Morgunblaðið - 13.03.1997, Blaðsíða 44

- 44 FIMMTUDAGUR 13. MARZ 1997
MIIMNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Guðný Stefáns-
dóttir fæddist í
Reylqavík 14. nóv-
ember 1950. Hún
lést á heimili sínu,
Hraunflöt við Álfta-
nesveg, 4. mars síð-
astliðinn.
Móðir hennar er
Erla Guðmundsdótt-
ir, f. 19. febrúar
1929, dóttir Stefan-
íu Einarsdóttur og
Guðmundar Vigfús-
sonar. Fósturfor-
eldrar Erlu voru
Guðbjörg Einars-
dóttir og Helgi Þórarinsson.
Faðir Guðnýjar er Stefán V.
Þorsteinsson, f. 26. júní 1928,
sonur Ingigerðar Jóhannsdóttur
og Þorsteins Þ. Víglundssonar.
Guðný ólst upp í Hafnarfirði
elst fimm systkina. Þau eru
Inga Þóra, f. 16. maí 1955,
Helga Björg, f. 29. júlí 1960,
Elfa, f. 1. mars 1962, og Víðir,
f. 18. ágúst 1964.
Guðný giftist 2. september
_. 1972 Magnúsi Hjörleifssyni, f.
10. maí 1947, syni Guðmundu
Elsku mamma mín!
Ég trúi varla enn að þú sért dá-
in. Eg hugsa oft á morgnana hvort
þetta hafi ekki verið vondur draum-
ur sem ég geti gleymt. En svo kemst
ég að sannleikanum, að þú ert dá-
in. Það var svo margt sem ég vildi
segja þér síðasta daginn en þú bara
svafst en samt innst inni held ég
að þú hafir heyrt í okkur. Ég var
örugglega full bjartsýn þegar ég
labbaði heim úr skólanum. Ég var
búin að ákveða að þú myndir sigr-
ast á þessum sjúkdómi með þessu
undralyfi og þú gætir sagt öllum
frá því. En það var víst bara draum-
ur minn sem rættist víst ekki. Elsku
mamma, ég vona að þú sért enn
þá hjá mér og takk fyrir allt sem
þú gafst mér.
Þín dóttir,
Silja.
Það er skrítið að hugsa til þess
að mamma sé dáin. Það er svo stutt
síðan að ég og mamma vorum stödd
á spítalanum og læknirinn tilkynnti
% pkkur að lyfin væru loksins farin
að vinna á móti sjúkdómnum. Þetta
voru miklar gleðifréttir. Ég man
hvað þú ljómaðir af gleði og fylltist
öll bjartsýni. Við brunuðum upp í
stúdíó til pabba með gleðitíðindin,
fórum saman á kaffíteríuna og
fengum okkur gott að borða, svona
rétt til að fagna þessum gleðifregn-
um. Það hvarflaði ekki að mér þá
að þetta væri í síðasta sinn sem
þú kæmir í heimsókn i vinnuna tii
okkar.
Ég hugsaði með mér þá að innan
skamms kæmir þú aftur til starfa
hjá okkur. En sú varð ekki raunin,
þú kvaddir þessa jarðvist rúmum
tveimur mánuðum síðar.
H Þær voru dýrmætari en orð fá
lýst síðustu stundirnar með þér
áður en þú kvaddir þetta líf. Það
var yndislegt að hafa fengið þig
heim aftur af spítalanum og fengið
að vera með þér síðustu dagana.
Þar með fékkst þú síðustu ósk þína
uppfyllta. Það eru ekki allir eins
heppnir og ég að hafa fengið að
kveðja ástvin á þann hátt sem ég
fékk og verða vitni að því hvernig
fjölskyldan sameinaðist og stóð
saman á þessari erfiðu stundu. Þú
kvaddir með alla fjölskylduna og
vini í kringum þig í þeirri vissu um
"**að við værum öll hjá þér. Síðasta
vikan sem ég átti með þér er mér
dýrmæt gjöf sem mun verða mér
leiðarljós í lífinu.
Vertu sæl, elsku mamma mín,
og ég mun svo sannarlega standa
við það sem við töluðum um áður
en þú fórst, þú manst.
Ég sakna þín, þinn sonur
Ari.
Guðbjartsdóttur og
Hjörleifs Elíasson-
ar. Magnús er off-
setprentari og Ijós-
myndari og starf-
rækir ljósmynda-
stofuna „Stúdíó
Magnús“.
