Morgunblaðið - 10.02.2000, Side 56

56 FIMMTUDAGUR 10. FEBRÚAR 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GÍSLIJÓN SIGRÍÐ UR
ÓLAFSSON SVEINSDÓTTIR
‘ J-Gísli Jón Ólafs-
I son fæddist á fsa-
firði 9. júní 1931.
Hann lést á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans 29. janúar
síðastliðinn og fðr
útför hans fram frá
Háteigskirkju 9.
febrúar.
Vegna mistaka í
vinnslu blaðsins 9.
febrúar féliu niður
línur í eftirfarandi
t grein og birtist hún
hér leiðrétt. Hlutað-
eigendur eru beðnir
velvirðingar á þessum mistökum.
Pabbi hafði mikið dálæti á ísafirði
og talaði oft um hvernig var heima á
ísafirði. Hann talaði oft um hin ýmsu
strákapör sem hann og félagar hans,
þeir Baldur heitinn, frændi hans,
Filip og nafni hans Hermannsson,
tóku upp á í æsku. Pabbi var snyrti-
menni, hvort heldur var hann sjálfur,
heimilið eða bíllinn. Innst inni bak
við hina hörðu skel, sem hann brynj-
aði sig með, var hann drengur góður.
Hann talaði mikið um það, að við
bömin ættum að vera góð við minni
_ máttar. Hann var heiðarlegur í við-
skiptum og með sanni má segja að
enginn hafi farið illa út
úr viðskiptum við hann
í gegnum tíðina. Pabbi
hélt mikið upp á Sigurð
afa, tengdaföður sinn,
og margar sögurnar
sagði hann okkur af
honum og samskiptum
þeirra.
Eftir lát mömmu
kynntist pabbi Asu H.
Þórðardóttur, en þau
bjuggu saman í þrettán
ár. Hún kom inn í líf
hans á erfiðum tíma
þegar hann var orðinn
einn og áttu þau góða
tíma saman. Hún reyndist honum
stoð og stytta í veikindum hans og er
missir hennar mikill. Viljum við biðja
góðan Guð að styðja hann í sorg
hennar.
Ahendurfelþúhonum
sem himna stýrir borg,
þaðallteráttuívonum
ogallterveldursorg.
Hann bylgjur getur bundið
ogbugaðstormaher;
hann fótstig getur fundið,
semfærséhandaþér.
(Björn Halldórsson)
Sigríður, Gylfi og Rafn.
+ Sigríður Sveins-
dóttir fæddist í
Ásum í Skaftár-
tungu, Vestur-
Skaftafellssýslu, 26.
júní 1921. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans 25. janúar
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fossvogskirkju
31. janúar.
Nýlátin er á líknar-
deild Landspítalans
Sigríður Sveinsdóttir,
Njálsgötu 82, Reykja-
vík, eftir tiltölulega stutta sjúk-
dómslegu. Fyrir rúmu ári greindist
Sigríður með illkynja meinsemd
sem hafði sáð sér um líkamann og
varð henni síðan að aldurtila, þrátt
fyrir meðferð færustu lækna. Sigríði
var vafalaust ljóst í upphafi hvert
stefndi, en hún var þeirrar gerðar að
íþyngja ekki sínum bestu vinum og
kunningjum nema í ítrustu þörf og
bar því þessa egg í brjósti sér ein-
sömul að frátöldum nánustu ætt-
ingjum. Hélt hún ótrauð áfram að
sinna þeim fjölmörgu sjúklingum er
til hennar leituðu eins og ekkert
hefði í skorist á meðan kraftar ent-
ust. Sigríður hafði um áratuga skeið
stundað svokallaðar óhefðbundnar
lækningar, einkum jóga og heilsu-
nudd, en þau fræði hafði hún numið
bæði á námskeiðum sem og af pers-
ónulegum kynnum við þá er slíkar
lækningar stunduðu. Hún var sífellt
leitandi í þeim fræðum allt til hinstu
stundar. Henni var eðl-
islægt að hjúkra og
líkna og var vakin og
sofin yfir velferð þeirra
sem til hennar leituðu,
en þeir voru ófáir áður
en yfir lauk og mörg-
um hjálpaði hún til
góðrar heilsu.
