Morgunblaðið - 28.03.2000, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 28. MARS 2000
mundur erum svo miklar samlokur."
Oft töluðum við um litlu drengina
okkai- sem nú eru orðnir stórir og
um mömmurnar sem þurftu að-
hlynningu og athygli. Sömuleiðis um
pabbana okkar sem báðir voru farn-
ir yfir móðuna miklu. Ragnheiður
talaði oft um það hve mikið hún
saknaði föður síns sem var henni í
senn faðir, vinur og félagi. Hann var
svo skemmtilegur hann pabbi, sagði
hún oft. Og umhugsunin um aðra
kom best í ljós þegar hún vissi um
veikindi sín og að hverju stefndi. Þá
gladdist hún yfir því að móðir henn-
ar hafði fengið hvíldina en hafði
áhyggjur af því að hún næði nú ekki
að ganga frá öllu gamla dótinu henn-
ar, margt frá móðurforeldrunum í
Skálholti. Samviskusemin var söm
við sig.
Ég hef átt svo gott líf, sagði hún,
ég get ekki kvartað, þótt ég hefði
viljað eiga nokkur ár í viðbót. Þótt
Ragnheiður talaði svo opinskátt og
af hreinskilni um veikindi sín voru
þau okkur víðsfjarri. Hún hélt áfram
að halda reisn sinni, vann hvern dag
eins og lífið væri eilíft, hélt fyrir-
lestra og skipulagði framtíðina. Ég
ætla að kaupa mér litaprentara,
sagði hún við son minn, sem var að
hjálpa henni í tölvunni, viku áður en
hún dó. Með hvaða gerð mælirðu?
Þannig lifði og dó Ragnheiður Briem
- með reisn. En við sem eftir stönd-
um viljum ekki trúa því að hún sé öll.
Slík kona deyr í reynd aldrei. Nær-
vera hennar er svo sterk og svo hlý
að hún heldur áfram að vera með
okkur sem eftir stöndum. Ég á henni
mikið að þakka. Fyrir hana las ég
ljóðin mín og textana, við hana talaði
ég um mín hjartans mál. Hún var
vinur í raun. Sameiginlegu götin
okkar verða ekki fleiri. Eg sakna
elsku hennar og heilinda, gáfna
hennar og glæsileika. Blessuð sé
minning Ragnheiðar Briem.
Guðfinna Ragnarsdóttir.
Við fráfall Ragnheiðar Briem,
sem kom á óvart hér vestanhafs, er
ljúft að minnast í örfáum orðum
gamals bekkjarfélaga og vinkonu úr
Verzlunarskóla íslands.
Ragnheiður var heilsteypt pers-
óna og hafði allt það til brunns að
bera, sem prýða má nokkurn ein-
stakling. Afburðagáfur hennar og
námshæfileikar voru undraverðir,
og var hún í slíkum sérflokki að ein-
kunn hennar á stúdentsprófi 1960
var sú hæsta sem um gat í sögu skól-
ans frá upphafi. Fáguð og glaðvær
framkoma var henni í blóð borin,
enda var hún af valinkunnu sæmdar-
fólki komin. Eftir stúdentspróf gift-
ist Ragnheiður bekkjarbróður okkar
og miklum heiðursmanni, Guðmundi
Elíassyni lækni. Vegna langvarandi
dvalar okkar erlendis hafa fundir
orðið færri en ella, en við Lóa minn-
umst ánægjulegrar heimsóknar
Ragnheiðar og Guðmundar til okkar
í Washington á meðan þau voru við
framhaldsnám í Bandaríkjunum.
Guðmundi og öðrum ástvinum
Ragnheiðar sendum við hugheilar
samúðarkveðjur.
Gunnar Tómasson.
Hún kom til okkar í haust sem
verkefnisstjóri að skipuleggja nám í
upplýsingatækni fyrir nema í
kennslufræði. Verkefnið sem beið
hennar var krefjandi og erfitt en hún
sýndi okkur fljótt að það ætlaði hún
að leysa af vandvirkni og metnaði.
Skörp hugsun, áralöng kennslu-
reynsla og kennslufræðilegt innsæi í
menntun, tölvur og tækni einkenndu
metnaðargjarnar og framsýnar hug-
myndir hennar um tilhögun náms og
kennslu.
Hún gerði kröfur en mestar þó til
sjálfrar sín og tókst með kímnigáfu
sinni og léttleika að draga okkur hin
með í hin erfiðustu verk.
Þegar að svo aðeins tók að vora
sýndi hún okkur hvernig hægt er að
kljást við mun flóknara verkefni en
kennslu og tölvur, sjálfan dauðann.
Við það verk glímdi hún af sama
dugnaði, æðruleysi og jafnvel kímni.
