Morgunblaðið - 09.02.1999, Blaðsíða 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, stjúp-
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
VILMUNDUR KRISTINN JÓNSSON,
Háholti 9,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness laugardaginn
6. febrúar.
Matthildur Nikulásdóttir,
Svandís Vilmundardóttir,
Kristný Vilmundardóttir, Hallfreður Vilhjálmsson,
Ingvar Friðriksson, Erla F. Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg föðursystir okkar,
INGIBJÖRG BJARNADÓTTIR,
Ránargötu 3,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Landakoti, sunnudaginn 7. febrúar sl.
Katrín, Ingibjörg,
Bjarni og Jóhann Jóhannsbörn.
+
KRISTÍN J. EYJÓLFSDÓTTIR
frá Reynivöllum í Kjós,
Hringbraut 103,
Reykjavík,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
aðfaranótt mánudagsins 8. febrúar.
Jarðsett verður frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 12. febrúar kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
líknarfélög.
Vandamenn.
+
GARÐAR LOFTSSON,
Hverfisgötu 91,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fíladelfíukirkjunni
miðvikudaginn 10. febrúar kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hrafnhildur Garðarsdóttir,
Skírnir Garðarsson,
Baldur Garðarsson.
+
Ástkær kona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
BJARNDÍS EYGLÓ INDRIÐADÓTTIR,
Hæðarbyggð 1,
Garðabæ,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þórir Guðmundsson,
Guðrún Þórisdóttir,
Steínunn Þórisdóttir, Arnar Baldursson,
Aðalheiður Þórisdóttir,
Kristbjörg Þórisdóttir
og barnabörn.
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, stjúpföður
okkar, afa og tengdasonar míns,
HUGO ANDREASSEN,
Veghúsum 31,
Reykjavík.
'1
Margrét Thordersen Andreassen, Sigþrúður Þorfinnsdóttir,
Egill Þorfinnsson, Stefán Barði Egilsson,
Sigþrúður Thordersen.
SIGRÍÐUR KRISTRÚN
GUÐJÓNSDÓTTIR
+ Sigríður
Kristrún Guð-
jdnsdóttir fæddist í
Bolungarvík 21.
júní 1914. Hún lést
á heimili Ingunnar
ddttur sinnar í
Hveragerði 31. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar Sigríðar
voru hjdnin Sigríð-
ur Kristjánsddttir,
f. 12.8. 1876, d.
23.8. 1961, ættuð úr
Múlasveit í Austur-
Barðastrandarsýslu
og Guðjdn Jensson
frá Dýrafirði, f. 5.9. 1866, d.
23.8. 1946. Þau bjuggu allan
sinn búskap í Bolungarvík,
lengst af á Hafnargötu 90.
Systkini Sigríðar eru: Böðvar,
kenndur við Hnífsdal, f. 1905,
d. 1961; Eh'sabet, f. 1907; Guð-
rún, f. 1909, d. 1993; Steinþör,
f. 1910, d. 1977; Karitas, f.
1915, Ásgeir, f. 1918, d. 1930;
Kristján, f. 1924, dd sem barn.
Sigríður átti einn hálfbrdður
Ásgeir, sem dó á fullorðinsár-
um. Ásgeir var elsta barn Guð-
jdns.
Árið 1939 giftist Sigríður
Kristjáni Jóni Guðjónssyni, f. í
Kjaransvík 19. nóv. 1897, d. 29.
júlí 1960. Þeirra
börn eru: 1) Svan-
fríður, f. 26. maí
1939, maki Páll ís-
leifur Vilhjálmsson,
d. 5. febrúar 1968.
Sonur þeirra Krist-
ján Heiðar Pálsson.
2) Ingunn, f. 28.
mars 1944; maki Jó-
hann Ágústsson.
Synir þejrra Sigurð-
ur og Ágúst, sam-
býliskona Ágústs er
Signý Óskarsddttir
og ddttir þeirra
Kara. 3) Ásgeir
Guðjón, f. 11. ágúst 1946, maki
Bergljót V. Jönsdöttir, þeirra
böm: 1) Dagbjört, f. 29. sept.
1970, maki hennar Karl Steinar
Óskarsson, börn þeirra Lovísa
Kristín og Guðjdn Óskar. 2) Páll
Guðmundur Asgeirsson, f. 25.
júlí 1976. 3) Sigríður Þdra Ás-
geirsdóttir, f. 18. okt. 1977.
