Morgunblaðið - 25.06.1996, Blaðsíða 14

14 ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚNÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
STRAIMD FAGRANESSINS
Morgunblaðið/Egill Egilsson
SLÖNGUBÁTAR voru notaðir til að selflytja fólkið að bryggju i Æðey. Hér er bátur með dýrmætan farm að leggja frá skipinu.
Miklir skruðningar þegar
skrokkurinn skrapaðist
Morgunblaðið/Egill Egilsson
JÓNSMESSUFERÐ Fagranessins endaði með strandferð í Æðey. Glatt var á hjalla við varðeld og
harmonikkuspil en sumum varð kalt og þótti biðin full löng eftir flutningi upp á fastalandið.
Miklir skruðningar
heyrðust þegar Djúpbát-
urinn Fagranes strand-
aði á skeri við Æðey á
laugardagskvöldið.
Jóhanna Eyfjörð,
blaðamaður hjá Bæjar-
ins besta á Isafirði, var
meðal farþega. Hún sat
í veitingasal skipsins
ásamt tólf ára syni
sínum, Hún segir frá
atvikinu og ræðir
við nokkra skipverja
og farþega.
VEITINGASALUR skipsins
er neðan sjólínu, á næsta
dekki fyrir neðan bíladekk-
ið. Þar var ég þegar ósköpin dundu
yfir um klukkan hálf tólf. Fólk sat
við nokkur borð og rabbaði saman.
Skyndilega kom slynkur á Fagranes
og það hallaðist á' aðra hliðina.
Samtímis heyrðust miklir skruðn-
ingar í skrokki þess, þegar hann
skrapaðist eftir skerinu sem skipið
strandaði á.
Flest það sem var á borðum í
veitingasalnum fór á fleygiferð við
slagsíðuna á skipinu því hún kom
mjög skyndilega. Það var bara fyr-
ir- snarræði þeirra sem voru í salnum
að það tókst strax að slökkva á
kertunum, sem voru logandi á
hverju borði. Hljóðið þegar skipið
steytti á skerinu fannst mér skelfi-
legast, og auðvitað brá mér illilega
við, ekki síst vegna þess að ég var
með son minn með mér í veitinga-
salnum. Hann varð nú ekki mikið
hræddur og ég er eiginlega mest
hissa á því hvað hann var rólegur
alveg frá upphafi. Ég sagði honum
strax að koma sér að stiganum upp
og bíða eftir mér þar, svo greip ég
með mér ljósmyndatöskuna og hélt
strax upp á þilfar með strákinn.
Á leiðinni upp varð okkur ljóst
að skipið var nokkuð kyrrt á sínum
stað, og það gat því ekki verið mik-
il hætta á ferðum. Ég varð ekki vör
við mikla skelfingu hjá fólki í saln-
um en auðvitað reyndu flestir að
koma sér strax upp undir bert loft.
Þó sá ég að einni og einni mann-
eskju stóð greinilega ekki á sama,
en harkaði samt af sér. Yngstu
börnin um borð grétu dálítið, en
ekki fyrr en þeim var sagt að allt
væri í stakasta lagi.
Ég ræddi stuttlega Tið skipstjór-
ann í brú Fagranessins en hann var
að reyna að losa það af skerinu.
Fljótlega eftir það fór ég frá borði
með son minn. Við vorum komin í
Æðey um hálftólf og þá tók við
ósköp notalegur tími, fólk settist
niður og song, rabbaði saman, gekk
um eyjuna og naut þess að sitja
hjá bálkestinum, sem hafði verið
kveiktur fyrr um kvöldið fyrir okk-
ur. Það gerðu flestir það besta úr
öllu en auðvitað vorum við orðin
óskaplega þreytt og slæpt þegar
við loksins komumst heim.
I skjól í fjárhúsum
Um miðja nótt tók að rigna og
héldu farþegarnir þá að bæjarhús-
unum í Æðey, þar sem hægt var
að komast í húsaskjól og heita
drykki. Þeir, sem ekki komust í
bæjarhúsið, völdu ýmist að fara í
skjól í fjárhúsin eða að standa úti
í rigningunni því logn var og hlýtt
í veðri. Hafist var handa við að
feija fólk á land upp úr kl. þrjú
um nóttina, og voru sunnlensku
gestirnir, ásamt börnum og for-
eldrum þeirra, látnir ganga fyrir.
Það óhapp varð þegar fyrstu
farþegarnir gengu um borð í
björgunarbátinn Daníel Sigmunds-
son að of margt fólk fór í einu út
á bryggjuna, sem er lítil flot-
bryggja með þverkanti við endann.
Við þyngslin gaf bryggjan sig og
féll ysti hluti hennar í sjóinn. Við
það lentu þeir farþegar, sem stóðu
fremstir, í sjónum, en þeim var
snarlega kippt upp á bryggjuna á
ný án þess að nein meiðsli hlytust
af. Var brugðið á það ráð að láta
farþega ganga einn í einu eftir
bryggjunni um borð í þá báta sem
voru notaðir við flutningana og
gekk það áfallalaust fyrir sig.
Meðal farþega um borð voru 77
konur úr Sambandi sunnlenskra
kvenna og þær kipptu sér flestar
lítið upp við óhappið. Blaðamaður
tók nokkrar þeirra tali þegar í land
í Æðey var komið.
Þær Ingimunda Þorvaldsdóttir,
Fjóla Ægisdóttir, Þórey Viktoría
Kristjánsdóttir og Una Georgsdótt-
ir voru í besta yfirlæti í eynni og
sögðust ekki hafa orðið mikið
skelkaðar þegar Fagranesið
strandaði en þær voru staddar á
efsta þilfari skipsins þegar það tók
niðri.
