Morgunblaðið - 06.12.1996, Blaðsíða 53

H
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 1996 53 ~

i
»
»
fl
»
J
J
«
J
c
«
«
«
4
4
4
4
4
4
4
4
4
H
hátt vanhaldin hjá þessu fólki frem-
ur en öðrum Vestur-íslendingum.
Það fór ekki á milli mála að um
kvöldið var okkur hjónunum vísað
til herbergis húsráðenda. Allt þetta
til samans olli því að þegar gengið
var til náða eftir langan dag þá
mátti ég hafa mig allan við að
halda réttri staðarákvörðun! Mér
fannst sem við værum heima á
gamla landinu, stödd hjá vinafólki
uppi á Héraði eða suður á fjörðum.
Dagurinn okkar í Wynyard varð
viðburðaríkur og eftir því rúmfrek-
ur í endurminningunni. Hann hófst
með því, eftir morgunhressinguna,
að Þórfinnur bóndi fór með okkur
í ökuferð um landareignina. Á víð-
um völlum var fólk að störfum. Á
einum stað var slegið fullþroskað
korn, á fínherfuðum akri var unnið
með stórvirku illgresisherfi. Þeir
„hvíla“ skákirnar til skiptis og
neyta þá allra bragða til að verja
þær fyrir illgresi. Við sáum hjörð
nautpenings á beit, glæsilega gripi.
Og litum inn á eina móttökustöðina
þar sem korni frá bændum er safn-
að saman til flutnings í kornmyll-
urnar og fyrr getur. Sýndist mér
þetta allt harla búsældarlegt.
Nú lögðum við lykkju á leið okk-
ar og ekki langa. En það var líkt
og skipt væri um svið. Á hæðar-
dragi einu, þurru og grónu, komum
við að íslenska grafreitnum,
umluktum skógp á alla vegu. ís-
lensk hjón höfðu gefið land til þess-
ara nota á öldinni sem leið. Hafi
mér nokkru sinni fundist sem ég
gengi á helgri jörð þá var það hér.
Á látlausum minnismerkjum á lág-
um leiðum gaf að líta nöfn ís-
lenskra manna og kvenna, íslensk-
ar tilvitnanir í orð Biblíunnar, vers
úr sálmum Hallgríms. Á einn leg-
steinanna var grafið fæðingarártal-
ið 1825. Hér voru einnig nýorpin
leiði. Hljóð gengum við á braut.
Ósjálfrátt varð okkur hugsað til
frumbyggjanna. Þessi „morgun-
ganga“ á vit lifenda og dauðra lét
sig ekki án vitnisburðar.
Til móts við þau öldnu
Þórfinnur kom heim með gesti
sína laust fyrir hádegi. Húsfreyja
hafði þá búið gestum og heimafólki
málsverð sem engan sveik. Að lok-
inni máltíð ók Ted sonur þeirra
okkur hjónum áleiðis til bæjarins
því ekki var til setunnar boðið.
Gestgjafi Sveins Einarssonar og
Þóru Kristjánsdóttur konu hans
beið við hraðbrautina nærri vega-
mótum Þórfinns. Við færðum okk-
ur yfir til þeirra og síðan var ekið
til smábæjarins Fome Lake, 15
kílómetra vegalengd, en þar er eili-
heimili. Og þótt þar væru fáir af
íslensku bergi brotnir var ákveðið
að heimsækja þá öldruðu einnig
þar. Þjóðleikhúskórinn söng þarna
mörg, mörg lög, ég sagði nokkur
orð sem Gunnar Eyjólfsson snaraði
jafnharðan á ensku og enn var
sungið við góðar undirtektir — mál
söngsins skilja allir. Þarna var fólk
af ýmsu þjóðerni. Til dæmis hitti
ég mann frá Úkraínu og pólska
konu í leit minni að vestur-íslensk-
um öldurmennum sem ég að vísu
einnig fann, en fá.
