Morgunblaðið - 21.08.1999, Side 52

Morgunblaðið - 21.08.1999, Side 52
52 LAUGARDAGUR 21. ÁGÚST 1999 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ TÓMAS JÓNSSON + Tómas Jónsson fæddist á Gili í Dýrafirði 6. júní 1925. Hann lést á Fjórðungssjúkra- húsinu á ísafírði 15. ágúst síðastliðinn. Foreldrar hans voru Jón Sigurðs- son, skósmiður og síðar bóndi, og Val- gerður Efímía Tóm- asdóttir. Systkini hans, sem öll eru látin, voru: Harald- ur, Sigurður (dóu ungir), Ingibjörg, Jóhannes og Oddur. Hinn 7. ágúst 1955 kvæntist Tómas Sigríði Guðrúnu Stein- þórsdóttur, f. 29. aprfl 1933. Foreldrar hennar voru Steinþór Guðmundsson og Sigríður Guð- rún Bjarnadóttir frá Lambadal. Börn Tómasar og Sigríðar eru: 1) Jón Júlíus, kona hans er Mar- ía Olafsdóttir, börn þeirra Katla, Örvar og Tómas. 2) Val- gerður, barn hennar Tómas Kristjánsson, sambýlismaður hennar Grétar Ingi Símonar- son, barn þeirra Magni. 3) Steinþór Vigfús, kona hans Ýlfa Proppé Einarsdótt- ir, börn þeirra Ein- ar Eðvarð og Sig- ríður Edda. 4) Elísabet Árný, börn hennar Heiða Björk Birkisdóttir og Guð- mundur Björn Birk- isson, sambýlismað- ur hennar Skarp- héðinn Garðarsson, barn þeirra Garðar Árni. Tómas lauk prófi frá Iþróttakennara- skólanum á Laugarvatni og síð- ar frá Kennaraskóla Islands. Hann stundaði kennslu og var lengst af skólastjóri á Þingeyri. Hann vann lengi í Sparisjóði Þingeyrarhrepps og var um árabil sparisjóðsstjóri. Tómas tók alla tíð virkan þátt í félagsstörfúm og ósjaldan var hann stjórnandi, sögumaður eða leikari skemmtanahalds á Þingeyri. Utför Tómasar fer fram frá Þingeyrarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Elsku pabbi minn. Aldrei hefði ég trúað því hvað það hefur reynst mér erfítt að vita af þér og horfa upp á þig í þessum veikindum þínum og þjást með þér í huganum. Af hverju í ósköpunum þurfti þetta að koma fyrir þig? En við fá- um líklega aldrei svör við því. En nú hefur Guð leyst þig frá þeim þraut- um og tekið þig til sín, og nú getur þú sungið, spilað og hlegið á himn- um; Eg ætla ekki að rekja hér sögu þína né allar þær góðu minningar sem ég á um þig, en þær geymi ég í hjarta mínu. Eg vil þakka Guði fyrir að hafa átt þig fyrir pabba, og allt sem þú hefur gert fyrir mig, ekki síst fyrir hvað þú hefur reynst Tómasi syni mínum og nafna þínum einstakur vinur og afí. Því miður fær Magni minn ekki að njóta þess sama en minningu þinni verður haldið á loft við hann. Ævinlega verð ég þakklát fyrir að hafa verið hjá þér síðustu stundirnar sem þú lifðir. Þó missi ég heyrn og mál og róm og máttinn ég þverra fmni, ? þá sofna ég hinzt við dauðadóm, ó, Drottinn, gef sálu minni að vakna við söngsins helga hljóm í himneskri kirkju þinni. (Ó. Andrésd.) Guð gefi elsku mömmu minni sem á heiður skOið fyrir hvað hún hefur hugsað vel um þig í þessum erfiðu veikindum og reyndar alla tíð, og okkur hinum sem höfum misst svo mikið, styrk í þeirri sorg sem við þurfum nú að takast á við. Að lokum vil ég biðja góðan Guð að geyma þig og varðveita, elsku pabbi minn. Þín dóttir Valgerður. Elsku pabbi minn. Mér finnst nærri ómöguleg tilhugsun að eiga aldrei eftir að hitta þig aftur. Það var svo gott að vera nálægt þér og þú varst alltaf svo hress og skemmtilegur. Margt kemur upg í hugann þegar ég hugsa