Morgunblaðið - 26.10.1996, Side 39

f
MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 26. OKTÓBER 1996 39
SIGRÍÐUR
* *
*
!
I
;
!
I
AGUSTSDOTTIR
Sigríður Ágústs-
dóttir var fædd
í Miðskála undir
Eyjafjöllum 5. júní
1912. Hún lést í
Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 14. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar Sigríðar
voru Guðný Eyjólfs-
dóttir frá Miðskála
undir Eyjafjöllum
og Ágúst Sigurhans-
son frá Stóru-Mörk
undir Eyjafjöllum.
Sigríður átti eina
alsystur, Guðrúnu
Ágústsdóttur, sem r
ú dvelur í
Sjúkrahúsi Suðurlands á Sel-
fossi og eina hálfsystur, Jónu
Illugadóttur, sem nú er látin.
Sigríður giftist Einari Sveini
Jóhannessyni, skipstjóra, 2.
október 1937. Þau eignuðust 5
böm, sem em: Ág-
ústa, f. 1937, gift
Ólafi V. Oddssyni,
f. 1935, og eiga þau
4 böm; Dóróthea,
f. 1940, gift Magn-
úsi Sigurðssyni, f.
1936, og eiga þau 3
börn; Elín Brimdís,
f. 1940, í sambúð
með Gísla Kristins-
syni, f. 1938, og á
hún 3 böm; Þor-
björg Guðný, f.
1950, og á hún einn
son, og Sveinn, f.
1958, giftur Þor-
leifu Lúthersdóttur, f. 1961, og
eiga þau 2 dætur og einn son
sem er látinn. Barnabarnabörn-
in eru 12.
Útför Sigríðar fer fram frá
Landakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.00.
MINNIIMGAR
um Strákagöng þyrfti að fara en
það vildi hún helst ekki, en hún
gerði það fyrir mig. Og hún var svo
fegin þegar ég flutti þaðan. Hún tók
þátt í minni gleði og minni sorg.
Ég var heppin að eiga ömmu sem
jafnframt var ein af mínum bestu
vinkonum. Við röbbuðum saman í
síma mörgum sinnum í viku og höfð-
um um nóg að tala. Hún fór sjaldan
út, vegna heilsu sinnar, en fylgdist
vel með öllum skipaferðum út um
gluggann afa vegna sem var skip-
stjóri á Lóðsinum. Vantaði mig t.d.
langtíma veðurspá var best að spyrja
ömmu. í gegnum árin var hún mín
besta matreiðslubók á allt annað en
pasta en þar var ég henni fremri.
Sl. sumar þegar ég sagði henni
að ég ætti von á tvíburum varð hún
orðlaus en þegar hún hafði áttað
sig á hvað ég sagði varð hún himin-
lifandi og sagðist sko ætla að lifa
að sjá þá. Því miður varð raunin
önnur. Nú er hún farin á fund afa
og ég veit að í sameiningu munu
þau líta á tvíburana þegar þeir
fæðast og gleðjast með okkur.
í dag kveð ég ömmu en í huga
mínum og hjarta mun minning
hennar lifa um ókomna tíð.
Elsku mamma mín, þú varst búin
Iað vera svo veik. Svo fórstu á
sjúkrahús í Vestmannaeyjum og
það var alltaf léttir þegar var hægt
| að láta þér líða vel. Þú hresstist
alltaf í öll þau skipti.
Mamma mín, svo fórstu 27. sept-
ember en þér hrakaði því miður,
en nú eru öll veikindi búin. Við sitj-
um eftir með minningar um þig.
Við mægður vorum samrýndar,
þegar ég kom úr vinnu þá varstu
búin að laga kaffi og við sátum og
; töluðum um daginn og veginn.
Stundum lást þú veik en aldrei neitt
kvart eða kvein, þá reyndi ég að
( hjúkra þér, mamma mín.
Þann 14. október sl. kvaddir þú
þetta líf, þá voru öll veikindi á brott.
Ég veit þú ferð ekki, því þú verður
ekki gleymd, allar góðu minning-
arnar um þig lifa í hjarta okkar
allra, bama, barnabarna og tengda-
barna. Það leið öllum vel nálægt
þér, þú gafst svo mikið. Ég get
( endalaust haldið áfram, elsku
mamma mín, en það er svo lítið
pláss, en það er ennþá stærra í
( huga og hjarta mínu. Þakka þér
fyrir öll þau ár sem þú gafst okkur
Einari, syni mínum. Guð blessi ykk-
ur pabba fyrir öll þau ár, óeigin-
gjaman kærleik sem þú gafst okkur
og fórnfúsa ást. Öllum sem kynnt-
ust þér þótti vænt um þig og fólki
leið vel í návist þinni.
