Morgunblaðið - 30.09.1997, Blaðsíða 32

í32 ÞRIÐJUDAGUR 30. SEPTEMBER 1997
MORGUNBLAÐIÐ
>
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁGÚSTA F. GÍSLADÓTTIR,
Hamraborg 14,
Kópavogi,
andaðist í Sunnuhlíð, sunnudaginn 28. sept-
ember.
Halldór Jónsson,
Guðmunda S. Halldórsdóttir, Samúel Richter,
Ólöf Svava Halldórsdóttir, Ágúst Árnason,
Gfsli Halldórsson, Ása Margrét Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÚLÍANA BJARNADÓTTIR
frá Svarðbæli,
fyrrum starfsstúlka
á Heilsuhælinu á Vífilsstöðum,
Fannborg 1,
Kópavogi,
lést á heimili dóttur sinnar Staðarvör 3 í Grindavík þann 15. september.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Kærar þakkir til Sigurðar Björnssonar, krabbameinslæknis og starfsfólks
á krabbameinsdeild Sjúkrahúss Reykjavíkur (Borgarspítala) fyrir frábæra
umönnun og alúð. Einnig alúðarþakkir til hjúkrunarkvenna Heilsugæslu
Grindavíkur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát hinnar látnu.
Guð blessi ykkur öll.
Börn, tengdabörn,
ömmubörn og langömmubörn.
t
Systir okkar og fóstursystir,
HELGA INGIBJÖRG HELGADÓTTIR,
Fossheiði 48,
Selfossi,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurlands að kvöldi
fimmtudagsins 25. september.
Jaröarförin fer fram frá Selfosskirkju laugar-
daginn 4. október kl. 13.30.
Gylfi Pálsson, Sverrir Pálsson,
Móeiður Helgadóttir, Oddur Helgason
og fjölskyldur.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUÐMUNDUR TRAUSTI FRIÐRIKSSON
rafmagnsverkfræðingur
frá Borgarnesi,
lést sunnudaginn 28. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðrún Sigurveig Jónsdóttir,
Jón Guðmundsson,
Pétur Guðmundsson, Virginia Wood,
Friðrik Þór Guðmundsson, Kristín Dýrfjörð,
Kristrún Jóna Guðmundsdóttir, Joel Colburn
og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona min, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR G. GUÐMUNDSDÓTTIR,
Boðahlein 9,
Garðabæ,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þriðju-
daginn 23. september, verður jarðsungin frá
v Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag, þriðjudaginn
30. september, kl. 15.00
Óskar J. Sigurðsson,
Magnús Matthíasson,
Ragnheiður Matthíasdóttir, Guðmundur Brandsson,
Björg S. Óskarsdóttir,
Guðmundur Ó. Óskarsson, Ágústa Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
OSKAR
JÓNSSON
+ Óskar Jónsson
var fæddur á
Þúfu í Kjós 10.
október 1921. Hann
lést í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 18.
september síðast-
liðinn.
Foreldrar hans
voru Jón Bjarna-
son, bóndi á Þúfu í
Kjós, og Guðrún
Bjarnadóttir, kona
hans. Óskar var
yngstur í níu barna
hópi og eru þijú
þeirra enn á lífi.
Systkini Óskars voru: Bjarni
Halldór, f. 1908, d. 1972, Þor-
björn, f. 1909, d. 1975, Harald-
ur, f. 1911, d. 1936, Rannveig,
f. 1912, d. 1981, Kristín, f. 1913,
Oddur, f. 1915, Guðmundur, f.
1916, d. 1994, og
Ásta, f. 1917.
Óskar kvæntist
árið 1954 Guðrúnu
Egilsdóttur, f. í
Reykjahjáleigu í
Ölfusi árið 1922.
Dætur þeirra eru:
1) Guðrún Jóna, f.
1954. Maki Magnús
S. Magnússon.
Börn þeirra eru
þrjú. 2) Svanborg
Eygló, f. 1956. Maki
Guðjón Antonsson.
Börn hennar eru
fimm. 3) Ragna
Stefanía, f. 1963. Sambýlismað-
ur Bergsveinn Jóhannsson.
Hún á tvö börn.
Útför Óskars fer fram frá
Bústaðarkirkju i dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Óskar Jónsson er fallinn frá eft-
ir veikindi undanfarinna missera.
