Morgunblaðið - 30.09.1997, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 30. SEPTEMBER 1997 31
HALLDOR ORN
ÞÓRÐARSON
+ Halldór Örn
Þórðarson var
fæddur 9. febrúar
1934 í Reykjavík.
Hann lést á sjúkra-
húsi Reykjavíkur
21. september síð-
ast liðinn. Foreldr-
ar hans voru Þórð-
ur Eiríksson skipa-
smiður frá Vatt-
arnesi við Reyðar-
fjörð, f. 14. júní
1884, d. 1965 og
seinni kona hans
Símonardóttir, f. 2.
ágúst 1913, d. 1942.
Alsystkini hans eru Gunnar Þór
pípulagningameistari, f. 1935,
giftur Sigríði Óskarsdóttur, f.
1936, búsett í New Jersey og
Erna, f. 1936, gift Hallgrimi
Friðrikssyni húsasmíðameist-
ara, f. 1931, þau búa í New
York. Hálfsystkini samfeðra:
Guðbjörg, f. 1912 (iátin), Eirík-
ur, f. 1914 (látinn), Jónína, f.
1915, Þuríður, f. 1915 (látin),
Brynja, f. 1921 og Jónas, f.
1923. Hinn 2. september 1961
kvæntist Halldór Örn Jónínu
Guðrúnu Andrésdóttur, f. 27.
nóvember 1932 í Hafnarfirði.
Foreldrar hennar voru Andr-
és Jóhannsson, f. 1902 d. 1954
og kona hans Ólöf Guðmunds-
dóttur, f. 1903 d. 1969. Synir
þeirra eru: 1) Rúnar Þór, f. 25.
nóvember 1960 í sambúð með
Hrafnhildi Þórðardóttur, f.
1963 og þeirra barn er Lilja
Heiður, f. 10. október 1990.
Sonur hans frá fyrri sambúð
er Halldór Örn, f.
1. maí 1982, hann
er uppeldissonur
Halidórs og Jónínu.
2) Gunnar Þór, f.
4. nóvember 1964 í
sambúð með Ingu
Dóru Ingvadóttur,
f. 1964 og á hún 2
börn. Fósturbörn
Halldórs eru 1) As-
laug Asmundsdótt-
ir, f. 23. febrúar
1950, gift Gunn-
laugi St. Gíslasyni
myndlistarmanni
og eiga þau tvo syni
og eitt bamabarn. 2) Ásdís
Herrý Ásmundsdóttir, f. 7. des-
ember 1952, gift Bergi J. Hjal-
talín húsasmíðameistara og
eiga þau tvo syni og 3) Andrés
Ásmundsson, f. 15. mars 1955
byggingafræðingur og á hann
þrjá syni.
Halldór stundaði nám í Hér-
aðsskólanum á Eiðum, veturna
1949-1951. Lærði skipasmíði í
Landssmiðjunni 1955-1959 og
vann þar samfleytt til 1965.
Vörubílstjóri hjá Vélsmiðju
Hafnarfjarðar 1965-1967.
Timburmaður á Brúarfossi um
nokkurt skeið. Skipasmiður í
Skipasmíðastöðinni Dröfn í
Hafnarfirði í 25 ár eða þar til
hún hætti starfsemi. Síðustu
mánuði vann Halldór hjá Form-
ax þar til hann veiktist í júní sl.
Utför Halldórs Arnars fer
fram frá Þjóðkirkjunni í Hafn-
arfirði í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Við lifum í vinum okkar í meira
mæli en við gerum okkur grein
fyrir. Þegar þeir deyja þá deyr eitt-
hvað innra með okkur. Það var
árið 1960, sem systir mín kynnti
hann fyrir okkur hjónum, sem
mannsefni sitt. Okkur leist strax
vel á ráðahaginn. Hann reyndist
traustur lífsförunautur, reglusam-
ur, ráðvandur og raungóður. Þau
bytjuðu svo sannarlega sinn bú-
skap með tvær hendur tómar eins
og sagt er. Framlag hennar voru
þrjú yndisleg börn 5, 8 og 10 ára,
sem hún átti með fyrri manni sín-
um. Saman eignuðust þau 2 drengi.
