Morgunblaðið - 06.12.1996, Side 60

60 FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 1996
ALDARMINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Sonur minn,
BIRGIR KRISTJÁNSSOIM,
vistmaður
á Kópavogshæii,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram.
Anetta Sigurðsson.
t
Bróðir okkar, frændi og vinur,
S. BRAGI VÍDALÍN KRISTJÁNSSON,
Breiðagerði 35,
lést á dvalarheimilinu Eir þriðjudaginn
3. desember.
Dýrfinna Vídaiin Kristjánsdóttir,
Eggert K. Vídalín Kristjánsson,
vinir og venslamenn.
t
Ástkær eiginkona, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og dóttir,
ÞORBJÖRG SIGURFINNSDÓTTIR,
Foldahrauni 42,
Vestmannaeyjum,
sem lést miðvikudaginn 27. nóvember
sl., verður jarðsungin frá Landakirkju,
Vestmanneyjum, laugardaginn 7. des-
ember kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hinnar látnu,
er bent á Krabbameinsfélagið.
Viðar Sigurbjörnsson,
Gunnar Laxfoss Kristjánsson,
Gfsli Árni Kristjánsson, Svava Vilborg Ólafsdóttir,
Sigurbjörn Einar Viðarsson,
Erla Fanney Gunnarsdóttir, Silvía Rut Gisladóttir,
Sigurfinnur Einarsson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og
systir,
GUÐRÚN KRISTÍN
SIGURÐARDÓTTIR GOLDEN,
lést á sjúkrahúsi í Washington D.C.
mánudaginn 2. desember.
Útför hennar fer fram í dag, föstudaginn
6. desember, í Hamton í Virginia, USA.
Georg D. Golden,
Robert D. Golden,
Theresa K. Golden,
Bergþóra Sigurðardóttir og fjölskylda,
Jórunn H. Sigurðardóttir og fjölskylda,
Kristinn Sigurðsson og fjölskylda.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
BOGI NIKULÁSARSON,
Sunnuvegi 18,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Breiðabólsstaðarkirkju í Fljótshlíð laugar-
daginn 7. desember kl. 14.00.
Ragnhildur Sigurðardóttir
Ragnhildur Guðrún Bogadóttir,
Sigrún Gerður Bogadóttir,
Ragnheiður Bogadóttir,
Geirþrúður Fanney Bogadóttir.
t
Okkar ástkæra
HULDA SAMÚELSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Ási,
Hveragerði,
sem lést sunnudaginn 1. desember sl.,
verður jarðsungin frá Árbæjarkirkju
í dag, föstudaginn 6. desember,
kl. 13.30.
Fjölskyldur hinnar látnu.
KRISTINN
EINARSSON
+ Kristinn fædd-
ist 6. desember
1896. Hann lést 31.
maí 1986. Foreldar
hans voru Einar
Ejrjólfsson, f. 23.
ágúst 1860, d. 17.
mars 1942 og Guð-
rún Jónsdóttir, f. 9.
mars 1864, d. 17.
nóvember 1943. Af
tólf börnum þeirra
hjóna komust níu á
legg. Þau eru: Jón,
f. 28. ágúst 1886,
Kristrún, f. 8. sept-
ember 1887, Mar-
teinn, f. 25. febrúar 1890, Ólaf-
ur, f. 28. september 1893, Krist-
inn, f. 6. desember 1896, Konr-
áð, f. 21. nóvember 1898, Ásta,
f. 11. júlí 1900, Lára, f. 2. nóv-
Okkur mæðgurnar langar til að
minnast í nokkrum orðum föður
okkar og afa Kristins Einarssonar,
sem hefði orðið 100 ára í dag 6.
desember.
Kristinn fæddist að Grímslæk í
Ölfusi eitt tólf barna hjónanna Ein-
ars Eyjólfssonar og Guðrúnar Jóns-
dóttur. Það varð snemma ljóst að
búskapur var ekki það framtíðar-
starf sem hugur Kristins stóð til.
Hann var aldrei mikið fyrir sauðfé.
Hann hleypti því heimdraganum og
hélt til Reykjavíkur eins og fleira
ungt fólk gerði upp úr síðustu alda-
mótum. Hélt út í heim með nesti
og nýja skó á vit ævintýranna.
