Morgunblaðið - 19.10.1997, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 19. OKTÓBER 1997 39
KATRÍN
JÚLÍUSDÓTTIR
+ Katrín Júlíus-
dóttir var fædd
í Reykjavík 12.
október .1915. Hún
lést á heimili sínu
13. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jóhanna Jóhannes-
dóttir húsfreyja, f.
18.12. 1889, d. 20.1.
1949, og Júlíus
Bjarnason trésmið-
ur, f. 7.7. 1886, d.
19.11. 1969. Katrín
var næstelst sjö
systkina og voru
þau Júlíana, f. 3.11. 1913, d.
6.1. 1986, Katrín, Unnur, f.
17.9. 1917, Júlíus, f. 20.3. 1920,
Bjarni, f. 19.2.1923, lést í frum-
bernsku 27.3. 1924, Magnfríð-
ur, f. 2.10.1924, Bjarni, f. 15.11.
1925. Eiginmaður Katrínar var
Axel Björnsson, matsveinn og
bryti þjá Eimskipi, f. 10.3. 1911,
d. 24.9. 1981. Foreldrar Axels
voru hjónin Sigríður Jónsdóttir
húsfreyja og Björn Þorsteins-
son, sjómaður og verkamaður.
Bjuggu þau á Fögrueyri við
Fáskrúðsfjörð.
Katrín og Axel eignuðust sjö
börn, þau eru: 1) Júlíus Viðar,
matsveinn, f. 17.8. 1935, fórst
með togaranum Júlí í febrúar
1959, maki var Elsa Krisljáns-
dóttir og er hún látin. Þau áttu
Elsku besta mamma mín. Mig
langar að kveðja þig með fáeinum
orðum. Þakka þér fyrir öll árin sem
þú gafst mér og allar góðu ráðlegg-
ingamar í lífsins göngu.
Ég á eftir að rifja upp allar
skemmtilegu og góðu stundirnar
sem við áttum saman á ferðum
okkar erlendis, sem voru ansi marg-
ar, um ókomna framtíð.
Það var svo gott og gaman að
vera með þér, þú áttir svo auðvelt
með að tala við fólk og kynnast
því. Og þakka þér kærlega fyrir
samverustundirnar austur á Héraði
í ágúst sem leið, þær verða alla tíð
geymdar í hjarta mínu vel og vand-
lega.
Eg veit að ég á eftir að sakna
þín alveg óskaplega mikið, en það
hjálpar mér að bera sorgina, til-
hugsunin um að nú ertu laus við
verkina og ert komin til himna þar
sem þér líður vel.
Guð geymi þig.
Þín dóttir,
Sigrún.
Ég kveð elsku ömmu mína og
vinkonu Katrínu Júlíusdóttur með
miklum söknuði. Hún greindist með
krabbamein á hæsta stigi um miðj-
an júní á þessu ári. Hún var alla
tíð sterk kona sem tók hlutunum á
raunsæjan hátt og það gerði hún
einnig eftir sjúkdómsgreininguna.
Hún hélt sínu striki eftir því sem
hún best gat og dreif sig áfram
með þrautseigju og jákvæði. Hún
lét okkur aldrei vita hve aum hún
var í raun og veru orðin. Ég gerði
mér því illa grein fyrir því hve lítinn
tíma hún átti eftir og vildi helst
trúa því að hún kæmist heil í gegn-
um þessa erfiðleika eins og allt
annað sem hún hefur gengið i gegn-
um. Hún var alltaf svo sjálfstæð
og hafði mikla stjórn á lífi sínu.
Það var því mikið áfall að sjá hana
undir lokin svona hjálparvana og
veika. Hún varð loksins að láta
undan, hún elsku amma Kata. Við
þökkum Guði fyrir að hún þurfti
ekki að þjást lengi.
Amma Kata var mikil félagsvera
og elskuð af öllum sem þekktu
hana, enda átti hún mikið af vinum
og kunningjum á öllum aldri. Hún
vildi aldrei láta líta á sig sem gamal-
menni og skemmtilegast þótti henni
að umgangast yngra fólk því hún
var svo ung í anda. Glaðværð henn-
ar og kímnigáfa lyftu öllum upp sem
staddir voru í kringum hana. Oft
einn son, Kristján
Viðar, hann á tvö
börn. 2) Auður
fótaaðgerðafræð-
ingur, f. 8.10. 1939.
Hún á tvær dætur,
Katrínu og Sigrúnu,
Auður á sjö barna-
böm. 3) Jóhanna
verslunarmaður, f.
15.7. 1941, hún á
fjögur börn, Jóhann
Viðar, Júlíus Helgi,
Brynhildur Ósk,
Axel Ólafur og tvö
bamabörn. 4) Axel
málarameistari, f.