En Halldór hugði hátt og byijaði
fljótlega að byggja þeim einbýlis-
hús. Þá þurfti ekki að byija á að
greiða gatnagerðargjöld og stund-
um var gantast með það að þau
hefðu aðeins átt fyrir skóflu, haka,
nokkrum sementspokum og móta-
timbri í 50 fermetra kjallara.
Þetta var ekki einsdæmi á þeim
árum hjá því unga fólki, sem fullt
af bjartsýni, ósérhlifni og viljastyrk,
fékk miklu áorkað. Á þessum árum
1960-70 þegar allur frítími fór í
þessa endalausu vinnu við að koma
sér upp eigin húsnæði var alltaf
tekin frá helgi sumarsins til að fara
í útilegu með börnunum. í þessar
ferðir fóru 4-5 fjölskyldur, 8-10
fullorðnir og 20-25 börn. Helginni
var eytt á Laugarvatni, í Fljótshlíð-
inni eða bara í hrauninu í kring um
Hafnarfjörð. Þarna léku sér saman
foreldrar og börn og vináttubönd
milli fjölskyldna voru styrkt. Þetta
eru samverustundir sem lýsa skært
í minningunni. Seinna kom að því
að ferðast um ókunn lönd. Nína
vann hjá Flugleiðum í 20 ár og því
fylgdu fríðindi að ferðast með flugi.
Þau fóru oft til Ameríku því þar
búa bæði alsystkini hans. Og skíða-
ferðir til Austurríkis voru ofarlega
á vinsældalista. Í mörg ár áttu þau
fellihýsi sem þau ferðuðust mikið
með, vítt og breitt um landið.
Árið 1987 tóku þau í fóstur son-
arson sinn Halldór Örn Rúnarsson.
Þar hefur hann átt gott atlæti. Þau
höfðu hann með sér í allar ferðir
bæði innanlands og utan, og afi og
amma létu sig ekki muna um að
fara með honum á útihátíð í Galta-
lækjarskógi um Verslunarmanna-
helgi ár eftir ár. Nú geta þau Hall-
dór yngri og amma notið þessara
minninga saman.
Mágur minn Halldór og maður
minn Hans voru miklir mátar. Voru
alltaf tilbúnir að liðsinna hvor öðr-
um ef nokkur möguleiki var á.
Halldór var geðríkur og hreinskilinn
og lét í ljósi skoðanir sínar umbúða-
laust. Hans gaf heldur ekkert eftir
af sinni sannfæringu. Það hrikti
stundum í þegar landsmál eða póli-
tík voru til umræðu, en alltaf end-
aði þetta í sátt og vináttu og glettn-
in var aldrei langt undan. Þvílík
gæfa fyrir okkur systurnar, að
mennirnir okkar skyldu verða svona
samrýndir.
Sigrún móðir hans andaðist úr
berklum 1942, þá var Halldór 8
ára, Gunnar bróðir hans 7 ára og
Erna 6 ára. Þá hafði hún verið á
Vífilstöðum einhver ár, en kom
stöku sinnum heim. Ema fékk fljót-
lega fóstur hjá móðurafa sínum
Símoni og Margréti konu hans, en
bræðurnir fóru á milli barnaheimila
og hefi ég heyrt minnst á Silunga-
poll og Stykkishólm. Árið 1944 fóru
þeir bræður til Austfjarða. Halldór
fór í fóstur að Fossgerði í Eiðaþing-
há hjá eldri hjónum, Önnu Sigfinns-
dóttur og Gunnari Þór Þorsteins-
syni, þar var hann til 17 ára aldurs
og minntist þessara hjóna með
hlýju.
Við hjónin erum þakklát fyrir
að hafa átt hann að vini og biðjum
algóðan Guð að fylgja honum og
leiða á þeirri vegferð, sem hann
er lagður út á. Nínu og ástvinum
hans öllum biðjum við blessunar
Guðs.
Málfríður Linnet.