Við höfðum fremur hratt á hæli
og öll hersingin stormaði til Wyny-
ard að heimsækja elliheimilið þar.
Höfðum uppi svipaða tilburði og í
Fome Lake, sungum mikið, sögðum
deili á okkur og amstri okkar á
gamla landinu og gáfum báðum
heimilunum Rauðskinnu hina meiri
til minja.
Vel var þökkuð koman á elli-
heimilin, starfslið jafnt sem vistfólk
fjarskalega vinsamlegt og viðræð-
ugott. Bæði þessi heimili virtust
nýleg og raunar nýstárleg að gerð
og mjög vistleg. Og við þóttumst
skynja að þau fullorðnu yndu þar
hag sínum mætavel.
Á heimilinu í Wynyard töluðu
margir íslensku, þar á meðal 101
árs gömul kona, Ólöf Sölvason að
nafni. Margrét húsfreyja, sem við
bjuggum hjá, var einmitt dóttir
hennar.
0 Bókaheití Ferðaslangur -
Austan tjalds og vestan, 228 bls.
Höfundur er Vilhjálmur
Hjálmarsson. Útgefandi er
Æskan. Leiðb. verð 3390 kr.
MINNINGAR
+ Eiríkur Guð-
berg Þorvalds-
son fæddist á
Bíldudal 20. sept-
ember 1941. Hann
lést á Landspítalan-
um að morgni 1.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Þorvaldur
Eggertsson, f. í
Rafnseyrarhúsum í
Amarfirði 3. mai
1908, d. 17. ágúst
1974, og kona hans
Guðbjörg Sigurey
Indriðadóttir, f. á
Patreksfirði 24. desember
1909, d. 17. júní 1972. Eiríkur
átti eina systur, Dómhildi, bú-
setta á Patreksfirði, hennar
maður var Finnbogi Magnús-
son, skipstjóri, d. 2. maí 1984.
Eiríkur var kvæntur Soffíu
Grímsdóttur. Börn þeirra eru:
1) Kristxn, gift Lars Olaf Stáhl.
Hún á fjögur börn og búa þau
í Svíþjóð. 2) Hildur, gift
Tryggva Ottóssyni, þau eiga
fjögur börn og búa í Svíþjóð.
1. desember 1996. Yndislega fall-
egur dagur, sem samt byrjaði með
sorgarfregn. Eiríkur svili minn er
dáinn. Það er erfitt að kyngja því,
en að þessu hlaut að koma eftir
það, sem á undan var gengið. Þessi
prúði, góði drengur er allur, en
verður samt meðal okkar áfram í
góðum minningum.
Margar stundir áttum við saman
á verkstæðinu hjá honum, eitthvað
að bjarga mér með járn eða annað,
eða bara að spjalla. Rólyndið og
þægileg röddin búa með mér áfram.
Hvað sem á gekk var aldrei á neinn
hallað í orði né á borði. Mættu fleiri
temja sér slíkan eiginleika.
Elsku Margrét mín, börn og
barnabörn, megi guð gefa ykkur
styrk til að kveðja svo góðan dreng.
Gunnar Smith.
Kæri vinur!
Það er erfitt að sætta sig við
það, að þú skulir vera farinn, svona
alltof snemma.
Nú veit ég hvað orðið karl-
mennska þýðir, barátta þín við
krabbameinið sýndi mér það. Þú
+Gunnar Bergmann Oddsson
fæddist í Reykjavík 12.
október 1929. Hann lést 23.
október síðastliðinn og fór
útför hans fram í kyrrþey.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá hug þinn og þú munt sjá
að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín.“ (Kahlil Gibran.)
Ég rakst á þessi orð þegar ég
var að hugsa um afa minn, hann
Gunnar Oddsson, sem nú er látinn.
Minningarnar um hann eru það sem
ég á eftir í huga mínum. Minning-
arnar um frábæran afa sem alltaf
var til staðar þegar eitthvað var
að. Minningarnar um skemmtilegan
mann með mikinn og góðan húmor.