Guð blessi minningu þína og
( pabba, þið voruð yndisleg. Ykkar
. er sárt saknað.
Kveðja,
I Þorbjörg.
Elsku mamma mín, þá er komið
að kveðjustundinni, hvað það getur
verið erfitt. Það er ekki bara að ég
sé að kveðja móður mína, heldur
vomm við bestu vinkonur, sem gát-
um alltaf haft stuðning hvor af
( annarri, trúað hvor annarri fyrir
því sem við sögðum ekki öðrum,
' hlegið saman og grátið saman. Við
( vomm svo nátengdar.
Mamma var aðeins þriggja ára
þegar faðir hennar dmkknaði við
Vestmannaeyjar. Var hún þá sett
í fóstur hjá föðurafa og -ömmu á
Brimnesi og þar ólst hún upp með
föðursystkinum sínum við mikinn
kærleika og ástríki, sem við öll
fengum líka svo sannarlega að
( njóta. Mamma talaði alltaf um
I Brimneskærleikann en það þýddi
að maður átti að vera hjálplegur
' við allt og alla, fyrirgefa allt og
ætlast ekki til neins af öðmm. Það
kom nú oft fyrir að Brimneskær-
leikurinn gleymdist eða var jafnvel
ekki til í manni, en mamma fyrir-
gaf og maður reyndi að bæta sig.
Mamma var mikið fyrir að hlúa
að öðrum. Mér er sérstaklega minn-
isstætt að þegar hún var að senda
( mig með pakka til gamallar konu
( fyrir jólin; það voru jólin sem gamla
I konan fannst ekki, allir voru farnir
’ að leita og loksins fannst hún. Þetta
fannst mér mjög skrítið á sjálfum
jólunum, en mamma sagði að hún
skildi hana vel og það var það eina
sem hún sagði.
Mamma var konan hans pabba,
hún var vakin og sofín að hugsa
um hann. Það var ekki ósjaldan að
mamma vakti því hann mátti
kannski sofa í 1 eða 2 tíma og það
var líka þannig að það varð alltaf
einhver að svara ef pabbi skyldi
vera kallaður út til að aðstoða ein-
hvern bátinn. Þá voru farsímar ekki
komnir til sögunnar. Aldrei kvart-
aði mamma undan álagi, eins og
svo algengt er í dag. Þegar aldurinn
fór að færast yfir urðu þau fyrir
mikilli sorg er sonarsonur þeirra
lést af slysförum þann 14. apríl
1994. Nokkrum mánuðum síðar lést
pabbi mjög snögglega. Mamma stóð
eins og klettur þótt henni væri mjög
brugðið. Ég spurði hvort hún gæti
ekki hugsað sér að fara í Dagdvöl.
Hún horfði á mig undrandi og sagði
svo: „Heldurðu að það væri ekki
nær að gera eitthvað að gagni hér
heima. Nei, ég fer ekki í neina
Dagdvöl." Hún var heima, hélt reisn
sinni, fór ekki fyrr en hún var orð-
in fársjúk á sjúkrahúsið og lést eft-
ir stutta en erfíða legu. Barnaböm-
um mínum var sagt að langamma
væri komi til Guðs þar sem langafi
væri. Morguninn eftir sáu þau stóra
stjömu á himni og það hlaut að
vera hún langamma.
Ég flyt þér móðir þakkir þúsundfaldar
og þjóðin öll má heyra kvæði mitt.
Er Isiands mestu mæður verða taldar,
þá mun þar hljóma fagurt nafnið þitt.
Blessuð sé öll þin barátta og vinna.
Blessað sé hús þitt, garður feðra minna,
sem geymir iengi gömul spor.
Haf hjartans þakkir, blessun bama þinna
og bráðum kemur eilift vor.
(Davíð Stefánsson.)
Guð blessi minningu móður
minnar, Sigríðar Ágústsdóttur.
Þín dóttir,
Ágústa Einarsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Hugur minn reikar 35 ár aftur
í tímann um samvistir okkar ömmu
í Vestmannaeyjum. Fyrir gos er ég
bjó í Eyjum var gott að koma til
ömmu. Hún var alltaf hlýleg, bros-
mild og góð. Hún gaf sér tíma til
að spjalla við mig sama hversu
mikið hún hafði á sinni könnu.
Henni voru öll barnabörnin svo kær
og hafði svo gaman af þeim.
Þegar ég svo flutti norður á Siglu-
Qörð var hún alltaf að velta fyrir
sér hvemig mér liði, hvort í íagi
væri hjá mér. Hún og afi lögðu
meira að segja á sig að koma og
heimsækja mig þrátt fyrir að í gegn-
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kristín Magnúsdóttir.
