Morgunblaðið - 08.01.2000, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 8. JANÚAR 2000 4^
I
JÓHANNA RÓSA
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Jóhanna Rósa
Guðmundsdóttir
fæddist á ísafirði 24.
janúar 1925. Hún
andaðist á Vífds-
staðaspítala 2. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Guð-
laug Runólfsdóttir, f.
5.12. 1889, d 19.9.
1984 frá Sjöundá,
Rauðasandi, Barða-
strönd og Guðmund-
ur Jónsson, vélstjóri,
f. 14.9. 1891, d. 1.12.
1946. Systkini voru
12. Látin eru Stein-
unn, Jón, Sigurður, Jófríður, Sess-
elía, Krístin Helga, Erlendur, Sig-
urlaug. Eftir lifa Ásgerður Alda,
Vilhelm Ragnar og Guðmunda
Jóna.
Jóhanna Rósa giftist 23.4. 1947
Friðriki Sigurðssyni, vélstjóra, f.
25.11. 1920, d. 10.8. 1974. Þau
eignuðust sjö börn: 1) Guðmund-
ur, f 14.3. 1947, maki Geri Frið-
riksson, hann á þrjá syni og fimm
bamaböm. 2) Sigurður, f. 19.4.
1948, maki Margrét Sigurðardótt-
ir, þau eiga ijórar dætur og fjögur
barnabörn. 3) Sæmundur, f. 24.10.
Elsku hjartans mamma okkar, nú
ertu farin frá okkur, og líður vonandi
betur, laus við þjáningarnar sem
lengi voru búnar að þjá þig. Komin
til pabba okkar, og þú getur nú sagt
honum fréttir af öllum bamahópnum
sem þú varst alltaf svo stolt af, og öll-
um bamabörnunum og langömmu-
börnunum. Alltaf vildir þú fylgjast
með þeim öllum og helst af öllu hafa
þau öll í kringum þig, þá leið þér
best, þegar við vorum sem flest hjá
þér og hávaðinn sem mestur. Enda
spurðir þú um þau öll rétt áður en þú
lést. Elsku mamma, við eigum eftir
að sakna þín svo mikið, og þegar þú
hringdir á morgnana til að fá fréttir
og athuga hvort við ætluðum ekki að
koma til þín í Reykjavík og ef von var
á okkur var steikin komin í ofnin. Og
alltaf varst þú tiibúin að gera allt iyr-
ir okkur og ekki fannst þér leiðinlegt
að passa fyrir okkur, þegar við kom-
um með bömin okkar og fengum að
geyma þau hjá þér eins og við sögð-
um svo oft. Ef þú vissir að við vomm
öll saman í sumarbústaðnum hennar
Hafdísar vorað þið Jónas vís með að
koma og alltaf með kjöt með ykkur.
Þú varst nú ekki mikið fyrir að
barma þér þrátt fyrir öll veikindin og
alltaf með húmorinn í lagi og gast
gantast við okkur, eins og þú gerðir á
nýársdag þegar þú lást banaleguna
og hafðir mestar áhyggjur af því að
þú hefðir eyðilagt gamlárskvöld fyr-
ir okkur. Eða þegar þú sendir okkur
systumar út um allan bæ rétt fyrir
jól til að kaupa dúkku fyrir þig sem
þú þurftir endilega að eiga heima
fyrir litlu bömin, en þú komst aldrei
heim.
Elsku mamma, skilaðu kveðju til
pabba frá okkur, og við skulum ann-
ast Jónas vel fyrir þig sem reyndist
þér og okkur öllum svo vel, enda
kalla börnin okkar hann alltaf afa.
Vertu guði falin elsku mamma.
Þínar elskandi dætur,
Guðlaug og Hafdis.
Elsku amma mín. Klukkan var
orðin 17.20 þegar pabbi hringdi í mig
2. janúar. Þú varst farin frá okkur og
ekki aftur snúið þó við gjarnan vild-
um að þú værir hér ennþá. En þó svo
að okkur líði illa yfir því að þú sért
farin frá okkur, þá líður okkur vel að
vita að þú sért komin í öraggai- hend-
ur hjá Guði.
