Morgunblaðið - 08.01.2000, Blaðsíða 48

MORGUNBLAÐIÐ
48 LAUGARDAGUR 8. JANÚAR 2000
— "i --------------------
MINNINGAR
GUÐRÚN ÓSK
OSKARSDOTTIR
l
+ Guðrún Ósk
Óskarsdóttir
fæddist á Seyðisfirði
6. júní 1916. Hún
lést 30. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Óskar Jóhannsson,
sjómaður á Seyðis-
firði, f. 10. febrúar
1886, d. 10. aprfl
1916, og Guðrún Jó-
dís Ágústa Jónsdótt-
ir, Reykjavík, f. 8.
ágúst 1886, d. 2.
aprfl 1962.
Eiginmaður Guð-
rúnar Óskar var Ingvar Þorleifs-
son, skipstjóri í Neskaupstað, f.
8. október 1917, d. 24. febrúar
1963. Börn þeirra eru: 1) Helga,
sjúkraliði, Grundar-
firði, gift Hrólfi
Hraundal, vélsmið,
og eiga þau fjögur
börn og tvö barna-
börn. 2) Þorsteinn
Norðfjörð, deildar-
stjóri Rannsókna-
stofnunar fiskiðnar-
ins Neskaupstað,
kvæntur Herdísi
Þórhallsdóttur,
sjúkraliða, og eiga
þau þrjú börn. 3)
Óskar Ágúst, hjúkr-
unarfræðingur,
Kaupmannahöfn.
Útför Guðrúnar Óskar fer
fram frá Norðfjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Guðrún Ósk Óskarsdóttir, Stella,
eins og hún var jafnan kölluð af
Norðfirðingum, hefur kvatt okkur
hinstu kveðju. Sú kveðja kom okkur
vissulega mjög á óvart. Hress að
vanda gekk hún til hvílu sinnar að
kvöldi hins 29. desember en að
morgni 30. var hún öll.
Þótt aldurhnigin væri, eða á 84.
—*idursári og hreyfigeta fremur lítil
eftir slys sem hún varð fyrir fyrir
nokkrum árum, þá var hún að öðru
leyti hress og varð sjaldan misdæg-
urt. Því kom lát hennar eins og
snöggt högg á vitund mína.
Stella hafði verið hluti af tilver-
unni allt frá því að við vorum saman í
bekk í bamaskóla. Síðar varð hún
mágkona mín og svo náinn sam-
starfsmaður í aldarfjórðung.
En bilið milli gleði og sorgar í lífi
okkar er oft mjótt og fráfall sérhvers
samferðamanns og vinar skilur eftir
"‘?óm í sálinni.
Eins og sést á upptalningunni hér
að framan um ætt og uppruna, þá
var Stella fædd á Seyðisfírði. Af föð-
ur sínum hafði hún aldrei neitt að
segja, því hann deyr skömmu fyrir
fæðingu hennar. Móðir hennar flytur
þá til Norðfjarðar þar sem hún
kynnist síðari manni sínum, Helga
Jónssyni, skósmið og kaupmanni.
Saman eignuðust þau einn son, Jón,
og tóku einnig í fóstur stúlkubarn
Önnu Jóhannsdóttur.
Þau Helgi og Guðrún, sem jafnan
voru kennd við heimili sitt Hól, nú
Hólsgata 4, voru vellátnar mann-
eskjur og þótti heimili þeirra um
margt til fyrirmyndar. Af orðum
:|jtellu mátti ráða, að Helgi hafi
reynst henni sem besti faðir og einn-
ig var afar kært með þeim systkin-
unum Stellu og Jóni sem og með
fóstursystur þeirra Önnu.
Stella hafði ákaflega góða frásagn-
argáfu og næmt skopskyn. Sagði
hún manni m.a. marga söguna frá
æskuárunum. Æskuár okkar sem
fædd erum á fyrstu áratugum þess-
arar aldar voru einnig að flestu leyti
æskuár Neskaupstaðar, sem þá var
að vaxa og mótast með ótrúlega lit-
ríku og fjölbreyttu mannlífi. Sumrin
voru eitt ævintýri með iðandi at-
hafnalífi og mannskap af mörgu
þjóðerni. Fyrir utan íslendinga bar
þar mest á Færeyingum og Frans-
^fnönnum.