Við söknum þín.
Ég kynntist þér fyrir tæpum 10
árum, þegar ég hóf sambúð með
syni þínum, Rúnari. Mér og dóttur
okkar Rúnars, Lilju, var alltaf tekið
opnum örmum á heimili ykkar Nínu.
Það voru ófá skiptin sem hún fékk
að sofa hjá afa og ömmu, fyrir
henni var fátt annað ánægjulegra.
Eftir að við fjölskyidan fluttum
til Svíþjóðar fundum við hversu
mikils virði það er að eiga góða að.
Þegar ég hugsa um þig kemur fyrst
upp í huga minn, hve einstaklega
fórnfús og hjálpsamur þú varst
þegar til þín var leitað. Þú varst
kletturinn okkar. Fyrir þér voru
ekki til nein vandamál, heldur að-
eins lausnir. Þú hafðir líka alltaf
skoðanir á öllum hlutum og lést þær
í ljós.
Þegar þú veiktist í sumar hvarfl-
aði ekki að okkur að þinn tími
væri senn á enda. Það var erfitt
að vera svona langt í burtu frá þér
þegar dró að leiðarlokum. Alltof
fljótt, en við þökkum fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman og
ekki síst nú í sumar, sem reyndist
vera okkar kveðjustund.
Elsku Nína og aðrir aðstandend-
ur, Guð styrki ykkur á erfiðri
stundu.
Fjallið sem þögult fylgdi mér eftir hvert
skref
hvert fótmál sem ég steig, nú er það horfið.
Á beru svæði leita augu mín athvarfs.
Um eilífð á burtu fjallið sem fylgdi mér eftir
til fjærstu vega, gnæfði traust mér að baki.
Horfið mitt skjól og hreinu, svalandi
skuggar.
Nú hélar kuldinn hár mitt þegar ég sef
og hvarmar mínir brenna þegar ég vaki.
(Hannes Pétursson.)
Guð blessi minningu þína.
Hrafnhildur Þórðardóttir
og Lilja Heiður Rúnarsdóttir.
t
Elskuleg móðursystir mln og vinur,
INGVELDUR B. HANNESDÓTTIR,
Skúlagötu 80,
Reykjavík,
andaðist á Droplaugastöðum föstudaginn
26. september.
Jarðarförin auglýst sfðar.
Gunnar Ágústsson, Elfn Höskuldsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
GÍSLI WÍUM HANSSON,
Holtsgötu 12,
Sandgerði,
andaðist aðfaranótt 28. september á Land-
spitalanum.
Sigurlína Sveinsdóttir,
Sveinn Hans Gíslason, Helga Hrönn Ólafsdóttir,
Jónína S. Gísladóttir, Ragnar Antonsson,
Daði Gfslason
og barnabörn.
Síminn hringir seint um kvöld.
Hann Halldór er dáinn, segir
mamma, sem tjáir mér þessa
harmafregn. Maður heldur alltaf í
síðasta haldreipið um að kær vinur
nái sér í sínum veikindum, en hann
átti nú ekki lengi við þau að stríða.
Veikindin komu eins og þruma úr
heiðskíru lofti og tóku hann allt of
fljótt burt.
Mamma mín og Nina eiginkona
Halldórs voru systur. Alltaf á Hall-
dór eftir að vera ofarlega i huga
manns, sérstaklega þó þegar ég fer
á handboltaleik með FH-ingum, því
þar átti hann fast sæti á áhorfenda-
pöllunum og þá var nú spjallað um
eitt og annað, við áttum sameigin-
legt áhugamál, sem er ljósmyndun.
Þau Halldór og Nína bjuggu sínum
börnum fallegt og hlýlegt heimili
og ólu þau vel upp, sem þau búa
að alla ævi. Halldór kom fyrir sem
traustur og öruggur maður. Þau
voru ófá jólaboðin sem við fórum í
til þeirra hérna á árum áður, útileg-
ur og annað, allt góðar minningar.
Ég veit að honum líður vel þar sem
hann er núna.
