Morgunblaðið - 19.10.1997, Blaðsíða 42

42 SUNNUDAGUR 19. OKTÓBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
*
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐMDUNDUR GUÐJÓNSSON,
bifreiðastjóri
frá Þiðriksvöllum
síðast til heimilis í Lönguhlíð 3,
Reykjavík,
(áður Fellsmúla 16),
er andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mánudaginn 13. október sl., verður
jarðsettur frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 23. október kl. 10.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast
hans, er bent á Krabbameinsfélagið eða Hjartavernd,
Sigurður Sverrir Guðmundsson, Valgerður Jóhannesdóttir,
Gylfi Guðmundsson, Svanhildur Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
VALTÝS HÁKONARSONAR,
fyrrverandi framkvæmdastjóra.
Ingunn Eyjólfsdóttir,
Elísabet Valtýsdóttir, Gísli Skúlason,
Kristín Valtýsdóttir, Þórður D. Bergmann,
Margrét Valtýsdóttir, Henrik Zachariassen,
Anna María Valtýsdóttir, Tomasz R. Tomczyk
Kári Hrafn, Skúli og Hákon,
Valtýr, Þröstur og ingvi Björn,
Alexander og Magnús
og Snorri.

t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við
andlát og útför ástkærrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður, ömmu og systur,
INGIBJARGAR AUÐAR
ÓSKARSDÓTTUR,
Bárugötu 19,
Reykjavík.
Þórður Þórarínsson,
Charles Fred Moser,
Theresa Ellen Metzen,
Díana Grace Soell,
Mark Óskar Moser,
tengdabörn, barnabörn og systkini.
>
t
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
MARGRÉTAR EYRÚNAR
HJÖRLEIFSDÓTTUR,
Grettisgötu 20a,
Reykjavík.
Bernharð Guðnason,
Hjörleifur Guðni Bernharðsson, Hugrún Þorsteinsdóttir,
Ágústa Guðrún Bernharðsdóttir, Hákon Arnar Sigurbergsson,
Bernharð Margeir Bernharðsson,
Hrönn Bernharðsdóttir, Gunnar Levi Haraldsson,
Guðmundur Hjörleifsson
og barnabörn.

*
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför föður okkar, tengda-
föður og afa,
JÓNASAR GEIRS JÓNSSONAR,
Húsavík.
Olga Jónasdóttir, Heimir Daníelsson,
Gunnur Jónasdóttir, Guðjón Bjarnason,
Bergsteinn Karlsson
og barnabörn.
HALLDOR S.
PÉTURSSON
+ Halldór Péturs-
son var fæddur
17. okt. 1921. Hann
lést á Borgarspíta-
lanum 10. október
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Katrínar Halldórs-
dóttur og Péturs
Magnússonar. Árið
1926 dó faðir hans
og móðir hans
veiktist af berklum
um svipað leyti.
Hann var því alinn
upp af föðurfor-
eldrum sínum
Beníu Blugadóttur og Magnúsi
Magnússyni í Hólmfastskoti í
Nú er Halldór vinur okkar og
mágur farinn í sína síðustu siglingu.
Þær voru margar og langar því
öll hans starfsævi var á sjó. Hann
var alinn upp í Hólmfastskoti í
Njarðvík hjá föðurforeldrum sínum
því faðir hans dó 1926 og um svipað
leyti missti móðir hans heilsuna.
Ekki var langt í fjöruna frá bernsku-
heimilinu og sjórinn heillaði. Ný-
fermdur fór hann á sjóinn sem full-
gildur háseti og sjómennskuna
stundaði hann í 54 ár. Hann var
vanur að segja að hann hefði róið á
öllum tegundum skipa, frá smábát-
um til togara og sigldi öll stríðsárin.
Seinni árin var Dóri á Dísafellinu,
samfellt þrem skipum með því nafni.
Þeir eru orðnir margir sem byijuðu
ungir til sjós með Dóra og hafa tal-
að um hve góður hann var þeim,
hjálpaði og leiðbeindi og tók þeirra
svari ef á þá var hallað.
Móðir hans fékk bata eftir lang-
vinn veikindi og þá bjó hann hjá
henni í Reykjavík þar til hann gift-
ist Bergþóru og þau stofnuðu heim-
ili. Þau eignuðust ekki börn, en voru
bæði barngóð og hjartahlý og hlúðu
vel að Ólafi yngsta bróður Beggu
svo og Auði systurdóttur hennar sem
þau litu á sem fósturdóttur sína.
Hún var líka hjálparhellan þeirra
þegar heilsan brást og á þurfti að
halda. Yngsti sonur Auðar og Sæ-
mundar, manns hennar, ber nafn
þeirra hjónanna, Halldór Berg, og
hann var þeim mikill gleðigjafi. Á
Njarðvík.
