Morgunblaðið - 19.10.1997, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
SUNNUDAGUR 19. OKTÓBER 1997 43
ELIN
ÁRNADÓTTIR
+ Elin Árnadóttir
fæddist 22. júlí
1961 í Vík í Mýrdal.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Suðurlands 11.
október síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Víkur-
kirkju laugardag-
inn 18. október.
Það er sunnudags-
morgunn, klukkan er
rúmlega 10, síminn
hringir og mér er tjáð
að þú hafir dáið þá um
nóttina. Það er eins og
tíminn stöðvist eitt augnablik, augu
mín fyllast af tárum og tárin renna
af stað niður kinnarnar. Þessi tár
eru tár sorgar og reiði vegna ótíma-
bærs fráfalls þíns og kannski líka
léttis yfir því að þjáningum sínum
skuli vera lokið. Það kom kannski
ekki mjög á óvart að heyra af and-
láti þínu þar sem þú varst búin að
vera mjög veik undanfarnar vikur.
Oft er dauðinn ekki verstur þegar
svona er komið. Maður getur hugg-
að sig við að þér líði nú vel, laus
úr þjáðum líkamanum og sért nú
búin að hitta móður þína eftir að-
eins fjögurra ára viðskilnað.
Ellu kynntist ég haustið 1990 er
hún hóf störf í Búnaðarbankanum
á Selfossi. Klárari bankamanneskju
hef ég ekki kynnst, allt er viðkom
vinnunni var hægt að leita _með til
þín og þú kunnir lausnina. Á heim-
ili þínu var sami myndarskapurinn,
sama hvenær maður leit inn. Einn
vetur sóttum við Ella félagsskap
suður til Reykjavíkur, allan vetur-
inn var keyrt, einu sinni í viku í
öllum veðrum ösluðum við áfram
því suður skyldi ná. í þessum ferð-
um var margt spjallað og kynnt-
umst við hvor annarri að ég held
alla leið inn að hjarta og þar fann
ég mjög gott hjartalag. Þarna
myndaðist svolítið sérstakt sam-
band sem ég hef alltaf metið mik-
ils. Höfðum við rætt það meira í
gamni en alvöru að taka upp þráð-
inn aftur er þú hefðir náð betri
heilsu. En maðurinn með ljáinn
hefur nú lagt til þín og haft betur.
Ég er viss um að við munum hitt-
ast á ný á öðrum og betri stað og
gætum við þá kannski tekið upp
þráðinn að nýju eins og við höfum
talað um. Ég veit að ég mæli fyrir
munn allra samstarfsmanna okkar
er ég segi að mætari manneskja
er ekki auðfundin.
Með virðingu og trega kveð ég
þig nú og votta Brynjari, Sigrúnu
Ornu og Böðvari Dór litla, svo og
fjölskyldunni allri mína dýpstu sam-
úð og bið algóðan Guð að styrkja
ykkur og leiða í gegnum þessa
miklu raun. Hafðu kæra þökk fyrir
samfylgdina sem hefði mátt vera
miklu lengri. Minningin um mæta
konu lifir.
Ég veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir
svo mæt svo góð svo trygg og trú
svo látlaus falslaus reyndist þú
ég veit þú látin lifir.
Hrund B.
að ég kynntist Ellu og
Binna sem allra fyrst.
Ástæðan? Jú, þau væru
svo góðir vinir. Það var
því mjög fljótlega sem
ég kom í Sílatjörnina í
fyrsta sinn, og það var
eins og við Ella hefðum
alltaf þekkst.
Hún var heilsteypt
og opinská manneskja
sem kom til dyranna
eins og hún var klædd.
Hún sagði það sem
henni bjó í brjósti og
tók þátt í lífinu af full-
um krafti. Það var
sama hversu stórt eða smátt verk-
efni hún tók að sér, allt var jafnvel
unnið og þá var ekki kastað til
höndunum, heldur unnið sleitulaust
af fullum huga, uns verkið var búið.
Lífið hafði ekki alltaf farið mild-
um höndum um Ellu, hún hafði
fengið að reyna ýmislegt og þurft
að beijast til að öðlast það sem
mörgum öðrum finnst sjálfsagt, og
meta jafnvel ekki til fulls. En lífs-
gleði hennar var ómæld og áhugi
hennar á öllu sem lifði var ótvíræð-
ur. Því varð maður aldrei var við
biturð vegna þess sem hún hafði
gengið í gegnum.
Allir sem til hennar komu voru
velkomnir, þar var alltaf til kaffi
og húsið opið. Kunningjahópurinn
var því stór, það var fjölskyldan
líka, og vinátta Ellu og kærleikur
til fjölskyldu og vina var mikill. Það
var því ekki oft sem ekki voru gest-
ir í Sílatjörn 12. Ella var vinur vina
sinna og tók hún oft upp hanskann
fyrir þá, fyndist henni á þá hallað
í samræðum, og íjölskylduna varði
hún með oddi og egg, fyndist henni
þess þurfa.