Börn Guðnýjar
og Magnúsar eru
Erla, f. 18. septem-
ber 1969, gift Sig-
urði Óla Sigurðs-
syni, þeirra sonur
er Magnús Óli Sig-
urðsson, Ari, f. 21.
mars 1977, og Si^ja,
f. 9. mars 1983. Guðný lauk
prófi frá Kvennaskólanum í
Reykjavík 1967 og kennara-
prófi frá Kennaraskóla Islands
1971. Hún var kennari við Víði-
staðaskóla ' í Hafnarfirði en
lengst af kenndi hún við Engi-
dalsskóla í Hafnarfirði. Síðustu
árin vann Guðný við fyrirtæki
þeirra hjóna.
Guðný verður jarðsungin frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í
dag og hefst athöfnin klukkan
15.
Elsku mamma mín, nú ligg ég
hérna upp í hjónarúminu þínu og
Silja er héma hjá mér. Og ég hugsa
til baka um allar minningamar sem
ég á um þig. Þá koma fyrst upp í
huga minn stundimar _sem við áttum
saman í Þýskalandi. Ég gleymi því
ekki þegar ég var ein á leiðinni út
til Þýskalands sumarið 90 í nám. Ég
var komin út og það fyrsta sem ég
vildi gera var að hringja heim, en svo
gekk það eitthvað erfiðlega. Þá byij-
uðu tárin að renna en svo tókst mér
að lokum að ná sambandi. Þú, þessi
yndislega mamma, ákvaðst að koma
ásamt Silju í heimsókn í heilan mán-
uð, ég veit líka af hveiju þú komst,
það var til þess að ég aðlagaðist öllu
betur og héldi áfram í náminu. Óli
minn kom svo líka og var með okkur
í nokkrar vikur ásamt nokkrum öðr-
um í fjölskyldunni. Ég held að mann-
inum sem ég lærði hjá hafí þótt þetta
hálf furðulegt, öll fjölskyldan mætt
en svona var þetta bara hjá okkur,
við vorum svo samrýnd. Það var bara
svo sérstakt samband á milli okkar.
Eftir að Óli flutti út og byijaði
líka í sjóntækjafræði hélst þú áfram
að heimsækja okkur. Árið eftir kom-
uð þið Silja í tvo mánuði til okkar.
Þetta eru allt yndislegar minningar
sem ég geymi í huga mínum. Ég
man það þegar þú varst hjá okkur
í síðasta skiptið áður en við Óli flutt-
um aftur heim. Þá vorum við að rifja
það upp hvað þú hefðir komið oft
til okkar. Þú sagðir: „Er þetta ekki
í fjórða skiptið?" En svo fór ég að
athuga í gestabókina og þá var þetta
sjötta heimsókn þín á fjórum árum.
Það var bara svo gaman að fá þig,
þú varst svo sérstök manneskja.
Þegar ég var úti var mér svo mikið
í mun að fá þig í heimsókn, það var
eins og ég fyndi á mér að þú yrðir
ekki lengi á meðal okkar.
Ég man svo vel eftir deginum
þegar þú fékkst að vita að þú værir
með bijóstakrabbamein. Daginn eft-
ir átti ég að fara aftur til Þýska-
lands. Eg fékk nánast daglegar
fréttir af þér. Ég hefði svo viljað
vera hjá þér og hjálpa þér, en í stað-
inn varst það þú sem hringdir og
studdir mig. Eftir fyrstu meðferð
héldum við að sigurinn væri í höfn,
en svo dimmdi aftur. Ári seinna
þegar ég var nýflutt heim fengum
við þær fréttir að meinið hefði tekið
sig upp aftur. Þú fórst þá í geisla-
meðferð, alltaf jafn vongóð og hress.
Enn á ný trúðum við að sigurinn
væri í höfn. Lífið blasti við þér og
þú eignaðist þitt fyrsta barnabarn,
hann Magnús Óla minn. Þú naust
þess svo innilega að fylgjast með
honum vaxa og dafna. Árið leið og
þá kom þriðja skýið, meinið var enn
á ný komið á kreik. Þessar fréttir
fengum við sama dag og ég og Óli
opnuðum verslunina. Svona skiptast
á skin og skúrir í lífinu. Þarna hófst
baráttan á nýjan leik og stóð hún í
sjö mánuði. Baráttugleði þín var
ótrúleg, þú ætlaðir ekki að gefast
upp. Aldrei nokkurn tímann heyrði
ég þig kvarta, þótt vissulega tæki
sjúkdómurinn á. Síðustu tvær vik-
urnar sem við áttum saman verða
þær eftirminnilegustu í mínu lífí.
