Morgunblaðið - 13.01.1998, Blaðsíða 48

-^8 ÞRIÐJUDAGUR 13. JANÚAR 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGRÚN
* FINNSDÓTTIR
+ Sigrún Finnsdótt-
ir var fædd að
Skriðuseli í Aðaldal
19. janúar 1920. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 6. janúar
síðastiiðinn. Foreldr-
ar hennar voru Finn-
ur V. Indriðason og
Hallfríður Sigur-
björnsdóttir og varð
þeim níu barna auðið,
ren þrjú systkini Sig-
rúnar lifa systur sína.
Sigrúnu Finnsdóttur
og Elíasi Sigurjóns-
syni varð níu barna
auðið, og eru þau öll á li'fi í dag.
Sigrún og Elías slitu samvistum
1970. Börnin eru Hallfríður, gift
Guðmundi Haraldssyni, og eiga
þau fjögur börn og fimm barna-
börn; Ólöf og Guðmundur Sigur-
steinsson eiga fjögur börn og tíu
barnabörn; Jenný, ókv. á einn
son og eitt barna-
barn; Elías, giftur
Svövu Eyland og
eiga þau þrjú börn
og eitt barnabarn;
Kristján en hann á
fjögur börn, sambýl-
iskona hans er
Katrín Björk Eyj-
ólfsdóttir; Jens, ókv.
en hann á fjögur
böm; Aðalsteinn,
giftur Helgu Sigurð-
ardóttur og eiga þau
þrjú börn; Margrét,
maki Þorfinnur Jó-
hannsson og eiga
þau þijú börn; Marína, maki Már
Jóhannsson og eiga þau fjögur
börn. Daníel Sævar Pétursson,
elsti sonur Margrétar, var alinn
upp af Sigrúnu ömmu sinni.
Utför Sigrúnar Finnsdóttur
fer fram frá Áskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
^^Guði sé lof fyrir liðna tíð.
^^Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fyigi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Margar minningar við áttum saman
Mikið fannst mér það gaman
það að vera svo oft hjá þér
þú munt ætíð búa í hjarta mér.
(J.E.)
Það er erfitt að taka sér penna í
hönd og rita þær línur sem hér eru.
Ekki hafði ég lagt hugann að því að
ég ætti það eftir að skrifa minn-
ingu um þig, mín elskulega móðir,
því mér fannst þú vera eilíf sem og
þú ert, í huga og hjarta okkar, af-
komenda þinna sem eru mjög
margir. Þú varst kletturinn sem
aldrei haggaðist við missterkar
lífsins öldur, þú varst okkur sólin
sem ætíð skein jafnt á nóttu sem
degi. Tíma áttir þú alltaf aflögu
^fyrir þá er til þín leituðu, ekki bara
afkomendur heldur einnig óskylda.
Þolinmæði, hlýju og tíma áttir þú
alltaf nóg af, en snögglega kom
alda sem skall á þér og einnig okk-
ur en um mitt sumar greindist þú
með sjúkdóm sem nú hefur leitt til
andláts þíns. Alltaf kemur það okk-
ur óþyrmilega á óvart þegar dauð-
inn er í nálægð, ætíð við trúðum að
von væri um lækningu en svo var
ekki. Okkar elskulega móðir og
okkar besti og trausti vinur, sem
þú varst okkur, minningar fljúga
um hugann á ógnarhraða. Elsku
mamma, þitt aðalsmerki var þolin-
mæði, „þolinmæðin þrautir vinnur
allar“ sagðir þú alltaf. Það þýddi
ekki að bjóða nútímakonunni þá
lífsreynslu og kröppu kjör sem þú
lifðir við. Þú ólst upp, ein að mestu
leyti, níu böm og eitt bamabam,
og tókst stóran þátt í uppeldi fjölda
barnabama þinna, en aldrei kvart-
aðir þú og ekki minnumst við þess
systkinin að þú segðir styggðarorð
um nokkra manneskju, því allir
vora jafnir fyrir þér. Elsku
mamma, ég veit að vel er tekið á
móti þér í nýjum heimkynnum, þar
sem foreldrar þínir eru og fimm
systkini þín. Elsku mamma, ég
kveð þig með þeim orðum sem ég
sagði alltaf við þig þegar ég leit inn
hjá þér, bless í bili mamma mín.
Þinn sonur,
Jens.
