Morgunblaðið - 15.01.2000, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
1
LAUGARDAGUR 15. JANÚAR 2000 51^.
MINNINGAR
skepnur og unni sól og sumri. Á vorin
lyftist hann upp með hækkandi sól og
grænkandi gróðri. Honum búnaðist
líka vel og þau byggðu upp sitt bú af
miklum myndarskap og ráðdeild.
Þegar sest er svona niður til að skrifa
nokkur orð að Munda gengnum fara
minningar að streyma um hugann,
minningar sem við munum eiga alla
ævi. Þó situr efst í huga góðvild í garð
okkar ungu hjónanna á Fossi. Alla tíð
var okkur tekið með kostum og kynj-
um, hvort sem erindið var stórt eða
smátt, eða alls ekki neitt. Það var
nefnilega þannig að til þeirra var
hægt að koma án þess að eiga erindi
og það gerðum við oft. Og það get ég
sagt með sanni; að eins og hann vil ég
eldast. Halda heilsu fram undir hið
síðasta, halda góðri lund og glettni
alla ævi og bera velvilja í brjósti til
allra, manna og dýra. Hann mætti
vera öðrum mönnum fyrirmynd í
mörgum efnum, þá væri heimurinn
betri.
Hermund kveðjum við hjónin með
miklum söknuði. Kannski eigum við
eftir að hittast hinum megin og jafn-
vel taka í spil. Elsku Laufey og aðrir
aðstandendur, við vottum ykkur öll-
um samúð okkar. Megi hann hvfla í
Guðs friði.
Einar og Lilja.
Elsku afi, okkur langar í fáum orð-
um að þakka þér fyrir allt.
Við höfum verið svo heppin að fá að
alast upp með þér og læra af þér. Það
eru forréttindi að hafa afa og ömmu í
næsta húsi og geta alltaf leitað skjóls
hjá ykkur. Við munum þig þar sem
þú situr við eldhúsgluggann þegar
við komum inn til þín og þú heUsaðir
með glettnissvip. Við eldri fylgdum
þér þegar þú varst úti ýmislegt að
snúast, þú hjálpaðir okkur og frædd-
ir okkur á umhverfinu og kenndir
okkur til verka. Laufey, sem er að-
eins yngri, vai- meira fyrir að fara yfir
til afa og ömmu og þú kenndir henni
á spil og spjallaðir við hana og frædd-
ir. Sveinn Orri var líka farinn að
skreppa til ykkar og það kemur í
okkar hlut að segja honum meira um
þig og hvað þú varst okkur góður. Þú
gafst okkur mikið, sem á eftir að nýt-
ast okkur á lífsleiðinni. Þegar amma
var á spítalanum í fyrravor og við
skiptumst á að sofa úti hjá þér, þá
last þú bænina ykkar ömmu með
okkur áður en við fórum að sofa. Efst
í minningunni eru jólin sem við áttum
alltaf saman úti hjá ykkur. Þú samdir
vísur til okkar sem við varðveitum og
þótt söknuðurinn sé mikill eigum við
eftir allar þessar minningar sem ylja
okkur um hjartarætur.
Elsku amma, guð styrki þig við
missinn, og elsku afi, „góða nótt og
guð geymi þig“.
Guðbjörg Hulda, Þorsteinn
Logi, Halla, Laufey og
Sveinn Orri Einarsböm.
í dag kveð ég góðan vin.
Minningamar hrannast upp og
margt kemur upp í hugann eftir
hálfrai' aldar viðkynningu og það sér-
staka viðkynningu.
Hermundur bóndi í Egilsstaðakoti
var slíkur öðlingur að hans líkar finn-
ast ekki víða.
Man ég fyrst eftir því ung að árum
að farið var í heimsókn til Laufeyjar
og Munda í Egilsstaðakot, alltaf var
stutt í brosið og manngæskan skein
úr augum hans sama á hverju gekk.
