Morgunblaðið - 26.04.1997, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 26. APRÍL 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Oft voru vetrardagarnir langir og
dimmir og við systkinin sátum við
gluggann og horfðum eftir gestum.
Það var alltaf mikið gleðiefni ef sást
til Þuríðar í Pálmholti með börn sín
því bæði voru börnin góðir leikfélag-
ar og svo þótti okkur afskaplega
vænt um Þuríði. Hún hafði til að
bera þann sjaldgæfa eiginleika að
öll börn elskuðu hana og dáðu. Þeg-
ar 12 ára bróðir okkar lá banaleguna
á Landspítalanum, spurði hann mik-
ið um íjölskyldu sína og einnig um
Þuríði í Pálmholti. Það sýnir best
hvað hún var honum kær. Sá eigin-
leiki að laða að sér börn er ekki öll-
um gefinn og aðeins fáum í þeim
mæli sem Þuríður hafði. Áreiðanlega
hefur bróðir okkar nú fagnað vin-
konu sinni vel og innilega er hún
barst til hans heima við brottför sína
héðan. Oft lágu leiðir okkar barn-
anna á milli Reistarár og Pálmhoits
og eins þótt veðrið væri slæmt, það
var þess virði að hitta vinina í Pálm-
holti. Þótt við værum aðeins börn
að aldri gerðum við okkur grein fyr-
ir því að þessi vinátta var einlæg
og af þeirri gerð er staðist hefur
tímans tönn þótt áratugir hafi liðið.
Eftir að Þuríður missti mann sinn
og börnin farin að heiman, þótti
henni ekki síður vænt um að sjá
okkur. Gleðin og ánægjan skein af
andliti hennar þegar við komum í
heimsókn. Allir dagar sem við vorum
samtíða Þuríði, bæði sem börn og
fullorðnar konur, eru bjartir í minn-
ingunni. Hún var bara þannig mann-
eskja að öllum leið vel í návist henn-
ar. Nú er lokið samverudögunum
hér á’jörð og við systkinin frá Reist-
ará kveðjum Þuríði með eftirsjá og
þakklæti fyrir allt sem hún var okk-
ur. Þegar aldurinn er orðinn hár og
heilsan þrotin er áreiðanlega betra
að skipta um tilverustig. Vonandi
eigum við eftir að hittast þar og rifja
upp fyrri kynni. Börnum Þuríðar
sendum við innilegar samúðarkveðj-
ur og þökkum liðna tíma.
Snjólaug og Áslaug
Jóhannsdætur frá Reistará.
ELENA sumarlínunni.
Afgreiðslutími
Mán.-föstud. 10:00-18:30
Laugardag: 10:00-17:00
Sunnudag: 13:00-17:00
Fyrir alla snjalla
ÞURIÐUR
JÓNSDÓTTIR
Góðir nágrannar eru ómetanlegir
- * og söknuður kemur upp í hugann
Þegar þeir hverfa af sjónarsviðinu.
+ Þuríður Jóns-
dóttir frá Pálm-
holti, Arnarnes-
hreppi, var fædd að
Hálsi í Svarfaðardal
12. ágúst 1907. Hún
lést á dvalarheimil-
inu Hlíð, Akureyri,
16. apríl síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Jón
Jónsson, bóndi og
skipstjóri á Hálsi,
og Elín Þorsteins-
dóttir frá Rauðuvík.
Jón á Hálsi var son-
ur Jóns Hallgríms-
sonar á L-Hámundarstöðum og
konu hans Þuríðar Helgu Stef-
ánsdóttur. Jón á Hámundar-
stöðum var sonur Hallgríms
Þorlákssonar á Hámundarstöð-
um Hallgrímssonar bónda og
dbr. í Skriðu, en Þorlákur í
Skriðu var bróðir sr. Gunnars
á Upsum, afa Tryggva Gunnars-
sonar og langafa Hannesar
Hafstein. Þuríður Helga var
dóttir Stefáns Jónssonar í
Hraukbæ en alin upp hjá sr.
Krisljáni Þorsteinssyni á Tjörn
í Svarfaðardal. Elín var dóttir
Þorsteins Vigfússonar útvegs-
bónda á Rauðuvík (Krossaætt)
og Áslaugar Guðmundsdóttur,
bónda í Fagraskógi og víðar,
Guðlaugssonar, og Elínar Sigf-
úsdóttur í Fagraskógi Eyjólfs-
sonar bróður Þorvalds í Skóg-
um föður Þorvaldar Skógalín.