til baka. Ég man vel þegar ég var lítil stelpa og hljóp á móti þér þegar þú varst að koma heim úr skólanum. Þú varst með opna arma og snerir mér í hringi og síðan gengum við saman heim. Margar góðar stundir áttum ¥ við saman í fjárhúsunum og hest- húsunum upp í hlíðinni fyrir ofan Þingeyri. Við fengum alltaf að fara með þér í gjafimar og í reiðtúra. Það sem er efst í huganum í minn- ingunni um þig er söngur, gleði og grín. Þú varst snillingur í að sjá spaugilegu hliðarnar á öllum hlut- um og þá ekki síst á sjálfum þér. Þú > varst mjög félagslyndur enda alltaf opið hús hjá ykkur mömmu á Brekkugötu 28. Þangað voru allir velkomnir og margir eiga góðar minningar þaðan. Söngur var þitt líf og yndi. Mjög oft heyrðist söngur óma úr eldhúsinu, enda talaðir þú um að hljómurinn þar væri svo góð- ur, og margar söngæfingamar fóru þar fram. Akveðin lög minna mig alltaf á þig, t.d. Seljadalsrósin, Sveinar kátir syngið og mörg fleiri. Elsku mamma, missir þinn er mestur. Þið vomð svo mikið saman og þú stóðst eins og klettur við hlið hans alla tíð. Þið áttuð yndisleg sumur á Hrafnseyri og ætluðuð ykkur að vera þar líka í sumar en þá kom þessi alvarlegi sjúkdómur í ljós. Elsku pabbi. Það er huggun harmi gegn að þú þurftir ekki að þjást lengur. Þetta hefur verið erf- iður tími fyrir þig og okkur öll, en vonandi líður þér vel núna. Ég kveð þig, pabbi minn, með djúpum sökn- uði en um leið þakka ég þér fyrir aUt. Um stræti rölti ég og hugsa um horfinn veg á kinnar mínar heit falla tár. Allt sem áður var eru nú minningar því aldrei aftur koma þau ár. Hjarta sárt ég kenni saknaðar er hugsa ég til þín af því ég man er ég lítil var hver kyssti tárin mín. (G. Ægisson.) Þín dóttir, Elísabet Árný. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta, þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt og ný. (Þórunn Sig.) Elsku pabbi, nú er komið að kveðjustund. Það er skrítið að hugsa til þess að eiga ekki eftir að hitta þig aftur. Síðustu mánuðir eru búnir að vera erfiðir, þó sérstaklega fyrir ykkur mömmu. Við biðjum góðan Guð að vera með þér, og gefa mömmu þann styrk sem hún þarf á þessum tíma- mótum. Jón Júh'us og fjölskylda. Elsku tengdapabbi minn, nú hef- ur þú fengið hvfld eftir erfiða bar- áttu við illvígan sjúkdóm. Ég segi bara eins og Sigríður Edda sagði: „Mamma, er ekki bara betra að afi fái að deyja, þá líður honum betur?“ Mig langaði í fáum orðum að kveðja þig, Tommi minn. Ég var svo lánsöm að fá að njóta þess að um- gangast þig til margra ára og verð- ur mér alltaf efst í minni yndislegi húmorinn sem alltaf var til staðar. Ég held að ég megi segja að flest- um bamabömum þínum hafi verið kennt að segja, rétt byrjuð að tala: „Hvemig segir afi?“ Þá hljómaði skýrt: „Bom, bom, já, já,“ og þá hlóst þú manna mest. Ég man hvernig Einar Eðvarð gat setið og horft á þig og skemmt sér innilega, þegar andlitið á þér og tungan fóru að hreyfast. Vissi hann þá, að nú kæmi eitthvað skemmtilegt. Það er svo margt sem mig langar að segja og telja upp en ég mun varðveita þessar yndislegu stundir sem ég fékk að vera með þér. Ég kveð þig, elsku tengdapabbi, og þakka þér allt sem þú hefur gefið mér. Það tekur tíma að sætta sig við fráfall þitt. Guð geymi þig. Elsku Sigga mín, þú ert alltaf sami kletturinn. Megi