Morgunblaðið - 28.03.2000, Blaðsíða 45

MOIÍGUNBLAÐIÍ)
í>ítÍÐÍtÍDÁGtlII 28 MAÍÍS 2ÖbÓ 4&
MINNINGAR
+ Sturla Einarsson
fæddist í Reykja-
vík 16. nóvember
1940. Hann lést á
líknardeild Lands-
spitalans í Kópavogi
18. mars síðastliðinn.
Hann var elstur
barna Einars Sturlu-
sonar, f. 10. júní
1917, og Unnar Dór-
otheu Haraldsdóttur,
f. 24. janúar 1922.
Systur Sturlu eru
þær Dúfa Sylvía, f.
13.7. 1946, Anna Sig-
ríður, f. 14.8.1948, og
kjörsystir Maja Jill, f. 28.10.1966.
Hinn 30. september árið 1961
kvæntist Sturla Ingibjörgu Jónu
Guðlaugsdóttur, f. 27. mars 1940,
frá Guðnastöðum í Austur-Land-
eyjum. Foreldrar hennar voru
Guðlaugur Ólafsson og Júlía Jóna-
sdóttir. Þau skildu árið 1982.
Börn Ingibjargar og Sturlu eru:
1) Guðlaug Júlía, f. 10.12. 1962,
gift Áka Jóhannssyni. Böm þeirra
í þúsund ár rann fljótið niður dalinn.
Við elfamið var orpin sandi rust,
sem er að verða sjónum manna falin.
En enginn veit, hver átti þama skjól,
og um það verður fráleitt skrifuð saga.
Ogþóervíst:íþessumlágahól
er þjáning margra kaldra vetrardaga.
Vér lifum, störfum aðeins nokkur ár.
Að æfiskeiði loknu er holdið grafið.
En stritsins sviti og öll vor tregatár
um tímans eilífð renna í mikla hafið.
En þótt vér fóram þannig hver og einn
og þúsundir í skugga fárra gleymist,
í bygging heims er birgður margur steinn,
sem byltum vér og hlóðum - og þar
geymist
(Leifur Haraldsson frá Háeyri.)
Um leið og við kveðjum Dedda
bróður, mág og frænda, viljum við
minnast margra ánægjulegra sam-
verustunda með honum og hans vin-
um og ættingjum. Þegar við hjónin
komum heim frá London árið 1972
hafði hann lagt gjörva hönd á að inn-
rétta fyrir okkur litla kjallaraíbúð í
Norðurmýrinni sem okkur hafði
áskotnast. Þar var hugvitssemi hans í
fyrirrúmi og var undravert að sjá hve
vel honum hafði tekist að koma miklu
fyrir í litlu rými. Ekkert vildi hann
taka fyrir vinnuna þótt hún væri ærin
og efnið hafði hann útvegað hér og
þar á ódýran hátt; hann vissi sem var
að efni okkar voru ekki mikil. Við fjöl-
skyldan heimsóttum þau hjón, Ingu
og Dedda, mjög oft í Njörvasundið og
áttum þar marga glaða stund. Höm
dóttir okkar naut gæsku þeirra, enda
var hún þar oft í pössun og lék þá við
frændsystkini sín og heimilisköttinn.
Deddi var hrókur alls fagnaðar alia
tíð, lék á þau hljóðfæri sem til vora á
staðnum, hvort sem það var pianó,
gítar eða harmónikka og gat leikið af
fingrum fram óskalög hvers og eins.
Hann var söngvinn með eindæmum
og hafði fagra söngrödd. M.a. söng
hann í Pólýfónkórnum, Liljukómum,
Skargfirsku söngsveitinni og Kirkju-
kór Kópavogskirkju.
Sturla var bamelskur og gaf sér
ætið tíma til að rabba við börn og tal-
aði við þau eins og jafningja; það fékk
dóttir okkar að reyna alla tíð. Arið
1978 hóf Sturla að byggja húsið okkar
hjóna við Meðalbraut í Kópavogi með
ýmsar nýjungar í huga. Bæði var um
að ræða burðarveggi sem lágu inn í
húsið með einangrun að utan, sem
þýddi að ekki myndast kuldabrýr
sem hér á landi valda alkalískemmd-
um í steypu og hitt að þakið var byggt
innan frá og burðarbitar látnir njóta
sín. Unnum við hjónin náið með hon-
um að byggingunni og oft var tekist á
um leiðir og efni. Niðurstaðan varð þó
það hús sem við búum í enn í dag og
vildum hvergi annars staðar búa. Til
marks um ágæti byggingaraðferðar
Sturlu má geta þess að hitakostnaður
er svo lítill að Hitaveitan hefur ítrek-
að véfengt heitavatnsneyslu okkar.
eru Katrín og Túmas
Arnar; 2) Einar, f.