Jæja, amma, ég veit að núna get-
urðu komið til okkar, og ég veit að þú
ert hjá okkur. Áður en þú lést baðst
þú okkur öll um að kyssa þig og
kveðja. Þegar við voram búin að því
spurðir þú hvort Spaui væri ekki hér
hjá okkur svo að þú gætir kvatt hann
líka. En hann var auðvitað ekki með
því hann er hundurinn okkar.
Ég man líka eftir Húsafellsferð-
inni í hjólhýsinu og sérstaklega man
ég þegar þú brenndist í andlitinu í
1949, maki Sigrún K.
Guðjónsdóttir, þau
eiga þrjú börn og
fjögur barnabörn. 4)
Einar K., f. 13.3.
1951, maki María
Vilbogadóttir, þau
eiga þrjú börn. 5)
Erlendur, f. 17.4.
1953, hann á tvö
böm. 6) Guðlaug, f.
14.1. 1958, maki
Ævar B. Jónsson,
þau eiga þijár dætur
og eitt barnabarn. 7)
Hafdís llufda, f. 29.8.
1962, maki Kristinn
Guðmundsson, þau eiga fjögur
böm og eitt barnabarn.
Jóhanna Rósa og Friðrik
bjuggu allan sinn búskap í Sand-
gerði. Jóhanna Rósa ólst upp frá
fimm ára aldri á Þingeyri við
Dýrafjörð. Eftirlifandi sambýlis-
maður Jóhönnu Rósu er Jónas
Steinþórsson, f. 21.12. 1928, þau
bjuggu á Jörfabakka 12 í Reykja-
vík.
Utför Jóhönnu Rósu fer fram
frá Safnaðarheimilinu f Sand-
gerði í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
sólinni, þá hittum við Þjóðverja í
sjoppunni. Þeir komu til þín og
sögðu þér að bera jógúrt á branann
og þú hélst að þú ættir að borða jóg-
úrtið og fórst að hlæja. Fleiri minn-
ingar sælq'a á huga minn.
Amma mín, við söknum þín sárt,
en við vitum að þú ert hvíldinni fegin.
Takk fyrir allt.
Þín
Silja Dögg Sæmundsdóttir.
Nú er komið að kveðjustund
Hanna mín, ég veit að þú ert hvfld-
inni fegin og huggar það okkur í
sorginni. Við áttum góða daga fyrir
jólin þegar ég kom til þín á Vífils-
staðaspítala.
Við kynntumst þegar ég giftist
syni þínum og tókst þú mér strax vel,
eins og þín var von og vísa. Til þín
var gott að koma og komu allir til þín
í kaffi á Jörfabakkann, þar sem var
alltaf heitt á könnunni ef gesti bar að
garði. Ég þakka þér fyrir allt sem þú
gerðir fyrir okkur, en oft passaðir þú
börnin mín sem og öll böm fyrir alla
fjölskylduna sem sakna ömmu sinn-
ar nú mikið.
Hvfl í friði.
Þín tengdadóttir
Margrét.
Þegar mér barst sú fregn að móðir
mín hefði veikst nóttina áður brá
mér ekki svo mikið því ég var vanur
því undan gengin tvö ár að hún veikt-
ist en alltaf steig hún upp aftur og
stundum með óskiljanlegum krafti,
það sýndi hverslags gífurlegan kraft
hún hafði og alltaf sagði hún að hún
ætlaði inn í nýja öld hvað sem það
kostaði. En hún hafði verið veik í
lungum undanfarin ár og háði það
henni mjög því hún hafði gamanaf að
ferðast og heimsækja fólk. Fór hún
m.a norður í Vatnsdal og í sumar-
bústaði til barna sinna sem hún
reyndi eftir besta mætti að rækta
sambandið við og gerði þar engan
mun, vildi hjá öllum vera.
Á annan í nýju ári barst okkur og
fjölskyldu minni sem dvöldum um
hátíðirnar í öðra landi að móðir mín
hefði skilið við þá nokkrum mínutum
áður. Fréttin kom sem reiðarslag þó
að við vissum að hún væri mikið veik,
en samt fannst okkur það léttir fyrir
hana að fá að fara þar sem við vitum
að henni líður nú vel.
