Morgunblaðið - 05.02.1998, Blaðsíða 39

MORGUNB LAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 5. FEBRÚAR 1998 39
maður fékk, enda margir sem kíktu í
kaffi.
Mér fannst þú alltaf svona ekta
amma, þú varst oftast með svuntuna
að stússast eitthvað í eldhúsinu er
maðui- kom og maður fékk alltaf eitt-
hvað gott með kaffinu, því þú varst
alltaf eitthvað að baka.
Amma, ég hef óendanlega margar
minningar um þig sem ég mun
geyma í mínu hjarta. Mér fannst
alltaf svo gaman í strætó og þú áttir
það tU að fara með mig niður í bæ, í
bíó eða leikhús eða niður að tjöm.
Þegar maður varð eldri sá maður
betur hvað þú varst virkUega vönduð
manneskja. Þú varst góðhjörtuð og
vUdir alltaf öllum vel, og sagðir bara
hvað þér fannst en faUegast af öllu
var hvað þú varst alltaf jákvæð. Það
var alveg sama hvað það var, þú
gerðir alltaf gott úr öllu.
Að fegurðin komi innan frá á svo
sannarlega við hér.
Svo fluttuð þið af Hraunteignum
og upp á Dalbraut. Það var auðvitað
mildl breyting og viðbrigði en þú leist
jákvæðum augum á þetta eins og
aUtaf. Minningin sem er mér afar
kær og sterk í minni er þegar við fór-
um tU Afríku sumarið ‘96 að heim-
sækja Áma frænda. Það var afar
erfltt ferðalag en mjög mikUs virði
fyrir ykkur gömlu hjónin og ógleym-
anleg reynsla fyrir okkur öll.
Þegar þú varðst veik byrjaði þér
að hraka svolítið og þó að maður hafi
vitað hvað framundan væri þá hélt
maður svo fast í vonina. Þú hafðir
farið oftar á spítala en margur en
aUtaf náð þér að fullu aftur. Þú varst
ótrúlega viljasterk og ég held að já-
kvæðnin hafí þar átt stóran hlut að
máli. En þegar á leið og maður sá
hvað þú vai-st mUdð veik, vUdi maður
bara ekki trúa því. Maður sætti sig
bara aUs ekki við þetta óréttlæti.
Þetta var erfiður tími á Landakoti
þar sem þú að lokum þurftir að lúta í
lægra haldi fyrir æðri máttarvöldum.
En amma, mér fannst þú standa þig
eins og hetja í þessari erfiðu lífsbar-
áttu.
Ég mun aldrei gleyma er ég, þú og
mamma vorum arkandi niður í Kola-
port eða á kaffihús. Þetta voru yndis-
legar stundir sem við áttum með þér,
sem gleymast aldrei. Ég kveð nú að
sinni þar sem ég veit að við eigum
eftir að hittast aftur einhverntímann.
Ég veit einnig að þar sem þú ert
nú, hefur þú fundið friðinn og mér
líður vel að vita af því. En ég sakna
þín svo mikið að orð fá því ekki lýst.
Elsku amma mín, ég elska þig svo
mikið alltaf.
Þín
María.
Elsku amma mín er dáin. Við áttum
margar góðar stundir saman aUt frá
því ég var UtU stelpa og plataði ömmu
í gönguferðir, þar_ sem leiðin lá oftar
en ekki fram hjá Ólabúð, þar sem við
hvfldum okkur og amma keypti app-
elsín og lakkrísrör handa okkur.
Einnig voru ófá kvöldin sem við
hlustuðum á útvarpsleikritin eða töl-
uðum um heima og geima. Eftir-
minnUegt er þegar amma talaði um
„gamla daga“. Hún var mildl dama,
hún amma mín, átti falleg fót og
spennandi hluti í snyrtiborðinu sínu
sem hún leyfði mér oft að skoða. Hún
var lífsglöð og glaðlynd og naut þess
að vera innan um fólk. Við áttum
góðar stundir þegar við fórum í leik-
húsið saman. Vænt þykir mér um
þær minningar sem ég á af heimsókn
ömmu til mín tU Noregs og eins þeg-
ar amma lagði á sig þrátt fyrir mikil
veikindi að vera við brúðkaup mitt í
sumar og við skím dóttur minnar nú
um jólin.