guð hugga þig og styrkja. Ýlfa. Söngurinn, sögumar, vísurnar, hestarnir, glaðværðin, jafnaðargeð- ið, frásagnarhæfileikinn. Þetta er það sem kemur upp í hugann þegar ég minnist þín. Alltaf varstu tilbúinn til að segja eina góða sögu, kasta fram vísu, svo ekki sé minnst á að taka lagið með fjöl- skyldunni og vinunum. Mikið var oft gaman og glatt á hjalla á Brekkugötunni þegar þú tókst flugið í góðri sögu. Innihaldið sjálft þurfti ekki að vera merkilegt eða stórbrotið. Þú glæddir hvers- dagslegustu atburði og einföldustu hluti þvflíku lífi í frásögnum þínum að hver einasti maður sem á hlýddi hreifst með og dáðist að sérstökum hæfileikum þínum og skopskyni. Ég veit að svona minnast þín margir sem hafa kynnst þér á lífsleiðinni. Ég vil þakka þér fyrir allt það sem þú hefur gefið mér af þínum fróð- leik og gleði þennan of stutta tíma sem við höfum þekkst. Ég veit að þér líður vel þar sem þú ert nú. Vonandi eru þar ortar vísur og mikið sungið. Guð blessi og styrki þá sem eftir lifa og sakna þín sárt. Ingi. Elsku afi minn. Það er erfitt að sætta sig við að nú sért þú farinn. Að ætla að skrifa um þig nokkur orð er nánast ómögulegt, bæði því þú varst mér svo góður vinur og félagi að góðu minningamar eru svo margar að þær myndu fylla heila bók. Þín verður sárt saknað af öllum þeim sem þér hafa kynnst því þú varst svo mikill persónuleiki að allir voru vinii- þínir. Ég mun alltaf minnast hesthússins, rauða Su- barusins, bryggjunnar, frásagnanna þinna og svo margs annars í tengsl- um við þig. Alltaf voruð þið amma tilbúin að taka á móti mér á hverju sumri og alltaf var afi mættur raulandi á flugvöllinn að taka á móti mér. Þennan tíma verð ég alltaf þakklát- ur fyrir þó ég hefði viljað óska að hann hefði verið mikið lengri. Elsku afi, ég hefði viljað segja svo margt við þig áður en þú fórst, en það er mér þó huggun að nú færð þú hvfld eftir allt of erfiða baráttu við sjúk- dóm þann sem smá saman dró úr þér bæði þrek og þrótt. Að liðnum öllum þessum þrautum þessum þrotlausu erfíðleikum þessum endurteknu vonbrigðum þessum hverfulu gleðistundum spyrjum við þrátt fyrir allt þegar því er skyndilega lokið: Hversvegna ekki einn dag enn aðeins einn dag ? (Halldóra B. Björnsson) Elsku amma mín, Guð styrki þig í sorginni. Takk fyrir allt, elsku afi minn. Þinn vinur og dóttursonur, Tómas. Samferðamenn okkar verða hluti af lífshlaupi okkar. Þar marka sum- ir dýpri spor í minningunni eins og gengur, þannig er um Tómas vin minn Jónsson. Lát Tómasar kom ekki á óvart. Veikindi steðjuðu að síðastliðinn vetur. Hinn miskunnar- lausi sjúkdómur gaf engin grið. Á fijgrum sumarmorgni var hann all- ur. Fyrstu kynni mín af Tomma eins og við kölluðum hann gjarna, urðu þegar hann gerðist skólastjóri við bamaskólann á Þingeyri ungur maður. Kunningsskapur okkar fór ósköp hægt af stað, þrátt fyrir að konur okkar væru vinkonur. Með árunum óx vináttan traust og góð, þeim mun betur sem lengra leið. Tómas var óvenjulega vel gerður maður, sérstakur persónuleiki, fór ekki alltaf troðnar slóðir, sjálfstæð- ur í hugsun og gerðum. Húmoristi, gamansamur vel, maður sem alltaf var gaman að hitta og hafa félags- skap við. Skapríkur gat hann verið, en fór vel með, var fljótur til sátta ef í odda skarst. Kjarkmaður var Tommi í besta