22.9. 1964; hans son-
ur er Kristófer Már,
mdðir hans er Ásta
Ragnarsdóttir. 3)
Atli, f. 9.3. 1966,
kvæntur Hólmfríði
Björgu Petersen;
börn þeima eru Hans
Emil og Emilía
Björg. Með Höllu
Sigurgeirsdóttur
eignaðist Sturla tví-
burana 4) Sigurjón
Emi og 5) Guðmann
Geir, f. 28.6.1990.
Sturla nam húsgagna- og húsa-
smíði og varð meistari í hvoru
tveggja. Hann starfaði við iðn sína
lengst af sem sjálfstæður verktaki
og kom fram með ýmsar nýjungar
í húsbyggingum, s.s. samlokumót
sem steypt eru á staðnum, og inn-
byggðar hitalagnir.
Utför Sturlu fer fram frá Selja-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Oft síðar hefur Sturla smiðað fyrir
okkur ýmislegt, skápa og hillur, og
ávallt af natni og vandvirkni meist-
arans. Ekki lét Deddi sér nægja að
byggja fyrir okkur fallegt hús heldur
lagði hann gmnninn að garðinum
okkar með því að útvega okkur tré úr
garði, þar sem hann var að byggja bíl-
skúr, og frétti að ætti að fleygja.
Þannig var Sturla, greiðvikinn og
umhyggjusamur um náungann.
Við höfum átt því láni að fagna að
eiga sameiginlega vini og kunningja
með Sturlu og hefur oft verið glatt á
hjalla þar sem Sturla sat með drag-
spilið og þandi það fram á rauða nótt
og dró ekki af sér.
Sturla lét sig landsmál varða og
ræddi og skrifaði í blöð um skoðanir
sínar á mönnum og málefnum h'ðandi
stundar. Á síðustu áram fékk hann
mikinn áhuga á andlegum málefnum,
huglækningum og sambandi við aðra
heima og var vakinn og sofinn í því að
hjálpa meðbræðram sínum og systr-
um í að leita sér lækningar og hjálp-
ar. í því sem öðra sýndi Sturla ein-
dæma fómfysi og örlæti og fór ófáar
ferðirnar í því augnamiði.
Sturla var dýravinur og hélt oft
ketti á heimilum sínum; oftar en ekki
vora það flækingskettir, sem hann sá
aumur á og launuðu þeir honum vel-
vildina með tryggð sinni. Frá bams-
aldri dvaldi hann löngum hjá Sigríði
ömmu sinni og Sturlu afa sínum á
Fljótshólum í Gaulverjabæjarhreppi
og átti þar rætur og góða vini alla tíð
Deddi var léttur í lund og sá oft
skoplegu hliðamar á lífinu. Var hon-
um gjamt að segja skemmtilegar
sögur og hlífði þá ekki alltaf sjálfum
sér. Sturla eignaðist góðan og náinn
vin í Bára M. Eiríksdóttur og bömum
hennar.
Ó, huggast látið, harmi lostnu böm,
því herrann sjálfur græðir dýpstu sár,
í þeirri trú, hann verði ykkar vöm
á vegferð ykkar þessi fáu ár.
Anna Sigríður Einarsdóttir,
Hrafn A. Harðarson, Höm og
fjölskylda.
Nú við ótímabært fráfall bróður-
sonar nýlátinnar eiginkonu minnar
verður mér hugsað til hughreysting-
ar og hjálpar, sem hann sýndi henni í
veikindum hennar á sama tíma og
hann sjálfur hafði greinst með
krabbamein. Þrátt fyrir sín veikindi
var hann jafnan léttur í fasi sem
endranær og var skemmtilega ræð-
inn og hafði skoðun á hlutunum.