Stella ólst upp í miðjum bænum og
segja má að aðalleiksviðið hafi verið
við dyrnar á Hóli. Við blasti fjörður-
inn, oft þétt setinn seglskútum fær-
eyskum og frönskum. Einnig at-
hafnasvæði Konráðs Hjálmarssonar,
eins ríkasta manns iandsins á þeim
árum. Hafskipabryggja hans, þar
sem flesta daga var eitthvað um að
vera, svo sem móttaka fiskiskipa af
ýmsu þjóðerni, kolaskipa, saltskipa,
og skipa sem komu með ýmsan varn-
ing beint frá útlöndum.
Þarna voru og. veitingastofur á
■%hæsta leiti og ýmislegt sögulegt sem
gerðist í kringum þær. Stundum
færðist hluti þessa sögusviðs inn á
heimilið á Hóli, en þar voru stundum
vistaðir sjúklingar af útlendum fisk-
iskipum, t.d. frönskum.
Frá þessu tímabili í sögu Norð-
fjarðar sagði Stella betur frá en
Jlestir aðrir.
; Á unglingsárunum fékk Stella það
einstaka tækifæri að dvelja hjá móð-
ursystur sinni í Kaupmannahöfn í
eitt ár. Nokkuð sem sárafáir áttu
kost á á þessum ánim. Þessi dvöl
hennar þar var henni hinn besti
skóli. Það mun hafa verið fljótlega
eftir heimkomuna frá Kaupmanna-
höfn sem Stella fór að vinna í Nes-
Apóteki, en þar vann hún í mörg ár.
Árið 1944 urðu þáttaskil í lífi
Stellu, en þá giftist hún Ingvari Þor-
leifssyni frá Naustahvammi í Norð-
firði. Ingvar var sjómaður og hafði
verið það frá 15 ára aldri. Þegar þau
giftu sig hafði hann nýlokið skip-
stjóraprófi og var lengst af stýrimað-
ur og skipstjóri á fiskiskipum.
Þau Ingvar og Stella voru ákaf-
lega samrýnd og hamingjusöm hjón
og áttu fallegt og vinalegt heimili. Á
öðru hjúskaparári þeirra eignuðust
þau dótturina Helgu og níu árum síð-
ar Þorstein Norðfjörð og árið eftir
Óskar Ágúst. Eins og venja er í sjó-
mannsstarfinu þá var Ingvar lang-
dvölum að heiman og það kom því í
hlut Stellu að sjá að öllu leyti um
heimilið, sem sé gæta bús og barna.
Trúlega gera sér fáir grein fyrir því
hve erfitt það hlutverk er.
En lífið var dásamlegt. Börnin
yndisleg og framtíðin virtist björt.
En - „bilið er mjótt milli blíðu og
éls og brugðist getur lukkan frá
morgni til kvelds“. Allt í einu skall
reiðarslagið á. Ingvar kom veikur af
síldarvertíð haustið 1962 og lést á
Landspítalanum 24. febrúar 1963.
Ingvar var ákaflega ástsæll og
vinmai'gur og var sárt tregaður af
Norðfirðingum, en allra sárust var
sorgin og mestur missir konu og
barna og getur enginn, nema sá sem
reynt hefur, gert sér í hugarlund
hversu þungt slíkt áfall er. Á þessu
sama ári voru þau einmitt að byggja
sér nýtt hús á Blómsturvöllum 20 og
var mikil eftirvænting og tilhlökkun
hjá fjölskyldunni að setjast að í nýja
húsinu.
Þótt erfiðleikarnir væru miklir þá
voru vinirnir margir og lífið varð að
hafa sinn gang. Framundan var upp-
eldi drengjanna, en dóttirin var vax-
in úr grasi, þrekmikil og dugleg og
veitti móður sinni mikinn styrk í
sorg hennar. Þá var og mjög náið og
traust samband milli Stellu og
tengdamóður hennar, Maríu Ara-
dóttur, og þeim báðum mikils virði.
Þá veittu bróðir hennar, Jón, og
Helgi stjúpfaðir henni mikinn styrk.
Móðir hennar var þá látin.