lagi. Til dæmis um það sýndu verk hans í félagslegu starfi. Vflaði hann ekki fyrir sér að hafa forgöngu um erfið verkefni þegar farið var í ná- grannabyggðir með leikrit eða kóra svo dæmi sé nefnt. Stóð Tómas og einnig oft fyrir sönghátíð um páska. Datt honum eitt sinn í hug, en þá fannst honum vanta atriði til að ná eðlilegri lengd prógrammsins, að kalla okkur saman sem áttum harmonikkur og spiluðum. Þótti fólki þetta hinn besti augnamatur, en kannske minna eymahunang. Heyvinnutæki áttum við Tómas saman til margra ára. Lágu tún okkar saman og vorum við tíðum að heyja á sama tíma, en hesta og kindur áttum við. Aldrei, ekki í eitt skipti, varð ágreiningur um notkun tækjanna. Meðferð hans á tækjun- um var svo emstaklega góð, að vart verður komist lengra í slíku. Ekki verður gleymt starfi Tómas- ar fyrir hestamannafélagið Storm. Var hann ókrýndur foringi móts- nefnda árum saman. Áttum við þar mikið samstarf. Mikils var um vert að mótshald færi vel fram og hnökralaust, við fyrstu mótun. Nut- um við þekkingar Tómasar úr íþróttahreyfingunni, en hann hafði menntun íþróttakennara og þekkti framkvæmd íþróttamóta. Tómasi var gefin sú náðargáfa að semja stuttar, hnyttnar smásögur, sem hann mælti af munni fram með leikrænum tilþrifum. Voru sögurn- ar meitlaðar og flutningur að sama skapi, svo að engu mátti skeika, í þessu var hann hreinn listamaður. Við stærri samfundi og menning- arviðburði, þar sem tilhlýðilegt þótti að ávarpa samkomuna, kom aðeins einn til greina, það hlutverk tilheyrði Tómasi og fórst honum það frábærlega. Tómas fékkst við múrverk og smíðar að sumrinu um árabil. Var oft fátæklegt um efniviðinn eins og gekk stundum í þá daga, en það var eins og hann gæti gert allt úr engu. Smíðaverkfæri hafði hann ekki fleiri en brýnasta nauðsyn krafði. Eitt sinn tókst hann á hendur að smíða fyrir mig skúrviðbyggingu við hesthúsið mitt. Vorum við að- stoðarmenn hans ég og frændi minn. Unglingnum lék forvitni á að vita hvað hann hefði af verkfærum með sér. Sá hann hamar, sög og lít- inn járnkarl. Reis skúrinn hratt og vel. Var frænda mínum starsýnt á smiðinn við verkið og sagði stundar- hátt er verkinu hafði miðað vel áfram: „Hann hefur ekki hallamál og ekki vinkil og virðist ekki koma að sök. Nú skil ég merkinguna sem felst í orðinu smiðsauga," sagði Jón. Bridsspilari var Tómas góður, og marga hfldi háði hann við spilaborð- ið í keppni með frábærum árangri. Kom hann þar sumum á óvart sem oftar. Við vinir Tómasar í Fella- sókn, en svo köllum við hesthúsa- byggðina á Söndum, höfðum orð á því, þegar sá í hvað stefndi um heilsufarið, að hann færi alltof fljótt, að við mættum ekki missa hann, og missirinn er stór. Hamingjumaður var Tómas í fjöl- skyldulífi. Hann eignaðist að lífs- förunaut hana Sigríði sína, glæsi- lega mannkostakonu, sem bjó hon- um fallegt heimili, þar sem rausn og gestrisni réðu ríkjum. Bömin og bamabömin veittu honum ómælda gleði. í hveiju byggðarlagi þróast vel mannlíf, að félagsstarf sé gott. Án Tómasar hefði tilveran verið fá- tæklegri í okkar litla samfélagi, sönglífið verið fátæklegra, félagslíf- ið og félagsstarf allt litlausara. Byggðarlaginu var það mikil bless- un að þau hjón hösluðu sér völl hér á Þingeyri. Með Tómasi er genginn góður og mætur maður. Ég er þakklátur