Morgunblaðið - 14.12.1996, Blaðsíða 46

46 LAUGARDAGUR 14. DESEMBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SNORRI
- GUNNLA UGSSON
+ Snorri Gunn-
laugsson, versl-
unarmaður var
fæddur á Brekku-
velli á Barðaströnd
23. sept. 1922. Hann
lést á Sjúkrahúsinu
á Patreksfirði 3. des.
siðastliðinn. For-
eldrar Snorra voru
Gunniaugur Kristó-
fersson, bóndi á
Brekkuvelli, síðar
verkamaður á Pat-
reksfirði, f. 25.5.
1896, d. 3.6. 1979,
og k.h. Þuríður Sig-
ríður Ólafsdóttir, f. 24.9. 1896,
d. 2.12. 1987. Systur Snorra eru
Margrét, húsfreyja á Patreks-
firði, f. 1.6. 1926, Jóhanna, hús-
freyja í Hafnarfirði, f. 10.8.
1929, Kristin, húsfreyja í
Reykjavík, f. 23.10. 1933. Hálf-
systir hans er Anna Gunnlaugs-
dóttir, saumakona í Reykjavík,
f. 9.11. 1918.
Snorri kvæntist 6.3.1960 Láru
Halldórsdóttur Kolbeins, kenn-
ara og bankaritara, f. 31.1.1938.
Börn þeirra eru: 1) Lára Ágústa,
_t fulltrúi í Reykjavík, f. 9.9. 1960.
Maki hennar er Hjörtur Sævar
Steinason, bifreiðasmiður, f.
21.5. 1961. Þau eiga 2 börn:
Þorstein Sævar, f. 20.8. 1983 og
Láru Ágústu, f. 20.1. 1988. 2)
Helga, ferðaráðgjafi í Reykja-
vík, f. 26.6. 1964. Maki Ásbjörn
Helgi Árnason, skipatæknifræð-
ingur, f. 24.8. 1965. Þau eiga 3
börn: Hafdísi Ernu, f. 21.6. 1986,
Snorra, f. 22.8. 1988, og Árna,
f. 4.1. 1993. 3) Halldór Kristján
Kolbeins, húsasmið-
ur á Patreksfirði, f.
27.11. 1965. Maki
hans er Joanne
Christine Malone,
frá írlandi, f. 21.12.
1969. Börn þeirra
eru þrjú: Eyjólfur
Kristopher Kol-
beins, f. 29.7. 1992,
Robin Þór Kolbeins,
f. 16.11. 1993, og
Tara Rós Kolbeins,
f. 25.3. 1996.
Snorri tók minna
mótorvélsijórapróf
1944 og var við vél-
gæslu á bátum til 1948, að hann
tók við vélgæslu í frystihúsinu
Kaldbak á Patreksfirði. Því
starfi gegndi hann til 1957 og
síðan aftur 1961 til 1963. Árin
1958 til 1960 var Snorri við lag-
erstörf hjá Vélsmiðjunni Loga á
Patreksfirði, en hann var einn
af stofnendum þess fyrirtækis.
Árin 1963 til 1967 var hann við
vélgæslu í Hraðfrystihúsi Pat-
reksfjarðar, en gerðist þá versl-
unarmaður hjá Kaupfélagi Pat-
reksfjarðar og var það til 1988
að Kaupfélagið hætti störfum.
Seinustu árin var hann þar gjald-
keri. Eftir að Kaupfélagið hætti
störfum var Snorri m.a. við
skrifstofustörf hjá Sláturfélagi
Vestur-Barðstrendinga og hjá
Vöruafgreiðslunni h.f. á Pat-
reksfirði, auk þess var hann
umboðsmaður fyrir Morgun-
blaðið og DV.
Snorri verður jarðsunginn frá
Patreksfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
t
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu
okkur samúð og vinsemd við fráfall
VALDIMARS RUNÓLFS
HALLDÓRSSONAR,
Vikurbakka 40.
Hulda Matthfasdóttir,
Kristín M. Valdimarsdóttir, Gabriel George Bardawil,
Halldór K. Valdimarsson, Elísabet Hákonardóttir,
Elfn S. Valdimarsdóttir, Benidikt Geirsson,
Matthfas Valdimarsson, Anna Dóra Steinþórsdóttir,
Guðmundur B. Valdimarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra, er vottað hafa
samúð og vinarhug vegna andláts og
jarðarfarar
ÓSKARS SIGURJÓNSSONAR,
Móakoti,
Garði.
Sérstakar þakkir til starfsliðs Sjúkra-
húss Keflavíkur og starfsfólks heima-
hjúkrunar.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Hjartans þakkir til allra, er sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu, dóttur og
systur,
ÞORBJARGAR
SIGURFINNSDÓTTUR,
Foldahrauni 42,
Vestmannaeyjum.
Viðar Sigurbjörnsson
og aðstandendur.