Sturla var vel lærður í sínu fagi en
hann var bæði húsgagna- og húsa-
smiður og hafði öðlast meistararétt-
indi í báðum fógum. Hann var hug-
myndaríkur og velti hlutunum fyrir
sér. Hann var höfundur að einangran
húsa að utan, sem er lausn á alkalí-
vandamálinu. Þá var hann höfundur
að geislahitun með plaströram í burð-
arveggjum húsa en með þessum
tveimur aðferðum næst yfir 30%
orkuspamaður og lækkar þá hitaþörf
heita vatnsins úr 70-80° niður í 40°.
En hugur hans var ekki síður í hin-
um andlegu málum og hafði hann
samband við fólk og lækna að handan
með þeirri hugarorku, sem hann
hafði yfir að ráða - og ég reyndar
kann ekki frekari skil á.
En það var annar hæfileiki hans,
sem ég dáði mikið, og það var á sviði
tónlistarinnar en hún var stór þáttur í
lífi hans. Hann söng í nokkram kór-
um svo sem Skagfirsku söngsveitinni,
Pólýfónkómum og Liljukómum og
var sérlega lagvís svo sem hann átti
kyn til, því í föðurætt hans hefur verið
tónlistargáfa og gott söngfólk. Har-
moníkuleikari var hann góður og á
píanó lék hann auðveldlega af fmgr-
um fram. Sturla ólst að miklu leyti
upp hjá afa sínum og ömmu á Fljóts-
hólum í Flóa og var sá staður honum
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HULDA HREFNA JÓHANNESDÓTTIR,
Selvogsgötu 21,
Hafnarfirði,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Fossvogi, sunnu-
daginn 26. mars sl.
Jarðarförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju þriðju-
daginn 4. apríl kl. 15.00.
Erling Rafn Ormsson,
Ingveldur Erla Ormsdóttir,
Hrafnhildur Ester Ormsdóttir,
Ormur Njáll ættl. Torfason,
Jóhannes Tómas Sigursveinsson,
Jóna Guðlaug Sigursveinsdóttir,
Jóhanna Björnsdóttir,
Marteinn Gíslason,
Kristján Þórarinsson,
Kristín Ársælsdóttir,
Þóra Þorvaldsdóttir,
Þórhallur Óskarsson,
barnabörn og langömmubörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
DAGMAR MARÍA ÁRNADÓTTIR
frá Teigi,
Grindavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð laugar-
daginn 25. mars.
Elvar Jónsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Jenný Jónsdóttir, Reynir Jóhannsson,
Svava Jónsdóttir, Benóný Þórhalisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
STURLA
EINARSSON
jafnan kær. Ég held að hann hafi litið
á Sigríði ömmu sína sem sína aðra
móður.
Sturla var góður drengur og hans
er sárt saknað af vinum og vanda-
mönnum. Hann var bæði lifandi og
skemmtilegur.
Ég votta ástvinum hans samúð
mína og bama minna.
Gunnar Svanberg.
Sturla var tveggja ára þegar ég
kynntist honum fyrst. Þá átti fjöl-
skylda Sturlu heima á gömlu Rauð-
ará fyrir botni Rauðarárstígs. Þetta
var nokkuð hátt og reisulegt hús,
ryðrautt á lit. Unnur mamma Sturlu
bjó á fyrstu hæðinni, en mamma mín,
Dista, bjó í risinu. Ég var í heimsókn í
Reykjavík hjá mömmu þegar þetta
var, en ég er alin upp á Eyrarbakka
hjá systkinunum Þorkeli og Jóu.
Nú þurfti Unnur mamma að fara í
bæinn að útrétta eitthvað og ég var
beðin, 9 ára gömul, að gæta litla
frænda á meðan og passa vel að hann
færi sér ekki að voða í stiganum sem
lá upp á loftið til Distu mömmu, en
þar vildi hann helst vera að skottast
upp og niður stigann. Allt gekk að
óskum og litli frændi var í heilu lagi
þegar mamma kom heim.
Sterkt í minningunni er þegar
Sturla varð fyrir bíl á Hverfisgötunni,
þá aðeins 3ja ára, og lá meðvitundar-
laus í tvo daga. Allir biðu á milli vonar
og ótta, en stráksi spjaraði sig.
Árin liðu með skfrnar-, ferming-
ar— og giftingarveislum. Gestur
Sturluson, föðurbróðir Sturlu frá
Fljótshólum, sem nú er látinn, hafði
verið bundinn við hjólastól frá bar-
næsku, en það kom ævinlega í hlut
Sturlu að hjálpa Gesti í veislunum,
þegar hann þurfti á því að halda.