Margar minningar koma upp í
hugann þegar horft er til baka til
þess tíma er hún var ung kona með
fímm prakkara og tvær dætur en þá
var ekki allt til eins og nú er. Þá var
þveginn allur þvottur á þvottabretti
og sér maður í hendi hvaða vinna það
hefur verið ásamt því að sinna öllu
öðru er að barnauppeldi kemur við
erfiðar aðstæður. Það er erfitt að
gera sér í hugarlund þann kjark sem
þarf til að ala upp fimm prakkara og
einn sínu verstan; við að taka á móti
allskonar kvörtunum vegna prakk-
arastrika drengjanna sem hún tók
sem öllu öðra. Hún hafði fulla stjórn
að gi-eina á milli leikja og prakkara-
strika enda skildi hún vel hvað var að
vera ungur og reyndi að varðveita
barnið og gamansemina sem hún
best kunni og sigla milli skers og
bára en vera samt alltaf til taks ef
skera þyrfti úr um ágrenningsmál
sem ég held að hún hafi getað gert
betur en nokkur annar. Svo þegar
tíminn leið og börnin uxu úr grasi fór
hún að vinna úti og vann í frystihúsi í
Sandgerði í mörg ár, eða þar til hún
flutti til Reykjavíkur þar sem hún
hefur búið síðastliðin 20 ár. Þar leið
henni vel og þar eyddi hún síðustu
árum ævi sinnar með sambýlismanni
sínum, Jónasi Steinþórssyni, sem
reyndist henni vel í öllum hennar
veikindum. Einnig reyndist hann
börnum og barnabörnum hennar vel.
Fjölmargar minningar á ég frá því
að við voram að alast upp og einnig
man ég eftir ferð sem við fóram sam-
an til Bandaríkjanna að hitta bróðir
minn sem þú hafðir mjög gaman af
og hugðist fara aftur ef heilsan
leyfði. Nú breyttist þetta, sonurinn
kemur til þín og fylgir þér síðasta
spölinn þar sem þú leggst við hlið
föður okkar sem lést 1974 aðeins 54
ára að aldri og þú hefur syrgt mjög.
Ég á margar minningar um þig sem
ég geymi með sjálfum mér enda
margt á þig lagt, en alltaf varst þú
kletturinn í hafinu sem enginn fékk
haggað. Þú studdir mig í öllu og
hvattir mig til að menntast og fara í
Stýrimannaskólann og veit ég að þú
fylgist með bömunum þínum og líka
að þú varst stolt að koma okkur til
manns. Einnig held ég að þú hafir
verið stundum stolt af þeim versta,
að minnsta kosti hringdirðu oft og
spurðir um fiskirí eða annað um sjó-
sókn og aflabrögðin úr þinni gömlu
heimabyggð, Sandgerði. Ef það var
lélegt fiskirí sagðir þú ávallt; það
gengur betur næst með guðs hjálp.
Móðir mín var trúuð kona og ég veit
að hún er hjá guði sem hefur tekið
vel á móti henni.
Þinn sonur
Sigurður.
Elsku amma, mér þykir sárt að
hafa ekki getað kvatt þig áður en þú
fórat frá okkur en ég veit að þú fyrir-
gefur mér. Ég vil þakka þér og Jón-
asi fyrir þegar ég var með Söra Ýri á
spítalanum og allar strætóferðimar
sem þú komst á spítalann til að heim-
sækja mig og færa mér mat. Þó að ég
hafi ekki þakkað þér nóg fyrir allt
það sem þú varst mér er ég þér
þakklátur fyrir það sem þú gerðir
fyrir mig og varst mér.
Ég, Erla og krakkarnir söknum
þín og munum alltaf hugsa til þín.
Guð geymi þig amma mín.
Þinn
Guðjón Sæmundsson.
Elsku amma mín. Það er skrítið að
hugsa til þess að þú sért flogin á
brott úr þessu lífi á vit nýrra ævin-
týra, og að heimsóknirnar til þín
verði ekki fleiri. Þú hafðir alltaf svo
gaman af því þegar við barnabörnin
komum í heimsókn til þín, því þú
varst svo stolt af okkur öllum. Og
ekki kom það fyrir að við færam
svöng út frá þér því þú hafðir svo
miklar áhyggjur af því að við borðuð-
um ekki nóg. Manstu amma þegar ég
var lítil og kom í heimsókn til þín og
afa, þá gerðum við alltaf eitthvað
skemmtilegt. Þið fórað með mig í
Kolaportið að kaupa gamlar bækur
og svo fór afi oft að kaupa kjúkling
fyrir okkur. Þið stjönuðuð alltaf við
mig í þessum heimsóknum.
