Morgunblaðið - 02.12.1999, Qupperneq 78

78 FIMMTUDAGUR 2. DESEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Grettir
Hundalíf
Ljóska
Ferdinand
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Sínibréf 569 1329
Er trúfrelsi stað-
reynd á Islandi?
Frá Sigurði Lárussyni
ÉG HEF legið á sjúkrahúsum síð-
ustu 18 mánuðina, ég hef oftast
hlustað á útvarpsmessur á sunnu-
dögum þegar líðan mín hefur leyft
það. Ég var alinn upp við að hús-
lestrar voru lesnir á hverjum há-
tíðisdegi og Passíusálmar á föst-
unni, þangað til útvarpið kom.
18. júlí í sumar sem leið messaði
prófastur utan af landi og hneyksl-
aði ræða hans mig mjög. En sökum
veikinda minna hef ég ekki svarað
henni fyrr. Hann réðst með miklu
oforsi á kunningja minn. En hvers
vegna? Hann hafði skrifað grein í
héraðsfréttablað þar sem hann fór
vinsamlegum orðum um miðla.
Mér virðist bókstafstrúarmennn,
meðal annars margir prestar, ekki
síst þeir yngri, hneigjast til bóksta-
fstrúar. Það skyldi þó aldrei vera
að guðfræðikennarar væru flestir
bókstafstrúar? Ég skammast mín
ekki fyrir að upplýsa það að ég er
á sömu skoðun og þessi kunningi
minn. Og ég tel mig hafa til þess
gildar ástæður. Því vinur minn var
svo langt leiddur af krabbameini
að læknirinn taldi það vonlítið að
hann gæti bjargað lífi hans. Þá
datt mér í hug að leita til kunn-
ingja okkar og biðja hann að leita
til Einars á Einarsstöðum og biðja
hann að hjálpa sjúklingnum að fá
heilsubót ef mögulegt væri. Rétt-
um mánuði seinna tók læknirinn
blóðprufu í rannsókn og þá fann
hann enga krabbameinssýkingu.
Mánuði síðar sendi hann sjúkling-
inn heim, en mælti svo fyrir að
hann kæmi mánaðarlega til
Reykjavíkur í rannsókn í eitt ár.
Það gerði sjúklingurinn að sjálf-
sögðu. Næsta ár var sent blóðsýni
annan hvern mánuð. Síðan einu
sinni á ári í 15 ár en aldrei fannst
neitt merki um krabbamein. Eitt
sinn þegar sjúklingurinn kom í
blóðrannsókn sagði krabbameins-
læknirinn við aðstoðarlækni sinn:
Þessi sjúklingur læknaði sig sjálf-
ur. Hvað segir prófasturinn um
þetta? Ég tel þetta kraftaverk.
Heldur þú að tími kraftaverkanna
sé liðinn? Ég þekki mörg svipuð
dæmi en fá svona sláandi. Mér er
ljóst að því miður eru til menn sem
þykjast vera miðlar en eru aðeins
fjarplógsmenn. En telur prófastur-
inn rétt að draga alla miðla í sama
dilk? Ég hef farið til fimm miðla og
tel aðeins einn þeirra ekki starfinu
vaxinn.
Ég sannfærðist um það þegar
einn þeirra, sem hafði ekki hug-
mynd um hvar ég átti heima, lýsti
svo vel umhverfinu og íbúðarhús-
inu og sagði nákvæmlega hvar við
geymdum hárlokk af dóttur okkar
sem var dáin fyrir nokkrum árum.
Mér finnst prófasturinn ætti að
biðja viðkomandi mann afsökunar í
útvarpinu, af hverju ræddi hann
ekki málið við viðkomandi sóknar-
barn? Ég tek það fram, til að forða
misskilningi, að þessi prófastur er
ekki í Múlasýslum.
Ég hef kynnst mörgu fólki á
langri ævi. Trúmál hefur oft borið
á góma, enda eru þau mér hugleik-
in.
Af öllu þessu fólki hafa að
minnstakosti 70% verið hlynnt
miðlum, og meira en helmingur
þeirra farið á miðilsfund eða leitað
til þeirra á annan hátt. Prófastur
sagði meðal annars. „Þegar for-
lagahyggjan er orðin svo fullkomin
og algjör sem lesa mátti í um-
ræddri grein er mál til komið að
segja stopp.“ Enn segir prófastur.
„En líf í andvaraleysi og vanþekk-
ingu er ekki til að láta átölulaust."
Ég ætla ekki að dvelja lengur
við þessa dæmalausu ræðu. En ég
vil benda prófastinum á að lesa 13.
kapítula í Fyrra Korintubréfi Páls
postula, en þar segir meðal annars
orðrétt: „Án kærleika eru náðar-
gáfur og fórnir fánýtar. Aðal kær-
leikans. Hann fellur aldrei úr gildi.
Þótt ég talaði tungum manna og
engla, en hefði ekki kærleika, yrði
ég hljómandi málmur eða hvellandi
bjalla. Og þótt ég hefði spádóms-
gáfu og vissi alla leyndardóma og
ætti alla þekkingu, og þótt ég hefði
svo takmarkalausa trú, að færa
mætti fjöll úr stað, en hefði ekki
kærleika, væri ég ekki neitt. Og
þótt ég deildi út öllum eigum mín-
um, og þótt ég framseldi líkama
minn, til þess að ég yrði brenndur,
en hefði ekki kærleika, væri ég
engu bættari." Og loks segir Páll í
13. versi: „En nú varir trú, von og
kærleikur, þetta þrennt, en þeirra
er kærleikurinn mestur.“ Ég vil
ráðleggja prófastinum að lesa Nýja
testamentið betur, áður en hann
flytur næstu útvarpsmessu. Biblían
er sú bók sem sennilega hefur oft-
ast verið þýdd úr frummálinu. Mér
dettur í hug að hún sé eitthvað lit-
uð af trúarskoðunum þýðendanna.
Ég hef rekist á svo margar mót-
sagnir í þeirri helgu bók. Og svo er
það kenningin um meyfæðinguna
og einnig um upprisu holdsins á
efsta degi. Ég hef oft furðað mig á
því að mesta trúarskáld íslend-
inga, séra Hallgrímur Pétursson,
skuli falla í þá gryfju sem hann
gerir í fallega sálminum:
Son Guðs ertu með sanni,
sonur Guðs Jesú minn.
Son Guðs syndugum manni,
sonararf skenktir þinn,
son Guðs einn eingetinn.
Syni Guðs syngi glaður
sérhver lifandi maður,
heiður í hvert eitt sinn.
Ef þetta er ekki mótsögn þá skil
ég ekki íslensku.
Ég hef þetta ekki lengra.
SIGURÐUR LÁRUSSON,
sjúklingur,
sjúkrahúsinu Egilstöðum.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.