Elsku amma, ég frétti það um
kvöldmatarleytið þriðjudaginn 6.
+
Ástkær móðir okkar og systir,
HELGA FANNÝ OLSEN,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þann 3. janúar sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Amelía S. Graves, Raymond D. Graves,
Katrín S. Graves, John Eric Graves,
Ingibjörg Birna Steingrímsdóttir.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
FRÍÐA SÆMUNDSDÓTTIR,
sem lést fimmtudaginn 7. janúar, verður
jarðsungin frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn
15. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á að
láta líknarfélög njóta þess.
Stefán Hallgrímsson,
Lilja Hallgrímsdóttir,
Guðmundur Hallgrímsson,
Hafliði Hallgrímsson,
Sigrún Bergmann,
Baldur Frímannsson,
Anna G. Hugadóttir,
Ragnheiður Árnadóttir.
janúar sl. að þú hefðir dáið um
morguninn. Mér brá í fyrstu, en
svo hugsaði ég að þetta hefði verið
þér fyrir bestu. Eg veit að þér líður
miklu betur núna hjá Guði heldur
en að vera ennþá svona mikið veik
eins og þú varst. Eg man þegar ég
kom núna í haust til þín í
heimsókn, þú gafst mér kex og
mjólk en fékkst þér sjálf gamla
góða hræringinn þinn, hann fannst
þér vera hreint sælgæti. Þegar ég
var 5 ára kom ég til þín eins og svo
oft áður, þú varst að brjóta saman
þvottinn inni í stofu hjá þér. Þá
kenndir þú mér að brjóta saman
sokkapör. Jæja amma mín, ég veit
að þú hefur það gott hjá Guði og nú
ert þú ein af englunum hans. Við
vitum öll að Guð passar þig vel. Ég
sakna þín sárt, en svona er víst
gangur lífsins.
Hinsta kveðja,
Eva Kristjánsdóttir.
Það er erfitt að ætla að setjast
niður og ætla að kveðja þig, kæra
tengdamóðir, með þessum
fátæklegu orðum. En fyrstu
minningar mínar um þig era um
það leyti er þú sleist samvistum við
Elías eftir margra ára sambúð, að
þú fluttir í næsta stigagang við mig
á Kleppsveginn.
Og er ég fór að fylgjast með
þessari rólegu konu sem átti svo
stóran barnahóp, þó elstu börnin
væra farin að fljúga úr hreiðrinu
og stofna sínar fjölskyldur, þá var
alltaf svo margt fólk hjá henni,
börn og baraaböm og var það
feimin stúlka sem fór að venja
komur sínar til þín með elsta
syninum. En fljótt rann af mér
feimnin er ég kynntist þér náið og
öllum í kringum þig.
Og þannig mun ég muna þig alla
tíð, heima og vildir helst fá börn og
bamaböm til þín og þannig varst
þú hlekkurinn sem hélst keðjunni
saman, enda var þetta stór hópur
sem hittist oft hjá þér um helgar,
þegar börn, tengdaböm og
bamaböm vora saman komin. Oft
varstu með næturgesti því alltaf
var heimili þitt opið öllum þeim er
vantaði gistingu eða þeim er
vantaði húsaskjól. Oftar en ekki
varstu að baka því alltaf þurfti
eitthvað að vera til þegar gesti bar
að garði og er mér minnisstætt er
ég fyrir 22 árum kom heim af
fæðingardeild rétt fyrir jólin með
framburðinn og þú sendir mér fullt
box af smákökum og öllum þeim
kökum og tertum sem þú hafðir
bakað fyrir jólin og verður mér oft
hugsað til þess.
Enda var eftir þetta auðvelt að
hringja í tengdamömmu þegar
eitthvað steðjaði að ungabaminu
og ósjaldan sem ungu hjónin
þurftu að fá ráð hjá þér og alltaf
vissir þú hvað var að. Svona væri
lengi hægt að halda áfram.
Ogleymanleg era jólaboðin þín
þar sem þú naust þess að fá börnin
til þín með fjölskyldur sínar og var
oft glatt á hjalla. Sárt var þín
saknað nú á jólunum er þú gast
ekki verið með okkur, þar sem þú
varst þá orðin mjög veik. Eins og
alltaf er þú mættir mótlæti í lífinu
tókst þú veikindunum með
æðraleysi og barst höfuðið hátt.