Helsta efnahagslega vandamálið
sem beið fjölskyldunnar var að ljúka
við byggingu hússins á Blómstur-
völlum 20, en með aðstoð margra
vina og vandamanna tókst það og
varð heimili fjölskyldunnar í um það
bil 30 ár.
Síðar á lífsleiðinni varð Stella íyrir
því áfalli að missa ástfólginn bróður
sinn, sem féll frá á besta aldri. Allri
þessari sorg og mótlæti mætti hún af
þreki og stillingu.
Sumarið 1963 hófst nýr kafli í lífí
Stellu, en þá tók hún við starfi mat-
ráðskonu við Fjórðungssjúkrahúsið í
Neskaupstað. Þar kom henni m.a. að
góðu gagni, að hún hafði sem ung
kona tekið að sér matráðskonustarf
við mötuneyti útgerðar og gegnt því
við góðan orðstír.
I bókinni Heilbrigðisþjónusta á
Norðfirði 1913-1990 segir svo um
störf Stellu sem matráðskonu FSN:
„Guðrún Ósk Óskarsdóttir hóf störf
sem matráðskona við Fjórðungs-
sjúkrahúsið 1. júní 1963 og gegndi
því starfi samfellt til 1. júní 1987, að
hún hætti aldurs vegna. Með ráðn-
ingu Guðrúnar Óskar, eða Stellu,
eins og hún er jafnan kölluð, komst
festa í þetta þýðingarmikla starf og
þessi þáttur starfseminnar fékk á sig
heimilislegan blæ, sem haldist hefur
síðan.“
Við þetta má svo bæta, að Stella
reyndist mjög hæfur stjórnandi, sem
sýndi sig m.a. í því að sömu stúlkum-
ar voru hjá henni ár eftir ár. Henni
var og mjög umhugað að kostnaður
sjúkrahússins vegna þessa þáttar
væri fyllilega sambærilegm- við það
sem væri á hliðstæðum stofnunum,
en matseld hennar var þó af öllum
sem nutu, rómuð.
Síðustu árin bjó Stella í Breiða-
bliki, íbúðum aldraðra, og átti þar
gott atlæti í félagsskap góðra granna
og í skjóli sjúkrahússins.
Nú er hún Stella mín öll. Við sem
átt höfum samleið og samstarf með
henni á lífsleiðinni geymum um það
þakklátar og góðar minningar.
Við Guðrún, böm okkar og fjöl-
skyldur þeiri'a vottum börnum henn-
ar og þeirra fjölskyldum dýpstu
samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Stefán Þorleifsson,
Neskaupstað.
Hún Stella amma okkar er dáin-
.Það er mjög skrítið að hugsa til þess
að eiga aldrei eftir að heimsækja
hana, spila við hana, fá hjá henni
nammi, kex eða bara það sem okkur
langaði í.
Hún amma okkar var mjög
skemmtileg og fróð kona,við lærðum
ýmislegt af henni.Hún kunni mikið
af vísum, gátum, sögum og bænum.
Við höldum að henni hafi verið
mjög umhugað um okkur systkinin
því hún varð alltaf að hafa það á
hreinu hvar við værum, hvað að
gera, hvort allir væru heima, það
klikkaði aldrei. Eins fylgdist hún vel
með náminu okkar og hældi okkur
alltaf.
Elsku amma, við þökkum þér fyrir
allar frábæni stundimar sem við átt-
um með þér, við vitum að þú ert hjá
guði, sem passar þig fyrir okkur.
Óskar Ágúst, Agnes
Heiða og Elvar Ingi.
Mig langar að minnast Stellu með
nokkrum fátæklegum orðum.
Eg kynntist henni fyrir þrettán
árum þegar við Ingvar, dóttursonur
hennar, hófum sambúð. Stella tók
mér opnum örmum og frá fyrstu
stundu fann ég mig ávallt velkomna
á heimili hennar.