Sannast það eflaust best ef litið er til
baka og skoðaður sá gestagangur
sem var á heimili þeirra hjóna alla
tíð. Samgangurinn við Egilsstaðakot
jókst til muna eftir andlát móður
minnar, en hún lést 1977, og kom þá í
ljós enn og aftur elska hans og þeirra
hjóna en þau studdu mikið vel við
bakið á mér svo ekki sé minnst á
stuðninginn við bróður minn, sem var
aðeins átta ára er móðir okkar lést,
átti hann þar skjól hvenær sem var.
Vil ég þakka þetta hér.
Einnig vil ég þakka vináttu, vin-
áttu er ég mat mikils og skilur efth'
tómarúm í hjarta mínu. Elsku Lau-
fey, símtölin okkar enda ekki aftur á
„kysstu Munda frá mér“. Mínar inni-
legustu samúðarkveðjur til þín og
allra ykkar afkomenda. Megi góður
guð styrkja ykkur og blessa um
ókomna tíð.
Guðríður Guðbjartsdóttir.
GÍSLI
GÍSLASON
+ Gísli Gíslason
fæddist á Brunn-
gili í Bitrufirði á
Ströndum 11. sept-
ember 1908. Hann
lést á Sjúkrahúsinu á
Hólmavík 10. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Gísli Jónsson, bóndi á
Brunngili, f. 14. jan-
úar 1866, d. 12. jan-
úar 1954, og Helga
Björg Þorsteinsdótt-
ir, f. 4. september
1865, d. 19. desember
1955. Gísli var sonur
Jóns Jónssonar, bónda á Brunngili,
og konu hans Sigríðar Gísladóttur.
Helga Björg var dóttir Þorsteins
Þorleifssonar, bónda og hagleiks-
manns á Kjörvogi í Ámeshreppi, og
konu hans Herdísar Jónsdóttur.
Systur Gísla voru: Herdís, ljósmóð-
ir, síðast á Saurhóli í Saurbæ, f. 20.
október 1895, d. 16. desember 1996;
Mig langai' í fáum orðum að deila
með öðrum nokkrum minningum
sem ég á um hann tengdafóður minn,
hann Gísla í Gröf.
Eg kom fyrst inn í þessa fjöl-
skyldu aðeins sautján ára gömul
stúlka. Þá strax vildi ég auðvitað
verða að liði á bænum við þau störf
sem þar var verið að vinna. Eitt af
því sem ég fékk að taka þátt í með
þeim bræðrum, Stefáni mínum og
Valda, var steypuvinna. Verið var að
steypa votheysgryfju við annan end-
ann á gryfjunum á bænum. Hann
tengdapabbi átti þá eitt ár í sjötugt.
Ég man vel hvað mér þótti skrýtið að
sjá hann stökkva á milli planka í
byggingunni. Eitt af aðaleinkennum
hans var nefnilega léttleikinn. Þegar
ég hugsa mig vel um þá minnti þetta
mig á vel þjálfað skógardýr sem
hafði lifað alla sína ævi í trjám. Já,
það var svo margt skemmtilegt við
hann Gísla.
Það tók mig allnokkurn tíma að
venjast því að skilja hvað hann var að
segja, því hann var eins og margt af
systkinum hans ákaflega fljótmælt-
ur.
Það var í þessari sömu steypuv-
innu sem hann bað mig að sækja eitt-
hvað. Ég hváði nokkrum sinnum, en
fannst svo hálfdónalegt að halda því
áfram, þannig að ég fór til Stefáns og
spurði hann, hvort honum gæti dott-
ið í hug hvað ég ætti að sækja. Við
urðum ásátt um að ég sækti hamar.
Ekki sýndi hann nein viðbrögð við
því þegar ég kom til baka með hama-
rinn, þannig að ég veit ekki ennþá
hvort það var hann sem ég átti að
fara eftir. En það var líka aðalsmerki
Þorsteinsína, hús-
freyja í Reykjavík, f. 5.
maí 1897, d. 2. maí
1982; Sigríður, hús-
freyja í Hvítarhlíð í
Bitru, f. 4. ágúst 1898,
d. 13. júlí 1990; Svan-
borg, húsfreyja á
Broddanesi í Kolla-
firði, f. 30. júní 1904, d.