Blessuð sé minning hennar.
Sigríður Ingunn.
Með örfáum orðum vU ég minnast
móður minnar, Ingunnar Láru Jóns-
dóttur, sem lést eftir erfiða baráttu
við Ulvígan sjúkdóm. Hún var á 83ja
ári þegar hún lést.
Það eru margvíslegar hugsanir
sem berast um hugann þegar dauð-
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BALDUR KRISTJÁNSSON,
Laufvangi 1,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 6. febrúar kl. 13.30.
Kristján M. Baldursson, Elín Ýrr Halldórsdóttir,
Reynir Baldursson, Kristín P. Aðalsteinsdóttir,
Björk Baldursdóttir, Sigurjón Á. Hjartarson,
Ágústa Baldursdóttir, Magnús J. Magnússon
og barnabörn.
t
Útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ELÍNAR BRIEM,
Barmahlíð 18,
verður gerð frá Fossvogskirkju föstudaginn
6. febrúar kl. 15.00.
Katrín Briem, Hugi Steinar Ármannsson,
Ólöf Briem, Kári Leivsson Petersen,
Brynhildur Briem,
Hugi Baldvin Hugason.
t
Innilegar þakkir sendum við þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
VILHJÁLMS FRÍMANNS MAGNÚSSONAR,
Laufási 12,
Egilsstöðum.
Guð blessi ykkur öll.
Oddrún Sigurðardóttir,
synir, tengdadætur,
barnabörn og barnabarnabörn.
inn knýr að dyrum og hrífur burt ein-
hvern sem hefur gegnt stóru hlut-
verki í lífi þínu. Andlát móður minnar
kom ekki óvænt því hún var orðin
öldruð kona og hafði glímt við erfiðan
sjúkdóm um nokkurt skeið sem að
lokum hafði yfirhöndina í baráttunni
um líf og dauða. Þetta vissum við
bæði þegar við eyddum kvöldstund
saman og kvöddumst í hinsta sinn í
júni á síðasta ári skömmu áður en ég
fór frá Islandi til langdvalar erlendis.
Ekki töluðum við um það sem
framundan væri en vissum þó að lík-
lega væri þá síðasta skiptið sem við
hittumst.
Móðir mín var alþýðukona og bam
síns tíma og helgaði líf sitt uppeldi
barna sinna og því að búa eiginmanni
og fjölskyldu gott heimili. Þetta gerði
hún stolt og af mikilli alúð og ein
sterkasta og jafnframt sælasta end-
urminningin mín er um móður sem
var ávallt til staðar til að hugga eða
hughreysta þegar þörf var á og stóð
ávallt vörð um velferð og hamingju
sinna barna og bamabarna.
Heimili foreldra minna var á
Hraunteigi 5 í Laugarneshverfi í
Reykjavík þar sem þau bjuggu í
meira en fjömtíu ár. Þar emm við
systkinin fjögur fædd og alin upp til
fullorðinsára. Æskuheimilið var kjöl-
festa í lífi okkar og hefur haldið þeim
sessi löngu eftir að við stofnuðum
eigin heimili og eigin fjölskyldur. Að
koma við inni á Teig var sjálfsagður
og oft daglegur hluti af lífinu og þar
var næsta líklegt að hitta einhvern úr
fjölskyldunni sitjandi í eldhúskrókn-
um hjá mömmu og ræða málin yfir
kaffibolla og heitum vöfflum.
Foreldrar mínir giftust árið 1938
og hefðu átt því 60 ára brúðkaupsaf-
mæli á þessu ári. Þau nutu bæði
góðrar heilsu, áttu það sameiginlega
markmiði að veita bömum sínum
gott heimili og það veganesti sem
gagnaðist við að standa á eigin fótum
í lífinu. Á sama hátt hafa barnabörn-
in notið mikillar hlýju og umhyggju
hjá ömmu og afa á Hraunteig og það
er missir fyrir þau sem yngst era að
fá ekki að njóta frekar samvista við
ömmu sína.