Það verður erfitt fyrir bömin þín
að sjá á eftir ástríkri móður sem
var þeim svo mikið, en
minningamar ylja þeim um
ókomna tíð. Guð blessi þig, kæra
Sigrún.
Svava.
Elsku amma, þú varst alltaf til
staðar og man ég best eftir þér
sitjandi í eldhúshominu með
kaffibollann og molann. Það var
alltaf gott að setjast niður með þér
og ræða mín hjartans mál. Það er
svo skrítið að þú varst mín besta
trúnaðarvinkona. Þú hefur sett þitt
mark á líf mitt, til dæmis era mér
töm ýmis spakmæli sem þú
viðhafðir og ráð sem þú gafst mér
og reyndust mér svo vel að þau
fylgja mér enn í dag. Það er sama
hvað það var mikið að gera hjá þér,
þú hafðir alltaf tíma fyrir mig.
Síðan ég stofnaði fjölskyldu og
flutti út á land var sambandið ekki
jafn mikið og áður, en þegar ég og
fjölskylda mín heimsóttum þig í
bæjarferðum, þá varst þú enn í
eldhúshorninu og alltaf jafn
innileg. Síðan þú fékkst þennan
sjúkdóm sem dró þig að lokum til
dauða var sárt að horfa upp á
erfíðleika þína og geta lítið hjálpað.
Þrátt fyrir það var alltaf sami
glampinn í augunum og glettnin í
röddinni þegar ég hitti þig. Ég veit
að þar sem þú ert núna líður þér
vel í góðra vina hópi.
Þín verður sárt saknað, elsku
amma mín.
Kveðja,
Sigrún Jenný.
Hún elsku amma er farin frá
okkur. Missir okkar er mikill, því
hún var svo góð og yndisleg kona,
sem vildi allt fyrir alla gera. Nú
kveðjum við ömmu okkar í hinsta
sinn. Okkur er efst í huga virðing
og þakklæti að hafa átt þessa ein-
stöku ömmu. Sá sterki persónuleiki
einkenndist af dugnaði og sérstöku
æðraleysi. Alltaf hélt hún sálarró,
hvað sem að höndum bar. Við vit-
um að henni verður vel tekið á nýj-
um stað og biðjum henni blessunar
þar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hjjóta skalt.
(V. Briem.)
Þínar,
Þórey Linda, Telma Dögg
og Iris Elva Eh'asdætur.
Nú ertu dáin amma mín, farin úr
þessu erfiða lífi. Vonandi hefurðu
fundið ró í sálu þinni þama
hinumegin. Mig langar að kveðja
þig með örfáum orðum, ég trúi því
að þama hinumegin sé til Paradís,
og að þar sé garður frjóma ávaxta
og kærleiks og friðar.
Ég sakna þín mjög mikið, orð
mín verða máttlaus í návist þinni,
þín minning í hjarta mínu mun lifa,
meðan ég lifi.
I huga mér ertu rós sem svífur
nett um himinblámann, full af orku
og hlýju, sem þú öllum sýndir. I
mínum augum ertu hetja, hetja
sem lifir um ókomin ár. Vertu sæl,
amma mín, og megi guð vernda sál
þín.
Guð blessi þig, þitt bamabarn,
Einar Már Kristjánsson.
Mig langar til að minnast móður
vinkonu minnar með nokkram
orðum. Sigrúnu og hennar börnum
kynntist ég fyrir 28 áram er þau
fluttu í stigaganginn á Kleppsvegi
68, og var alla tíð góður samgangur
á milli fjölskyldna okkar þar sem
móðir mín og Sigrún urðu góðar
vinkonur. Það er ekki oft sem
manni auðnast það á ævinni að
kynnast jafn elskulegri, heiðarlegri
og ósérhlífinni konu eins og Sigrún
var.
Það er margt sem má segja um
Sigrúnu og allt er það gott, aldrei
talaði hún illa um annað fólk og tók
öllu með jafnaðargeði. Mér tók hún
eins og ég væri eitt af hennar
bömum. Var mér alla tíð góð og lét
sér ávallt annt um mig og mína frá
því ég var 12 ára til dagsins í dag.
Það var ávallt gott að koma á
Kleppsveginn til Sigrúnar og alltaf
var mér jafn vel tekið. Hún hafði
nú oft gaman af að stríða mér í
gegnum árin sem og öðram því
húmorinn og gáskinn var þannig
hjá þessari mætu konu sem hún
var.