fyrir okkar góðu kynni, og kveð Tómas með söknuði. Við Olöf biðjum Guð að vernda og styðja fjölskyldu þína í söknuði sín- um. Guðmundur Ingvarsson. Eitt sinn var Gissur, sonur Is- leifs, hins fyrsta biskups á íslandi og Döllu eiginkonu hans, staddur í Noregi og varð tíðrætt um hann við hirð Haralds konungs harðráða. Þá mælti konungur: „Af Gissuri má gera þrjá menn: Hann má vera víkingaforingi og er til þess vel fallinn. Þá má hann og vera konungur af sínu skaplyndi og í þriðja lagi biskup, og er hann til þess best fallinn. Það mun hann hljóta og þykja ágætismaður.“ Þetta foma minni kemur í hug- ann þegar Tómas Jónsson, skóla- stjóri á Þingeyri í Dýrafirði, er kvaddur hinsta sinni. Tómas var einn þeirra persónuleika sem fjöl- hæfnin gerir þá um flesta hluti ólíka öðram mönnum. Hann var húmoristi, sagnamaður og söng- maður. Iþróttamaður, hestamaður og bridgemaður prýðilegur. Bók- haldsmaður og trésmiður. Fyrir- taks ræðumaður, gleðimaður í góðra vina hópi og á mannamótum. Liðtækur leikari og afbragðs smali, svo nokkuð sé nefnt. Allt þetta og margir fleiri góðir eiginleikar ein- kenndu þennan sérstæða Dýrfirð- ing. Hæfileika sína setti hann ekki undir mæliker. Hann fór yfuleitt fremstur í flokki. Skólastjóm og kennslu stundaði Tómas lengi sem lifibrauð. Þar sveif meðalmennskan ekki yfir vötnum. Kom alltaf á réttum tíma í skólann, jafnvel eftir svefnlitla gleðinótt, um- burðarlyndur, en hélt uppi aga sem menn urðu lítið varir við. Tveimur dögum áður en skóli byrjaði á haustin kallaði hann á kennarana og skipti verkum og setti upp stunda- skrá. Ef einhver var ragur við að kenna þetta eða hitt, kenndi hann það bara sjálfur. Allt áreynslulaust og eins og af sjálfu sér. Ekkert múður eða vesen. En það gat komið fyrir að hann gleymdi að panta pappír til skólans eða skýrslur til Fræðslumálaskrifstofunnar bárust ekki alveg á réttum tíma frá skóla- stjóranum á Þingeyri. Og sumir sögðu jafnvel að skólinn á Þingeyri væri lélegur skóli. Slíkt tilheyrði. Enginn kippti sér minna upp við slíkar einkunnir en skólastjórinn. Hann hélt sínu striki. Það var eitt sinn að hausti, skóli nýbyijaður. Þá hringdi móðir eins drengsins í barnaskólanum til Tómasar og kvartaði yfir því að drengurinn lærði ekkert heima og sagði það ótækt að kennaramir létu hann komast upp með slíkt. Svaraði þá skólastjórinn: „Hafðu engar áhyggjur af drengnum, þetta lagast þegar snjórinn kemur.“ Þetta gekk eftir. Slík var sálfræði skólastjór- ans: Allt hefur sinn tíma. Það fylgir reyndar sögunni, að eftir samtalið hafi móðirin sagt við sjálfa sig: „Við þennan helvítis mann tala ég ekki oftar.“ Það varð þó ekki, því seinna gerðist þessi sama kona kennari við skólann! Ef einhvers þurfti við í Dýrafirði, var leitað til gamla skólastjórans á Brekkugötunni, sem var ungur í anda til hinstu stundar. Aldrei brást Tómas. Sama um hvað var beðið. Hann virtist hafa tíma til alls, enda bóngóður og greiðvikinn. Setti aldrei fyrirvara né girðingar. Tók mönnum eins og þeir voru. Punkt- ur. Fyrir nokkram dögum sagði einn af bestu vinum Tómasar við undirritaðan: „Tómas var snillingur. Hann fór alltof fljótt.“ Þetta eru orð að sönnu. Tómas var hógvær maður og lítillátur, en samt maður andar-

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.