Þama upplifði ég samtímis erfíðustu
og yndislegustu stundir lífs míns.
Það er mér ómetanlegt að hafa feng-
ið að vera hjá þér þegar þú fékkst
hvíldina, umvafin ást og umhyggju
nánustu vina þinna og ættingja sem
ég vil þakka fyrir ómetanlegan
stuðning og hjálp.
Elsku besta mamma mín, ég
þakka fyrir allt sem þú hefur gefíð
mér. Þú hefur verið mér bæði sem
yndisleg móðir og vinkona. Ég trúi
orðum þínum þar sem þú sagðir
undir lokin: „Elskurnar mínar, ég
verð alltaf hjá ykkur, hvorum megin
tjaldsins sem ég verð.“
Ég kveð þig með söknuði.
Þín dóttir,
Erla.
Okkur langar að minnast eisku
frænku okkar hennar Guðnýjar, sem
dó eftir harða baráttu við sjúkdóm
sinn. Við munum helst eftir henni
sem móður frændsystkina okkar og
vina gegnum árin. Hún var yfírleitt
mjög hress, jákvæð og leit tilveruna
björtum augum. Af góðri og
skemmtilegri reynslu okkar af böm-
um hennar, Erlu, Ara og Silju, vitum
við fyrir víst að hún var frábær
uppalandi. Guðný sýndi ótrúlegan
styrk í veikindum sínum. Þrátt fyrir
allt mótlætið sýndi hún mikinn
þroska og í leiðinni hjálpaði hún öll-
um í kringum sig að sætta sig við
aðstæðumar. Betri frænku er varla
hægt að hugsa sér. Við vonum að
þér líði vel þama hinum megin.
Elsku Maggi, Erla, Ari og Silja,
vegni ykkur vel í framtíðinni og
megi Guð geyma ykkur.
Systkinabörn.
Kveðja frá systkinum
Frá Ljóssins dýrðar lind í huga Guðs
lát ljósið streyma inn í huga manns.
Lát ljósið lýsa þessa vora jörð.
Frá kærleikslind í ljúfu hjarta Guðs
Iát kærleik streyma inn í hjarta manns.
Komi Kristur aftur jarðar til.
Frá máttarstöð er miðar vilja Guðs
lát markmið stýra veikum vilja manns.
Markmið það er meistararnir sjá.
Frá máttarstöð sem mannkyn köllum vér
lát markmið ljóss og kærleiks sækja fram.
Svo innsigli það dyr hins illa valds.
Lát kærleik, ljós og æðri mátt
efla áform lífs á jörð.
Við þökkum algóðum Guði að
hafa fengið að vera samferða þér
í lífinu, elsku systir.
Inga Þóra, Helga Björg,
Elfa og Víðir.
Kveðja frá foreldrum
Börn ykkar eru ekki börn ykkar.
Þau eru synir og dætur lífsins og
eiga sér sínar eigin langanir. Þið
eruð farvegur þeirra, en þau koma
ekki frá ykkur. Og þó þau séu hjá
ykkur, heyra þau ykkur ekki til.
Þið megið gefa þeim ást ykkar, en
ekki hugsanir ykkar, þau eiga sér
sínar hugsanir. Þið megið hýsa lík-
ami þeirra, en ekki sálir þeirra, því
að sálir þeirra búa í húsi framtíðar-
innar, sem þið getið ekki heimsótt,
jafnvel ekki í draumi. Þið megið
reyna að líkjast þeim, en ekki gera
þau lík ykkur. Því að lífið fer ekki
aftur á bak og verður ekki grafíð
í gröf gærdagsins. Þið eruð boginn,
sem börnum ykkar er skotið af eins
og lifandi örvum. En markmið bog-
mannsins er á vegi eilífðarinnar,
og hann beygir ykkur með afli sínu,
svo að örvar hans fljúgi hratt og
langt. Látið sveigjuna í hendi bog-
mannsins vera hamingju ykkar, því
að eins og hann elskar örina, sem
flýgur, eins elskar hann bogann í
hendi sér.
(Úr Spámanninum.)