29.5. 1945, maki hans er Dag-
björt Guðmundsdóttir, eiga þau
fjögur böm, Biynhildur, Július
Viðar, Sólrún, Ivar Örn og tvö
bamaböm. 5) Sigrún, f. 14.4.
1947, klíníkdama hjá tannlækni,
maki er Hjörtur Hannesson, Sig-
rún á eina dóttur, Önnu Lám
Magnúsdóttur. 6) Edda, f. 18.5.
1953, sölumaður og á þrjú böra,
Eva Aðalheiður, Hákon, og Ósk-
ar Þór. Hún á tvenna tvíbura
sem barnaböm. 7) Bjöm, f. 13.1.
1957, málarameistari, maki Vil-
borg Ölversdóttir, þau eiga tvö
böm, Axel og Ágústu.
Útför Katrínar verður gerð
frá Dómkirkjunni á morgun,
mánudag, og hefst athöfnin
klukkan 15. Jarðsett verður í
Gufuneskirkjugarði.
fór ég til hennar þegar ég var dauf
eða illa upplögð og mér leið alltaf
betur þegar ég gekk út frá henni.
Amma Kata gaf endalaust af sér
til okkar allra sem þurftu á henni
að halda. Við gátum alltaf treyst á
stuðning hennar ef við leituðum
eftir því. Hún var kjarninn sem
hélt okkur fjölskyldunni saman og
að missa hana er erfiðara en nokk-
ur orð fá lýst. Fjölskyldan verður
ekki söm eftir fráfall hennar.
Ég er þakklát fyrir allar þær
mörgu stundir sem ég átti með
ömmu Kötu. Ég mun aldrei gleyma
öllum aðfangadagskvöldunum sem
við mamma vorum hjá henni og
utanlandsferðunum sem við fórum
í. Við vorum alltaf opinskáar og
létum oft í ljós hve vænt okkur
þótti hvorri um aðra. Ég er stolt
að hafa átt hana fyrir ömmu, því
hún var alveg einstök manneskja.
Megi Guð styrkja alla fjölskyld-
una og Guðmund, besta vin henn-
ar, í sorginni. Amma Kata er ennþá
hjá okkur þótt hún sé dáin, því
minningarnar góðu um hana hverfa
aldrei.
Anna Lára.
Elsku besta fallega amma min.
Nú ert þú farin frá okkur, en þó
ekki, þú ert hjá okkur í huganum.
Það er svo skrítið að einhvern veg-
in finnst manni að manneskja eins
og þú munir alltaf vera til staðar.
Að maður geti alltaf kíkt inn á
Njarðargötunni og heilsað upp á
þig, fengið smurt brauð eða súkkul-
aðibita úr nammiskálinni góðu, með
kaffinu.
Það var svo gaman að koma til
þín og spjalla við þig því þú hafðir
frá svo mörgu skemmtilegu að
segja. Það var svo gaman að horfa
á þig segja frá, hvernig þú hlóst inn
á milli, skelltir höndunum á lærin
og grófst tennurnar ofan í neðri
vörina og lokaðir augunum augna-
blik, eins og þú værir að upplifa
atburðinn aftur i huganum, og
sagðir svo: „Já, já,“ hlæjandi röddu.
Þetta var svo yndislegt, þú hlóst
svo innilega. Þú varst svo glöð og
kát, svo jákvæð og til í allt. Það
dáðust allir að þér, þú varst hrókur
alls fagnaðar hvar sem þú varst.
Þú heillaðir vini mína upp úr skón-
um. Þeir voru vanir að segja eftir
að hafa hitt þig: „mikið svakalega
er hún amma þín hress og skemmti-
leg“. Þú varst ekki bara lífleg sem
persóna heldur varstu líka svo lífleg
í klæðaburði. Þú hafðir svo gaman
að björtum og skærum litum. Gulur
held ég að hafi verið einn af uppá-
halds litunum þínum, gulur eins og
sólskinið. Gullskór, nælur og lit-
skrúðugar slæður, það varst þú.
Það var ekkert skrítið að maður
kom ekki að tómum kofunum hjá
þér. Þú kynntist svo mörgu fólki
bæði hér heima og á ferðalögum
þínum hingað og þangað um heim-
inn. Þú varst svo ófeimin og hug-
rökk, bara greipst tækifærið þegar
það gafst. Þú varst ekkert að víla
það fyrir þér að skoða forvitnileg-
ustu staðina og þá kannski um leið
þá hættulegustu. „Til hvers að vera
að fara til útlanda og sjá svo ekki
það sem er mest spennandi, þvílík
vitleysa!" Eitthvað í þessum dúr var
svarið þitt, þegar ég og Einar urð-
um eitthvað hissa á því að þú hefð-
ir farið í göngutúr í hættulegustu
götunni í Rauðahverfinu í Amster-
dam.