Elsku amma, okkur systumar
langar til að þakka þér fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
með þér. Það er erfítt að þurfa að
kveðja þig og við söknum þín nú
þegar. Við eigum aldrei eftir að
ganga inn um dymar á Faxó og sjá
þig brosandi taka á móti okkur. Við
sáum þig sfðast á spítalanum og þó
að erfítt væri að sjá þig svona mik-
ið veika, þá þótti okkur gott að vera
hjá þér. Okkur fannst við vera hjálp-
arvana þegar við sátum og héldum
í höndina á þér, en vonum að þú
hafið fundið fyrir nærvem okkar.
Amma okkar var yndisleg og
glaðlynd kona. Hún var mjög aðlað-
andi og glæsileg og naut þess að
klæða sig upp þegar tilefni gafst.
Hún var hin fullkomna húsmóðir
og gestgjafí sem lagði sig alla fram
við að gera öðrum til hæfís. Gest-
ristni hennar var vel þekkt meðal
fjölskyldu og vina og enginn fór
svangur frá henni ömmu, „komið
við hjá henni Siggu minni og hún
gefur ykkur eitthvað í svanginn",
var orðin þekkt setning hjá afa.
Öll hjúskaparár ömmu og afa stóð
hún við hlið hans eins og klettur
og var alltaf reiðubúin að létta und-
ir með honum ef með þurfti. Afi
flutti vömr milli Vestmannaeyja og
Þorlákshafnar í nokkur ár á báti
sínum, Vonarstjörnunni. Einn
morguninn þegar hann var búinn
að hlaða á pallbílinn var bíllinn eitt-
hvað tregur í gang, ekki var að
spyija að henni ömmu, hún gerði
sér lítið fyrir og vippaði sér út á
náttsloppnum og ýtti bílnum í gang.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um heimsóknir okkar til
ömmu og afa. Allt frá bamæsku
og fram á fullorðinsár og af nógu
er að taka. Eitt einkennir allar þess-
ar minningar, það skipti ekki máli
hvort húsið væri fullt af fólki eða
mikið væri að gera, við vorum ávallt
velkomnar á Faxó og alltaf gáfu
amma og afí sér tíma til að spjalla
og umfram allt létu þau okkur líða
vel.
Elsku besta. amma, í veikindum
þínum sýndir þú mikinn viljastyrk,
sem við dáðumst mikið að og aftur
og aftur tókst þér að rífa þig upp
úr þeim og halda ótrauð áfram. En
nú er vitjunartími þinn kominn og
við vonum að þér líði betur og að
þú og afi séuð sameinuð á ný.
Þorbjörg og Sigríður.
í dag verður hún amma, Sigríður
Ágústsdóttir, jarðsett frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum. Amma
hafði átt við veikindi að stríða um
nokkurn tíma. Margt hefur verið
lagt á ömmu um ævina. Hún var
fyrir það fyrsta gift sjómanni, hon-
um afa heitnum Einari Sveini Jó-
hannessyni scm var skipstjóri nær
alla sína starfsævi. Bátarnir voru
ekki stórir, þá voru ekki farsímar
eða tilkynningaskylda, en veður
voru jafn válynd og þau eru nú.
Það þurfti því sterka persónu til
að koma upp börnum og búi. Oft
kom það fyrir að amma skynjaði
atburði fyrirfram. Þau voru ófá
skiptin þegar farið var í bryggju-
rispu eða farið út á Höfða að amma
sagði að nú yrðu þau að fara heim
því það væri verið að leita að afa
sem þá var skipstjóri á Lóðsinum.
Amma hafði sterkt hjarta, því
fengu allir að kynnast sem hana
þekktu. Amma fylgdist vel með öll-
um sínum bömum, barnabörnum
og barnabarnabömum.
Ég naut þeirra forréttinda að
vera elsta barnabamið og hafa
fæðst í Eyjum og var því mikið hjá
afa og ömmu á Faxó hvort sem var
á sumrin eða við önnur tækifæri.
Við Bogga og Svenni, móður-
systkini mín, vomm eins og systk-
ini, við vorum bæði góð og stundum
óþæg eins og gengur. Það gekk oft
mikið á. Mér er sérstaklega minnis-
stætt eitt atvik, ég átti lítinn bíl sem
var trekktur upp. Eitthvað hafði ég
verið að skoða bílinn, trekkti hann
upp og prufaði að láta hann spóla
á vörinni á mér, það var ekki að
sökum að spyija að vörin á mér
vafðist utan um dekkið og þar sat
bílinn fastur í andlitinu á mér.