Það var líka oft svo notalegt hjá
okkur þann skamma tíma sem ég bjó
við hliðina á þér á Jörfabakkanum,
þá þótti þér svo gott að koma yfir til
mín og ég eldaði pasta fyrir okkur.
Þá varst þú líka í því að tína í mig
ýmis eldhúsáhöld og fleira eins og
þér einni er lagið.
Það er mér líka minnisstætt amma
mín þegar þú og Sella frænka komuð
í heimsóknir vestur til okkar. Þrátt
fyrir að þið væruð perluvinkonur og
mættuð helst ekki hvor af annarri
sjá gátuð þið þrasað svo mikið að all-
ir vora að verða vitlausir í kringum
ykkur.
Elsku amma mín, ég trúi því að
þjáningum þínum sé nú lokið og að
þú hafir nú fundið friðinn með Frissa
afa, Sellu, Stínu og öllum hinum sem
hafa örugglega tekið vel á móti þér.
Við munum öll passa vel upp á afa
og guð geymi þig amma mín.
Þín
Jóhanna Maria.
Elsku amma mín. Mig langar til að
minnast þín í nokkram orðum. Ég á
svo margar góðar minningar að það
er erfitt að velja úr. Ég gleymi aldrei
gi-ettunni sem þú settir upp í næst-
um því hvert skipti sem við hittumst.
Þá varst þú að sýna mér hvernig ég
gretti mig þegar ég fæddist. Hinn
þrítugasta desember síðastliðinn
sagðirðu að þú vildir að þú værir
nógu hress til að geta sýnt mér
grettuna.
Ég sagði þér, um leið og ég vissi að
ég var ófrísk, að ef það yrði stúlka
ætti hún að heita Jóhanna Rósa en
þú trúðir mér aldrei. Þú meira að
segja spurðir mig, þegar þú stóðst
fyrir framan prestinn með hana í
fanginu, hvað þú ættir eiginlega að
segja þegar presturinn spyrði hvað
bamið ætti að heita. Og elsku amma
mín, þú varst svo yndisleg kona, þú
vildir allt fyrir alla gera og hafðir
alltaf svo miklar áhyggjur af öllum.
Þó að það sé erfitt að kveðja þig og
trúa að þú sért farin veit ég að þú ert
komin á stað þar sem þér líður betur,
eftir öll veikindin þín. Þín verður
alltaf sárt saknað.
Ástarkveðjur, þín
Birna Helga.
Elsku amma mín. Þú varst alltaf
svo blíð og góð og ekki má nú gleyma
hvað þú varst alltaf fín.
Þú trúir ekki hvað það er erfitt að
skýra í nokkrum orðum hversu ynd-
isleg þú varst og hversu stórt hjarta
þitt var, fullt af ást. Þegar ég hugsa
um alla hlutina sem við gerðum sam-
an veit ég eiginlega ekki hvort ég á
að brosa af gleði að öllum minning-
unum sem ég á um þig, elsku amma
mín, eða gráta af sorg yfir að hafa
misst þessa yndislegu ömmu, en ég
veit að þú ert komin á betri stað og
allur sársauki farinn. Sorgin er samt
alveg óhemju. Minningarnar era svo
margar, t.d. þegar við voram fyrir
norðan með afa. Afi var alltaf að
stússast í hestunum, þá höfðum við
allan daginn út af fyrir okkur og ekki
fannst okkur það amalegt. Við höfum
nú aldrei átt erfitt með að koma hvor
annarri til að hlæja. Þú varst alltaf
svo mikil ævintýi’amanneskja í þér,
að ekki sé minnst á prakkarann sem
þú varst, enda varstu mjög ung í
anda. Eins og ég sagði daginn áður
en þú fórst frá okkur: „Hva, amma
mín, þú ert ekki nema tuttugu og
fimm!“ Þá fékk ég stórt bros. Þú
hafðir alltaf svo miklar áhyggjur af
því að maður borðaði ekki og ef ég
reyndi að þræta við þig fékk ég alltaf
að heyra: „Hvað er að þér barn, þú
ert ekkert nema skinn og bein.“
Svona get ég endalaust talið upp. En
ég á ennþá hálferfitt með að trúa
þessu öllu saman. Þú varst og ert
æðislegasta amma í öllum heiminum.