Þuríður giftist 13. apríl 1930
Kjartani Ólafssyni í
Pálmholti. Foreldr-
ar hans voru Ólafur
Ólafsson, smiður og
skipstjóri í Pálm-
holti, og Ágústa
Jónsdóttir frá
Syðribakka. For-
eldrar piafs voru
Ólafur Ólafsson, og
Guðrún Halldórs-
dóttir sem fóru til
Ameríku árið 1876
með börn sín önnur
en Ólaf. Foreldrar
Ágústu voru Jón
Jónsson á Syðri-
bakka og f.k.h. Margrét Björns-
dóttir, bónda í Fornhaga Þor-
lákssonar og konu hans Guð-
rúnar Gamalíelsdóttur, prests á
Myrká Þorleifssonar.
Kjartan og Þuríður bjuggu í
Pálmholti frá 1930 þar til Kjart-
an lést 20. janúar 1972. Börn
þeirra eru fjögur: 1) Jón frá
Pálmholti, f. 25.5. 1930, Ólafur
Anders, f. 2. ágúst 1931, bóndi
í Pálmholti, Elín, f. 13.9. 1934,
var gift Sigmundi Benedikts-
syni, bónda á Vatnsenda í Eyja-
fjarðarsveit, og Guðrún Þóra,
f. 4. okt. 1937, ekkja Friðjóns
Eyþórssonar, bílstjóra á Akur-
eyri. Barnabörn Þuríðar og
Kjartans eru þrettán, barna-
barnabörnin tuttugu og eitt
barnabarnabarnabarn.
Útför Þuríðar verður á
Möðruvöllum í Hörgárdal í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Margar minningar bijótast fram í
hugann frá þeim tíma er við systk-
inin vorum að alast upp á Reistará.
Það er heldur betur líflegt í verslun IKEA
þessa dagana því nú er nýja ELENA sumarlínan
/
komin í hús. Þar ráða glaðlegir litir
og fjölbreytni rikjum. Lifgaðu
upp á umhverfið með vörum úr
1
Sumar
sirmi
RAGNAR
FRIÐRIKSSON
+ Ragnar Frið-
riksson fæddist
í Keflavík 16. maí
1927. Hann lést á
heimili sínu 17.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Friðrik Þor-
steinsson, f. 1.9.
1900, d. 1968, og
Sigurveig Sigurð-
ardóttir, f. 2.1.
1905, d. 26.6. 1981.
Ragnar var elstur
sex systkina. Þau
eru Þorsteinn, f.
24.11. 1928, Björg
Erna, f. 5.12. 1931, Sigurður,
f. 1.6. 1938, Friðrik, f. 22.9.
1933, og Birgir, f. 23.7. 1939.
Ragnar kvæntist hinn 20. maí
1950, Ásdísi Guðbrandsdóttur,
frá Kolbeinsstaðahreppi í
Hnappadalssýslu. Foreldrar
Elsku besti afi minn. Mig langat'
til að kveðja þig með nokkrum orð-
um. Eg sá þig síðast sunnudaginn
áður en þú kvaddir þennan heim
en þá var ég á leið minni á Laugar-
vatn í skólann. Mér datt aldrei í
hug að þú værir á leiðinni að fara
frá okkur þótt þú hafir verið orðinn
mikið veikur. Þú faldir það svo vel
að ekkert okkar í fjölskyldunni
gerði sér í raun grein fyrir því hve
veikur þú varst. Þótt þú hafir
stundum kvartað yfir ýmsum hlut-
um kvartaðir þú aldrei yfir veikind-
unum þínum. Alla tíð ríkti mikill
kærleikur og skilningur á milli okk-
ar og ef mér leið eitthvað illa, fór
ég bara til þín og ömmu og þið
komuð mér alltaf til að brosa á ný.
Ein af fyrstu minningum mínum
frá bernskuárunum var þegar ég
var fjögurra ára gömul. Það var
sunnudagsmorgunn og það var
verið og laga sunnudagsmatinn,
annaðhvort hrygg eða læri og rófu-
súpu að sjálfsögðu. Við mamma
bjuggum hjá ykkur og ég vaknaði
við það að ég hafði engar tilfinning-
ar í fótleggjunum. Ég kallaði niður
i eldhús á þig og ég man eftir svipn-
um sem kom á þig er þú komst til
mín. Þér var svo brugðið að þú
vissir varla í hvorn fótinn þú áttir
að stíga, þótt allar tilfinningar
væru í lagi þínum fótleggjum.
Málið var að ég hafði farið að
hlaupa með mömmu daginn áður í
maraþonhlaupi í fyrsta skipti, enda
ekki nema fjögurra ára og ég hljóp
alla leiðina. Litli líkaminn þoldi
ekki alveg álagið enda sagði hann
bara „stopp, hingað og ekki
lengra“. Ég man eftir því að þú
barst mig á herðum þér allan dag-
inn og gerðir allt fyrir mig. Máttur-
inn kom smátt og smátt aftur seinni
part dags þannig að það varð mik-
ill léttir að sjá að allt yrði í lagi.