Hann fylgdi í fótspor eldri bróður
síns Marteins, sem komist hafði í
góðar álnir í höfuðstaðnum og rak
áratugum saman stórverslunina
Marteinn Einarsson og co. að
Laugavegi 31, sem nú hýsir ýmsa
starfsemi þjóðkirkjunnar. Eins og
víða var hér áður fyrr nutu yngri
börnin oft þess sem þau eldri fóru
á mis við og þannig var með Krist-
in, að honum einum bræðranna stóð
til boða að læra við Verzlunarskóla
íslands. Menntunin var honum mik-
ils virði. Hann naut góðrar þýsku-
kunnáttu sinnar þegar hann hóf
eigin verslunarrekstur árið 1918.
Kristinn verslaði lengst af með leik-
föng og postulín, en öll viðskipti sín
átti hann við Þjóðveija. Til marks
um þýskukunnáttu Kristins og
ember 1902 og Sig-
urbjörg, f. 2. júní
1905. Systkinin eru
öll látin.
Eiginkona Krist-
ins var Ella Marie
Einarsson, f. 8. ág-
úst 1908, d. 28. sept-
ember 1994.
Þau Kristinn og
Ella eignuðust fjög-
ur börn. Þau eru
Sóley Svava, skrif-
stofumaður, f. 1928,
Sonja ída, verslun-
arkona, f. 1934, gift
Karli Wilhelmssyni,
Rúdolf Kristinn, framkvæmda-
stjóri, f. 1940, kvæntur Svölu
Eiðsdóttur og Guðberg Henry,
kaupmaður, f. 1946, kvæntur
Kolbrúnu Jónsdóttur.
grallaraskap þeirra bræðra, hans
og Marteins, varð sú þjóðsaga til
að Kristinn hefði beðið Charlottu,
þýskrar eiginkonu Marteins, fyrir
hans hönd úti í Þýskalandi. Þegar
kom að því að innsigla trúlofunina
með kossi átti Marteinn að hafa
sagt: „Nú get ég.“ Þessi saga hefur
víða farið, en svo góð sem hún nú
er þá er víst enginn fótur fyrir
henni.
Trúlega hefðu núverandi nem-
endur og kennarar Verzlunarskól-
ans gaman af að sjá hvernig Krist-
inn afi minn nýtti sér bókfærslu-
kennsluna, þegar hann á námsárun-
um færði til bókar i hveijum mán-
uði útgjöld og tekjur og gætti þess
að vera alltaf réttum megin við
núllið. Þar má sjá færslur eins og
t.d. keyptur 1 stk. hattur, seldar
150 ijúpur o.s.frv., en ijúpnaskjdta
var hann góð og drýgði með því
framfærslueyrinn. Og hattlaus sást
Kristinn ekki utandyra í Reykjavík.
í augum okkar nútímafólks vek-
ur bæði undrun og aðdáun og
kannski dálitla öfund hinn geysi-
mikli kraftur og bjartsýni, sem ríkti
hjá aldamótakynslóðinni. Andi
nýrra tíma sveif yfir vötnunum,
nýfengið fullveldi og alls staðar var
verk að vinna. í augum hugum-
stórra manna virtust tækifærin
óþijótandi. Afi Kristinn hreifst af
athafnaskáldinu Einari Benedikts-
syni og var Einar hans maður þeg-
+
Faðir okkar,
HALLDÓR FANNAR ELLERTSSON,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd ættingja,
Halla Rannveig Halldórsdóttir,
Jónheiður Pálmey Halldórsdóttir.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR EINARSSON
fyrrv. verkstjóri,
Furugrund 73,
Kópavogi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnu-
hlíð 25. nóvember sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins í Sunnuhlíð.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Sunnuhlíð.
Sigullaug Arndis Jóhannesdótir,
Jóhanna Kristbjörg Guðmundsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Guðríður Auður Guðmundsdóttir, Sumarliði Ingvarsson,
Einar Guðmundsson, María Ólöf Kjartansdóttir,
Guðmundur Örn Guðmundsson, Margrét Ellertsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
ar að hugmyndaauðginni og fram-
taksseminni kom. Annars voru
Salómon konungur og Alexander
mikli, að ekki sé nú talað um Napó-
leon og Cesar, hans eftirlætishetjur.
Kristinn var mikill ævintýramað-
ur sérstaklega á sínum yngri árum
og datt margt skrýtið og skemmti-
legt í hug og lét ekki þar við sitja.
Hann leitaði t.d. löngum eftir silfri
Egils Skallagrímssonar og dáðist
að Agli fyrir það hversu vel hann
hafði falið það. Það varð honum
ögrun að snúa á Egil, en viður-
kenndi að Egill var honum klókari.