Stella var hlý og nærgætin kona,
jafnlynd var hún og kímnigáfu hafði
hún góða. Oft hlógum við dátt saman
þegar við sátum að spjalli. Bar þá á
góma allt milli himins og jarðar. Þó
er mér efst í huga hve börn hennar
og barnabörn urðu oft umræðuefni
okkar og sannaðist því vel gamla
máltækið að tungunni sé tamast það
sem hjartanu er kærast. Einnig
sagði hún mér oft frá skemmtilegum
atvikum úr starfi sínu. Eg man hvað
ég leit upp til hennar og oft hringdi
ég í hana til að fá ráð í eldamennsku
eða bakstri. Alltaf var Stellu svo ljúft
að geta lagt ungri húsmóður lið við
matseldina. Stundum barst tal okkar
Stellu að eiginmanni hennar og efað-
ist ég aldrei um hve kær hann var
henni. Mér fannst hún svo æðrulaus
með það hlutskipti sitt að hafa orðið
ekkja svo ung, aldrei örlaði á beiskju
þess vegna.
Stella var góður vinur vina sinna
og aldrei heyrði ég hana tala illa um
nokkurn mann. Skilningsrík var hún
og var gott að finna samhug hennar í
crfiðleikum, eins samgladdist hún
svo mjög gleði annarra.
Margt í lífinu er tilviljanakennt og
er það mér minnisstætt er við Ingi
sögðum henni frá trúlofun okkar að
hana bar upp á afmælisdag Ingvars
heitins, eiginmanns hennar. Hún
hrærðist mjög vegna þessa.
Gleði Stellu var mikil yfir lan-
gömmubörnunum. Oft labbaði ég til
hennar með Helgu litlu í vagninum
og alltaf naut hún nærveru barnsins.
Það gaf mér svo mikið að sjá Stellu
halda henni undir skírn og þótt hún
þreyttist nokkuð við það var gleði
hennar augljós. Sigurbjörg, litla
dóttir okkar, fékk síðar að njóta vin-
semdar og hlýju langömmu sinnar
þegar Stella heimsótti okkur vestur í
Grundarfjörð.
Nú er tími Stellu okkar í jarð-
nesku lífi liðinn. Ég er þakklát fyrir
kynni mín af henni, megi góður Guð
gefa henni hlutdeild í eilífu ríki sínu
og ættingjum hennar og vinum styrk
í sorg sinni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem.)
Sigríður Laufey
Sigurjónsdóttir.
+ Lúðvíg Árni
Sveinsson
rekstrarhagfræðing-
ur fæddist í Reykja-
vík 7. júní 1961.
Hann varð bráð-
kvaddur á hcimili
sínu 27. desember
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Háteigskirigu 6. jan-
úar.
Mig langar fáum
orðum að kveðja syst-
uíson minn og kæran
vin, Lúðvíg Árna
Sveinsson. Kynni mín af Lúlla
frænda voru löng því hann var í sveit
hjá foreldrum mínum sem krakki.
Síðan eftir að ég fluttist til borgar-
innar hittumst við frændumir oft og
æ oftar eftir því sem árin liðu. Lúlli
var góður drengur enda vinsæll og
vinmargur og kær öllum þeim er
hann þekktu, hvort sem það var í
vinahópi eða á vinnustað, því hann
hafði þann eiginleika að vera bæði
nærfærinn og hjálpsamur.
Lúlli varð bráðkvaddur þann 27.
desember síðastliðinn aðeins 38 ára
að aldri, tekinn frá þremur bömum,
foreldrum, systkinum og stómm
hópi frænda og vina. Við sem eftir
stöndum erum harmi slegin og skiln-
ingsvana. En þrátt fyrir sorg ber að
minnast þess að kynni okkar af Lúlla
frænda skilja eftir bjarta minningu
og gleði yfir góðum félaga og vini,
minningu sem ekkert fær grandað.
Við fjölskyldan í Sólheimum 23
sendum foreldrum, systkinum, böm-
um, ættingjum og vinum innilegar
samúðarkveðjur.
Þorsteinn Snædal.
Þegai' við félagar og samstarfsfólk
Lúðvígs Árna heyrðum af fráfalli
hans setti okkur öll hljóð. Það er
okkur óskiljanlegt hvernig lífið sem
við teljum svo sjálfsagt, getur fjarað
út fyrirvaralaust. Það er erfitt að
sætta sig við að fá ekki oftar að njóta
félagsskapar hans og starfskrafta.
Lúlli var óþreytandi við þá iðju að
smita okkur af góðu skapi og jafnað-
argeði. Hann var okkur öllum fyrir-
mynd í því hvemig
halda má uppi góðum
starfsanda og hvemig
sannir félagar geta
hlúð hver að öðrum.
