Morgunblaðið - 05.02.1998, Side 42

42 FIMMTUDAGUR 5. FEBRÚAR 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Tommi og Jenni
i (SBRISTNÖ FKeðíUfi V. Ll TÍE> HJ'A BUBBA > V * r
SÍM PAVte 10-15 •‘“ú*-'
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
PersóiMupplýsingar
og fataverzlun
Frá Sigurði Herlufsen:
FYRIR jólin fór ég í innkaupaferð
og kom meðal annars inn í nýja
glæsilega fataverzlun. Mér var þar
mjög vel tekið og spurður um nafn
og heimilisfang og kennitölu, mittis-
mál og hálsstærð og allt saman var
það samvizkusamlega ritað inn í
tölvu.
Meðan á þessu stóð hugsaði ég
margt.
Það gæti nú verið sniðugt hjá
þeim að hafa geymt hin ýmsu mál
sem mig varðaði, eins og hvaða
skyrtustærð ég þyrfti o.s.frv. þó svo
að slík mál geti orðið úrelt á stutt-
um tíma ef viðkomandi viðskipta-
vinur breytist í útliti!
Einnig datt mér í hug að fleira
gæti legið að baki og það kannski
ekki eins ákjósanlegt að mínu mati,
eins og t.d. að í kjölfarið hæfíst
reglubundin heimsending á alls
kyns söluefni.
Þess ber að gæta að ekki var ég
spurður álits hvort ég vildi móttaka
sölubæklinga eða annað efni.
Eg vil benda viðkomandi kaup-
manni á að vel má hugsa sér að við-
skiptavini sé gefið tækifæri á að
svara því hvort hann vilji mótttaka
upplýsingar um það nýjasta frá
verzluninni, segjum t.d. - oft -
sjaldan - eða - aldrei - og þá hefði
verzlunin gætt fyllstu kurteisi og
ekki verið of aðgangshörð.
Nokkru seinna fóru að berast
sendingar frá téðri verzlun og þá
þótti mér ein saklaus verzlunarferð
hafa dregið of langan dilk á eftir
sér.
Það er nú svo að sjónarmiðin em
mörg og ég þori að fullyrða að fjöl-
margir þeirra sem heimsóttu fata-
verzlanir fyrir jólin hafí ekki gert
ráð fyrir að lenda inni í póstskrá hjá
viðkomandi án þess að vera spurðir
álits.
Verzlunareigandinn ætti að gæta
að þeim möguleika að ákveðið hlut-
fall hans viðskiptavina vilja vera
friðhelgir og fá að ráða sjálfír
hversu náin og tíð viðskiptin eiga að
vera. Einnig er fjöldi fólks sem ekki
kærir sig um að fá heimsenda sölu-
bæklinga. Best er því að vinna slíkt
sölustarf í góðu samkomulagi við
viðskiptavinina.
í mínu tilviki þá verð ég að viður-
kenna að þessi annars ágæta verzl-
un nær ekki til min með póstlista
aðferðinni og ég kann betur að meta
hefðbundnar verzlanir. Verzlunar-
eigandinn hefur ábyggilega ekki séð
það fyrir að þessi snjalla hugmynd
hans hefur leitt af sér þá furðulegu
þversögn að nú legg ég ekki í að
heimsækja verzlun hans næst þegar
mig vanhagar um föt!
SIGURÐUR HERLUFSEN,
Hverfisgötu 35, Hafnarfirði.
Verkfallsdeila sjómanna
- útboð kvótans
Frá Alfreð Haukssyni:
í DEILU útgerðarmanna og sjó-
manna virðist drifkraftur yfirvof-
andi verkfalls ekki virka eins og
fólk á að venjast. í fréttum hefur
komið fram að Landssamband ís-
lenskra útgerðarmanna bíði sallaró-
legt eftir því að verkfall skelli á vit-
andi að deilunni verði frestað með
bráðabirgðalögum frá Alþingi. Út-
gerðarmenn halda því laununum
niðri eins lengi og kostur er.
Fólk bíður átekta eftir viðbrögðum
ríkisstjómarinnar. Enginn virðist
búast við niðurstöðum frá sáttafund-
um deiluaðila. Sumir hafa þó að orði
að verkfall sé eina leiðin til að taka á
rót vandans þótt það kosti mikið
tekjutap fyrir ríkið og þjóðfélagið.
Eg er þó með hugmynd sem ég
veit ekki hvort áður hafí verið íhug-
uð. Hún er sú að ríkisstjómin setji
bráðabirgðalög sem veiti henni auk-
inn rétt yfír aflakvótanum.
Ríkisstjórnin gæti einfaldlega
boðið kvótann út tímabundið til
Færeyinga, Norðmanna, Dana eða
annarra sem væru tilbúnir að taka
veiði loðnunnar að sér ef deilan
leysist ekki.
Ef þetta er mögulegt, þá m.t.t. al-
þjóðalaga og stjómarskrár, þá hef-
ur þetta eftirfarandi kosti:
Ríkisstjómin verður ekki af nein-
um tekjum. Þvert á móti gæti þetta
orðið hin besta tekjulind á meðan
verkfallið stæði yfir enda er ríkið
eiginlega að leigja út kvótann, sem
útgerðarmenn hafa hingað til eign-
að sér. Þetta er í samræmi við þær
hugmyndir að lögbinda eignará-
kvæði landsmanna á kvótanum.
Völd kvótans myndu tryggja hags-
muni þjóðarinnar en ekki útgerðar-
manna.
Ríkið getur sett þau skilyrði við
„útboðið" að löndun aflans skuli
fara fram hér á landi. Vegna þessa
yrði þjóðfélagið, í heild sinni, ekki
eins vart við áhrif verkfallsins.
Einnig gæti ríkið sett þau skilyrði
að veiðirétturinn gilti í fyrirfram
ákveðinn tíma með möguleika á
framlengingu.
Ríkisstjórnin er ekki undir neinni
pressu að fresta deilunni með lög-
um. Þeir sem mest tapa á deilunni
eru deiluaðilar. Þeir em því þving-
aðir að samningaborðinu með vilja
um lausn á deilunni.
Verkfallið þarf aldrei að eiga sér
stað. Hótun ríkisstjórnarinnar um
að bjóða kvótann út, ein og sér, ætti
að vera nóg til að koma í veg fyrir
verkfallið.
Útgerðarmenn hafa ekki lengur
tangarhald á ríkisstjórninni og
þjóðinni. Þeir átta sig á því að stétt
útgerðarmanna er ekki lengur sú
stétt sem allt snýst um þegar at-
vinnumál eiga í hlut.
ALFREÐ HAUKSSON,
nemandi í rafmagns- og tölvu-
verkfræði, skiptinemi í Berlín.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teijast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.