunnarsson rafvirkja-
meistara, missti hún fyrir níu árum,
en sami sjúkdómur varð þeim báð-
um að aldurtila. Heimili þeirra var
einstakiega fagurt enda bjuggu
bæði hjónin yfír miklum hæfíleikum
og sköpunargáfu til þess að búa sér
fagurt umhverfí. Þau höfðu bæði
hlakkað mjög til að geta á efri árum
dvalið með bamabömum sínum, en
enginn má sköpum renna. Dætmm,'
tengdasyni bamabömum og öðrum
ættingjum votta ég samúð mína.
Kári Arnórsson.
Elsku amma. Nú hefur þú fengið
hvíldina löngu. Sársaukinn er horf-
inn og eilífðin hefur tekið við. Erf-
itt er að lýsa því með orðum af
hverju við söknum þín. Þú varst
alltaf til staðar fyrir okkur, leið-
beindir og gættir. Nú þarf að venj-
ast lífinu án þín.
Nú legg ég augun aftur
6, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Góða nótt, elsku amma.
Jóhann Karl, Marta María og
Jóhann.
Ingibjörg Sigurðardóttir er látin.
Hún háði harða baráttu við illvígan
sjúkdóm, sýndi mikið þrek og néit-
aði að gefast upp, en nú er þessari
baráttu lokið.
Ég kynntist Ingibjörgu fyrir um
fímmtán árum og áttum við Guð-
björg margar gleði- og ánægju-
stundir saman í gegn um tíðina,
ásamt eiginmanni hennar, Jóhanni
Gunnarssyni, en hann lést fyrir um
átta árum.
Það er erfítt að skilja lífið oft
og tíðum, en nú eru bæði þessi hjón
látin, allt of fljótt fínnst manni, það
var svo margt sem við hefðum get-
að gert saman.
Með þessum fáu kveðjuorðum
viljum við Guðbjörg þakka sam-
fylgdina og sendum dætrum Ingi-
bjargar, tengdasyni, bamabömum
og öðmm ættingjum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Við biðjum
Guð að fylgja henni á þeim leiðum
sem hún nú hefur lagt út á.
Guðmundur R. Karlsson.
Sá sem veitir mannkyninu fegurð
er mikill velgerðarmaður þess.
Sá sem veitir þvi speki
er meiri velgerðarmaður þess.
En sá sem veitir því hlátur
er mestur velgerðarmaður þess.
(Þórbergur Þórðarson)
Þessi orð komu í huga okkar,
þegar við fengum þær fréttir að
elskuleg skólasystir okkar væri lát-
in, eftir mikla baráttu við erfiðan
sjúkdóm. Enn og aftur er skarð
komið í hópinn okkar sem útskrifað-
ist frá Handavinnudeild Kennara-
háskólans árið 1953.
Bagga, eins og hún var kölluð,
var mikill fagurkeri, mesta daman
t
Frændi minn og bróðir okkar,
GUÐJÓN ELLÍ GÍSLASON
frá Vík, Grindavik,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frÁ Fossvogskirkju
þriðjudaginn 11. júní kl. 15.00.
Fyrir hönd systkina og annarra vanda-
manna,
Erla Jónsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
INGIBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
handmenntakennari,
HæðargarSi 29,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum þann 1. júní sl.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 10. júní kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Aðalheiður Jóhannsdóttir,
Erla Björg Jóhannsdóttir, Karl Jón Karlson,
Berglind Jóhannsdóttir,
í hópnum og líka mesti æringinn.
Það er óhætt að segja að oft var
glatt á hjalla í kringum hana.
Við erum þakklátar fyrir sam-
verustundimar, sérstaklega þetta
síðasta ár. Hún kom, þrátt fyrir
mikla vanlíðan og meira af vilja en
mætti. Um leið og við kveðjum vin-
konu okkar með söknuði og trega,
sendum við okkar einlægustu sam-
úðarkveðjur til dætra hennar og
fjölskyldu. Megi góður Guð veita
þeim styrk og trú á þessari sorgar-
stundu.
Af eilífðar ljósi ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Skólasystur.
Síðustu dagar maímánaðar eru
sérstakur tími í skólanum, eins kon-
ar tímamót þar sem hið liðna er
kvatt og því nýja heilsað og tilfinn-
ingar blandaðar feginleika, létti og
trega eru ofar í sinni en aðra daga.
Þegar við, starfsfólk Fossvogsskóla,
göngum út í sumarið við lok þessa
skólaárs er treginn ríkjandi í hugum
okkar vegna fráfalls Ingibjargar
Sigurðardóttur kennara. Ingibjörg
hefur verið handmenntakennari
skólans frá árinu 1973 og reynst
honum góður starfsmaður.
Það sem einkenndi Ingibjörgu í
starfí var samviskusemi og ábyrgð-
artilfínning. Hún gerði miklar kröf-
ur til sjálfrar sín um nákvæmni,
vandvirkni og fágaða framkomu og
varð þannig nemendum sínum í
senn góð fyrirmynd og góður kenn-
ari. í Fossvogsskóla eru oft unnin
stór heildarverkefni sem ailir nem-
endur og kennarar eru þátttakend-
ur í. Þá reynir á hugmyndaauðgi,
skipulagningu og stjórnunar- og
samstarfshæfíleika. Stundum þegar
Ingibjörg stóð frammi fyrir því að
takast á við slik verkefni lét hún í
ljós efasemdir um að hún réði við
þau. Slíkur efi var þó ástæðulaus,
hún óx með hveiju verkefni og af-
raksturinn varð henni ævinlega til
sóma. Mörg verk sem þannig voru
unnin undir hennar stjórn prýða
veggi skólans og munu áfram vitna
um gifturíkt starf hennar og minna
okkur á hana.
Þegar við hugsum um Ingibjörgu
sjáum við fyrir okkur netta og bjart-
leita konu, rólega og jafnlynda. Þau
okkar sem kynntust henni best
vissu hversu hreinskilinn og tryggur
vinur hún var og góður má|amiðl-
ari þegar á þurfti að halda. Öll urð-
um við vitni að því hversu hetjulega
hún barðist við veikindi sín undan-
farna tvo vetur og undruðumst oft
sjálfsstjórn hennar og styrk. Upp-
gjöf var fjarri skaplyndi hennar,
hún stóð á meðan stætt var og fár-
sjúk gekk hún frá umsögnum nem-
enda sinna og skilaði í skólann nú
í vor. Daginn eftir skólaslitin var
hún öil. í huganum sjáum við hana
ganga út í sumarið, lausa undan
þjáningu og veikindum og þannig
viljum við kveðja hana í þökk og
virðingu. Dætrum hennar og öðrum
ástvinum sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ingibjargar
Sigurðardóttur.
Starfsfólk Fossvogsskóla.
Hún Bagga okkar er látin.
Auðvitað vissum við að hún var
mikið veik, en hún var svo dugleg
og sterk í sínum veikindum að okk-
ur datt ekki í hug að svo stutt væri
í andlát hennar. Við vorum allar
saman komnar í saumaklúbb fyrir
þremur vikum og var hún ótrúlega
hress, en hefur kornið meira af vilja
en mætti, enda flíkaði hún ekki sín-
um veikindum.
Saumaklúbburinn vill þakka
Böggu fyrir ánægjulegar samveru-
stundir í gegnum öll árin sem við
höfum verið saman og þar sem aldr-
ei féll skuggi á. Við sendum hér
með innilegar samúðarkveðjur til
dætra hennar og fjölskyldna þeirra.
Saumaklúbburinn.