Þegar Snorri Gunnlaugsson,
verslunarmaður á Patreksfirði, er
lagður til hinstu hvíldar, koma
margvíslegar minningar upp í hug-
ann. Minningin um fjölmargar sam-
verustundir, sérstaklega frá æsku-
árunum, rifjast upp og fylla hugann
hlýju til þessa góða drengs. Vinátta
okkar hefur staðið allt frá haustinu
1933, þegar foreldrar hans fluttust
í þorpið á Patreksfirði og settust að
í Merkisteini. Fyrstu kynni okkar
urðu með þeim hætti, að þau hafa
æ síðan orðið mér minnisstæð og
ollu mér lengi hugarangri. Við vör-
um nokkrir smástrákar að leik við
svonefnt Merkisteinsgil. Vorum að
kasta smásteinum í blikkdósir, sem
við höfðum stillt upp. Snorri stóð
dálítið álengdar og tók ekki þátt í
leiknum, líkast til verið eitthvað
hikandi við að blanda sér í hópinn,
þar sem hann var nýkominn í þorp-
ið. Af einhverjum óskiljanlegum
ástæðum þreif ég eina steinvöluna
og henti í átt til hans og hæfði hún
í höfuð hans svo að blóð spratt fram.
Strákarnir, sem með mér voru,
fylgdu Snorra heim til móður hans
eftir þessar köldu kveðjur. Ég hökti
heim til mín og fyrirvarð mig svo
hræðilega fyrir þetta „ódæðisverk"
að ég faldi mig frammi í geymslu
til að láta engan sjá mig. Seinna
um daginn áræddi ég þó að fara
út aftur og hitti þá Snorra á göt-
unni og þorði vart að líta framan
í hann, en hann tók mig tali og lét
sem ekkert væri, og refsaði mér
þannig eftirminnilega. Þar með
hófst vinátta okkar, sem staðið
hefur æ síðan.
Snorri Gunnlaugsson var kominn
af mætu bændafólki á Barðaströnd.
Faðir hans Gunnlaugur Kristófers-
son, bóndi og síðar verkamaður á
Patreksfirði, var einn hinna fjöl-
mörgu Brekkuvallasystkina. Hann
var skynsamur maður og traustur.
Kona hans og móðir Snorra var
Sigríður Ólafsdóttir frá Miðhlíð á
Barðaströnd, stillt og góð kona.
Frændgarður Snorra í báðar ættir
setti mikinn svip á mannlíf á Barða-
strönd á fyrrihluta og um miðbik
þessarar aldar. Eins og áður sagði
fluttust þau til Patreksijarðar 1933
og lifðu þar langa ævi.
Snorri kvæntist góðri og elsku-
ríkri konu, Láru Kolbeins, og hafa
þau búið allan sinn búskap á Pat-
reksfirði. Þau eignuðust þijú mann-
vænleg börn, sem öll hafa stofnað
sín heimili og eignast afkomendur.
Snorri hlaut í vöggugjöf góðar
gáfur. í barnaskóla kom í ljós að
hann hafði góða námshæfileika, en
einhverra hluta vegna stóð ekki
hugur hans til langskólanáms en
ég álít að hann hafi verið vel til
slíks fallinn. Eins og títt var um
unglinga millistríðsáranna fór
Snorri snemma að vinna og lá leið
hans þá fyrst á sjóinn, enda at-
vinnuhættir ekki fjölbreyttir í ís-
lenskum sjávarþorpum á þeim tíma.
Snorri rækti af trúmennsku
ýmiskonar félagsmálastörf í samfé-
laginu. Hann tók um árabil virkan
þátt í starfi Verkalýðsfélags Pat-
reksfjarðar og sat í stjórn þess í
12 ár. Á þeim árum sat hann á
nokkrum þingum Alþýðusambands-
ins. Á árunum 1978 til 1985 var
hann í stjórn Hraðfrystihúss Pat-
reksfjarðar hf.
Snorri hafði yndi af bóklestri og
minnist ég þess frá æsku- og ungl-
ingsárum að við áttum saman
margar ferðir í Lestrarfélag staðar-
ins (bókasafn) til að verða okkur
úti um lestrarefni. Þá hafði hann
ánægju af að blanda geði við fólk
við spila- og skákborðið. Hann varð
snemma góður skákmaður og
þreytti þá göfugu íþrótt lengi fram-
an af ævi.
Með þessum fátæklegu skrifum
mínum vil ég flytja Snorra hinstu
kveðju og þakklæti fyrir löng kynni.
Ofarlega er mér þá í huga vinátta
hans og hjálpsemi á æskuárum
okkar. I vitund minni er mikil heið-
ríkja yfir þeirri fölskvalausu vin-
áttu, sem hann jafnan sýndi mér.
Enda þótt vík yrði milli vina á síð-
ari árum, af skiljanlegum ástæðum,
höfðum við alltaf nokkurt samband.
Við hjónin nutum oft gestrisni
þeirra Snorra og Láru á heimili
þeirra á Patreksfirði.