Döttir Ásgeirs og Jdnínu M.
Snorradöttur er Þórhildur, f. 7.
mars 1969, maki hennar Óskar
Jönsson. Þeirra börn Margrét
Hlíf og Stefán Örn.
Sigríður verður jarðsungin
frá Hólskirlyu í Bolungarvík í
dag og hefst athöfnin klukkan
14.
Elsku Sigga amma, það er svo
ótrúlegt að ég eigi aldrei eftir að
sjá þig eða heyra í þér aftur. Nú
ert þú komin upp til Guðs og von-
andi búin að hitta hann afa sem ég
fékk aldrei að kynnast vegna þess
að hann lést áður en ég fæddist. Þú
varst alltaf að prjóna og ég hef
ekki tölu á öllum þeim tátiljum,
sokkum og vettlingum sem þú
sendir mér og mínum. Alltaf varst
þú jafn hissa á því að „Reykjavík-
urmær", eins og þú kallaðir mig
stundum, vildi ganga í tátiljum, en
eftir að ég fullvissaði þig um að
þetta væru vinsælustu plöggin í
fjölskyldunni þá lást þú ekki á liði
þínu og nú má segja að við eigum
þær á lager. Þú varst líka búin að
segja við mig undanfarin tvö til
þrjú árin að þetta færu nú að verða
Skreytingar vid Alvöru skreytinga-
Rauðiijvatnmur Kistuskreytingar
v/Suðurlandsveg, HORvik. Brúðarvendir
Blómustofa
Iriðftnns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
síðustu sendingarnar, og einhvern
tíma hlaut það að vera rétt. Amma
mín, þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman og
vonandi hefur þú það gott þar sem
þú ert stödd núna.
Guð geymi þig.
Dagbjört.
Mig langar með örfáum orðum að
minnast tengdamóður minnar Sig-
ríðar Guðjónsdóttur eða Siggu Gau
eins og flestir kölluðu hana.
Foreldrar Siggu bjuggu í Bolung-
ai-vík en tveggja ára gömul fór hún í
fóstur til afa síns og ömmu, þeirra
Sigríðar Guðmundsdóttur og Krist-
jáns Sigfússonar í Svínanesseli í
Kvígindisfirði. Ekki var það vegna
fátæktar, heldur fremur af því að
gömlu hjónunum hafði fundist frem-
ur dauflegt í Selinu og þótt gott að
fá líf í bæinn. Guðrún, eldri systir
Siggu, var einnig alin upp í Selinu
og var hún komin áður. Hjá þeim
bjó Guðrún, dóttir þeirra, sem
Sigga kallaði fóstru. Þau voru mikl-
ir aðventistar og var Sigga skráð í
aðventistasöfnuðuinn og var hún
virkur aðventisti á yngri árum.
Selið var lítið kot, þar var búið
með 12 kindur, 3 geitur og einn
hest. Bærinn var torfbær með
hlóðaeldhúsi. Þau fengu fískmeti
sent frá Bolungarvík inn í ísa-
fjarðardjúp. Fór Ki-istján fótgang-
andi eftir því yfír fjöllin. Þá var
tæknin ekki eins og nú og biðin
eftir að hann kæmist heill heim gat
verið löng. Tólf ára gömul fór
Sigga aftur heim til foreldra sinna
og gekk tvö ár í barnaskóla í Bol-
ungarvík. Það var öll hennar skóla-
ganga.
Sigga og Kristján bjuggu allan
sinn búskap í Bolungarvík. Þau
hófu búskap inni á Grundum en
bjuggu lengst af á Hafnargötu 90.
Þau keyptu húsið eftir að Guðjón,
faðir Siggu, lést. Bjó Sigríður móðir
hennar hjá þeim þar til hún lést.
Síðustu æviárin var hún blind. Nutu
MIIHAD OTOADIJÁUIH
AÓIÍLÁOÁC
MflllfiflNT • (flfí
Upplýsingar í s: 551 1247
börnin þess að hafa ömmu hjá sér.
Oft litu þau til með henni og lásu
fyrir hana. Árið 1959 flutti fjöl-
skyldan í nýbyggt hús á Skólastíg
24, en ári síðar lést Kristján.
Sigga var heimavinnandi þar til
maður hennar lést en þá fór hún
þrjú sumur í síld. Eftir það vann
hún við fískvinnu hjá fyrirtæki Ein-
ars Guðfinnssonar eða þar til hún
hætti störfum 78 ára gömul.