Minningamar um mann sem var
tilbúinn að gera hvað sem er fyrir
þá sem honum þótti vænt um.
Það er erfitt þegar einhver er
tekinn svona snöggt frá manni. En
allir sem þekktu afa geta horft til
baka og séð að þeir gráta yfir því
sem áður var gleði í lífi þeirra.
Erna Bjargey Jóhannsdóttir.
Elsku afi. Ég vil nú kveðja þig
hinstu kveðju. Því miður náði ég
ekki að kveðja þig áður en þú yfir-
gafst þennan heim þar sem það bar
svo brátt að. Ég man seinast þegar
3) Þorvaldur, en
hann lést aðeins
þriggja ára. Þau
slitu samvistir.
Seinni kona Eiríks
er Margrét Eiríks-
dóttir. Þeirra börn
eru: 1) Elsa, í sam-
búð með Gylfa Má
Bjarnsyni og eiga
þau eina dóttur. 2)
Sigurey Valdís, gift
Stefáni Torfa Sig-
urðssyni og eiga
þau fjögur börn. 3)
Eiríkur Pétur,
kvæntur Steinunni
Lovísu Óladóttur. Stjúpdóttir
Eiríks er Lilja Skaftadottir,
hún býr með Leonardo Ben-
atov, og eiga tvær dætur og
búa í Frakklandi.
Eiríkur var vélvirki að mennt
og rak lengst af eigið fyrirtæki
ásamt öðrum og síðustu árin
með syni sínum sem einnig er
vélvirki.
Útför Eiríks fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
talaðir um sjúkdóm þinn umbúða-
laust, og þú vissir nákvæmlega að
hverju stefndi, en þín sterku per-
sónueinkenni, æðruleysi, ljúf-
mennska og létt lund, viku aldrei
fyrir voli og víli.
Ótrúlega næmt skopskyn þitt og
velvilji í garð allra gerði það að
verkum að fólki leið vel í návist
þinni, enda oft gestkvæmt á heimil-
inu og margir kíktu til þín á verk-
stæðið.
Kvöldstundir á heimili ykkar
Maddýjar voru einstakar stundir,
oft var rifjaður upp gamli tíminn á
Patreksfirði, eins og við kölluðum
það, minningarbrot af kynlegum
kvistum og skemmtilegum atburð-
um, sem þú settir í svo skemmtileg-
an búning með eftirhermum og leik-
rænum tilburðum. Þvílíkur hlátur,
þvílíkar stundir.
Fáir þekktu þína alvarlegu hlið,
enda varstu lítið gefinn fyrir að flíka
eigin tilfinningum og íþyngja öðrum
með þínum vandamálum. Þegar við
áttum stund einir, og fórum á okk-
ar hefðbundna hafnarrúnt, ræddum
við oft hinar alvarlegri hliðar lífs-
ins, og ómetanlegt var að eiga trún-
þið amma komuð í sunnudagskaffi
og við vorum að spjalla saman um
framtíðina og þú sagðir að þú ætt-
ir ekki svo mikið eftir ólifað. Ég
þvertók fyrir það og sagði að þú
værir ekki svo gamall, en þú ítrek-
aðir það. Aldrei hefði ég trúað að
það yrði svona fljótt, að þetta væri
í síðasta sinn sem ég talaði við þig.
Þú kallaðir mig alltaf músu eða
litla dýrið og kysstir mig á kollinn
þegar við kvöddumst. Þú hafðir allt-
af áhuga á öllu sem ég var að gera
og þá sérstaklega náminu. Við vor-
um búin að ákveða þegar við sátum
í heita pottinum uppi í sumarbústað
í sumar að við myndum slá saman
veislu þegar ég yrði stúdent og þú
ættir fimmtíu ára stúdentsafmæli.
Ég hef trú á að þú verðir hjá mér
þá, enda þótt ég sjái þig ekki.