Hans er sárt saknað af öllum vinum
hans og ættingjum. Ég var lánsam-
ur að verða tengdasonur hans og
Guðrúnar fyrir rúmum tuttugu
árum. Strax við fyrstu kynni mín
af Óskari fann ég þá eiginleika í
fari hans sem ég kunni best að
meta alla tíð síðan; þægilegt við-
mót, gott skap, stillingu, iðjusemi,
barnagæsku og spaugilegar at-
hugasemdir hans um menn og
málefni líðandi stundar. Stoltur var
hann og góður fjölskyldufaðir.
En lífið var ekki alltaf dans á
rósum hjá Óskari og íjjölskyldu.
Hann ólst upp í barnmargri bænda-
fjölskyldu í Kjósinni á þeim tímum
þegar ísland var óðum að breytast
úr sveitasamfélagi í borgarsamfé-
lag. Sú samfélagsþróun fór ekki
fram hjá Óskari og fluttist hann
snemma á mölina í Reykjavík til
að leita sinnar eigin gæfu. Þar
vann hann ætíð við ýmis iðnaðar-
störf og almenna verkamanna-
vinnu. Oskar er því um margt
merkisberi þeirrar kynslóðar sem
breyttu íslandi með landnámi og
vinnusemi í þéttbýlinu og færði
sjálfum sér og öðrum sanninn um
að framtíð atvinnulífsins lægi þar
en síður í sveitum landsins.
í Reykjavík kynntist hann eftir-
lifandi eiginkonu sinni og varð
gæfumaður í fjölskyldulífi. Mér er
enn í fersku minni iðjusemi Óskars
eftir að venjulegum vinnudegi var
lokið og vænta mætti að þá tækju
við náðugar kvöldstundir. Óskar
sat þá alla jafna við pijónavélina á
heimilinu og skiluðu þau hjónin
drjúgu verki við þá iðju. Alíslensk
ulíarplögg fóru í verslanir til að
drýgja tekjur heimilisins og sýndu
þau Óskar og Guðrún mikla ráð-
deildarsemi í hvívetna. Þá er mér
ofarlega í minni einstök hjálpsemi
og stuðningur þeirra hjóna við börn
sín og barnabörn. Var alltaf eftir-
tektarvert að sjá hve Óskar var
barngóður maður og góður félagi
þeirra við leik og uppeldi. Dætur
sínar þijár hvatti hann með ráðum
og dáð til að afla sér góðrar mennt-
unar. Var sá stuðningur þeim ómet-
anlegt veganesti og seint þakkaður
að fullu.
Óskar var maður hæglátur að
eðlisfari og lét fátt raska stillingu
sinni. Hann flikaði skoðunum sín-
um aldrei og bar persónuleg hugð-
arefni sín ekki á torg. Hann var
kjarnyrtur og ekki gefinn fyrir
málalengingar. Oft komu skoðanir
hans á mönnum og málefnum fram
sem spaugilegar athugasemdir sem
fengu viðstadda auðveldlega til að
brosa. Hann var seinþreyttur til
vandræða og aldrei bar á illkvittni
hans í garð annarra. Óskar hafði
jákvæða afstöðu til tilverunnar og
hæglátt fas hans hafði róandi áhrif
á þá sem nálægt honum voru.
Lengst af bjuggu Óskar og
Guðrún í Skaftahlíð 40 í Reykjavík
en í næstum sex ár var heimili
þeirra á Hæðargarði 35 og eru það
tvímælalaust góð ár í minning-
unni. Fyrir nær áratug kom í ljós
að Óskar hafði alvarleg hjartamein
og gekkst í Lundúnum undir
skurðaðgerð sem heppnaðist í alla
staði vel. Þrátt fyrir skerta heilsu
síðustu æviárin naut Óskar lífsins
og komst óhindrað á bíl sínum
þangað sem hann vildi. Hann bar
gæfu til að fylgjast með barna-
börnum sínum tíu vaxa og dafna
og sáði í hjörtu þeirra minningu
um mætan afa. Að leiðarlokum vil
ég þakka Óskari fyrir dýrmæta
vináttu hans og allar góðar stund-
ir sem ég og fjölskylda mín átti í
nærveru hans.
Minningin um Óskar Jónsson er
gott veganesti um ókomin ár fyrir
alla þá sem honum kynntust.
Magnús S. Magnússon.
Hann afi minn var ein yndislegasta
persóna sem ég hef þekkt og kem-
ur mér þá helst til hugar hversu
góður hann var. Hann hafði alltaf
tíma til þess að hlusta á mig og
fylgdist alltaf vel með hversu
fáránlegt sem umræðuefnið var.
