Morgunblaðið - 12.05.1999, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 12. MAÍ 1999 41 ,
orðið fyrir bíl fyrr um daginn og dá-
ið. Pvflíkt reiðarslag, ég vildi ekki
trúa að þetta gæti verið, hún sem
alltaf var svo yfírveguð. Við áttum
ekki samleið hér nema fyrstu ár
hennar, þá fluttu foreldrar hennar
til Danmerkur. Eg kom þó
nokkrum sinnum í heimsókn til
þeirra og eins eftir að þau fluttu
heim og fylgdist með henni vaxa og
þroskast. Við áttum skemmtilegar
samverustundir á ættarmótinu í
sumar, stundir þar sem við nutum
samvista og umræðu um okkar
sameiginlega áhugamál og ræddum
framtíðaráform á þeim vettvangi.
Þessir sameiginlegu draumar okkar
koma ekki til með að verða að veru-
leika hérna megin hvað sem síðar
verður.
Blómin falla, fólskva slær á flestan ljóma.
Aldrei hverfur angan sumra blóma.
Þannig varstu, vinur, mér sem vorið bjarta,
það sem gafstu geymist mér í hjarta.
Ilma sprotar, anga lauf, sem aldrei falla
Drottinn launi elskuna þína alla.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Elsku Palli, Anna og Kristján,
mamma, systkini og aðrir vensla-
menn, Guð vaki yfir ykkur og varð-
veiti, og styrki ykkur í sorg ykkar.
Fyrir hönd frænd- og tengdafólks á
Akureyri, Dalvík og í Svíþjóð,
Sigrún Kristjánsdóttir.
Elsku Ása frænka.
Það var yndislegur ágústdagur
sólin skein í heiði. Ég var með
Ingvari og Barböru niður á Ráðhús-
torgi. Þá komu á móti okkur amma
Fjóla, Eva, Heiðdís og Jonni skæl-
brosandi og sögðu okkur að þú vær-
ir fædd. Síðan liðu árin, svo kom að
því að þú fiuttist með fjölskyldu
þinni tveggja ára gömul til Dan-
merkur. Þar bjuggu þið í átta ár.
Alltaf togaði ísland í ykkur, þó aðal-
lega ykkur Kristján. Þið fluttust
heim og settust að í Hafnarfirði.
Nokkrum árum seinna bjugguð þið
í smá tíma hjá ömmu Asu á meðan
þið byggðuð húsið ykkar í Einihlíð-
inni. Þá pössuðum við Ama hamst-
urinn þinn, hana Perlu, en skildum
ekkert í þvf hvað hún svaraði illa
nafni, enda hét hún ekki Perla,
þetta var hún Dúlla. Eftir það köll-
uðum við hana Perlu Dúllu.
Mannstu hvað var alltaf gaman hjá
okkur þegar við fórum saman í
sumarbústaðaferðir? Það vantaði nú
ekki veiðigræjumar og hattinn sem
pabbi þinn var með. Hann fékk ekki
bröndu en við fengum nokkra, enda
er hann kominn í golfið. Einu sinni
fórum við í skíðaferð norður. Þegar
við fómm til baka vildum við stelp-
umar vera saman í bíl, ég, þú, Bar-
bara og Arna. Við lögðum á stað frá
Akureyri í glampandi sólskini. Þeg-
ar við komum uppá Öxnadalsheiði
skall á glórulaus stórhríð, sem vai'ði
alla leiðina. Þið Arna kunnuð að láta
fara vel um ykkur, þú varst með
hana í fanginu, kúrandi undir teppi
og sváfuð svo vært. Fjölskyldur
okkar vom saman á gamlárskvöld,
manstu við fóram að skoða brenn-
umar, fómm svo uppá háan hól og
sáum yfir allt. Amma Ása og Arna
voru með okkur, ásamt nokkmm
blysum og rakettum. Við kveiktum í
blysunum en engin af okkur þorði
að skjóta upp rakettunum. Þær
vom bara settar aftur í skottið á
bflnum, enda er þetta strákadót.
Um páskana borðaði öll fjölskyldan
saman hjá ömmu Ásu, þú elskaðir
að hafa alla þína nánustu hjá þér.