Ekki þurfti mikið til að gleðja
þitt stóra hjarta. Þú varst alltaf svo
glöð og þakklát fyrir allt. Eins og
þegar ég bauð þér í skírnina og
eins árs afmælið hans Breka. Þá
léstu það svo skýrt í ljós hvað þér
þótti gaman að vera með okkur og
hvað gaman væri að hitta Breka
litla. „Hann er mað fallegasta hár
í heimi,“ sagðir þú einu sinni og
ég ætlaði að springa úr stolti. Svona
einföld en svo sterk og áhrifamikil
var lífsspekin þín. Þú hafðir svo
mikið að gefa, elsku amma mín,
og það sem ég vil læra af þér er
það að segja alltaf það sem manni
býr í bijósti. Þú varst svo lagin við
að hrósa og hvetja og gera allt svo
skemmtilegt og fallegt. Mér leið
alltaf svo vel eftir að hafa hitt þig.
Elsku amma mín, þakka þér fyr-
ir þann tíma sem við áttum saman,
þegar ég var lítil og þegar ég varð
stærri. Þakka þér fyrir öll jólaboð-
in, matarboðin og gamlárskvöldin.
Þakka þér fyrir allt.
Fyrir hönd Júlíusar og Guðrúnar
Ásu, Særúnar og Arons Inga og
ívars, Einars og Breka, kveðjum
við þig, elsku besta amma Kata.
Brynhildur Axelsdóttir.
Mig langar að kveðja hana ömmu
mína, Katrínu, með örfáum orðum.
Ég naut þeirrar gæfu að hafa notið
þín öll mín uppvaxtarár og betri
fyrirmyndar var ekki hægt að óska
sér. Allar þær stundir er við áttum
saman eru mér svo dýrmætar, því
lífsviðhorf þitt var svo jákvætt,
þrátt fyrir mótbyr var alltaf hægt
að finna ljósið.
Ég minnist þín fyrir þitt yndis-
lega viðmót, fómfysi, gjafmildi og
væntumþykju.
Þú hafðir gaman af ferðalögum
og var spennandi að hlusta er þú
sagðir frá ferðum þínum um heims-
ins borgir og lönd.
Er ég var 12 ára fór ég með þér
í mína fyrstu utanlandsferð og þú
sýndir mér alla merkustu staði síg-
aunanna og þorpin þeirra í fjöllun-
um. Það verður alltaf ævintýraferð
í huga mínum. Og ég minnist að
þegar ég var lítil stúlka fórum við
í sundhöllina og vorum í sólbaði
uppi á þaki, dagsferðir í Nauthóls-
vík með fullt af nesti og helgarferð-
ir að Laugarvatni á sumrin.
Þegar ég bjó í Noregi komstu í
heimsókn og ég man hve stolt ég
var að fá að sýna þér Ósló-borg
því þangað hafðir þú aldrei komið.
Seinni árin fórum við saman á
málverkasýningar og kaffihús, það
leyndist í þér listakona.
Reykjavíkurborg var alltaf uppá-
haldsborgin þín þrátt fyrir allar
heimsborgirnar.
Það verður erfitt að sættast á
að þú sért horfin og ég á eftir að
sakna þín, elsku amma mín. Þú
munt alltaf vera í hjarta mínu.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt
hafðu þar sess og sæti
signaði Jesú mæti.
(Höf. ókunnur.)
Ástarkveðjur, þín nafna,
Katrín.
Ég vil minnast elsku vinkonu
minnar, Katrínar Júlíusdóttur. Hún
var fædd í Reykjavik, 12. október
1915 og maður hennar var Axel
Björnsson bryti. Þau áttu sjö börn
svo alltaf var nóg að gera. Börnin
voru henni sérlega góð og voru þau
og vinur hennar til margra ára,
Guðmundur, hjá henni þar til yfir
lauk.
Við vorum búnar að vera vinkon-
ur í sextíu ár svo ég sakna hennar
sárt. Við gerðum mikið af því að
ferðast saman. En ein ferð stendur
uppúr. Guðni í Sunnu auglýsti
ferðaáætlun á heimssýninguna í
Seattle 1962 og ég fór að tala um
hvort við gætum ekki farið og
fannst okkur það fyrst ótrúlegt.
En það varð nú úr að við fórum.
Við fórum með 42 manna hóp, mjög
elskulegu og skemmtilegu fólki.
