Morgunblaðið - 08.02.2000, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐ JUDAGUR 8. FEBRÚAR 2000 51
ÞÓRDÍS SIGURLÍN
G UÐMUNDSDÓTTIR
+ Þórdís Signrlfn
Guðmundsdóttir
fæddist í Reykjavík 5.
ágúst 1916. Hún lést á
Droplaugarstöðum
30. janúar síðastlið-
inn. Þórdís var
yngsta bam foreldra
sinna, Margrétar Jó-
hannesdóttur frá
Borgarfirði, f. 1876,
d. 1961, og Guðmund-
ar Kristjánssonar, f.
1866, d. 1918, að Mýr-
um. Þau iyónin áttu
samtals níu börn sem
öll eru nú látin; Sigr-
ún, Sigurrós, Kristján, Sæmundur,
Guðbergur Ingvar, Gyða, Aðal-
steinn, Þórður Sigurel, Fjóla og
Þórdís.
Þórdís átti einn son, Sæmund, f.
21. október 1936, með Gunnari
Friðrikssyni frá Látrum í Aðalvík.
Sæmundur er kvæntur Þórunni
Jónsdóttur og eiga þau þrjú upp-
Elsku Dísa amma, þú varst okkur
svo mikið í lífinu, ekki bara sem
amma heldur líka sem félagi og vin-
ur. Minningarnar um þig hlaðast
upp frá því að þú kvaddir okkur
hinn 30. janúar sl. og við munum
halda áfram að varðveita þær.
Dísa amma takk fyrir að hafa ver-
ið dagmamma okkar þegar við vor-
um lítil meðan mamma og pabbi
voru að vinna. Við erum svo þakklát
fyrir það í dag að hafa kynnst þér
svona vel, bæði sem ömmu og vini í
raun.
Þú komst alltaf með strætó heim
til okkar í Garðabæ þau fjögur ár
sem þú passaðir okkur og löngu eft-
ir að þú hættir því. Með þér fylgdu
alltaf margir pokar sem innihéldu
handavinnuna þína og „gotterí" sem
þú sagðist hafa fengið „billegt", og
gerði komu þína svo spennandi. Svo
hafðir þú mjög gaman af að fara á
basar og í búðir að kaupa eitthvað
nýtt sem auglýst var í blöðunum og
deildir með okkur og öðrum.
Dísa amma, þú varst líka leikfé-
lagi okkar og kenndir okkur húla
hopp, sippó, hjálpaðir að safna í
tombólu, fórst með okkur í Sund-
höllina og þorðir að stökkva af
brettinu. Þú gast líka leikið grýlu í
afmælum, farið í eltingaleiki og sagt
skemmtilegar sögur. Bíóferðirnar í
gamla Hafnarbíóið á allar Chaplin-
myndirnar verða seint gleymdar
elsku Dísa amma og ekki gleymast
heldur bíltúrarnir með þér og
Tryggva £ skódanum (kærasta þín-
um) suður með sjó eða bílferðunum
með Guðrúnu ljósmóður heitinni í
lakkrísgerðina eða í gróðurhúsin í
Hveragerði. Þá fóruð þið vinkon-
urnar stundum með okkur í „picnic"
og buðuð upp á kókómjólk með röri
og kannski kjúkling, sem var nú al-
deilis flott í þá daga, og svona gæt-
komin börn; Sigrúnu,
Jón og Margréti. Jón
er kvæntur Laufeyju
Ýr Sigurðardóttur
og eiga þau fimm
börn; Tind, Gunn-
hildi Yrsu, Urði, Ilmi
og Þórunni.
Þórdís hóf sambúð
með Tryggva Tó-
massyni bifreiðast-
jóra árið 1962 en
hann lést árið 1976.
Þau bjuggu alla sína
tíð að Rauðarárstíg
40 í Reykjavík.
Þórdís starfaði við
ýmis störf en lengst af starfaði hún
hjá Tóbaksverslun ríkisins, seinna
ATVR. Þórdís var ennfremur einn
af stofnendum Óháða safnaðarins
og tók virkan þátt í starfi kvenfé-
lags safnaðarins.