Þú átt mjög stórt pláss í hjarta mínu.
Guð geymi þig amma mín.
Þín
Guðlaug Hulda.
Elsku Hanna amma mín.
Nú ertu farin frá okkur, en ég veit
að þér líður miklu betur núna. Amma
var góðhjörtuð og góð manneskja,
sem vildi öllum vel og leyndi það sér
ekki.
Þegar ég flutti til Reykjavíkur
eyddi ég ófáum helgunum í Jörfa-
bakka hjá Hönnu ömmu og Jónasi
afa, þar skemmti ég mér alltaf vel og
vil ég þakka kærlega fyrir allar þær
stundir.
Til viðar gengur sólin senn og sólarhringnum
lýkur.
Og aftur hvílast allir menn er andblær vanga
strýkur.
í bæn til Drottins býr - aó burtu sorgin flýr.
Nú fel ég Guði hug og hönd og hverf til þín í
draumalönd.
Af stjömulogum lýsist gmnd og leiftur himin
málar
og glampa slær á gullin sund og glitra höf og
álar.
Mér lýs þú lífsins sól og lýstu sérhvert ból.
I Drottins höndum hvíli ég rótt, af hjarta býð
þérgóðanótt <
Nú lokar svefninn ljósri brá og líkn hann
þreyttum gefur.
Þá vakir Drottinn verði á, þú veist hann aldrei
sefur.
Hann vakir víst hjá þér - og vinur allra er
og þá festi blíðan blund, hann blessar mig um
stund.
Ég geng til hvílu, Guð, í nótt í góðri vemdan
þinni
lát þín orðin leiða drótt og lýsa sálu minni.
Eg óttast enga neyð - og ekki frekar grafar
deyð,
því hver sem þig að Kristi kýs - í krafti upp að
morgni rís.
(Þýð. Gunnlaugur V. Snævarr.) A -
Það er nú ekki margt sem ég get
sagt en elsku amma, ég þakka þér
ástsamlega fyrir allt sem þú hefur
gefið mér.
Elsku Jónas afi, ég votta þér alla
mína dýpstu samúð og vona að Guð
eigi eftir að styrkja þig og standa
þétt upp að þér við þessi erfiðu tíma-
mót.
Kristin Helga.
Elsku Hanna mín. Sunnudagurinn
rann upp og stuttu ferðalagi okkar
Guðjóns var að ljúka, okkar fyrsta
verk átti að vera það að sækja bömin
og heimsækja þig. Við fengum fregn-
ir út um að líklega liði ekki á löngú'1"
þar til svefninn langi bankaði upp á
hjá þér og það stóð heima.
En fluginu seinkaði og okkar
fyrstu fregnir vora um andlát þitt,
elsku Hanna mín.
En minningin er sterk um
snaggaralega, glaðlega konu og
aldrei var langt í húmorinn.
Það var alltaf fjör í Jörfabakkan-
um þegar við Sigrún komum til þín í
snyrtistund og mikið hlegið. Þá var
verið að snyrta ömmu (eins og ég
kallaði þig alltaf) því útlitið skipti þigg~
miklu máli. Ég gleymi aldrei þegar
ég kom til þín á spítalann rétt fyrir
jólin og þú varst mikið veik þegar þú
hvíslaðir að mér glottandi: „Erla
mín, er í lagi með augabrúnirnar á
mér?“ Svona varst þú - lést nú ekki
einhver veikindi aftra því að þú litir
vel út. Elsku Hanna mín, takk fyrir
allar gleðistundimar sem við áttum
saman.
Hvfl í friði.
Þín
Erla Björk.
Frágangur
afmælis-
ogminning-
argreina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (5691115)
og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is) — vinsamlegast ^
sendið greinina inni í bréfinu,
ekki sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svok-
allaðra ASCII skráa sem í dag-
legu tali era nefndar DOS-
textaskrár. Þá era ritvinnsluk-
erfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úr-
vinnslu.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein uppistöðugrein af
hæfflegri lengd, en aðrar grein-
ar um sama einstakling takm-
arkast við eina örk, A-4, miðað
við meðallínubil og hæfilega
línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu).
Tilvitnanir í sálma eða ljóð
takmarkast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar era
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum. ..