Ég var farin að taka eftir því hve
dömuleg þú varst orðin og sagði við
þig hvað þú værir sæt og smart. Þá
pírðir þú augun og brostir, þannig
minnist ég þín best. Elsku frænka,
þú varst alltaf svo ljúf og góð, þið
systkinin vomð alveg einstök, svo
samrýmd. Oft passaðir þú hana
ÖrnH mína, enda varst þú uppá-
halds frænka hennar. Þið elskuðuð
báðar öll dýr sem þið sáuð og vilduð
helst taka þau í fóstur. Núna hefur
þú hjá þér Perlu Dúllu, Emblu,
Nikka, Kamillu og hann Depil okk-
ar. Það sefar líka sorgina að afi Kri-
stján taki á móti þér. Pabbi þinn var
á sama aldri og þú þegar afi dó. Þig
langaði að fara í listanám, það eru
örugglega margir skólar þar sem þú
ert núna, og ég veit að þú velur
þann rétta.
Elsku Anna Magga, Palli og Kri-
stján, guð veri með ykkur öllum.
Bless elsku frænka mín,
Áslaug Kr.
Elsku frænka mín, ég sakna þín
svo mikið, þú varst alltaf svo góð við
mig. Einu sinni á öskudaginn þegai'
ég hafði engan til að fara með í bæ-
inn, þá komuð þú og Arnar yngri til
mín og við fómm öll saman að
syngja fyrir nammi. Við sváfum oft
saman, horfðum á vídeó, borðuðum
pizzu og höfðum það notalegt.
Stundum fómm við frændsystkinin
í sund og fengum okkur ís á eftir.
Þér fannst svo gott þegar ég greiddi
á þér hárið meðan þú horfðir á sjón-
varpið. Elsku fjölskylda, ég sam-
hryggist ykkur öllum innilega. Guð
veri með ykkur.
Bless, elsku besta frænka mín.
Þín
Arna.
Elsku Ása mín, ekki átti ég von á
því að þú mundir fara svona snemma
frá okkur, þú sem varst mér svo kær
og góð frænka. Við áttum svo marg-
ar góðar stundir saman. Ég man
þegar við unnum saman hjá pabba
þínum og áttum þar margar
skemmtilegar stundir, ég man hvað
við hlógum eftir að skrítinn kall hafði
komið og spurt um Palla, við hlógum
alltaf mikið þegar við rifjuðum þetta
atvik upp. Þú hafðir alltaf mikinn
áhuga á dýmm og komst reglulega
að heimsækja Emblu, hundinn okk-
ar, sem dó aðeins 11 mánaða gömul.
Embla og þú dóuð á sama tíma í maí.
Ég fór aðeins að velta þessu fyrir
mér, að þú spáðir mjög mildð í lífið
og tilverana, varst oft að tala um
hvert við mundum fara þegar við
mundum deyja. Ég trúi ekki að þú
sért farin. Þú sem varst alltaf svo
hraust og frísk og svo kurteis og góð
stelpa, og svo gætin. En nú ertu
komin upp til himna, þar sem Embla
er núna og afi. Núna veit ég að
Embla er ekki lengur ein, hún er
með þér sem hún þekldr svo vel og
getur treyst, svo góðum dýravini,
hugsaðu vel um Emblu okkar og guð
veri með þér, elsku frænka mín.
Þinn frændi,
Arnar Stefánsson.
Kæra besta vinkona.
Ég veit að allir segja að tíminn
lækni allar sorgir. Það er eflaust rétt
en núna finnst mér að ég geti hvorki
hugsað né talað um þig án þess að
gráta. Innst inni veit ég að þú ert á
góðum stað, þar sem vel er hugsað
um þig og það hjálpar mér mikið.
Þegar ég skrifa þessar línur,
minnist ég allra þeirra stunda sem
við áttum saman, allt sem við töluð-
um um, treystum hvor annarri fyrir
og auðvitað öll litlu rifrildin líka,
sem skiptu engu máli. Núna er ég
ótrúlega þakklát fyrir allt þetta. Þú
varst yndisleg stelpa, alltaf góð við
alla og brosið í 1., 2. og 3. sæti.
Ég veit hvað þú varst sterk og
ætlaðir þér margt en því miður fær
heimurinn ekki að njóta allra þinna
hæfileika. Þú hefðir orðið frábær
Ijósmyndari, annað hefði verið
skrítið eftir allar æfingarnar á mér.