8. nóvember 1992, og
Guðný, húsfreyja á
Haugi í Miðfirði og víð-
ar, f. 8. maí 1906, d. 4.
apríl 1993. Uppeldis-
bróðir Gísla er Sigurð-
ur Ólafsson í Reykja-
vík, lengst af bóndi á
Kjallaksvöllum í Saurbæ, f. 6. mars
1913. Hálfsystir Gísla var Ketilríð-
ur Gísladóttir, Ijósmóðir í Skógum í
Þorskafirði, f. 1. október 1897, d.
12. desember 1932.
Eftirlifandi eiginkona Gísla er
Birgitta Stefánsdóttir frá Kleifum í
Gilsfirði, f. 4. janúar 1915. Birgitta
hans í mínum huga, að vera ávallt
æðrulaus. Já, hann Gísli getur verið
okkur öllum fyrirmynd.
Eitt af því skemmtilegasta sem ég
gerði í Gröf var að segja Gísla ein-
hverjar skemmtisögur, sögur af
venjulegu fólki sem var hnyttið í til-
svörum - eða sögur af skemmtileg-
um uppákomum hjá fólki sem við
þekktum.
Þá hló hann svo hátt. Og þá kom
þessi dásamlegi glampi í augun á
honum sem mér þótti svo vænt um
að sjá. Já, mér þótti svo vænt um
hann tengdapabba minn.
Hann var fáorður maður hann
Gísli í Gröf. Og maður sat ekki mikið
og spjallaði við hann í seinni tíð, enda
var hann farinn að tapa heyrn um
það leyti sem ég kynntist honum.
Hann vildi alls ekki að fólk væri að
tala mikið um það, ef hann rétti því
hjálparhönd með einhverjum hætti.
Það var eiginlega bannað. Sú regla
hans verður ekki brotin í þessum
skrifum. En í minningu minni er
hann mjög hlýr maður. Sú hlýja fólst
ekki í mörgum orðum, heldur meira í
athöfnum og því að búa í haginn fyrir
sína nánustu.
Það sýnir býlið, sem Valdi tekur
nú við af föður sínum, mjög glögg-
lega. Því Gísli byggði sjálfur öll hús-
in á bænum og endurbyggði bæinn
sjálfan.
Ræktað land sem hann tók við var
um það bil þrír hektarar en eru nú
30.
Já, ég þekki ekki duglegri mann
en hann Gísla í Gröf.
Mér finnst Guð hafa verið ákaf-
lega góður að leyfa tengdapabba að
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SOFFÍA EINARSDÓTTIR,
síðast til heimilis
í Bergstaðastræti 54,
lést á Landspítalanum laugardaginn 1. janúar.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Una H. Pétursdóttir,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Guðmundur Garðar Pétursson.
+
Elskuleg móðir okkar,
LYDIA PÁLSDÓTTIR,
sem lést fimmtudaginn 6. janúar, verður
jarðsungin frá Hallgrímskirkju mánudaginn
17. janúar kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Börn hinnar látnu.
er dóttir Stefáns Eyjólfssonar,
bónda á Kleifum, f. 2. ágúst 1869, d.
12. febrúar 1944, og Önnu Eggerts-
dóttur, f. 6. júlí 1874, d. 1. maí 1924.
Böm Gísla og Birgittu em: 1)
Björg, saumakona í Reykjavík, f. 3.
desember 1945, gift Reyni Helga-
syni, landslagsarkitekt, f. 13. nó-
vember 1938. Dóttir þeirra er
Berglind, f. 6. september 1980. 2)
Hallgrímur, kerfisfræðingur á Ak-
ureyri, f. 24. september 1948. 3)
Rögnvaldur, bóndi í Gröf í Bitru, f.
17. mars 1953.4) Stefán, umhverfis-
stjóraunarfræðingur í Borgamesi,
f. 18. mars 1957, kvæntur Björk Jó-
hannsdóttur, myndlistarkennara, f.
25. október 1960. Böm þeirra em:
Þorkell, f. 9. maí 1985, Birgitta, f.
28. júlí 1987, og Jóhanna, f. 8. júní
1992.