Hann leitaði að gulli í Esjunni og
sendi sýnishorn af gulli til útlanda.
Eitt sinn lá við að illa færi er hann
óð út í Öxarárhólma við Sogið í
leit að öxinni Rimmugýgi. Og jarð-
göng mældi hann og teiknaði sem
stytta áttu leiðina austur yfir fjall
um marga kílómetra.
Kristinn var mikill gæfumaður í
sínu lífi og átti þar ekki minnstan
hlut kona hans Ella Marie fædd
Proustgaard í Kaupmannahöfn,
sem hélt í tauminn ef afi vildi á
„galopp". Þau giftust árið 1927 og
eignuðust tvær stúlkur og tvo
drengi með jöfnu sex ára millibili.
Allt heilbrigð og mannvænleg börn.
Þrátt fyrir stofnun fjölskyldu hélt
Kristinn uppteknum hætti að fara
ævintýraferðir inn á hálendið á
trússhestum, eða skíðaferðir. Sóley,
sú elsta, var bara tekin með. Og
útbúnaðinn hannaði Kristinn sjálfur
og lét sauma rokhelt tjald og gæru-
skinnssvefnpoka á fjölskylduna.
Kristins Einarssonar verður þó
lengst minnst sem leikfangakaup-
manns að Laugavegi 25. Kristinn
rak verslun lengstum við Laugaveg-
inn í um 60 ár og verslaði með
vefnaðarvörur í Dyngju en gjafa-
vörur, búsáhöld og leikföng í K.
Einarsson og Björnsson. Mest hélt
hann upp á leikföngin og var jafn-
vel kallaður dúkkupabbi af börnun-
um í bænum. Hann hafði ákaflega
gaman af börnum og hafði gott
innsæi í heim barna. Ég held að
honum hafi þótt það nánast svik
við börn fengju þau ekkert leikfang
í jólagjöf. Mér er sérstaklega minn-
isstætt þegar afi Kristinn var spurð-
ur í viðtali fyrir jólin í kringum
1975 hvernig honum litist á nýju
þroskaleikföngin, sem þá voru mjög
í tísku hjá upplýstum og meðvituð-
um foreldrum. „Uss, ég sel ekki
svona ljót og leiðinleg leikföng, lit-
lausa kubba og bíla sem ekkert
heyrist í. Böm vilja ekki leika sér
að þessu. Þau vilja falleg og
skemmtileg leikföng og ég skil þau
vel.“ Þó ég hafi ekki verið alveg
sammála honum þá, enda höll undir
sænsku línuna eins og fleiri á þess-
um árum, þá er ég komin á aðra
skoðun í dag. Það má ekki taka
ævintýrið frá börnunum. Nú heldur
yngri sonur Kristins, og kona hans,
við verkinu að kæta börn með leik-
föngum, en á nýjum slóðum í vax-
andi borg, í Kringlunni og Faxafeni.
Kristinn var einstaklega heppinn
með starfsfólk í versluninni og er
mér tii efs að slík trúmennska fyrir-
finnist meðal verslunarmanna á
okkar timum. Sigurbjörg systir
hans var áratugum saman í vefnað-
arvöruversluninni Dyngju meðan
hún var og hét, en þær bróðurdæt-
ur Kristins Sigrún og Vilborg
Ólafsdætur voru auk hans sjálfs
andlit leikfangaverslunarinnar. Þær
afgreiddu í versluninni í áratugi og
báru hag hennar fyrir bijósti iíkt
og væri þeirra eigin. Eftir nokkurt
hlé er sérlega ánægjulegt að aftur
skuli vera komin ieikangaverslun í
húsnæðið sem Kristinn afi byggði
á Laugavegi 25 og gaman að þar
skuli vera komin „hin“ gamla og
góða leikfangaverslunin á Lauga-
veginum, en það er verslunin Liver-
pool.
Það eru mikil forréttindi að hafa
sem barn fengið að alast upp á
heimili afa og ömmu í Barmahlíð
8. Þar bjuggum við mæðgur og
Kristinn bróðir minn á efri hæð-
inni, frá því að ég fæddist og þar
til ég flutti að heiman um tvítugt,
Ég sé það æ betur þegar árunum
fjölgar hve mikils virði það er börn-
um að vera samvistum við eldri
kynslóðina, afa og ömmur, langafa