Allar þessar minningar mun ég
geyma í hjarta mínu og þar munt þú
alltaf vera besta vinkona mín.
Öll fegurð hlutanna
stafar af fegurðinni
í sálinni.
Þannig leiðir
sköpunarverkið okkur
ábrauthinsfagra
til Guðs.
(Agústínus.)
Þín vinkona,
Sunna Björk.
Tign, æru, sæmd og sóma
sálir Guðs bama fá,
sem ljósar stjömur (jóma
Lambsins stóli hjá,
Avallt Guðs auglit sjá,
Með hvítum skrúða skrýddar,
Skarti réttlætis prýddar,
Sorg allri sviptar frá.
Nú ertu leidd, mín ljúfa!
Lystigarð Drottins í,
Þar áttu hvfld að hafa,
Hörmunga’ og rauna frí;
Við Guð þú mátt nú mæla,
Miklu fegri en sól,
Unun og eilíf sæla
Er þín hjá Lambsins stól
(H.P.)
Elsku litla kellingin okkar. Það er
óbærilegt að hugsa til þess að fá
aldrei að sjá þig aftur, sjá góð-
mennskuna og blíðuna skína úr
hverjum andlitsdrætti. Það þurfti
svo lítið til þess að gleðja þig. Þú
varst einstök, og enginn skilur af
hverju þú varst tekin frá okkur með
svo sviplegum hætti. Allt var svo
yndislegt og bjart framundan, þú
sem varst búin að fá vinnu í sumar,
búin að taka eina vakt og varst svo
ánægð, nýbúin að klára prófin, hefð-
ir orðið 16 ára í ágúst og búin að
koma þér svo vel fyrir í Einihlíðinni
með yndislegu fjölskyldunni þinni
eftir allt flakkið á þinni stuttu ævi.
Listræn varstu með afbrigðum og
em ófá lista- og handverldn sem þú
skilur eftir þig. Það er ekld langt síð-
an við voram að tala um þegar við
voram hjá ömmu Ásu á Akureyri
fyrir 12-13 áram síðan og skápurinn
í sjónvarpsherberginu datt ofan á
þig. Við héldum að þú værir stórslös-
uð undir skápnum, en nei - mín var
ekki feig í það skiptið! Elsku Krist-
ján, þú hefur misst yndislega systur
og góðan félaga, framkoma ykkar,
prúðmennska, kurteisi og góðvild
hefur verið á hvers manns vöram og
mun aldrei gleymast. Foreldrar ykk-
ar hafa greinilega gefið ykkur allt
það besta sem hægt er að veita
nokkram einstaklingi. Mér datt í
hug að fletta upp í afmælisdagabók
og þar stóð á afmælisdaginn þinn,
sem á svo vel við þig: „Að vera
strangur við sjálfan sig og mildur við
aðra sýnir afbragðs persónuleika."
Elsku Anna, Palli og Kristján, elsku
amma Ása, þú, sem hefur misst litlu
nöfnu þína, amma Fjóla og afi Pétur
sem vorað svo langt í burtu þegar
hún kvaddi þennan heim, megi al-
góður Guð gefa ykkur aflan þann
styrk sem hægt er á þessm erfiðu
tímum. Minningin um elsku Ásu
okkar á eftir að ylja okkur um
hjartarætumar um ókomin ár. Eins
og pabbi þinn sagði: „Það vantaði
bara listamann þama uppi - og hann
fannst ekki betri“!
Guð geymi þig engillinn minn.
Arnar, Berglind, Sigurður
og Snædís.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
afskoriðverðurfljótt,
lit og blöð niður lagði,
líf mannlegt endar skjótt.
(H. Pétursson.)
Ása fékk ekki tækifæri til að
blómstra eins lengi og við hefðum
kosið, en tíminn sem við fengum
með henni verður varðveittur í
fylgsni minninganna um ókomna
tíð. Ása var nær alltaf brosandi,
meira að segja þegar hún lá ör-
magna vegna sjóveikis í Vestmann-
eyjaferðinni sem við Rauða kross
félagar fóram í síðastliðið vor. Við
erum öll þakklát fyrir þær stundir
sem við áttum með henni og vitum
að í hjarta okkar vex blóm hennar
áfram. Við vottum foreldrum henn-
ar, bróður og vinum innilega samúð
og biðjum Guð að styrkja þau í
sorginni.