Ég vissi aldrei til þess að afí væri
að rífast og skammast, hann var
alltaf góður við alla.
í stórum og rúmgóðum sýningarsal okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar gerðir
legsteina og minnisvarða úr íslenskum og
erlendum steintegundum.
Veriö velkomin til okkar eða hafið
samband og fáið myndalista.

§g .
SkEMMUVÉGÍ 48, 2ÖÖ KÖRrSÍMI: 557-6677/FAX: 557-8410
Ég tel mig heppna að hafa þekkt
afa og á eftir að sakna hans. Og
að lokum vil ég þakka öllum sem
að komu í veikindum hans.
Vertu sæll afi.
Matthildur Magnúsdóttir.
í dag verður afi okkar Óskar
Jónsson borinn til hinstu hvílu og
langar okkur til að minnast hans
með nokkrum orðum. Úr mörgu
er að velja því minningarnar sem
við eigum um hann hrannast upp,
enda hafa afi og amma verið órjúf-
anlegur hluti af tilveru okkar allt
frá því að við fæddumst.
Fyrstu æviárin okkur bjuggum
við ásamt móður okkar hjá þeim
afa og ömmu í kjallaranum í
Skaftahliðinni og er það eftirminni-
legt hvernig við lékum okkur fyrir
utan húsið í sólskininu og biðum
eftir að hann afi kæmi spígspor-
andi eftir götunni heim úr vinn-
unni, með hendur í vösum og litlu
bláu húfuna á höfðinu. Þá var
hlaupið af stað til að taka á móti
honum og litlum barnslófum stung-
ið inn í stórar, þykkar og hlýjar
hendurnar hans afa.
Það er ekki hægt að skrifa minn-
ingargrein um afa án þess að minn-
ast þess að hjá afa var aldrei langt
í húmorinn og átti hann afar auð-
velt með að sjá spaugilegu hliðarn-
ar á hlutunum. Hann átti það til
að stríða okkur og koma með létt
skot og brosa síðan sposkur á svip
um leið og hann ruggaði sér til og
frá. Var þá oft sem hann yngdist
upp um mörg ár.
I gegnum tíðina hefur samband
okkar við afa og ömmu ætíð verið
sterkt og eru þau ófá skiptin þar
sem við höfum notið góðrar hand-
leiðslu þeirra og aðstoðar við hin
ýmsu mál sem hrjáð hafa okkur í
gegnum árin. Hvort sem við þurft-
um aðstoð þegar við urðum bensín-
laus á bílnum eða þegar við
skruppum í heimsókn til afa og
ömmu frá erli dagsins og fengum
í gogginn, þá gátum við verið viss
um að þaðan færum við örugglega
ekki nema þau væru búin að full-
vissa sig um að allt gengi vel hjá
okkur og okkur vanhagaði ekki
um neitt.
Ein saga lýsir kannski vel því
hversu auðvelt var að nálgast þau
afa og ömmu og höfum við oft hleg-
ið glatt að frásögninni af Hag-
kaupsferðum okkar með þeim. Því
þrátt fyrir mannmergðina í búðinni
týndum við þeim aldrei, því ef við
fundum ekki ömmu gátum við allt-
af fundið afa þar sem hann gnæfði
yfir fólkið i kringum sig. Þá var
amma aldrei iangt undan.
Nú þegar komið er að kveðju-
stundinni er leitun að góðum orðum
sem ná að lýsa því hvað okkur býr
í hjartastað þegar okkur verður
hugsað til þín, elsku afi. Þó virðist
aðeins eitt orð bera ægishjálm yfir
önnur sem náð gætu því að lýsa
þínum innra manni. Þú varst góð-
ur. Þú varst góður afi, góður faðir
og góður eiginmaður eða einfald-
lega góður maður.
Guð geymi þig, elsku besti afi
okkar.
Við viljum biðja guð um að
styrkja elsku ömmu, mömmu, Guð-
rúnu Jónu og Rögnu á þessari sorg-
arstundu sem og aðra aðstandend-
ur hans afa okkar.
Þín barnabörn,
Eygló Þóra Harðardóttir og
Óskar Rúnar Harðarson.
Erfidrykkjur

HOTEL
REYKJAVÍK
Sigtúni 38
Upplýsingar í síma 568 9000