Við höfum í gegnum
tíðina sótt til hans ótal-
inn fjölda skemmti-
sagna sem hafa létt
okkur lund og munu
lifa lengi enn innan
okkar hóps.
I árdaga VN kom
Lúðvíg til starfa með
okkur sem sölumaður.
Fljótt ávann hann sér
traust okkar og virð-
ingu og hefur með elju, metnaði og
áræði verið einn af máttarstólpum í
uppbyggingu og mótun fyrirtækis-
ins. Lúðvíg var leiðtogi og fór fyrir
starfi okkar á alþjóðlegum vettvangi.
Hann var valinn í ábyrgðarstörf fyr-
ir alþjóðleg samtök vöraskiptafyrir-
tækja, Intemational Reciprocal
Trade Association. Við andlát sitt sat
hann bæði í aðalstjórn samtakanna
og í stjórn Evrópudeildarinnar.
Undanfarna daga hafa erlendir sam-
starfsaðilar VN haft samband við
okkur og komið á framfæri samúðar-
kveðjum vegna manns sem skilur
eftir sig stórt skarð á alþjóðlegum
vettvangi. Þær kveðjur hafa sýnt
okkur hve mikilvægur og virkui'
Lúðvíg var í stjórn og nefndum al-
þjóðlegra samtaka vöraskiptafyrir-
tækja.
Við þökkum þér gjafirnar, Lúðvíg,
megir þú hvíla í friði.
Börnum, eiginkonu, systkinum og
foreldram viljum við votta okkar
dýpstu samúð.
Örn Karlsson, Benedikt
Karlsson, Bjarni Pétursson,
Lovísa Kristjánsdóttir,
Benjamín Axel Ámason,
Baldvin Hansson, Melkorka
Freysteinsdóttir, Ólöf
Ingþórsdóttir, Guðmundur
Jónsson, Jóna Diego, Matthías
Björnsson, Jón Hafþór
Þórisson, Þór Ostensen,
Davíð Hansson.
Látinn er kær vinur, Lúðvig Árni
Sveinsson eða Lúlli eins og hann var
ávallt kallaður. Þegar við kvöddumst
að morgni 23. desember óraði okkur
ekki fyrir að það yrði okkar hinsta
kveðja. Við kynntumst íyrst 13 ára
og lágu leiðir okkar aftur saman í
menntaskólanum við Hamrahlíð.
Síðan þá hefur vináttan haldist óslit-
ið.
Mai'gs er að minnast frá mennta-
skólaáranum, þau vora viðburðarík
og fjörag og lá við að við myndum
framlengja vera okkar þar. En svo
varð þó ekki og við útskrifuðumst
saman og héldum áfram námi í Dan-
mörku en á sitthvorum stað og á sitt-
hvora sviði. í þessi tæpu þrjú ár
heimsóttum við hvor annan reglu-
lega og var þá ávallt eins og við hefð-
um síðast hist í gær. Við vorum alltaf
til staðar hvor fjTÍr annan og saman
á mikilvægum stundum í lífi hvor
annars. Til dæmis voram við saman
þegar við Þórann kynntumst og við
fylgdumst náið með þegar fjölskyld-
an stækkaði hjá ykku Irenu.
Lúlli var góður vinur, hann var
skemmtilegur og fjöragur í góðra
vina hópi. Hann hafði mikinn áhuga
á því sem hann fékkst við í starfi sínu
en velferð og framtíð barnanna
skiptu hann mestu máli. Hann var
mjög næmur á ólíka persónuleika
barnanna og byggði framtíðaráætl-
anir sínar á þeim.
Við þökkum góðum vini samfylgd-
ina og eram ævinlega þakklát fyi-ir
að hafa átt hann að vini. Hans mun
verða sárt saknað um ókomna fram-
tíð.
Ef þú ferð á undan mér yfirí sælli veröld
Taktu þá á móti mér með þín sálarkeröld.
(Þórbergur Þórðarson.)
Við hjónin sendum fjölskyldu
Lúlla innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Gylfi Rúnarsson,
Þórunn Sævarsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.

LUÐVIGARNI
SVEINSSON