Útför Þórdísar fer fram frá
kirkju Óháða safnaðarins í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
um við endalaust haldið áfram. Þú
varst ekki bara okkar Dísa amma,
heldur varstu líka Dísa amma
krakkanna í hverfinu alveg eins og
Margrét mamma þín sem alltaf var
kölluð „Maggamamma“ af börnum
sínum, barnabörnum og öðrum
börnum en þú talaðir mikið um
mömmu þína og þótti afskaplega
vænt um hana.
Dísa amma, þú varst líka alltaf að
fondra og föndraðir allt milli himins
og jarðar. Þú saumaðir í, málaðir á
klúta og á boli, bjóst til Ijósakrónu
úr íspinnaspýtum, skarst út í tré og
margt annað. Þá fannst þér alltaf
gaman að starfa með kvenfélaginu á
vegum óháða safnaðarins og áttir
margar vinkonur þaðan, enda
varstu svo félagslynd. Þú elskaðir
líka fjölskyldu-, vina- og ættarsam-
komur og lést þig aldrei vanta með
„polaroid“-myndavélina.
Þú varst alltaf svo full af lífskrafti
og mikil kjarnakona þrátt fyrir að
hafa þolað mótlæti og veikindi um
langt skeið. Þú sagðir okkur sögur
frá bernsku þinni, m.a. þegar þú
varst tveggja ára og fullur pottur af
sjóðandi heitu vatni helltist yfir þig
og skildi eftir sig varanleg ör á báð-
um handleggjum og efri hluta líka-
mans. Annað stórt ör varstu með á
öðrum handleggnum eftir að hafa
dottið tíu ára gömul á gaddavír. Við
systkinin báðum þig oft að sýna
okkur örin og segja okkur sögurnar
á bak við þau. Hvert þeirra geymdi
sögu í sjálfu sér ásamt lífssögu
þinni, sem var viðburðarík, þótt
stundum hafi erfiðleikar sótt að. Þú
varst yngst af níu systkinum, og
ekki nema tveggja ára þegar pabbi
þinn dó úr spönsku veikinni. Móðir
þín var því ein um að brauðfæða öll
börnin. Tvítug varðstu einstæð móð-
ir með föður okkar en með hörku,
ÓLÖFÞÓRA
ÓLAFSDÓTTIR
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson.)
Elsku Ólöf.
Þó að við Adda hefðum ekki ætl-
áð að kómu nórður
síðastliðna helgi ætl-
1 uðum vjð að samgleðjj
■. »st þér' á tímamótún-
• um sem stefndi í hjá
þér þótt úr fjarlægð
ýrði. En í etaðinn kpm
kaUið og kofnið er að
kvéðjustundu. Þetta
er búið að vera erfiðut
tími fyrir þig eftir að
þú’ veiktist og þá sér-
staklega meðan Addi
Pé var veikur því allt-
af hafðir þú meiri
áhyggjur af öðrum en
sjálfri þér. Ekki veit
ég hvenær þú vissir að ég væri til
en áður en ég fór að verða fasta-
gestur í Bakkahöllinni var ég búinn
að gista ansi margar nætur í her-
berginu frammi á gangi og læðast
út á morgnana. Ég veit að þú erfir
það ekki við mig nema ef vera
+ Ólöf Þóra Ólafs-
dóttir fæddist á
’Garðsá í Önguls-
staðahreppi í Eyjk-
firði22, janúar 1920.
Hún lést á Hjúkrup-
arheimilinu Seli 19. j
janúar síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Akureyrar-
kirkju 26. janúar.
stuðningi og hjálp móður þinnar
hafðist þetta allt saman. Móðir þín,
sem var þá orðin roskin, gætti föður
okkar, ásamt fleiri barnabömum
sínum og seinna meir barnabarna-
börnum, á meðan þú og systkini þín
unnuð úti, en þú vannst m.a. hjá tó-
bakinu, eins og þú kallaðir það.
Árið 1963 varðstu fyrir alvarlegu
bflslysi og náðir þér aldrei alveg eft-
ir það. Slysið hafði áhrif á melting-
arfærin og þú fékkst þrálátan höf-
uðverk. En þú lést það ekki aftra
þér í lífinu.