Sturla giftist Ingibjörgu Guðlaugs-
dóttur frá Guðnastöðum og eignaðist
með henni þrjú böm. Þrátt fyrir að
þau hafi slitið samvistum var það ein-
mitt hún sem hringdi til mín og sagði
mér að heilsu Sturlu hrakaði mjög,
hvort ég gæti ekki hringt í hann stöku
sinnum til að stytta honum stundir.
Sturla var músíkalskur að eðlisfari. r
Ekki man ég til þess að hann hafi lært
neitt í tónlist, hann spilaði bara eftir
eyranu. Eitt sinn sem oftar voram við
hjónin í heimsókn hjá þeim Sturlu og
Ingu. Eitthvað kastaðist í kekki hjá
okkur, en það leist honum frænda
mínum ekki alls kostar á, hann stóð
upp og sagði: „Nú ætla ég að spila
fýrir ykkur, elskumar mínar,“ settist
við orgelið og spilaði hin Ijúfustu lög
okkur öflum til mikiUar ánægju.
Þetta átti hann til að gera ef honum
fannst ástæða til að létta öðram lund-
ina. Þessi eiginleiki hans lýsti honum
vel, hann hafði unun af tónlist og var
þá sama hvort hann spilaði á orgelið
eða harmonikuna, en aftur á móti gat
Sturla verið svolítið þversum gagn-
vart skoðunum annarra og þá stóð
hann yfirleitt fast á sínu.
Ekki er hægt að skilja við þessi
minningarbrot um hann frænda minn
án þess að minnast á Bára Eiríks-
dóttur, vinkonu hans, sem reyndist
honum sannur vinur í erfiðum veik-
indum hans.
Sturla var æðrulaus í nálægð dauð-
ans og gat jafnvel gert að gamni sínu
allt til hinstu stundar.
Við hjónin viljum þakka Sturlu fyr-
ir allar ánægjustundimar sem ein-
kenndust af tónlist, gleði og gamni.
Við sendum Unni mömmu, Einarj. -
pabba, öllum bömunum hans og öðr-
um aðstandendum okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Tveggja ára stríði Sturlu er lokið
og megi almáttugur Guð leiða hann
og styrkja.
Dauðinn hann er Drottins hinsta gjöf
til dauðlegs manns sem ferðast hér á jörð
því æðra líf þín bíður bak við gröf,
því ber að kveðja hér með þakkargjörð.
Elísabet Lárusdóttir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
INGIBJÖRG EYGLÓ PÉTURSDÓTTIR,
til heimilis á Silfurgötu 40,
Stykkishólmi,
lést á St. Fransiskusspítala, Stykkishólmi,
fimmtudaginn 23. mars síðastliðinn.
Útför hennar fer fram frá Stykkishólmskirkju
laugardaginn 1. apríl kl. 14.00.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki St. Fransiskusspítala fyrir hlýhug
og góða umönnun.
Gísli Berg Jónsson,
Sævar Berg Gíslason,
Hafdís Berg Gísladóttir, Kristján Jóhannes Karlsson,
Ragnar Berg Gi'slason, Elín Eygló Sigurjónsdóttir,
Hlíf Berg Gísladóttir, Eyjólfur Karl Níelsson,
barnabörn og barnabamabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
BRYNDÍS (STELLA) MATTHÍASDÓTTIR,
Álfaskeiði 101,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum, Fossvogi, sunnudaginn 26. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Tryggvi Sigurgeirsson,
Sigrún Jóna Marelsdóttir, Tryggvi Gunnarsson,
Þóranna Tryggvadóttir, Ingi Óskarsson,
Jón Ásgeir Tryggvason, Hóimfríður G. Guðjónsdóttir,
Líney Tryggvadóttir, Jónatan S. Svavarsson,
Sigurgeir Tryggvason, Ásta Sigríður Ólafsdóttir.
+
Ástkær unnusta mín, dóttir okkar og systir,
ANNA SIGRÚN WIIUM KJARTANSDÓTTIR,
frá Hveragerði,
lést á sjúkrahúsi í Stavanger, Noregi, laugar-
daginn 25. mars sl.
Chris Backman,
Kjartan Bjarnason, Sigfríður Inga Wiium,
Kristján Smári Wiium Kjartansson.