Við barnabörnin vorum á hvetj-
um degi hjá ykkur á Faxabrautinni
og lékum okkur mikið saman. Inn
á milli leikja var svo farið til að fá
sér ristað brauð og kakó sem var
nokkuð vinsælt og svo var haldið
áfram leiknum. Við áttum þar öll
yndislegar stundir saman. Árlega
fórum við íjölskyldan í Munaðarnes
ÞAK-OG
VEGGKLÆÐNINGAR
HÖFÐABAKKA 9, 112 REYKJAVÍK
SÍMI 587 8750 - FAX 587 8751
hennar voru Guð-
brandur Magnússon
og Bjargey Guð-
mundsdóttir. Börn
Ragnars og Ásdísar
eru: 1) Hörður, f.
4.12. 1948, maki
hans er Hulda Þor-
kelsdóttir. 2) Frið-
rik, f. 13.10. 1950,
maki hans er Ma-
retta Ragnarsson.
3) Ragnhildur, f.
8.10. 1955, maki
hennar er Atli Ey-
þórsson. 4) Guð-
björg, f. 23.6. 1960,
maki hennar er Þór Guðjóns-
son. 5) Sigrún, f. 7.3. 1964,
maki hennar er Gísli Heiðars-
son. Barnabörnin eru tólf og
barnabarnabörn fimm.
Útför Ragnars fór fram í
Keflavíkurkirkju 25. apríl.
í Borgarfirði í vikutíma með ykkur.
Það var þér mjög mikilvægt að allir
kæmu með og varðst voðalega sár
ef einhver forfallaðist. Þetta var
alltaf svo skemmtilegur tími og mér
fannst alltaf svo gott að setjast þér
við hlið eldsnemma á morgnana og
fá mér morgunmat. Þar gátum við
setið saman og horft út um
gluggann á kyrrðina sem ríkti þar
eða vorum með kíkinn á lofti að
skoða eitthvað forvitnilegt sem bar
fyrir augu. Nú á síðari árum varð
það alltaf erfiðara og erfíðara fyrir
mig að komast með ykkur út af
knattspyrnunni en ég reyndi þó allt-
af að komast til ykkar jafnvel bara
í einn dag, því það gladdi þig svo
mikið. Þú fyrirgafst mér þó alltaf
að geta ekki komið því knattspyrnan
var okkur báðum svo hugleikin að
þú skildir mig alveg. Þú fylgdist
alltaf með því sem var að gerast
hjá mér og studdir mig í einu og
öllu. Meira að segja þegar ég skipti
yfir í KR í knattspyrnunni. Þú hafð-
ir svo gaman af því að stríða mér
með að vera í KR þar sem það var
ekki alveg uppáhaldsfélagið þitt. Þú
hélst að þú myndir aldrei koma til
með að halda með því og þótt þú
hafír verið nokkuð þijóskur fékk ég
þig nú samt til þess. Hvað gerir
maður ekki fyrir þá sem manni
þykir vænt um, afi minn? Þú fylgd-
ist grannt með leikjunum mínum
og varst í stöðugu símasambandi
við völlinn ef um spennandi leiki var
að ræða.
Elsku afi! Nú þarftu ekki lengur
að nota símann til að fylgjast með
mér í boltanum, því nú siturðu
bara í þínum hægindastól og fylg-
ist með öllu sem gerist úr fjarlægð
og missir ekki af neinu. Heldurðu
að sé nú munur. Þú sem varst allt-
af svo hræddur um að missa af
einhveiju að þú tímdir stundum
ekki að taka þér miðdegislúrinn.
Þar sem þú munt horfa á í sum-
ar úr fjarlægð ætla ég að tileinka
þér „öll“ mörkin mín í sumar, (þótt
það verði ekki nema eitt) þar sem
þú hafðir svo gaman af því ef ég
skoraði.
Elsku afi minn, ég vil þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gefið mér
í lífinu og alla hjálpina. Mig langar
að þakka þér fyrir lánið á bílnum
þínum (mínum) sem hjálpaði mér
að ferðast á milli Keflavíkur og
Reykjavíkur á æfingar. Við bíllinn
fengum að ganga í gegnum súrt
og sætt saman. Þú veist nú allt
um það. Þú varst ekkert voðalega
kátur með að senda mig á honum
í brjáluðu veðri, enda varstu fljótur
að stöðva mig ef þér leist ekkert á
blikuna. Elsku afi minn, það er svo
margt sem mig langar að segja við
þig en engin orð fá því lýst hversu
sárt ég sakna þín. Þú áttir og
munt alltaf eiga stóran hluta í
hjarta mínu sem ég geymi vel og
vandlega.
Guð geymi þig, elsku afi minn.
Ásdís Þ.