Eftir að lífsþróttur þinn fór að
dvína fluttirðu frá heimili þínu á
Rauðarárstíg 40 á Droplaugarstaði
og naust þar umönnunar starfs-
manna. Á Droplaugarstöðum eins
og á Rauðarárstígnum tókstu okkur
alltaf fagnandi og vildir alltaf gefa
okkur eitthvað eins og öðrum sem til
þín þekktu.
Dísa amma, þú varst alltaf svo
gjafmild, greiðvikin og hjálpsöm. Þú
varst ófeimin að láta skoðanir þínar
í ljós, þoldir illa tilgerð og dylgjur,
og fannst að fólk ætti að koma
hreint og beint fram og vera það
sjálft. Þú varst trúuð, trygg og
styrkur allra, bæði í gleði og sorg.
Elsku Dísa amma, við munum
aldrei gleyma þér, né hve stóran
þátt þú áttir í lífi okkar. Við kveðj-
um þig með vísunni sem þú last oft
þér til hughreystingar á síðustu
ævidögum þínum, en vísan er svo
lýsandi fyrir þig, hvernig þú varst
og kenndir öðrum að vera:
Vertu alltaf hress í huga
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg né böl þig buga,
baggi margra þyngri er.
Vertu sanngjam, vertu mildur,
vægðu þeim sem mót þér braut.
Bið þinn Guð um hreinna hjarta
hjálp í lífsins vanda og þraut
Treystu því að þér á herðar
þyngri byrði ei varpað er,
enþúhefuraflaðbera,
orka blundar, næg er þér.
Þerraðu kinnar þess er grætur,
þvoðu kaun hins særða manns.
Sendu inn í sérhvert hjarta
sólargeisla kærleikans.
(Höf. óþekktur.)
Sigrún, Jón (Nonni)
og Margrét.
Elsku Dísa langamma. Takk fyrir
að passa okkur þegar mamma og
pabbi voru í Háskólanum og amma
og afí í vinnunni. Takk fyrir að að
kenna mér að brenna í tré. Þú varst
alltaf svo góð við okkur og leyfðir
okkur að elda mat með þér, eins og
saltkjöt. Þú gafst okkur líka boli
sem þú hafðir málað á sjálf og líka
margar aðrar gjafir. Svo leyfðir þú
okkur að skoða frímerkjasafnið þitt
og gamla peninga. Við söknum þín.
Kveðja,
Tindur og systur mínar
í Ameríku; Gunnhildur,
Urður og lillurnar.
skyldi að ég skuli ekki hafa látið
þig vita af því kvöldin áður svo að
þú gætir verið með smurt brauð
handa mér í morgunmat áður-en ég
streðaði upp „menntaveginn“-upp i
MA. En ég átti svo sannarleg^ eftir
að njóta góðs af gestrisni þinnar og
Adda. Að vísu upplifði ég mig
aldrei sem gest í Bakkahöllinni,
mér fannst ég strax vera^einn af
fjölskyldunni og vona ég'að það
hafi að einhverju leyti veriö gagn-
kvaémt. .
Þegar ég þóttist vera að gera
gagn með því að leysa,Adda aðeins
af á „Stóra ráuð“ á milli Akureyrar
og Reykjavíkur var alltaf farið inn
í Bakkahöll áður en lagt var af stað
svo að ferðalangarnir væru ekki
svangir í upphafi ferðar. Og síðan
fylgdi alltaf með vel útilátið nesti.
Það þurfti enga hamborgara á leið-
inni í þeim ferðum.
Það voru örugglega margir
klukkutímar sem þú þurftir að bíða
eftir að Addi skilaði sér af heiðinni
í erfiðri færð og ef til vill ekki ör-
uggt hvort hann kæmist norður yf-
ir heiðar fyrir jól vegna þess að
hann hafði brotist suður til að fara
HALLDÓR
SIGURÐSSON
+ Halldór Sigurðs-
son fæddist á
Seyðisfirði 29. jan-
úar 1928. Hann lést á
Vífílsstaðaspítala 30.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Rannveig
Bjarnadóttir, f. 13.
júlí 1906, d. 14. apríl
1995, og Sigurður
Halldórsson, f. 28.
maí 1898, d. 18. feb.
1995.
Halldór ólst upp á
Seyðisfirði ásamt
systkinum sínum.