Foreldrar mínir höfðu mikla
ánægju af að ferðast um heiminn og
létu ekkert færi ónotað til að skoða
ókunn lönd. Allt frá því ég man eftir
mér sem lítill sfrákur hafa þau farið í
ferðalög einu sinni eða tvisvar á
hverju ári. Oft var ferðinni heitið til
einhverra Norðurlandanna og þá
einkum Danmerkur til að heimsækja
ættingja og vini. Síðasta ferðalagið
sem mamma og pabbi fóru í var þeg-
ar þau heimsóttu mig til Malawi í Afr-
íku. Þótti sumum það óráðsía af for-
eldrum mínum á níræðisaldri að vera
að fara í slíka langferð inn í svörtustu
Afríku. Það þótti þeim hins vegar
ekki og þau skelltu sér af stað ásamt
systur minni og mági og áttum við
yndislegan mánuð saman á heimili
mínu í Lilongwe og við Malawivatn.
Þá var mamma enn við góða heilsu
og hafði mikla ánægju af þessari dvöl
í fjarlægu og framandi landi.
Með þessum fáu orðum kveð ég nú
móður mína í hinsta sinn. Eftir situr
minningin um móður sem veitti börn-
um sínum skilyrðislausa ást og um-
hyggju og setti þeirra hagsmuni
ávallt framar sínum eigin. Nú hefur
hún loks fengið hvfldina sem ég veit
að hún þráði eftir langa og erfiða
sjúkdómsbaráttu. Ég bið þess að
aldraður faðir minn, systkini og
bamabörn foreldra minna hljóti
styrk til að takast á við hina miklu
sorg og söknuð við fráfall eiginkonu,
móður og ömmu.
Árni Helgason.
Elsku besta amma mín. Nú ert þú
farin í annan heim þar sem þér líður
miklu betur. Þú varst orðin mikið
veik. En ég á margar góðar og
skemmtilegar minningar sem ég
geymi vel, en get ekki sagt allar. En
ég ætla að segja þegar þú komst frá
Afríku frá Árna frænda. Ég var alltaf
að telja dagana þangað til þið kæmuð
heim. Þegar þið komuð heim sýnduð
þið okkur myndir sem voru af ykkur.
Þær vom allar finar. Þú tíndir líka
fullt af nammi í poka fyrir mig og
Helga og gafst okkur.
Megir þú hvfla í friði, elsku amma
mín.
_Nú legg ég augun aftur,
0 Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Þitt ömmubarn,
Lilja Dröfn Gylfadóttir.
Amma mín Inga kvaddi 30. janúar
sl. eftir harða baráttu við krabba-
mein. Við sáumst síðasta sumar í
kringum brúðkaup Sirrýjar og Ai’a.
Hún var mjög hress í anda þó að hún
væri sárþjáð og við spjölluðum og
gerðum heilmikið grín að því að hún
gengi nú ekki meira. Hún bar sig svo
vel þó að henni líkaði ekki ástandið á
sér.
Mér þykir vænt um allar þessar
góðu minningar sem þjóta upp núna
þegar hún kveður okkur. Hún átti
svo auðvelt með að taka þátt og grín-
ast með okkur stelpunum, hún var
svo mikið stelpa í sér og ég get enn
heyrt hana hlæja.
Elsku afi, við sendum þér,
mömmu, Jónu, Árna og Gylfa inni-
legar samúðarkveðjur og aðstand-
endum öllum.
Þó mig goð eða gyðjur dreymi
ein er sú dís að ég aldrei gleymi.
Loks kom vorið með ljóð frá henni
sem heilagur eldur í hug mér brenni.
Ylinn leggur frá orðum þínum
klakinn hverfur úr huga mínum.
Aldrei vermdi mig vorið betur -
þetta gat skeð eftir þungan vetur.
Alfarnir vilja að orð mín geymi
kveðju til þín frá huliðsheimi.
(Sveinbjöm Beinteinsson.)
Kær kveðja
Elísabet, Einar og Grettir
Páll, Danmörku.