Elsku afi, þakka þér fyrir allt,
þú munt lifa í minningu minni að
eilífu.
Þín sonardóttir,
Linda Björk.
Gunnar Oddsson fluttist í Dala-
landið til okkar 1980 ásamt Ernu
konu sinni og tveimur af börnum
þeirra, Ásgeiri og Margréti, en
Oddur og Þórdís höfðu þá stofnað
eigin heimili. Við erum hér ennþá
að þinn í öllum málum.
Ég veit hvað konan þín, Maddý,
var þér mikils virði, og hvað velferð
barna ykkar og bamabarna skipti
þig miklu máli.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég þig og þakka fyrir að fá
að hafa notið vináttu þinnar alla
tíð, frá því að ég tók mín fyrstu
skref í þinni umsjá vestur á Patreks-
firði.
Elsku Maddý mín, börn, barna-
börn og aðrir ástvinir. Góðar minn-
ingar um einstakan mann lifa.
Guð blessi minningu Eiríks Þor-
valdssonar.
Reynir.
Kæri vinur.
Með fáeinum orðum langar mig
til þess að minnast þín og þeirra
tæpra 50 ára sem við áttum sam-
leið. Upphaf þeirrar ferðar var í
þorpinu vestur á fjörðum, sem Jón
úr Vör hefur gert ódauðlegt með
skáldskap sínum. Þar var okkar
leikvöllur í fjörunni, á bryggjunum
og í fjallinu fyrir ofan þorpið. Það
er eins og mig minni að það hafi
komið fyrir að við værum dregnir
rennblautir og ósyndir upp úr höfn-
inni eða grafið hvor annan upp úr
lausamjöllinni þegar stökkið varð
of hátt af bakkanum fyrir neðan
húsið hjá Kobba á Klifinu. Margar
voru ferðirnar á reiðhjólum fram í
Mikladal til beija og ekki leið á
löngu þar til þú varst kominn á
skellinöðru fyrstur strákanna.
Á unglingsárunum skildu leiðir
okkar um stund. Annar fór í smiðj-
una og í iðnnám, hinn í landspróf
og norður í menntaskóla. En alltaf
lágu leiðirnar saman af og til. Á
sumrin í frystihúsinu, veturinn sem
ég kenndi fyrir vestan og þegar við
vorum báðir komnir hingað suður.
Ekki ætla ég hér að fara að fjöl-
yrða um mannkosti þína. Um þá
vita þeir best sem hafa kynnst þér,
en aldrei man ég eftir að okkur
hafi orðið sundurorða eða ég hafi
heyrt frá þér styggðaryrði.
í barnaskóla voru stundum sýnd-
ar bíómyndir og þá oft með Chapl-
in. Alltaf síðan höfðum við báðir
miklar mætur á myndum hans. Ein
þessara gömlu mynda heitir „Easy
Street". Hjá hvorugum okkar hefur
lífið alltaf verið „easy street" en
alltaf var þó stutt í grínið og líka
núna síðustu dagana þótt erfiður
sjúkdómur væri að leggja þig að
velli. Ekki er ég í vafa um að við
eigum eftir að horfa saman á „Easy
Street" og hlæja. Þar sem ég á
fjórar fjölskyldur af þeim sex sem
byggðu saman og fluttum í húsið
1968 og gætum því virkað sem lok-
aður hópur fyrir fólk sem er að
koma inn í þetta samfélag, en fýrir
Gunnar var þetta ekkert mál. Eftir
tiltölulega stuttan tíma var hann
orðinn svo sjálfsagður í öllu sem
að þessu samfélagi okkar sneri, að
okkur fannst sem við hefðum þekkt
hann í mörg ár.
Fljótlega eftir að Gunnar og Erna
fluttu í húsið var farið í stórfram-
kvæmdir og var þá Ásgeir sonur
þeirra liðtækur fulltrúi þeirra í því
verki. Þegar einhveijir áfangasigrar
unnust í viðhaldinu á blokkinni okk-
ar kom fólkið saman og gladdist
yfir góðu verki og þá var alltaf stutt
í græskulaust glens hjá Gunnari.