Þau eru Guðrún, f. 14. október
1924, maki Gunnar Hannesson;
Bjarney, f. 28. september 1926,
maki Ásbjöm Bjömsson; Svan-
hildur, f. 28. apríl 1929, maki
Haukur Guðmundsson, látinn;
Ólöf Anna, f. 7. júlí 1932, maki
Guðmundur Helgason, látinn,
Ingi, f. 28. ágúst 1934, maki Hall-
dóra Friðriksdóttir.
Halldór var sjómaður lengst af
starfsævi sinni. Hann var starfs-
maður Sundlauganna í Laugardal
umárabil.
títför Halldórs fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Mágur minn, eldri bróðir Inga
bónda míns, hefur nú gengið sinn veg
til enda, hér á meðal okkar.
Það fyrsta sem kom upp í huga
minn, er ég kynntist Halldóri, var að
aldrei hefðu fæðst ólíkari bræður í
sjón og raun. En ég er ekki alveg eins
viss um þessa ályktun mína núna.
Halldór ólst upp hjá foreldrum sín-
um á Seyðisfirði ásamt fjórum systr-
umogbróður.
Seyðisfjörður er einn af fallegustu
kaupstöðum landsins og heimili
þeirra Rannveigar og Sigurðar for-
eldra Halldórs, var vissulega fallegt,
en efst er mér þó í huga, hve hlýlega
mér var tekið, er ég kom þar fyrst. í
þessu umhverfi ólst Halldór upp.
Halldór byrjaði snemma að vinna,
eins og alsiða var, hann fór bamung-
ur til sjós og barnungur kynntist
hann Bakkusi, sem varð afdrifaríkt
fyrir hann, öll hans æsku- og mannd-
ómsár. Þessi ár voru foreldrunum oft
erfið, en þrátt fyrir það misstu þau
aldrei trúna á að úr myndi rætast
fyrir drengnum þeirra. Þeim varð að
ósk sinni.
Um fimmtugt hætti Halldór alveg
að drekka, hætti til sjós, en varð fyrir
því óláni að lenda í vinnuslysi og náði
sér aldrei alveg eftir það.
Halldór gafst ekki upp og þótt
ótrúlegt megi virðast fóru nú góðir
tímar í hönd. Hann keypti sér litla
íbúð og litli bíllinn var óspart notað-
ur. Hann fékk vinnu sem baðvörður í
Sundlaugunum í Laugardal. Þar
undi hann hag sínum vel og mætti
með eða að ná í vörur til að bjarga
málum. En það var sama hvenær
sólarhringsins maður kom í Bakka-
höllina, hvort sem, það var með
Adda'úr ferð eða með Öddu ,og
stelpunum okkar og seínna með
Viktor, alltaf tókst þú á móti okkur
tllbúin með veitingar. Þegar við
komum í heimsðkn til þín upp í Sel
t eftir að þir veiktist fundum við
hvað þér léið ilía að.geta ekki tekið
á móti okkur í Bakkahöllinhi og
• hafðir af því- áhyggjur að eitthvað
skorti þgr heima. Aúðvitað vantaði
þig í höílina en Addi tók svo sann-
arlega höfðinglega á móti okkur á
meðan jieilsan leyfði óg jafnvel
lengur en það. Stundum voru veit-
ingarnar kannski aðeins öðruvísi
hjá honum en höfðu verið hjá þér
en það er önnur saga.
Að lokum viljum við, ég, Adda,
Vala Björk, Vera og Viktor þakka
þér, elsku Ólöf, fyrir allar sam-
verustundirnar í gegnum árin. Ég
vona svo sannarlega að nú hafið þið
Addi tekið upp þráðinn þar sem frá
var horfið er hann kvaddi þig og
okkur hin fyrir ári síðan.
Víðir.
þar í kaffi hvern morg-
un, löngu eftir að hann
hætti. Það eitt segir
manni hve gott sam-
starfsfólk hann átti.
Gömlum vinum sínum
og vinnufélögum frá
Seyðisfirði gleymdi
hann ekki og drakk
gjarnan með þeim kaffi
í hverri viku úti á
Granda. Síðast en ekki
síst var Halldór fjöl-
skylduvænn í besta
lagi, ekki sjaldnar en
tvisvar á dag leit hann
inn hjá foreldrum sín-
um hvort sem þau voru heima eða á
dvalarheimilinu, en þau önduðust í
hárri elli fyrir fáum árum.