Stráksi orgaði ógurlega og amma
kom í loftköstum og tók mig upp
til að hugga mig meðan læknir var
sóttur. Biðin var nokkur og ég man
alltaf eftir að það var eitthvað sem
bankaði í mig og ég gleymdi bflnum
og spurði ömmu: „Hvað er þetta
sem er alltaf að lemja mig.“ Amma
sagði að þetta væri nú hjartað í
sér. Þetta var hvorki í fyrsta né
síðasta skipti sem ég og mín fjöl-
skylda nutum hjartahlýju frá henni
ömmu og langömmu. Allir sem
komu í heimsókn á Faxó fengu
konunglegar móttökur fram á síð-
asta dag.
Það hafði staðið til að ég og
Guðmundur Grétar færum með
Hofsjökli hringinn í kringum landið
og þá ætluðum við að heimsækja
hana ömmu og langömmu. Amma
hlakkaði mikið til að hitta okkur
og við hana. Hún fylgdist grannt
með öllum skipaferðum út um eld-
húsgluggann á Faxó og þegar hún
lá á sjúkrahúsinu var húm að spytja
hjúkrunarfólkið hvort skipið væri
komið. En aldrei var tími til þess
að fara í þessa siglingu en amma
hefur hafið sína hinstu för sem við
munum öll fara i.
Það var hugsað vel um ömmu,
að öllum ólöstuðum var það hún
Bogga, frænka mín, sem var henn-
ar stoð og stytta. Missir okkar allra
er mikill, mestur er þó missir
Boggu, Einars Amars og Svenna
sem voru henni næst.
Elsku Bogga, Einar, Svenni og
Leifa, við höfum öll misst mikið.
Amma er nú komin til feðra vorra.
Þar munu þau ná saman á ný, hún,
afí og Siggi. Það er sárt fyrir okk-
ur öll sem höfum misst svo mikið
en eftir lifa góðar minningar sem
hrannast upp. Við skulum vera
þakklát fyrir þær. Amma var
hjartagóð kona og umhyggjusöm,
þannig mun ég minnast hennar.
Einar Sveinn Ólafsson.
Hún langamma er dáin. Hún er
nú komin til hans afa og Sigga sem
henni þótti svo vænt um. Amma
var alltaf svo góð. Það var gott að
láta hana faðma sig. Við munum
aldrei gleyma henni Siggu
langömmu. Nú mun guð passa hana
fyrir okkur.
Sigurhanna Ágústa Ein-
arsdóttir, Guðmundur
Grétar Einarsson.
Elsku langamma okkar.
Nú ertu komin til Guðs og búin
að hitta langafa og Sigga frænda
og stjarnan þin er komin á himin-
inn, við erum búnir að sjá hana.
Það var alltaf svo gaman að hitta
þig, þú gafst þér alltaf svo góðan
tíma til að tala við okkur og svara
spurningum okkar, eins sagðir þú
okkur svo margar sögur um það
sem gerðist í gamla daga og þegar
langafí þurfti að fara að bjarga
öðrum skipum í vondum veðrum.
Svo kallaðir þú okkur alltaf litlu
prófessorana þína, það fannst okkur
alltaf svo skemmtilegt. Við eigum
eftir að sakna þín mikið.
Guð veri með þér, elsku lang-
amma.
Þínir langömmudrengir,
Sigurgísli og Bjarki Freyr.
Elsku amma mín. Mig langar að
kveðja þig. Það er erfitt að sætta
sig við að þú sért farin. Það var
alltaf svo gaman að fara til Vest-
mannaeyja og fá að vera hjá ykkur
afa. Þar snerist lífið og tilveran um
Faxó eins og við krakkarnir kölluð-
um það. Þú hafðir alltaf svo gaman
af að fylgjast með því sem við vor-
um að bralla, jafnvel tókst þátt í
því og hlóst svo að öllu saman. Og
þó að árin liðu breyttist þetta lítið.
Minningin um þegar við systkinin
og fjölskyldur okkar og foreldrar
heimsóttu þig og afa til Eyja og
tjölduðum í garðinum. Síðan keyrð-
um við um Eyjarnar og það m
skemmtu allir sér svo vel. Það var
alltaf svo gaman að hringja í þig
og þú fylgdist alltaf svo vel með
okkur og börnunum okkar. Síðustu
þijú árin voru erfið, fyrst að missa
Sigga litla, svo að missa afa. Nú
ertu búin að hitta þá aftur.
Guð geymi þig, amma mín.
Sigríður Ólafsdóttir.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins
í Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangs-
stræti 1, Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í
símbréfi (5691115) og í tölvupósti (MBL@CENTRUM.IS).
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfi-
legri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða
2200 slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma
eða ljóð takmarkast við eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar
afmælisfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða
eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi
útprentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg
fyrir tvíverknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa
sem í daglegu tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslu-
kerfín Word og Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.