Hann bjó yfir ákveðnum orðatil-
tækjum sem hópurinn skildi.
Töluglöggur, traustur og tillögu-
þess ekki kost að fýlgja þér síðustu
sporin á þessari leið verð ég að láta
þessi kveðjuorð nægja.
Innilega samúð votta ég ykkur
Magga mín, Dómhildi, bömum og t »
barnabörnum.
Björgvin Óli Jónsson.
Kveðja frá
fermingarsystkinum.
Við vorum í hvítum kyrtlum
fermingarbömin sem staðfestu
skírn okkar í Patreksfjarðarkirkju
vorið 1955, fyrsti hópurinn sem
fermdist í hvítum kyrtlum og sá
síðasti sem séra Einar Sturlaugsson
fermdi. Vafalaust hefur mörgum
fullorðnum þá fundist að þarna
væri hópur engla fyrir framan grát-
urnar en ekki voru okkur þá í huga
englar eða önnur tilverustig. Lífið
var framundan. Síðan hefur dauð-
inn höggvið nokkur skörð í hópinn.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við þakka fermingarbróður
okkar Eiríki samvemna sem varð
alltof stutt.
Fjölskyldu Eiríks sendum við
hugheilar samúðarkveðjur.
Hver á að gefa? Sumarnóttin var
björt og eins og svo oft áður var
tekið í spil í Vinaminni. Fuglasöng-
urinn hljóðnaði þegar hlátrasköllin
glumdu frá húsinu. Gleðin og létt-
leikinn réð ávallt ríkjum þar sem
þú varst og þér tókst ævinlega að
draga fram skoplegu hliðarnar á
öllum hlutum. Minningin frá þess-
ari síðustu dvöl okkar með ykkur í
sumarbústaðnum á liðnu sumri er
ein af mörgum sem leitar á okkur
nú, þegar þú hefur kvatt þennan
heim, elsku frændi og vinur.
Það er skrítið og í raun fjarlægt
að hugsa til þess að geta ekki
skroppið til þín eins og svo oft áður
og spjallað um allt og ekkert eða
hlegið saman. Að hafa átt þig að
samferðarmanni gerir okkur auð-
ugri en ella. Sú hlýja og gleði sem
alltaf réð ríkjum á heimili ykkar
Maddýjar dregur fram hvað gefur
lífinu gildi.
Veikindi þín drógu smátt og
smátt úr líkamlegum þrótti en lund-
in var létt þar til yfir lauk. Alltaf
sami Eiki.
Maddý mín, vinur og félagi er
genginn. Með söknuði kveðjum við
en geymum minninguna um góðan
dreng. Megi hann hvíla í friði.
Hafdís, Steinar, Sigurður
og Þórey.
----------------------------------V. .
góður var Gunnar og tók hann því
fljótlega við hússjóðnum og sá um
hann uns yfir lauk. Þægilegri eða
betri húsfélaga en þau hjón Ernu
og Gunnar hefðum við varla getað
hugsað okkur.
Þegar kveðjustundin rennur upp
svona snöggt og óvænt verður orða
vant. Minningarnar eru margar frá
liðnum árum, þær verða ekki settar
á blað, en minningin um góðan
dreng mun lifa meðal okkar.
Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjalfr it sama,
en orðsUrr
deyr aldregi, ~
hveim er sér góðan getr.
Ernu og fjölskyldunni flytjum við
hugheilar samúðarkveðjur og biðj-
um þeim allrar blessunar.
Sambýlisfólkið í Dalalandi 16.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar endur-
gjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringlunni
1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri.
Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (5691115) og í
tölvupósti (MBL@CENTRUM.IS).
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
EIRÍKUR GUÐBERG
ÞOR VALDSSON
GUNNAR BERG-
MANN ODDSSON