10. okt. 1948
kvæntist hann
Bergþóru Jónsdótt-
ur fæddri 22. okt.
1921. Hún lést 6.
apríl 1993. Þau
bjuggu allan sinn
búskap í Reykjavík.
Halldór stundaði
sjó frá fermingu og
var sjómaður í 54
ár. Þau Bergþóra
voru barnlaus.
Útför Halldórs
fer fram frá Ás-
kirkju á morgun,
mánudag, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
heimili þeirra Dóra og Beggu var
alltaf gaman að koma og einhvern
veginn var það alltaf í leiðinni, hvar
sem þau bjuggu.
Þegar Dóri var í landi var alltaf
hátíð. Hann var viðlesinn og hafsjór
af fróðleik enda stálminnugur. Hann
hafði líka geysilega skemmtilega
frásagnargáfu. Hversdagslegustu
atvik gátu orðið að kostulegasta
farsa í meðförum hans. Glettni og
næmt auga fyrir því broslega ásamt
mannlegri hlýju hans, gerðu það að
verkum að sérkennilegustu karakt-
erar urðu að skrautblómum í mann-
lífsflórunni. Sögurnar hans meiddu
aldrei neinn og oftar en ekki var
grínið á hans eigin kostnað. í okkar
huga eru það forréttindi að hafa átt
Dóra að vini og fengið að njóta sam-
fylgdar hans í nærri hálfa öld. Ver-
öldin verður tómleg og grá þegar
hugsað er til þess að nú er ekki leng-
ur hægt að hafa símasamband oft
á viku eða líta inn á Hrafnistu og
spjalla. Elsku Dóri, þökk fyrir allt
sem þú varst okkur, sonum okkar
og ijölskyldum þeirra. Auði og fjöl-
skyldu sendum við samúðarkveðjur,
sömuleiðis Bjarna Pálssyni, tryggum
vini hans og félaga á sjó og landi.
Öll söknum við okkar elskulega vin-
ar, en huggum okkur við að minning-
arnar ylja um hjartað og það er
gott að geta rifjað þær upp og bros-
að.
Guð blessi þig og leiði.
Ólafur og Inga í Vogum.
FRIMANN KRISTINN
SIGMUNDSSON
+ Frímann Krist-
inn Sigmunds-
son fæddist 7. júlí
1947. Hann Iést 9.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Lágafells-
kirkju 16. október.
Elsku Kiddi minn!
Nú ertu farinn frá
okkur eftir hetjulega
baráttu sem bugaði þig
aldrei. Það var sama
hvenær við töluðum
saman og hvenær ég
spurði þig hvemig þér
liði, þú barst þig alltaf vel og kvart-
aðir aldrei.
Nú þegar kveðjustundin er komin
skil ég það betur og betur að þú
varst aldrei bara tengdapabbi minn
heldur líka minn besti vinur. Alltaf
gat ég leitað til þín, sama hvað bját-
aði á. Þú varst alltaf tilbúinn að
rétta okkur hjálparhönd. Það verður
aldrei fyllt upp í það stóra skarð sem
þú skilur eftir hjá okkur.
Ég skil það líka betur hvað þú
varst hjartahlýr maður og hvað þú
varst krökkunum góður afi. Þú munt
eiga stórt pláss í þeirra hjörtum um
alla eilífð.
Mér eru minnisstæðar allar stund-
irnar sem við áttum saman, öl! ferða-
lögin með fjölskyldunni, allir bíltúr-
arnir með hin og þessi farartæki í
eftirdragi og þegar við sátum og
spjölluðum tímunum
saman um bíla og far-
artæki sem voru þitt
áhugamál númer eitt,
að ógleymdum þeim
fróðleik sem þú gafst
mér.
Þegar við fórum
saman á torfærukeppn-
ina í Jósepsdal í sumar
hvarflaði ekki að mér
að það yrði okkar síð-
asta ferð saman. Sá
tími sem ég fékk að
vera með þér og þekkja
þig var alltof stuttur.
Við áttum eftir að gera
svo margt. Það var allt-
af gott að vera nálægt þér og lífið
á eftir að verða tómlegt án þín en
innst í hjarta mínu veit ég að þú
munt alltaf vera hjá okkur og það
veitir mér styrk til að halda lífinu
áfram.
Sigurður Hansson.
Þú sæla heimsins svalalind,
ó silfurskæra tár,
er allri svalar ýtakind
og ótal læknar sár.
Æ, hverf þú ei af auga mér,
þú ástarblíða tár,
er sorgir heims í burtu ber,
þótt blæði hjartans sár.
Mér himneskt Ijós í hjarta skín
í hvert sinn, er ég græt,
Látinn er Halldór S. Pétursson,
félagi okkar í Sjómannafélagi
Reykjavíkur til margra áratuga.