Áhugi hennar á al-
þýðulækningum var
henni í blóð borin. Hún
átti ættir sínar að
rekja tU ljósmæðra og
grasalækna og langa-
langafi hennar var
Sveinn Pálsson, land-
læknir, en hann var tengdasonur
fyrsta landlæknis íslands, Bjarna
Pálssonar. Sigríður var fædd að Ás-
um í Skaftártungum og var næst-
yngst 15 systkina, en þar af komust
11 á legg. Er hún var tveggja ára
gömul fluttust foreldrar hennar að
Norðurfossi í Mýrdal og ólst Sigríð-
ur þar upp í fjölmennum en glað-
værum systkinahópi. Afi hennar var
séra Sveinn Eiríksson, prestur að
Ásum í Skaftártungu, um skeið
þingmaður Skaftfellinga, þekktur
maður í sinni tíð, m.a. fyrir þekk-
ingu sína í alþýðulækningum. Hann
og kona hans, Sigríður Sveinsdóttir,
eignuðust tíu börn, eitt þeirra var
Sveinn, faðir Sigríðar, en þekktust
þeirra munu vera Gísli Sveinsson,
alþingisforseti og síðar sendiherra,
og Sveinn Pálsson, yfirkennari við
Menntaskólann í Reykjavík. Sigríð-
ur ólst því upp í stórum systkinahópi
að Fossi, en þar ráku foreldrar
SIGURÐUR
KRISTJÁNSSON
hennar stórbú. Mikill menningar-
bragur var á því heimili að sögn
þeirra er til þekktu. í Steingríms
sögu segir fyrrverandi forsætisráð-
herra frá heimsókn sinni að Fossi í
Mýrdal á yfirreið sinni um Vestur-
Skaftafellssýslu, en hann var jafn-
framt búnaðarmálastjóri: „Sveinn
er prýðilega gefinn og fróður. Hann
bjó áður lengi stórbúi í Ásum í
Skaftártungu og kom upp 12 eða 13
börnum, stór og mennOegur hópur
og mörg voru enn heima. Heimilið
var glæsilegt þó ekki væri það mjög
ríkmannlegt enda höfðu Sveinn og
kona hans áður búið við þröngan
fjárhag. Okkur leið vel um nóttina
hjá mörgu ungu og glöðu fólki sem
lét óspart til sín heyra. Mér virðist
það óvenjulega mannvænlegur hóp-
ur sem Fosshjónin hafa alið þarna
upp.“ Þetta eru orð að sönnu. Það
eru ekki aðeins læknis- og líknar-
hendur allt frá dögum Sveins Páls-
sonar, landlæknis, heldur engu síður
löngun til að græða landið gróðri,
gera sandauðn að gróðurvin, en þar
hafa ættingjar Sigríðar gegnt for-
ystuhlutverki frá upphafi. Lítt
þekkti ég til þessarar lágvöxnu, fín-
legu konu með tindrandi augu og
brosið hlýja er mér var til hennar
vísað vegna bakveiki, annað en það
að hún var afkomandi Sveins Páls-
sonar landlæknis og hafði líknar-
hendur. Allt hafa þetta reynst sann-
mæli. Nú þegar þessi gæðakona
stendur frammi fyrir skapara sínum
við hið Gullna hlið kæmi það mér
ekki á óvart þótt einskis yrði spurt
en hliðið standi opið upp á gátt og
sagt verði: Vertu velkomin Sigríður.
Börnum Sigríðar, Jóhönnu
Margréti og Hjalta, ásamt öðrum
ættingjum færum við bestu samúð-
arkveðjur.
Maj og Stefán Skaftason.
+ Sigurður Krjslj-
ánsson fæddist á
Víðivöllum í
Fnjðskadal í S-Þing-
eyjarsýslu 2. maí
1918. Hann lést á
heimili sínu 22. jan-
úar síðastliðinn og
fér útför hans fram
frá Bústaðakirkju 4.
febrúar.
Það er skrítið að
hugsa til þess að það
síðasta sem Sigurður
gerði fyrir mig var að
skrifa minningargrein
um pabba og geta ekki þakkað hon-
um fyrir það öðruvísi en að minnast
hans með söknuði. Ég man fyrst eft-
ir Sigurði þegar ég var lítill Eyjapeyi
og hann kom heim á græna vörubfln-
um og sótti dótið hennar Guðrúnar
konu sinnar tilvonandi. En upp frá
því setti hann sitt mark á uppeldi
mitt, því ég var hálfgerður heimaln-
ingur hjá þeim Gunnu og Sigga eins
og ég kallaði þau. Það var alltaf hægt
að treysta því sem Sigurður lofaði
því hann stóð við það sem hann
sagði, og vildi ljúka því í dag sem
hægt var að gera, en ekki geyma það

GARÐH EIMAR
BL.ÓMABÚÐ STEKKJARBAKK A 6
SÍMI 540 3320
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
til morguns. Hafði það
mikil áhrif á mig í mínu
uppeldi og alltaf var
hann tilbúinn tfl að
hjálpa ef þörf var á.