Nína, Áslaug, Ásdís, Andrés,
Rúnar Þór, Gunnar Þór, þið hafið
misst ástkæran eiginmann og föð-
ur sem batt saman stóra fjöl-
skyldu, einnig Halldór Örn afa-
barn, sem þau Nína og Halldór ólu
upp frá þriggja ára aldri. Öll
tengdabörn og afabörn, þið hafið
misst sterkan hlekk úr lífinu og
eigið í mikilli sorg, en öll él birtir
upp um síðir. Ég bið góðan Guð
að veita ykkur styrk á þessum erf-
iða tíma sem sorgin er. Allir sem
þekktu Halldór vita hversu góður
maður hann var.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Takk fyrir allt og allt.
Ragnar Óli Ragnarsson.
í dag verður góður starfsfélagi
okkar, Halldór Örn Þórðarson,
kvaddur hinstu kveðju. Halldór
greindist með alvarlegan sjúkdóm
snemmsumars og nú þegar fyrstu
lauf haustsins falla berast okkur
þær fregnir að hann sé látinn. Þrátt
fyrir að við hefðum um tíma haft
vitneskju um hvert stefndi, þá kom
andlátsfregnin okkur í opna skjöldu.
Okkur setti öll hljóð og minningarn-
ar helltust yfir eins og í hviðum.
Það er ljóst að Halldór skilur eftir
sig skarð sem ekki verður fyllt. Nú
við leiðarlok langar okkur að minn-
ast hans fáeinum orðum.
Halldór kom til starfa hjá Form-
ax snemma árs 1996. Það var strax
ljóst að ráðning Halldórs var mikið
heillaspor fyrir fyrirtækið. Orðið
„þúsundþjalasmiður" fékk aðra og
dýpri merkingu við kynni okkar af
Halldóri. Það skipti litlu máli hvort
Halldór var að vinna með tré, plast
eða stál. Það sem Halldór tók sér
fyrir hendur var framkvæmt óað-
finnanlega. Verkin voru unnin af
slíku hugviti og vandvirkni að aðrir
léku ekki eftir. Þó svo að verkin
hafi verið snarlega unnin, var alltaf
sama stóíska róin sem einkenndi^-
vinnubrögð Halldórs. Halldór hafði
einstakt jafnaðargeð og var alltaf
reiðubúinn að rétta hjálparhönd eða
miðla af reynslu sinni og visku.
Halldór hafði ríka kímnigáfu og það
var stutt í brosið og hnyttin tilsvör
þegar við ræddum verkefni okkar
eða dægurmálin. Hvort það var
vegna þess að Halldór var elstur
okkar eða ekki, naut hann óbland-
innar virðingar okkar og reyndist
góður félagi innan sem utan vinnu-
staðarins.
Við kveðjum frábæran hand-
verksmann og góðan dreng með
söknuði og virðingu. Jónínu og fjöl-
skyldu Halldórs sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Starfsfélagar í Formax.
+
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÞÓRÐUR JÓSEPSSON
frá Patreksfirði,
lést föstudaginn 26. september á Sjúkrahúsi í
Álasundi, Noregi.
Jarðsett verður í Álasundi.
Tove Jósepsson,
Guðbjörg Þórðardóttlr, Jens Ringstad,
Anna Þórðardóttir, Steinþór Agnarsson,
Edith Þórðardóttir, Auðbergur Magnússon
og barnabörn.
+
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KARL LÚÐVÍKSSON
fyrrv. apótekari,
Starhaga 16,
Reykjavfk,
lést sunnudaginn 28. september,
Anna Þóra Karlsdóttir,
Ingibjörg Karlsdóttir
Sigurður Karlsson, Guðrún Hlfn Þórarinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Konan mín og systir mín,
ÞURfÐUR ÞÓRARINSDÓTTIR,
Uppsalavegi 1,
Sandgerði,
lést laugardaginn 27. september á hjúkrunardeild Víðihlíðar, Grindavík.
Jarðarförin verður laugardaginn 4. október kl. 13.30 frá Hvalsneskirkju.
Júlíus Eiriksson,
Halidór Þórarinsson.