Halldór var fæddur 1921 í Hólm-
fastskoti í Innri-Njarðvík og átti þar
heima til 13 ára aldurs. 13 ára fór
hann fyrst á sjó, eins og svo margir
jafnaldrar hans á þessum tíma.
Halldór missti föður sinn aðeins
2-3 ára gamall og ólst upp hjá afa
sínum og ömmu. Halldór var einn
þeirra íslensku sjómanna sem sigldu
öll stríðsárin, en þá vann hann um
borð í togaranum Helgafelli. Fjöldi
sjómanna týndi lífi í þeim mikla hild-
arleik sem styrjöldin var til sjós.
Að styijöldinni lokinni stundaði
Halldór síldveiðar í áratug. Á seinni
hluta starfsævinnar sigldi Halldór í
16 ár hjá Sambandinu og ávait um
borð í Dísarfelli.
Halldóri voru mjög hugleikin mál-
efni sjómanna og tók hann virkan
þátt í starfi Sjómannafélags Reykja-
víkur um árabil. Sat m.a. í trúnaðar-
ráði félagsins. Það er hverju félagi
mikill sómi að slíkum trúnaðarmönn-
um og góðum dreng á borð við Hall-
dór heitinn. Ekki kom hann svo í
land eða að hann ætti frí að hann
liti ekki við á skrifstofu félagsins.
Var það jafnan mikil upplyfting á
kaffistofunni þegar Halldór leit við,
margar sögur sagðar og jafnan mik-
ið hlegið. Menn rifjuðu upp atburði
liðinna ára, sem jafnan fá um sig
ævintýraljóma eftir því sem lengra
líður frá. Er okkur því mikil eftirsjá
að góðum félaga.
Allt fram til hins síðasta hvarflaði
hugur Halldórs út á sjó, til liðins
tíma og horfinna minninga. Hann
hélt þó enn nánum tengslum við
sjávarilminn, fór stöku sinnum suður
í Voga til að fara „út í þarann“ eins
og hann orðaði það sjálfur fyrir
nokkrum árum í blaðaviðtali. Hann
fór þá jafnan með mági sínum á fjög-
urra manna skektu og renndi færi
fyrir fisk í soðið, ýsu eða grásleppu.
Hin síðari ár bjó hann ásamt konu
sinni Bergþóru Jónsdóttur á Hrafn-
istu og undu þau hag sínum vei.
Fyrir nokkrum árum missti Halldór
eiginkonu sina eftir 48 ára farsæit
hjónaband. Vonandi liggja leiðir
þeirra saman aftur handan við móð-
una miklu.
Við félagar hans og vinir í Sjó-
mannafélagi Reykjavíkur kveðjum
góðan dreng og sendum öllum að-
standendum hans innilegar samúð-
arkveðjur.
Jónas Garðarsson og
Birgir Björgvinsson.
því drottinn telur tárin mín, - ég trúi
og huggast læt.
(Kristján Jónsson.)
Sofðu rótt, elsku afi minn.
Arnór og Brynja Dís.
I dag erum við glaðir. Glaðir
vegna þeirrar lukku að hafa þekkt
hann Kidda. Gleðin felst í minningu
þeirra stunda sem við sátum saman
í eldhúsinu á Álafossvegi og drukk-
um kaffi, tókum við tækifæri sterkt
útí og skeggræddum um lífið og til-
veruna. Þeirra stunda sem við rák-
umst á Kidda í sjoppunni á kvöldin
og átum, misþreyttir, pylsu með öllu.
Og allra þeirra stunda sem við
óharðnaðir heimalningarnir áttum í
vandræðum og Kiddi var til staðar.
I Spámanninum stendur: „Sorgin
er gríma gleðinnar. Og iindin, sem
er uppspretta gleðinnar, var oft full
af tárum. Þeim mun dýpra sém sorg-
in grefur sig í hjarta manns, þeim
mun meiri gleði getur það rúmað.
Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert
glaður, og þú munt sjá, að aðeins
það, sem vaidið hefur hryggð þinni,
gerir þig glaðan. Þegar þú ert sorg-
mæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.“
Hugur okkar er hjá fjölskyldunni;
Herdísi, Öldu, Sigga, Arnóri, Brynju
Dís, Helenu og Bjarna. Megi sorg
ykkar með tímanum breytast í gleði
og þakklæti fyrir að hafa átt hann
Kidda. Þeir einir deyja sem gleym-
ast. Kiddi lifir í minningunni. Hann
fylgir okkur öllum sem urðum svo
lánsöm að kynnast honum.
Brynjar Órn, Davíð BaUlur,
Högni, Ragnar, Snorri Geir og
makar.