Seinni árin hef ég
heimsótt hann og fært
honum Fréttir (Eyja-
blað) og þá var oft
spjallað mikið um
heima og geima. Alltaf
var jafngaman að
spjalla við hann, það er
söknuður í hjarta að
geta ekki komið og
heimsótt þig oftar og
spjallað við þig.
Afþessu,mínsál,þúsér
sannlega hversu er
valt allt í heimi hér.
Haf slíkt í minni þér.
Dvínarogdregstíhlé
á dauðastundinni
vinskapur, frændur, fé.
Fallvalt hygg ég það sé.
Þóvilduvinimir
veita hjálp nokkra þér,
vömþeirraónýter.
Enginn dauðanum ver.
(Passíusálmar. 47,3,4,5)
Vignir.
Gróðrarstöðin y
mtcm *
Hús blómanna
Blómaskreytingar
viö öll tækifæri.
Dalveg 32 Kópavogi sími: 564 24H0

H
Erfisdrykkjur
P E R L A N
Sími 562 0200
MAGNUS J.
GEORGSSON
+ Magnús J.
Georgsson fædd-
ist í Reykjavík 24.
desember 1930.
Hann lést á heimili
sínu 18. janúar sfð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Sel-
Ijamarneskirkju 25.
janúar.
Ég kveð nú fyrrver-
andi vinnufélaga og
mikinn sómamann,
Magnús Georgsson.
Forlögin höguðu
kynnum mínum af Magga Georgs
þannig að um tíma gegndi ég starfi
æskulýðs- og íþróttafulltrúa á Sel-
tjarnarnesi. Strax í byrjun kynna
okkar var Maggi boðinn og búinn til
að miðla af reynslu og þekkingu
sinni.
Þegar ég hugsa til baka get ég
með sanni sagt að Maggi kenndi mér
margt og tel ég á engan hallað þegar
ég segi að reynsla, innsæi og elja hafi
gert Magga einn farsælasta fram-
kvæmdastjóra íþróttamannvirkja á
íslandi frá upphafi. Það var mikið
lán bæjarfélagsins að „fjárfesta" í
þeim mannauði sem Maggi bjó.
Fyrir samverustundir okkar vil ég
þakka af heilum hug og get varla
varist brosi þegar ég hugsa til
ógleymanlegra sam-
verustunda í þáverandi
skrifstofu minni í kjall-
ara Sundlaugar Sel-
tjarnamess. Við voram
ekki alltaf sammála á
þessum tíma og satt
best að segja vissi ég
stundum ekki af hverju
það stafaði en lærðist
eftir mislangan tíma þó
að ég hafði oftast sagt
eitthvað sem ekki var
við hæfi á tímapunkti
samræðnanna. Til að
leysa málin kom Maggi
ævinlega aftur á skrifstofuna og
settumst við þá niður og létum
gamminn geisa. Föstudagsmorgnar
voru stundum notaðir til að „taka
kúrsinn" - engin ástæða til að sigla
ósáttur inn í helgina.
Maggi var menntaður iðnaðar-
maður - rennismiður. I huga mínum
verður Maggi ekki slíkur heldur
samnefnari allra bestu eiginleika
handverksmanna í fremstu röð.
Eftir að ég hóf störf á öðrum
vinnustað minnkaði samgangurinn
en það var nú einhvem veginn þann-
ig að hugurinn reikaði oft út á Nes.
Maggi var þá oft ofarlega í huga
mér, sennilega vegna þess að fáir
hafa skotið eins föstum rótum á Nes-
inu eins og Maggi. Að fara langan
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN BJARNASON
bóndi,
Auðsholti,
sem lést mánudaginn 7. febrúar, verður jarð-
sunginn frá Skálholtskirkju laugardaginn
12. febrúar kl. 14.00.
Bjarni Jónsson,
Ari Jónsson,
Vignir Jónsson, Ásdís Bjarnadóttir,
Borgþór, Bjarney, Harpa
og Jón Hermann Vignisbörn.
rúnt um bæinn var okkur Magga
sameiginlegt „áhugamál". Enn þann
dag í dag enda ég oft rúntinn í þung-
um þönkum vestast á Nesinu, horf-
andi á haf út í átt að Bessastöðum.
Vegna starfa minna gat ég því miður
ekki verið við jarðarför Magga en í
þess stað gekk ég af ráðstefnu þeirri
sem ég var þá á og settist niður við
strönd Mexíkþflóans og horfði á haf
út í átt að íslandi og hugsaði til
Magga og hans nánustu.
Eg mun ætíð minnast Magnúsar
Georgsonar með þakklæti fyrir sam-
verustundirnar og sendi konu hans,
börnum og barnabörnum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Þorsteinn Geirsson.
Skilafrest-
ur minn-
ingar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útfór hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
Allan sótarhrínginn. www.utfararstofa.ehf.is/