Það var keyrt á Greyhound fá
hafi til hafs og þegar við komum
til Yellowstone Park var innifalið í
ferðinni að við fengjum að skoða
garðinn. Ég var svo þreytt að ég
gat ekki hreyft mig en Kata hún
dreif sig og fór í ferðina. Hún var
svo energísk, hress og hraust. Hún
fór til að heimsækja frænda sinn
Sigurbjöm í Seattle og jafnframt
fórum við til Vancouver til að heim-
sækja frænda hennar, Svavar
Tryggvason, föður geimfarans, og
vorum við þar í góðu yfirlæti.í viku
og á meðan fór ég að heimsækja
gamlar æskustöðvar á Point Ro-
berts. Við fórum inn að Gimli á
íslendingadaginn og var okkur
skipt niður á heimili svo við þyrftum
ekki að borga gistingu og þar töluðu
allir íslensku eins og hérna heima.
Kata var mjög yndisleg mann-
eskja og það var unun að ferðast
með henni. Margs er að minnast,
margs er að sakna. Sama hvar bor-
ið er niður, alls staðar stóð Kata
upp úr í lífsins ólgusjó. Góð kona
er gengin og ég samhryggist inni-
lega börnum hennar og fjölskyldum.
Blessun fylgi henni til nýrra heim-
kynna.
Oddný Ólafsdóttir.
Kveðja til ömmu Kötu
Elskulega amma, njóttu
eilfflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
Ástarkveðja,
Sigrún, Jón, Auður, Linda,
Sindri og Guðjón Axel.
Írjíírytíýt
Glæsileg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
UPPLÝSINGAR í SÍMUM
562 7575 & 5O5O 925
|
| HOTEL LOFTLEIÐIR
n í C I l Á N O A I R HOTILS
Með ömmu hvarf einn merkasti
persónuleiki hér á jörðu. Hún var
alltaf tilbúin að rétta öllum hjálpar-
hönd ef hún mögulega gat. Hún
var hið mikla sameiningartákn fjöl-
skyldunnar og hélt utan um hana
af mikilli alúð og ást. Heimili ömmu
var sem umferðarmiðstöð því alltaf
var fólk að koma í heimsókn og er
einn kvaddi var annar mættur á
svæðið. Þannig vildi hún hafa þetta
því mannblendin var hún mjög alla
tíð. Amma var ein af kærleiksríkari
manneskjum sem ég þekki og var
auðvelt fyrir utanaðkomandi aðila
að laðast að henni því útgeislunin
var svo mikil. Amma leigði út her-
bergi í mörg ár og nær undantekn-
ingarlaust hélt fólkið sambandi við
ömmu löngu eftir dvölina. Margt
af þessu fólki var útlendingar frá
öllum heimshornum og skrifuðust
þeir allflestir á við ömmu í mörg ár
á eftir. Það segir meira en mörg
orð um ömmu sem persónu.
Seint eða aldrei mun gleymast
hennar skemmtilegi og einstaki
hlátur, hennar húmor sem aldrei
yfirgaf hana, hennar ást sem hún
faðmaði hjörtu okkar með alla tíð,
hennar persóna sem mun aldrei
hverfa úr huga okkar.
Ég mun aldrei gleyma þér,
amma.
Hákon Hreiðarsson.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom hönd og bind um sárin,
kom dögg og svala sálu nú,
kom sól og þerra tárin,
kom hjartans heilsulind,
kom heilög fyrirmynd,
kom ljós og lýstu mér,
kom líf er ævin þver,
kom eilífð bak við árin.
(V. Briem.)
„Eins og móðir huggar son sinn,
eins mun ég hugga yður, segir
Drottinn." (Jes. 66,13.)
Elsku mamma, þú ert horfin á
braut. Þú yndislega, sjálfstæða,
sterka kona sem hefur verið stoð
mín og styrkur í lífinu og minn
besti vinur. Alltaf varst þú til stað-
ar í sorgum mínum og gleði. Ég
mun sárt sakna þín og hefði viljað
hafa þig lengur, en ég veit að hvíld-
in var þér kærkomin vegna veikinda
þinna og ég þakka Guði fyrir að
þjáningar þínar eru búnar.
Minninguna um þig ætla ég að
varðveita eins og gimstein.
Ferðalögin okkar og samveru-
stundir á mannamótum voru jmdis-
lega skemmtilegar því þú laðaðir að
þér fólk með gleði þinni og kærleik.
Njarðargatan var fastur punktur
í lífi mínu, ég fór alltaf ríkari en
ég kom og allt það sem ég er í dag
er þér að þakka. Ég er stolt af því
að vera dóttir þín. Takk fyrir allt
og allt. Hvíl friði.
Edda.
Crfisdrykkjur
iÖGfiM-
Sími 555-4477