Ég var svo lánsöm að kynnast
Ellu vel og tel mig hafa öðlast vin-
áttu hennar. Af því er ég bæði stolt
og þakklát. Þær voru ófáar stund-
irnar sem við settumst niður saman
og spjölluðum, ogþað var ekki eftir-
sjá að þeim stundum. Þá var margt
skrafað og mikið hlegið.
Þegar Ella veiktist í febrúar á
þessu ári, var ég alveg viss um að
hún myndi ná sér. Hún var búin
að hafa of mikið fyrir lífinu, til að
eiga það skilið að láta í minni pok-
ann fyrir veikindunum. Svo hafði
hún alltaf verið svo hraust og lífs-
löngunin mikil, enda nýkomin með
Böðvar litla inn á heimilið. En Ellu
var ekki ætlað að lifa lengur og
nú spyr maður sig; af hveiju og til
hvers. Svörin eru ekki komin og
koma kannski ekki, en manni fínnst
þetta afar óréttlátt. Nú er Ella kom-
in til mömmu sinnar, bestu vinkon-
unnar sem hún nokkru sinni átti,
og ég veit að þær hafa báðar glaðst
yfir endurfundunum. En ég veit líka
að henni þykir sárt að horfa niður
á fjölskylduna sína hérna megin og
geta ekki stutt þau og styrkt, glaðst
með þeim og auðsýnt þeim þann
kærleika sem hún bar til þeirra.
Ella mín, það voru forréttindi að
fá að þekkja þig og ég tel mig ríka
að hafa átt þig sem vin, þó í stutt-
an tíma væri. Ég lærði margt af
okkur kynnum og minning þín er
mér dýrmæt. Hafðu þökk fyrir.
Guð blessi Brynjar, Sigrúnu og
Böðvar og styrki þau í sorginni
yfir missi sínum og til að minnast
góðrar konu.
Hulda.
Ég vil senda henni Ellu æskuvin-
konu minni mína síðustu kveðju.
Ég vil þakka þér fyrir þær æsku-
minningar sem ég á með þér úr
Víkinni. Ég sendi þér, Binni, og
börnunum ykkar tveimur samúðar-
kveðjur og megi Guð vera með
ykkur á þessari erfiðu stundu.
Steinunn Helga
Sigurðardóttir.
Seinni hluta árs 1981 var stofnað
útibú Samvinnubanka íslands hf. á
Selfossi. Starfsmenn voru fáir en
með þeim tókst sérstakt traust og
vinátta, nánast að kalla mátti fjöl-
skyldubönd. Ella var ein úr þessari
fjölskyldu. Ella hafði þann einstaka
eiginleika að hrífa fólk með sér í
leik og starfi en föst var hún fyrir
ef hún fann einhvern órétti beittann
eða á sig gengið.
í um áratug unnum við saman
og áttum gott og farsælt samstarf.
Fyrir það og vináttu í gegnum árin
vil ég þakka af heilum hug.
Ung móðir í blóma lífsins er fall-
in frá eftir hetjulega en stutta bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm.
Brynjar, Sigrún Arna, Böðvar og
aðrir ástvinir. Við Anna sendum
ykkur öllum okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Garðar Eiríksson, Selfossi.
Elín hóf störf hjá Búnaðarbanka
íslands á Selfossi árið 1990, en
hafði áður starfað hjá Samvinnu-
banka íslands, Selfossi og hjá Bún-
aðarbankanum í Hveragerði. í fáum
orðum viljum við starfsfélagar Elín-
ar minnast hennar.
Ella var hreinskilin og heiðarleg
manneskja sem gott var að starfa
með. Við minnumst allra samveru-
stundanna í leik og starfí, árshátíð-
anna og bankapartýjanna þar sem
við skemmtum okkur öll saman og
hvíldum okkur á hinum daglega
erli. í mars á þessu ári átti Elín
að koma til starfa eftir fæðingaror-
lof en um sama leyti greindist hún
með þann sjúkdóm sem hún barðist
við. Okkur var það öllum mikið áfall
er Ella veikist en minnumst þess
hve full af bjartsýni og baráttumóð
hún var.
í störfum sínum hér í bankanum
var hún virt og dáð. Bæði hafði hún
mikla þekkingu á öllu verklagi sem
lýtur að bankastörfum og eins hafði
hún mannlegt innsæi til að glæða
bankaviðskipti mannlegri hlýju.
Síðustu árin starfaði hún sem
heimilislínuráðgjafi og fann sig vel
í því starfi sem gengur að mestu
út á samskipti við fólki. Á því hafði
hún góð tök og gat auðveldlega
skapað traust og skilning sem þurfti
til að leiða mál farsællega til lykta.
Kammerkór Langkoltskirkju - Jón Stefánsson
Listrænn metnaður í hverri athöín - Sími 894 1600
Ávallt var hún tilbúin að aðstoða
fólk og ráða því heilt. Fyrir sina
einstöku eiginleika var hún vel liðin
af samstarfsfólki sem og viðskipta-
vinum sem kunnu vel að meta ráð
hennar og úrlausnir sem voru sniðn-
ar að þörfum hvers og eins.