Sigga hélt heimili með Svanfríði,
dóttur sinni, og Kristjáni, syni
hennar, frá 1968, eftir að Páll
tengdasonur hennar fórst í miklu
mannskaðaveðri með Heiðrúnu II.
Sigga hafði mjög gaman af fé-
lagsmálum og gekk ung í kvenfélag-
ið Brautina. Hún var mikil kvenfé-
lagskona og virkur félagi fram til
síðasta dags. Hún hafði alltaf eitt-
hvað til málanna að leggja á fundum
og fylgdist vel með starfínu þó hún
væri farin að eldast. Síðustu árin
var hún heiðursfélagi. Það má segja
að hún hafí verið kvenfélagskona af
lífí og sál.
Sigga tók virkan þátt í félags-
starfi aldraðra og var mjög þakklát
fyrir allt það sem gert er fyrir
gamla fólkið nú til dags. Hún tók
virkan þátt í handavinnunni sem
þar er boðið upp á og gerði marga
fallega muni, sem hún gaf sínum
nánustu. Hún var einnig heiðursfé-
lagi í Drymlu, sem er félag hand-
verksmanna í Bolungarvík.
Sigga var einstaklega dugleg að
fara út á meðal fólks. Hún hafði
gaman af því að ferðast og fór m.a. í
mörg ferðalög með kvenfélaginu og
eldri borgurum. Eftir að ný sund-
laug var byggð í Bolungarvík fór
Sigga á sundnámskeið og fór reglu-
lega í sund. Oft fór hún með vin-
konu sinni Línu Dalrós á meðan
henni entist heilsa til. Svanfríður
dóttir hennar var einstaklega natin
við hana og dugleg að fylgja henni
síðustu árin svo hún gæti áfram
fylgst með, farið í sund, sótt félags-
líf og farið út á meðal fólks. Sigga
var miklum mannkostum búin. Hún
var afskaplega traust og bóngóð
manneskja. Hún rétti þeim gjarnan
hjálparhönd sem minnst máttu sín
og áttu fáa að, enda sjálf af alþýðu-
fólki komin.
Eg kynntist Siggu fyrir þrjátíu
árum þegar við Guðjón vorum að
draga okkur saman. Á þau kynni
hefur aldrei fallið skuggi, aldrei hef-
ur okkur orðið sundurorða. Það var
einstakt hve fordómalaus hún var.
Hún átti erfitt með að trúa nokkru
misjöfnu um fólk og leitaði líklegra
skýringa ef á fólk var hallað.
Sigga var mjög glaðvær kona, ég
minnist þess varla að hafa séð hana
skipta skapi. Hún sagði að sér hefði
einu sinni á ævinni leiðst. Það var
hún þegar hún var ung í vist í
Reykjavík, ekki líkaði henni borgar-
lífið og var farin að spyrja eftir vor-
skipinu í febrúar.
Sigga hafði einstakt lag á að sýna
vanþóknum sína án þess að vera
með ólund. Þá svaraði hún fólki
eldsnöggt að bragði og lét skoðun
sína í ljós í örfáum orðum og með
nokkrum þjósti, þar með var málið
útrætt. Það var einstakt hvað hún
var æðrulaus, hún tók því sem að
höndum bar og á hana var lagt án
þess að fást um það á nokkurn hátt.
Mér fannst þetta alveg sérstakt og
tengdi það við uppeldi og lífsskoð-
un hennar. Það er mikilvægt að
eiga góða að. Alltaf var barnabörn-
unum tekið opnum örmum hvernig
sem á stóð og þótti þeim gott að
skreppa til Siggu ömmu. Þar fengu
þau oft heitar pönnukökur eða
vöfflur sem voru vel þegnar. Sigga
amma átti alltaf eitthvað hlýtt á
hendur eða fætur í skúffunni sinni.
Það kenndi ýmissa grasa þegar
jólapakkamir voru opnaðir. Þar
voru gjarnan handunnir munir eftir
hana sjálfa eða sem hún hafði
keypt. Jólatrén frá henni Siggu
ömmu eru geymd eins og dýrgripir
en hún gerði jólatré fyrir börnin og
barnabörnin.
Sigga mín, nú er komið að leiðar-
lokum. Þú hefur kennt mér svo
margt sem ekki verður lært af bók-
um. Eg þakka þér íyrir það sem þú
hefur verið mér og mínum.
Þín tengdadóttir
Bergljót V. Jónsdóttir.