Með Snorra Gunnlaugssyni er
genginn, fyrir aldur fram, góður
drengur, traustur og heiðarlegur,
sem ekki mátti vamm sitt vita.
Við Olla sendum Láru og börnum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Vikar Davíðsson.
Mig langar að minnast hans
tengdaföður míns með nokkrum
orðum, sem nú hefur lagt upp í
förina yfir móðuna miklu.
Hann var búinn að vera veikur
í um hálft ár þegar ekkert fékkst
ráðið við þann hræðilega sjúkdóm
sem hann bar og er nú látinn eftir
stutta en þunga sjúkdómslegu.
Þann tíma sem hann barðist við
veikindi sín var hann alltaf jákvæð-
ur og bjartsýnn en fannst kannski
einum of mikið látið með sig af fjöl-
skyldunni, því hann var jú vanur
að láta með aðra og fannst ætíð
sælla að gefa en þiggja.
Það fór ekki mikið fyrir honum
tengdapabba en hann var sam-
viskusamur, hugulsamur en um-
fram allt traustur og sannur fjöl-
skylduvinur sem naut þess að vera
með fjölskyldunni. í gegnum árin
hefur hann hlúð vel og dyggilega
að fjölskyldunni með sinni einstöku
fjölskyldurækni sem barnabörnin
kunnu vel að meta og munu ætíð
muna.
Það leyndi sér ekki hvar
tengdapabba leið best en það var í
ruggustólnum heima á Patró með
lokuð augun að horfa á sjónvarps-
fréttirnar og ekki skemmdi það ef
bamabörnin voru á vappi í kring
eða að veltast yfir hann með tilheyr-
andi bægslagangi.
Það eru ófáar stundimar sem við
tengdapabbi spjölluðum saman um
fiskveiðar fyrr á árum og þær fram-
farir sem orðið hafa á því sviði.
Hann hætti sjósókn ungur að árum
en fylgdist samt grannt með fram-
fömm á því sviði og hafði gaman
af að spjalla um þessa mikilvægu
atvinnugrein. Ég mun ætíð minnast
þeirra stunda sem við aðhöfðumst
eitthvað saman því tengdapabbi
naut þess að vera að sýsla eitt-
hvað, hvort sem það var að fást við
frímerkjasafnið sitt eða draga net
í kyrrlátum Patreksfirðinum eða
jafnvel ferðast í óbyggðum íslands
við rætur jökla, þá naut hann hverr-
ar stundar af mikilli innlifun og
skein gleði úr augum hans á þessum
stundum.
Ég er þakklátur fyrir kynni mín
af tengdapabba og fyrir þá fjöl-
skyldu sem hann hefur fært mér
og ég mun ætíð bera minningu
hans í bijósti mér.
Ég kveð þig, tengdapabbi, með
söknuði og þakka þér allar sam-
verustundirnar og umhyggjusemina
sem þú hefur sýnt mér og fjöl-
skyldu minni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kæra tengdamóðir og aðrir ætt-
ingjar, megi góður Guð styrkja
ykkur, varðveita og blessa í þessari
sorg.
Þinn tengdasonur,
Ásbjörn Helgi.
Okkur hjónin langar til að minn-
ast okkar kæra vinar og vinnufé-
laga. Elsku Snorri, við viljum þakka
þér allar góðu stundirnar sem við
áttum með þér frá því að þú byijað-
ir að vinna hjá okkur árið 1990.
Við viljum þakka þér fyrir samstarf-
ið og alla þá hjálp sem við fengum
frá þér. Ég minnist þess þegar ég
þurfti að fá aðstoð þegar Helgi var
í burtu, þá komst þú hlaupandi
nður á bryggju léttur á fæti eins
og unglingspiltur. í minningu okkar
er það efst hve góður, samvisku-
samur og heiðarlegur þú varst.
Baráttu þinni við þann illkynja sjúk-
dóm sem þú þurftir að stríða við
tókst þú með mikilli ró. Megir þú
hvíla í friði, elsku vinur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Elsku Lára, börn, tengdabörn og
barnabörn, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð. Megi algóður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Sigurbjörg og Helgi.
Formáli
minningargreina
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar
um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra hans, systkini, maka, og börn, skóla-
göngu og störf og loks hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til
að þessar upplýsingar komi aðeins fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í greinunum sjálfum.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
JÓNASAR SIGURGEIRSSONAR,
Helluvaði.
Þórhildur Jónasdóttir, Guðmundur Gunnarsson,
Inga Jónasdóttir, Jón A. Jónsson,
Sólveig Jónasdóttir,
Sigurgeir Jónasson,
Ingólfur Jónasson, Anna Snæbjörnsdóttir
og fjölskyldur.
t
Hjartans þakkir til allra, er sýndu okkur vináttu og hlýhug við
fráfall elskulegrar eiginkonu minnar,
BRYNDÍSAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Arnarnesi,
Mývatnssveit.
Sérstakar þakkir til starfsfólks lyflækningadeildar FSA og starfs-
fólks Landspítalans.
Gísli Rafn Jónsson og synir.