Starfsfólk Búnaðarbankans á
Selfossi sendir Brynjari Jóni og
börnum þeirra, Sigrúnu Örnu og
Böðvari Dór, innilegar samúðar-
kveðjur.
Samstarfsfólk, Búnaðar-
bankanum á Selfossi.
Hún Ella föðursystir er látin. Það
eru tíðindi sem engu okkar hefði
dottið í hug fyrir hálfu ári og í dag
þegar Ella verður borin til grafar
trúir maður því vart hvað hefur í
raun og veru gerst. Það er búið að
höggva stórt skarð í stóra og sam-
heldna ætt okkar og það skarð sem
Ella skilur eftir sig er vandfyllt.
Ella var einfaldlega stórkostleg
manneskja. Það var alltaf stutt í
brosið hjá henni og hún var alltaf
reiðubúin að rétta öllum hjálpar-
hönd. Hvar sem Ella kom var hún
jafnan miðpunkturinn og jafnvel
núna síðustu mánuðina þegar hún
var þjökuð af sjúkdómi sínum var
húmorinn og léttleikinn aldrei langt
undan hjá henni.
Það var alltaf gaman að heim-
sækja Ellu og Binna á Selfoss og
undantekningalaust var litið við þar
þegar leiðin lá austur í Vík. En því
miður hittum við ekki Ellu aftur
fyrr en ævi okkar sjálfra er öll og
það er staðreynd sem erfitt er að
sætta sig við. Það sem mun ylja
okkur í framtíðinni eru minningarn-
ar um Ellu og þær eru ófáar. Ein
sú síðasta í mínum huga er frá ferð
okkar í sumarbústað á Akurhól í
ágúst sl. Þar höfðu foreldrar mínir
dvalið vikulangt og þangað var Ella
einnig komin. Með henni í för var
Böðvar Dór, litli augasteinninn
hennar, og daginn eftir komu Binni
eiginmaður hennar og Sigrún Arna,
stóra stelpan hennar. Ég sá á Ellu
að hún naut þess að vera með fjöl-
skyldunni þó svo að það tæki sinn *
toll að ferðast því að veikindin voru
orðin alvarleg. Eitt af því sem Ella
sagði við mig í þessari ferð var að
það fyrsta sem hún myndi gera
þegar hún væri búin að jafna sig á
veikindunum væri að fara á hestbak
en Ella hafði gífurlegan áhuga á
hestum og hestamennsku allri, rétt
eins og svo margir í fjölskyldunni.
En nú hefur Ella tölt síðasta
sjiölinn. Hún situr ásamt ömmu
Ástu og öllum þeim ástvinum sínum
sem farnir eru og fylgist með okkur
úr fjarlægð, sem þó er nær en okk- 4
ur grunar, og ég veit að hún heldur
áfram að rétta okkur hjálparhönd
eins og hún mögulega getur.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður,
og heldur ósjálfbjarga þvi er ver.
Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður,
verða betri en ég er.
Því eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifumar. *
Ég reyndar sé þig allstaðar.
Þá napurt er, það næðir hér og nístir mig.
(Jóh. Helgason/Vilhj. Vilhjálmsson.)
Elsku Binni, Sigrún Arna og
Böddi. Söknuður okkar er mikill en
söknuður ykkar er meiri. Við kveðj-
um einstaka konu sem barðist
hetjulega fram á síðustu stundu við
óvinnandi vígi. Guð blessi Ellu
frænku.
Árni Sigurjónsson.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma,
JÓNA SIGRÍÐUR PÁLSDÓTTIR
frá íbishóli,
tl heimilis í
Skólagerði 55,
Kópavogl,
andaðist á Landspitalanum 17. október. Útförin auglýst slðar.
Benedikt Valberg, Lilja Sigurðardóttlr,
Guðmann Valberg, Herborg Stefánsdóttir,
Jóhanna Valberg, Jón Gestsson
og fjölskyldur.
+
Útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
STEINUNNAR GUÐNÝJAR
MAGNÚSDÓTTUR,
verður gerð frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
21. október kl. 13.30.
Skúli Halldórsson,
Magnús Skúiason, Svava Björnsdóttir,
Unnur Skúladóttir, Kristján Sigurjónsson
og barnabörn.
Þegar við Þórður hófum samband
okkar, þá taldi hann það mjög brýnt
Sérfræðingar
1 hlóniaskrevtiiijium
við oll tækil'airi
I blómaverkstæði I
I iSlNNA I
Skólav örðuslíg 12.
a liorni Bergslaðastradis.
sími 551 9090
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
íslensk framleiðsla
MOSAIK B
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför móður minnar, tengda-
móður og ömmu,
ÁSTU KRISTRÚNAR SKÚLADÓTTUR
frá Stykkishólmi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund fyrir Ijúft viðmót og
frábæra umönnun.
Lovfsa Kristjánsdóttir, Mfmir Arnórsson,
Kristján Mímisson, Zulema Sullca-Porta,
Sunna Mlmlsdóttir, Kári Mímisson.