Gísli nam húsasmiði á Hólmavfk
árin 1926-1930. Eftir það vann
hann við húsasmíði á Ströndum og í
nágrannahéruðum, auk þess sem
hann var bóndi í Hvítarhlíð í Bitra
til ársins 1956 og siðan í Gröf í sömu
sveit til dánardags. Þá var hann um
tíma oddviti Óspakseyrarhrepps.
Útför Gísla fer fram frá Borgar-
neskirkju f dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
ljúka göngunni núna. Hann var
hættur að vinna og honum þótti það
svo miður.
Reyndar eru ekki margir sem eiga
því láni að fagna að fá að vinna ævina
út, eins og hann gerði, því hann hætti
að fara í fjárhúsin þegar hann var
um nírætt. En ég vissi vel að hann
langaði alla daga, alltaf út, til að gera
eitthvað.
Guð hefur blessað hann með elju-
semi, heiðarleika og mikilli hjálp-
semi. Ég veit að það eru margir eins
og ég sem blessa hann líka fyrir
þessa eiginleika sína. Blessuninni
fylgir minning um hlýjan og kátan
mann, sem var svo léttur á fæti að
maður efaðist um að hann kæmi við^
jörðina þegar maður horfði á eftir
honum niður balann og niður í fjár-
hús. Já, hann er margblessaður hann
Gísli í Gröf.
Björk Jóhannsdóttir.
Um sauðburðinn árið 1995 fór ég í
sveitina til afa og ömmu. Afi vaknaði
alltaf eldsnemma til þess að fara nið-
ur í fjárhús og gá að fénu. Ég vakn-
aði alltaf við hraðsuðuketilinn niðri í
eldhúsi og þegar ég kom niður var afi
þar að hella upp á kaffi. ^
Hann hellti síðan afganginum af
vatninu í litla könnu og bjó til kakó
handa mér.
Síðan sátum við þöglir við eldhús-
borðið og dmkkum morgunkaffið.
Svo fórum við í yfirhafnir og gengum
af stað niður í fjárhús. Þegar við vor-
um komnir niður brekkuna litum við
hvor á annan og tókum á rás í átt að
fjárhúsunum.
Afi var fljótari en ég að hlaupa
þótt hann væri orðinn 86 ára gamall.
Þegar við vorum að verða komnir
hægði afi á sér og ég hljóp fram úr
honum. Þá heyrðist í afa: „Þú
vannst." Amma sagði mér oft sögur
af afa þegar hann var ungur, þá var
hann í hópi fljótustu manna í sýsl-
unni. fr ~
Ég hef oft velt því fyrir mér af
hverju hann hleypti mér fram úr sér.
Mér datt þessi saga í hug núna þvf
að mig langaði til að skrifa eitthvað í
minningu afa míns. Ég er þakklátur
fyrir stundirnar sem ég átti með
honum.
Þorkell Stefánsson.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og systir,
INGIBJÖRG STEINGRÍMSD. GÖHRING,
lést í Þýskalandi sunnudaginn 2. janúar.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum auðsýnda samúð.
Reinhold Göhring,
Alexsander Róbert Göhring,
Þór Pálsson, Dagmar Pálsson,
Steingrímur Árni Pálsson, Gunnar Pálsson,
Guðmundur Steingrímsson,
Unnur Steingrímsdóttir,
Aðalbjörn Steingrímsson.
T.
+
Ástkær systir okkar, mágkona og frænka,
GUÐRÚN MAGNEA SÍMONSEN,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurlands, Selfossi,
fimmtudaginn 13. janúar.
Jenný Jakobsdóttir, Guðmundur Agnarsson,
Klara Tryggvason,
Emilía Símonsen
og aðrir aðstandendur.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HALLDÓRS F. KLEMENZSONAR
frá Dýrastöðum.
Þorsteinn Guðbergsson, Þuríður Ingimundardóttir,
Sigurjón Gunnar Guðbergsson,
Guðmundur Egilsson,
Haukur Halldórsson, Ástríður Björk Steingrímsdóttir,
Klemenz Halldórsson, Ragnheiður Steinunn Hjörleifsdóttir,
Guðrún Halldórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.