A gamlársdag kom ég til hennar
og var hún þá orðin mikið veik, en
samt átti ég ekki von á því þegar
ég kyssti hana bless að það yrði
minn kveðjukoss. I dag þakka ég
fyrir það að hafa komið til hennar
þennan dag. En nú hefur hún lagst
til hinstu hvflu og ég veit að henni
líður vel, þar sem hún er nú komin.
Ég á eftir að sakna hennar sárt
og mun ævinlega geyma
minninguna um hana í hjarta mér.
Blessuð sé minning hennar.
Að lokum sendi ég Marínu
vinkonu, systkinum hennar, sem
og öðram ástvinum, mínar
hugljúfar samúðarkveðjur og bið
Guð að styrkja þau í sorg sinni.
Rósa.
Fallin er frá yndisleg mann-
eskja, Sigrún Finnsdóttir. Sigrún
var manneskja sem lagði mikla
áherslu á að búa sérstaklega vel að
sinni fjölskyldu. Hún vildi alltaf allt
fyrir alla gera, vildi öllum vel og
hallmælti aldrei nokkurri mann-
eskju.
Sigrún var ein besta vinkona
ömmu minnar, Sigríðar Guðjóns-
dóttur, og kynntist ég Sigrúnu
þegar ég var lítil stelpa í pössun
hjá ömmu. Ég minnist þeirra tíma
þegar þær sátu tvær saman við
eldhúsborðið hennar Siggu ömmu,
drakku kaffi og auðvitað var spáð í
bolla. Ég man að mér þótti þessar
konur stórmerkilegar, jafnvel
göldróttar, að hafa þessa kunnáttu
að geta spáð fram í tímann. Ég
man líka eftir heimsóknum með
ömmu til Sigrúnar og alltaf var
eitthvert góðgæti á boðstólum. Það
var líka alltaf svo mikið líf og fjör
heima hjá Sigrúnu, enda átti hún
mörg böm og barnaböm.
Ég hugsa að vinkonurnar hafi
verið ánægðar með að Alli, sonur
Sigrúnar, og Helga, dótturdóttir
ömmu, felldu hugi saman, en í dag
era þau gift og eiga saman þrjár
yndislegar dætur.
En nú erum við búin að missa
báðar þessar kjamakonur, og er
það mikill missir fyrir þá sem eftir
sitja.
Kæra Sigrún, nú er komið að
kveðjustund en það er huggun að
þú þarft ekki að þjást lengur. Það
er skrýtið að hugsa til þess að
Sigga amma skyldi birtast þér svo
oft, stuttu fyrir andlát þitt. En hún
hefur örugglega viljað vera hjá þér
þegar þú kvaddir þennan heim og
viljað fylgja þér yfir í Himnaríki,
þar sem þú ert laus við allar þínar
þjáningar.
Elsku Alli okkar, Helga, Guðrún,
Heiðdís og Heiðrún, þið hafið misst
mikið en minningin um yndislega
konu mun lifa að eilífu. Ég vil, fyi-ir
hönd nánustu ættingja Helgu,
votta fjölskyldu Sigrúnar okkar
innilegustu samúð.
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.“ (Úr Spámann-
inum, eftir Kahlil Gibran.)
Minning þín lifir.
Helga Heiða Helgadóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku amma, það er margs að
minnast, allar heimsóknimar á
Kleppsveginn og fá nýbakaðar
kleinur eða annað meðlæti sem þú
varst svo myndarleg að baka. Það
verður skrýtið að koma á Klepps-
veginn til Lillu frænku, dóttur
þinnar sem býr á hæðinni fyrir
neðan, og geta ekki skotist upp til
þín. Þú áttir marga afkomendur
sem sakna þín sárt, 9 börn, 30
barnabörn og 17 barnabamaböm
og það yngsta kom í heiminn tæp-
um sólarhring eftir að þú fórst.
Ég minnist sumarsins 1996 þeg-
ar ég og fjölskylda mín voram með
þér á Húsavík og þú sýndir okkur
æskuslóðir þínar. Þú varst svo
minnug og það var svo gaman að
hlusta á þig tala um gamla daga.
Elsku amma, við söknum þín.
Megi Guð vera með þér.
Sigrún, Gylfi, Birgir
og Ingunn.