Mæðradagurinn fór aldrei fram-
hjá Halldóri, enginn stóð hjarta hans
nær en Rannveig móðir hans.
Hann fylgdist með börnum systk-
ina sinna og börnum þeirra, vissi
hverjir voru heima eða erlendis og
hvað hver og einn var að læra og
glíma við í lífinu.
Halldór minn, ég þakka þér sam-
fylgdina og alla umhyggju þína fyrir
mínu fólki.
Veikindum þínum og erfiðri lífs-
baráttu er nú lokið.
Guð veri með þér.
Halldóra Friðriksdóttir.
Síminn hringdi að kvöldi: „Við vor-
um að flytja hann Halldór frænda
þinn á sjúlo-ahús, hann biður þig að
koma og hitta sig ef þú getur,“ sagði
vinnufélagi minn. Þegar ég kom til
þín var það fyrsta sem þú sagðir: „Þú
keyrir mig svo heim á eftir.“ Ekki
keyrði ég þig heim, Dóri minn, held-
ur varð þetta þín lokaorrusta í þessu
lífi. Margt kemur upp í hugann þegar
ég hugsa til baka. ÁJlar góðu stund-
irnar í Gnoðarvoginum hjá afa og
ömmu þar sem þú komst á hverjum
degi til að aðstoða þau. Lífi þínu má
kannski skipta í tvo kafla. Þann fyrri
þar sem þú barðist við Bakkus kon-
ung og þann síðari þar sem þú lærðir
að lifa án hans. Eftir langa og erfiða
meðferð var gaman að sjá hvað þú
varst fljótur að ná þér og hve ákveð-
inn þú varst. Ég man það sem þú
sagðir við mig eitt sinn: stríðinu lýk-
ur aldrei þótt orrustan hafi unnist.
Ég man eftir fyrsta bflnum sem þú
keyptir, græna Trabantinum og hve
þú varst stoltur þegar þú bauðst mér
að keyra hann. Ér ekki gott að keyra
hann? sagðir þú og stoltið skein úr
augunum. En svo kom annað áfall.
Þú lentir í slæmu vinnuslysi og varst
næstum búinn að missa fótinn. Eftir
það gekkst þú alltaf haltur en stolt
þitt var mikið og aftur náðir þú þér.
Þú byijaðir að vinna í Laugardals-
lauginni þar sem þú eignaðist marga
vini. Fljótlega fórst þú að leita þér að
íbúð til að kaupa nálægt ömmu og
afa. Þó að þú værir kominn með íbúð
sjálfur varst þú samt mest hjá þeim,
til að létta undir og til að hitta fólkið
þitt sem kom til þeirra. Stundum var
ég að snúast fyrir afa og ömmu og
alltaf varð ég að fara á þínum bfl.
Þegar ég kom til baka spurðir þú mig
alltaf: „Var hann ekki góður?“ Þú
Varst-alltaf svo stoltur af bflnunmfi
þínum. Eftir að-amma og afi kvöddu
okkur, hittumst við ekki eiiis oft og
ég 'héfði vjljað -en þú fylgchst samt
með hnér.. Hringdir í; möfnmu o|
spurðir frétta. Éftir að, þú hættir ao
virina.hélst þú áfram að aðstoðá aðrá
sem höfðil orðið undir í; lífsbarátfc-
unni. Er ég ekki í vafa um’að þú haíir
haft áhrif á marga sem þú aðstoðaðir
með góðvild þinni og heiðarlelka.
Kæri frændi, ekki grunaði niig þegár
ég kom til þín kvöldið fyrir áramót að
þetta væri þín lokaorrusta, því þú
barst þig svo vel og spurðir frétta um
fjölskyldu mína.
Ég kveð þig nú, kæri frændi, og
veit að þú fórst, hvfldinni feginn því
undir það síðasta var þetta erfitt. Þú
verður lagður til hinstu hvfldar á
milli þeirra sem þú elskaðir mest, afa
og ömmu.
Þinn frændi
Óli R. Gunnarsson.