GUÐNY
STEFÁNSDÓTTIR
„Af hvítum liljum ilmur um mig fer
og angan berst af rós að vitum mínum
það minnir mig á myndina af þér.“
(Vilhj. frá Skáholti)
Það er eins og bresti strengur í
bijósti við lát ástvinar; maður miss-
ir eitthvað af sjálfum sér, fyllist
trega og angurværð. I lífínu skipt-
ast á skin og skúrir, enda eru sorg-
in og gleðin systur. „Skoðaðu hug
þinn vel þegar þú ert glaður, og
þú munt sjá, að aðeins það sem
valdið hefur hryggð þinni, gerir þig
glaðan. Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess
sem var gleði þín.“ (K. Gibran)
Guðný mín, í sorg minni og sár-
um söknuði birtir nú samt yfír í
miningunni um þig og mér koma í
hug ljóðlínurnar:
„Hvað ertu líf nema litur
ljósblettir ótal,
(Stg. Th.)
Elsku Guðný mín. Ég kveð þig
með klökkum huga og þakka þér
allt og allt. Maggi minn og barna-
börn, ég bið Guð að vernda og
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
„í öllu fögru og góðu sál vor sér
í sælli návist guðdómsljómann bjarta.
En Guð er næst og guðsmynd fegurst er
í góðrar móður elskuríku hjarta."
Þín tengdamóðir,
Guðmunda Guðbjartsdóttir.
Geislandi fögur og greind kona
er nú fallin fyrir vágestinum mikla,
krabbameininu. Hún hafði leitað sér
lækninga á sínum tíma eftir að hafa
fundið ber í öðru bijósti sínu. Hún
vildi láta fjarlægja það ef minnsti
grunur léki á að um meinvarp væri
að ræða. En nei, ekki aldeilis, henni
var vísað frá og sagt að hún þyrfti
ekki að hafa neinar áhyggjur af
þessu. Nokkur tími leið - einkennin
urðu greinilegri og fór hún þá aftur
í rannsókn. Þá var meinið orðið svo
mikið að nema varð burt bijóstið.
Hún lagði mikið á sig í hefðbund-
inni lyíj'ameðferð sem hún stóðst
með aðdáunarverðum hætti. Hún
vann sig á ýmsan hátt í gegnum
erfiðleikana sem í kjölfarið sigldu
og byggði sig upp bæði andlega og
líkamlega. Auðvitað var hún kvíðin
- en hún lét á engu bera. Hún skrif-
aði á sínum tíma tímaritsgrein um
reynslu sína af krabbameinsleitar-
kerfinu sem brást henni þegar hún
leitaði þangað í fyrsta skipti. Hún
var samt ekki reið, en særð djúpu
sári sem ekki greri. Svona er lífið
og enginn er fullkominn. Hún hugs-
aði þannig.
Eftir að hafa unnið að uppbygg-
ingarstarfí á sjálfri sér í þijú ár kom
í ljós að meinið hafði náð til annars
lungans. Það eru í raun aðeins fáir
mánuðir síðan. Nú er hún öll eftir
erfíða sjúkdómslegu.
Allan tímann hefur hún engu að
síður sinnt börnum sínum af alkunn-
um kærleika og umhyggju. Hún
hætti starfi sínu sem grunnskóla-
kennari eftir að hún veiktist fyrst
af sjúkdómi sínum. Síðan vann hún
við hlið mannsins síns, Magnúsar
Hjörleifssonar ljósmyndara og
kepptist við að byggja upp fyrirtæki
þeirra hjóna. Magnús sá um ljós-
myndalistina, Guðný annaðist fjár-
reiður. Listamönnum er yfírleitt
flest betur gefið en að rukka og
ganga á eftir greiðslum. Guðný
sinnti þeim þættinum af æðruleysi
og stóð sig vel. Hún lagði á ráðin
með Magnúsi til síðasta dags, enda
voru þau hjón samrýnd og unnu sem
ein sál að hugðarefnum sínum.
Þegar við Magnús unnum saman
við útgáfu Húsa og híbýla og fleiri
tímarita kynntist ég mannkostum
hans og færni á sviði ljósmyndunar
og mannlegra samskipta ekki síður.
Það leið ekki á löngu þar til við
Guðný höfðum verið kynnt. Áttum
við Jóhanna, eiginkona mín, margar
góðar stundir með þeim hjónum,
ýmist tengdar vinnunni, túninu
heima eða sameiginlegum áhuga
okkar allra á lífínu og tilverunni.