Þetta fylgir okkur
Hvernig urðu þær varar við
strandið? „Við erum 102 í allt, en
fórum 77 í rosa fína siglingu með
Fagranes. Ég varð lítið vör við það
þegar skipið strandaði, en svo fór
allt að halla og ég hélt mér bara
í rekkverkið og var ekkert hrædd,“
sagði Þórey Viktoría. „Mér brá
ekkert mikið en ég var niðri að fá
mér kaffi, ég hef lent í svona
strandi áður,“ sagð Una.
Þær stöllur sögðust ekki hafa
orðið varar við mikla hræðslu hjá
samferðafólki sínu, en þó hefðu
sum börnin í hópnum beygt af
þegar skipið tók niðri. Sunnlensku
konurnar eru ýmsu vanar úr ferða-
lögum sínum, að þeirra sögn, en
þær fara á tveggja ára fresti á
sameiginlegt flakk. „Fyrir tveimur
árum fórum við á Vatnajökul, í
frábæra ferð í góðu veðri, en þá
fóru snjóbílarnir að bræða úr sér
hver af öðrum, þannig að þetta
fylgir okkur. Galdramennirnir á
Vestfjörðum hafa ekkert í sunn-
lenskar konur að segja,“ sagði
Þórey.
Þeyttist á stól sínum
Egill Egilsson, fréttaritari Morg-
unblaðsins á Flateyri, var um borð
í Fagranesi í Jónsmessuferð þess.
Hann lýsir atburðum þannig: „Ég
var staddur uppi á dekki og var
að virða fyrir mér innisglinguna
að Æðey ásamt Friðriki Jóhanns-
syni sem þekkir siglingarleiðir við
eyjuna.
Hann var að benda mér á þá
Ieið sem yfirleitt er farin að Æðey,
en oftast er miðað við görnul
landmið við innsiglinguna. Allt í
einu kom slagsíða á skipið vinstra
megin og í átt að mér þeyttist
maður sem var sitjandi í stól á
þilfarinu. Ég áttaði mig auðvitað
strax á því að eitthvað var að ger-
ast og þá segir Friðrik mér að
skipið hafi greinilega strandað.
Fólk í kringum mig var mjög
hissa og vissi í raun ekki hvað var
að gerast, mér fannst það ekki
verða skelkað en það fór þó að
hlaupa milli borðstokka til að gá
hvað hefði gerst. Það var fljótlega
reynt að losa skipið með því að
beita eigin vélarafli, og það snerist
á skerinu en losnaði ekki af því.
Ég fór strax að taka myndir víða
um borð af farþegunum, og það
leið ekki á löngu þar til lúgan á
bíladekkinu var opnuð og farið að
flytja fólk í land í Æðey. Ég fór
með síðustu mönnum frá borði og
þá var klukkan farin að nálgast
tólf á miðnætti."
Sá allt fara á tjá og tundur
Fjölnir Baldursson er matsveinn
á Fagranesi og hann var við vinnu
sína í eldhúsinu inn af veitingasal
skipsins þegar skipið strandaði.
Blaðamaður náði tali af honum
fljótlega eftir að hann kom til Isa-
fjarðar sl. sunnudag. Hann upplifði
strandið á nokkuð annan máta en
aðrir sem voru um borð enda kom
í ljós að skipið hafði tekið niðri
beint undir eldhúsinu. Fjölnir sagð-
ist fyrst hafa fundið eitt högg á
síðu skipsins sem hann hélt að
væri vegna þess að það væri að
leggjast harkalega að Jbryggju. „En
þá kom annað högg beint undir
eldhúsinu og ég sá bara allt fara
á tjá og tundur þar inni, svo ég
stökk beinustu leið út.“
Hann kom sér strax upp á þilfar
og sá þá að skipið var strandað
og hélt því niður í eldhús á ný.
„Það fylgdi þessu mikill hávaði og
hann var mun meiri inni í eldhúsi
en í veitingasalnum, því hann er
tíu, fimmtán metrum aftar. Ég
vissi ekkert hvað var að gerast og
gat helst ímyndað mér að það hefði
komið gat á skipið eftir látunum
að dæma.“ Fjölnir sagði að slíkir
atburðir gætu alltaf. gerst, ekki
síst þar sem farið væri um jafn
þrönga innsiglingu og til Æðeyjar.
„Innsiglingin er bara skipslengdin
á breidd og ég tel að ef það eru
ekki gjörkunnugir menn við stjórn,
megi alltaf búast við svona hlutum.
Eftir að skipið strandaði var ég
um borð í einn eða tvo tíma og
afgreiddi fólk áður en það fór á
land í Æðey. Ég varð að fara í
land til að ná í vélstjórann til að
reyna að loka lúgunni á skipinu,
og var í landi tvo, þrjá tíma. Svo
fórum við aftur um borð, og sváf-
um þar í nótt.“
Fjölnir sagði að sér hefði gengið
illa að elda ofan í mannskapinn á
sunnudaginn vegna slagsíðunnar
og göngulag áhafnarinnar hefði
veirð kyndugt á að líta vegna þess
hve skipið hallaði mikið á aðra hlið-
ina. Þrátt fyrir þessa reynslu sína
er Fjölnir ákveðinn í að halda
áfram störfum um borð í Fagra-
nesi. „Ég var svona þijátíu sekúnd-
ur upp á þilfar, svo ég sé að ég
bjargast alveg ef eitthvað gerist.
\h
>
I
I
I
I
I
í
I
I
i
I
t
i
|
I
t
l
i
í
4-