URKÍ - H.
Elsku Ása mín.
Það er svo erfitt að kveðja þig,
því þú varst tekin svo snöggt frá
okkur. Þú áttir alla framtíðina fyrir
þér, ætlaðir að verða stúdent og
fara út að læra ljósmyndun. Það
eiga allir yndislegar minningar um
þig, alltaf brosandi og hlæjandi.
Þegar þú komst í bekkinn í 5. bekk
urðum við fljótt bestu vinkonur, við
gerðum marga skemmtilega hluti
saman. En þegar við fórum upp í
unglingadeildina skildust leiðir okk-
ar um stund. Á síðustu þrem mán-
uðum höfum við kynnst að nýju, far-
ið í bíó saman og skapað margar
ógleymanlegar minningar. Það er
þó ein sem stendur upp úr, þegar
þú spáðir fyrir mér í tarot-spilin
þín, að ég ætti eftir að missa ein-
hvem nákominn. Ása mín, ekki
granaði okkur að það varst þú sem
við voram að tala um.
Margir gráta Asu tóm.
Beygja sorgir flesta.
An þess nokkur heyri hljóm,
hjartans strengir bresta.
Valta fleyið vaggar sér
votum hafs á bárum.
Einatt mæna eftir þér
augun sokkin tárum.
Enginn getur meinað mér
minning þín’að geyma.
Kring um höll sem hrunin er,
hugann læt ég sveima.
(Eria G. Þorsteinsdóttir.)
Ása mín, ég vil þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gefið mér og megi
Guð geyma þig. Ég og fjölskylda
mín sendum fjölskyldu þinni og ást-
vinum, innilegar samúðarkveðjur og
biðjum góðan Guð að styrkja þau og
geyma.
Kristín B. Flygenring.
Elsku Ása okkar.
Engill af himnum ofan tók þig v
hendur sínar og leiddi þig inn í Ijós-
ið. Við minnumst þín og þeirra
stunda sem þú varst með okkur inn-
an skólans.
Vertu sæl, vor litla, hvíta lilja,
lögð í jörð með himnafóður vifla,
leyst frá lifi nauða,
ljúf og björt í dauða,
lést þú eftir litia rúmið auða.
Því tfl hans, sem bömin ungu blessar.
Biðjum hann að iesa rúnir þessar,
heyrum hvað hann kenndi:
Hér þótt lífið endi,
rís það upp í Drottins dýrðarhendi.
Vertu sæl, vor litla Ijúfan blíða,
lof sé guði, búin ertu að stríða.
Upp til sælu sala
saklaust barn án dvala.
Lærðu ung við engla Guðs að tala.
(M. Joch.)
Kæra Anna Margrét, Páll, Krist-
ján og aðrir aðstandendur, við í 10-
L sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Bekkjarsystkinin 10-L,
Öldutúnsskóla.
Hví var þessi beður búinn,
bamið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það kom kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð í hans höndum,
hólpin með ljóssins öndum.
(B. Halld.)
Kæra Anna Margrét, Páll og Kri-
stján, mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Steinunn Sigurbergsdóttir.
Elsku Ása mín.
Ég er ekki búin að ná því enn.
Það er svo skrítið að þú sért dáin.
Þú sem varst mesti gleðigjafinn og
vildir engum illt. Þú varst alltaf
brosandi og hlæjandi, með rosalega
smitandi hlátur, þegar þú hlóst
hlógu allir með þér.
Þú komst mér alltaf til að brosa
og hlæja þegar ég var í vondu skapi.
Og þegar afi minn dó spurðir þú
mig alltaf hvort ekki væri allt í lagi
og brostir svo með þínu smitandi
brosi og það kom mér alltaf til að
hlæja. En nú ert þú farin á betri
stað og það eina sem ég á eftir eru
góðar minningar um þig.
Ég man svo vel eftir því þegar við
vorum að mála og Örn Ingi sofnaði
inni á kennarastofu um nóttina. Þá
stálumst við fram í sal og sungum
eins falskt og við vildum og það líka
hátt. Eins þegar við voram að
syngja saman í langan tlma inni í
stofu þar sem þú varst að mála
skrítna engilinn sem þú varst svo
montin af.
Þó að ég hafi ekki kynnst þér al-
mennilega fyrr en í 10. bekk þá
finnst mér einsog ég hafi þekkt þig í
mörg ár, því þú varst mér svo góð
vinkona og ég var svo heppin að fá
að kynnast þér.