Um síðustu páska dvöldu þau næt-
urlangt hjá okkur hér á Laugum í
Reykjadal ásamt Silju litlu, yngsta
bami þeirra - eftir að hafa rennt
sér á skíðum í Hlíðarfjalli við Akur-
eyri. Þá áttum við góðar stundir
saman eins og ævinlega og höfðum
sannarlega um margt að spjalla. Það
er ekki langt síðan ég hitti Guðnýju
við störf sín á vinnustofu þeirra
hjóna í Listhúsinu í Laugardal. Það
em heldur ekki nema örfáar vikur
síðan ég talaði síðast við Guðnýju
í síma. Þá skynjaði ég hversu veik
hún var - þótt hún vildi ekki mikið
úr því gera. Nú er hún öll. Svona
er lífið - og það heldur áfram hjá
okkur hinum sem eftir em.
Kæri Magnús og böm. Við Jó-
hanna sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Okkur þykir
leitt að geta ekki verið með ykkur
í dag - en við væntum þess að þið
Silja komið til okkar um páskana
eins og í fyrra. Söknuður ykkar er
mikill og sorgin þungbær. Megi
góður Guð og hollar vættir vera
með ykkur.
Hjalti Jón Sveinsson,
Laugum í Reykjadal.
Elskuleg vinkona okkar er dáin.
Guðný Stefánsdóttir lést á heim-
ili sínu að kvöldi 4. mars síðastlið-
ins eftir hetjulega baráttu við erfið-
an sjúkdóm, langt um aldur fram.
Við vinkonumar stofnuðum
saumaklúbb 1967, þá á 17. aldurs-
ári. Átta höfum við haldið hópinn
í gegnum súrt og sætt og kölluðum
okkur Bóthildi - við vorum Bóthild-
arsystur og mennirnir okkar Bót-
hildarbræður. Í upphafi komum við
nestaðar pepsí og prins póló. Við
hittumst til þess að ræða okkar
framtíðardrauma og fengum við að
sjá margan drauminn rætast.
Magnús kom snemma inn í líf
Guðnýjar. Samspil þeirra var ein-
staklega gott, elskaði hún glettni
hans og góðlátlega stríðni og dil-
landi hláturinn hennar smitaði okk-
ur hin. Bæði vom þau miklir fagur-
kerar og bar heimili þeirra þess
glöggt vitni. Gammelrósa-liturinn
hennar Guðnýjar kom víða við, allt
frá reiðhjólinu hennar til búsáhalda.
Oft varð okkur á orði ef bleika lit-
inn bar fyrir augu, „þetta er ekta
Guðný“.
Hún var fáguð og falleg kona,
hún var leitandi og fór inn á nýjar
brautir síðustu árin, brautir sem
opnuðu henni nýjar víddir og gáfu
henni styrk í veikindunum.
Við vinkonurnar erum fullar
þakklætis fyrir trygga og góða sam-
fylgd og biðjum góðan Guð að gefa
Magnúsi, börnunum og aðstandend-
um styrk til að takast á við sorgina.
Þín augu mild mér brosa
á myrkri stund
og minning þín ris hægt
úr tímans djúpi.
Sem hönd er strýkur mjúk
um fóla kinn.
Þín minning björt.
(Ingibjörg Haraldsdóttir)
Guðrún, Helga, Margrét,
Ragnheiður, Sigrún, Þor-
björg og Þórunn.
Okkur skortir réttu orðin til að
lýsa þeirri baráttu sem Guðný
frænka okkar átti í við það mikla
mein sem enn fæst takmörkuð
lækning við. Við fylgdumst með
hvernig Magnús, Silja, Ari, og Erla,
foreldrar og systkini börðust við
hlið Guðnýjar. Þau orð sem við reyn-
um að finna eru fátækleg. Mitt í
amstri daganna, þegar mennirnir
gera smámál að óhamingju sinni og
eyðileggja fyrir sér stundir, daga,
mánuði eða lífið allt, streymdi að-
eins skær geisli samhygðar og kær-
leika frá Guðnýju frænku sem þó
háði baráttu sinnar ögurstundar.
Barátta Guðnýjar fyrir lífinu sýn-
ir öll að hún var gimsteinn í samfé-
laginu. Jákvæð viðhorf hennar til
umhverfisins voru okkur systkina-
börnunum engin ný sannindi. Hún
hafði alltaf sýnt verkum okkar og
ástvina okkar áhuga og styrkt með
jákvæðum orðum. Þótt samfundum
okkar fækkaði eftir að amma Inga