Anna, Páll og Kristján, ég vil .
senda ykkur mínar innilegu samúð-
arkveðjur.
Ása mín, ég á eftir að sakna þín
mikið.
Þín vinkona
Branddís Jóna.
Elsku Ása mín.
Núna ertu farin. Hvað á ég að
segja? Ég fæ aldrei að sjá þig aftur.
En það era til minningar, góðar
minningar, og ég mun aldrei gleyma
þeim. Eins og þegar við voram að
mála myndina, þegar Öm Ingi tók
mynd af okkur þegar við voram að
labba á myndinni. Þar era fótspor
þín, fótspor lífsins.
Ég man líka þegar ég kom fyrst í
skólann og þú komst og talaðir við
mig. Þú varst svo blíð og góð. Þú
vildir öllum vel og sýndir það. Þitt
bros og þinn hlátur heillaði alla. Það
er svo margt sem mig langaði að
segja þér og gera með þér þótt ég
byrjaði að kynnast þér í byrjun 10.
bekkjar.
Við náðum að gera margt saman,
en samt ekki alveg nóg, það er víst
aldrei nóg.
Þú studdir mig þegar pabbi minn
dó og ég er mjög þakklát fyrir það.
Ég gleymi aldrei þegar þú og María
komuð með kertið, sem var frá
bekknum. Ég gleymi því aldrei.
Reyndar gleymi ég aldrei neinu því
sem við gerðum saman og þér.
Jæja, Ása mín, ég á eftir að minn-
ast þín eins og þú varst því þú varst
frábær.
Þú átt eftir að vera í hjarta mínu
að eilífu.
Elsku Páll, Anna og Kristján,
innilegar samúðarkveðjur.
Ég sakna þín.
Þínvinkona
Rósa.
Elsku Ása mín.
Ég trúi þessu ekki. Þú ert farin
og munt aldrei koma aftur. Og þetta
orð „dáin“, þetta er svo kuldalegt
orð. Þó að ég tali um það að þú sért
farin þá trúi ég því ekki.
Þú komst í skólann í fimmta
bekk. Þú varst ekkert smá feimin.
Ég gleymi því aldrei þegar þú
komst fyi'st í stofuna. Við urðum
ekki strax svona góðar vinkonur
eins og við voram áður en þú lést.
Það var ekki fyrr en í áttunda bekk
og þá urðum við bestu vinkonur.
Við rifumst aldrei. Við þrúkkuðum
bara og þrættum og við sættumst
alltaf strax. Þú vildir alltaf gera gott
úr öllu. Þér leið alltaf illa þegar öðr-
um leið illa en þér tókst yfirleitt að
koma öðram í gott skap. Það var
annaðhvort með því að tala við
mann, brosa eða hlæja. Þú varst, með
svo smitandi hlátur. Ég mun aldrei
gleyma hlátrinum þínum. Þetta var
svo frábær hlátur og ég efast um að
nokkur muni gleyma honum.
Einn af bestu tímunum sem ég
fékk að vera með þér var þemavik-
an. Það var frábær vika. Það er eitt
lag sem minnir mig á þig. Þú söngst
það alltaf þegar það kom í útvarp-
inu í þemavikunni. Það er lagið „Tu-
esday aftemoon“. Þú varst alltaf
syngjandi eða raulandi og ég á eftir K
að sakna þess að heyra það ekki.
Að koma inni í skólastofuna og
sjá þig ekki þar er rosalega erfitt.
Þú situr ekki lengur við hliðina á
mér. Það vantar svo mikið núna
þegar þú ert farin. Mér finnst allt
vera orðið svo tómt.
Ég mun ávallt sakna þín og hugsa
til þín. Ég mun aldrei gleyma þér.
Nú hverfi oss sviðinn úr sárum
og sjatni öll beiskja í tárum,
þvi dauðinn til lífsins oss leiðir,
sjá, lausnarinn brautina greiðir. , £
Innilegustu samúðarkveðjur til
Páls, Önnu og Kristjáns og annarra
aðstandenda.
Þín vinkona
María Ýrr.
• Fleirí minningargreinnr nm Ásu
Pálsdóttur bíða birtingar og munu ^
birtast i blaðinu næstu daga.