Hún vildi ljúka við þau verk sem hún
hafði sett sér að vinna og við hin
horfðum á kappsemina og kraftinn í
vanmáttugri aðdáun og virðingu. Við
þökkum fyrir þann tíma sem Ragn-
heiður Briem vann með okkur. Sá
tími var alltof skammur en kenndi
okkur ótal margt.
Kennarar og nemendur í
uppeldis- og menntunar-
fræðiskor HÍ.
Þegar ég hóf nám í Menntaskól-
anum fyrir tæpum fjórum árum mis-
skildi ég tilkynningu um hvar ég
ætti að mæta og fann ekki stofuna
mína fyrr en öll tilvonandi bekkjar-
systkin mín voru farin. Umsjónar-
kennarinn stóð einn eftir og var að
taka saman. Þetta reyndist vera lag-
leg kona á besta aldri með hár-
greiðslu sem mér fannst ekki geta
staðist, svona miðað við þyngdarlög-
málið. Hún tók hlýlega á móti síð-
asta sauðnum í hjörðinni og lét mig
fá stundatöflu. Mér leist strax vel á
konuna en þó óx hún í áliti hjá mér
með hverjum deginum. Hún var ró-
leg og hlýleg, sama á hverju gekk, og
hafði frábæra kunnáttu og þrek við
kennsluna. Alltaf var hægt að leita
til hennar með mál, tengd eða ót-
engd náminu. Mér hefur aldrei þótt
jafn-vænt um nokkurn kennara. Að
hún yrði dáin áður en ég útskrifaðist
úr skólanum hefði mér ekki dottið í
hug.
Eftir genginn góðan dreng
gráturþrengirróm.
Heyrir lengi í hjartans streng
harmafenginn óm.
(Jakob Jóhannesson Smári.)
Vertu sæl.
Haukur Þorgeirsson.
Með þessum fátæklegu orðum
langar mig að kveðja um sinn Ragn-
heiði, vinkonu mína og sálusorgara.
Ragnheiður var einstök kona, hæfi-
leikarík, ljúf og tíguleg í framkomu.
Hún reyndist mér afar vel í erfið-
leikum sem ég þurfti að takast á við,
gerði mér margfalt hærra undir
höfði en ég átti skilið, uppörvaði mig
og studdi með ráðum og dáðum í hví-
vetna á sinn óeigingjarna hátt þótt
hún væri sjálf mikið veik. Kynni mín
af Ragnheiði, sú vinátta sem varð til
milli okkar og það mikla traust sem
hún bar til mín er mér ómetanlegt
veganesti á lífsbrautinni. Fyrir það
þakka ég henni. Ragnheiður var mér
afar kær.
Ég lít svo á að hennar bíði mikil-
væg verkefni á öðrum stigum tilver-
unnar.
Elskulega Ragnheiður, ég kveð
þig að sinni með söknuði.
Eiginmanni Ragnheiðar og son-
um þeirra sendi ég hjartans samúð-
arkveðjur.
Hildur María.
Látin er eftir stutta en harða bar-
áttu við illvígan sjúkdóm einstök
kona og afburðakennari, Ragnheið-
ur Briem.
Haustið 1998 settumst við í fyrsta
sinn á skólabekk í Menntaskólanum
í Reykjavík. Tuttugu og fjórar gal-
vaskai- stelpur lentum saman í bekk
og vorum svo lánsamar að fá Ragn-
eiði Briem sem íslenskukennara.
Það voru mikil viðbrigði að koma úr
hlýjunni í grunnskólanum þar sem
við þekktum sérhvern kennara, í
framhaldsskólann þar sem and-
rúmsloftið var alvarlegra og við bara
óþekkt stök í menginu. Ragnheiður
Gróðrarstöðin *
KimWÐ 9
Hús blómanna
Blómaskreytingar
við öll tækifæri.
varð okkur strax haldreipi á þessum
nýja stað. Við fundum að hún bar
hag okkar fyrir brjósti og að við gát-
um alltaf leitað til hennar. Ragn-
heiður var glæsileg kona og alltaf vel
til höfð. Hún var ævinlega með upp-
sett hár og klædd í stíl sjötta ára-
tugarins. Sú saga gekk í skólanum
að hún væri fyrrverandi fegurðar-
drottning úr Versló. En Ragnheiður
var ekki einungis falleg, hún var
fluggreind, fórnfús og fáguð og við
dáðumst allar að henni.
Strax frá upphafi hafði Ragnheið-
ur nokkurt eftirlæti á okkur í 3.A,
stelpubekknum sem alltaf reyndi að
vera efstur í íslensku. Hún hvatti
okkur óspart til dáða og gerði góð-
látlegt grín að okkur ef við náðum
ekki hæstu meðaleinkunn. Með
þessu móti fékk hún okkur til að
leggja hart að okkur og ná góðum
prófum. Við vildum standa okkur vel
fyrir hana og sýna henni hvað við
gætum.
Hún gerði síst minni kröfur til
sjálfrar sín sem kennara en hún
gerði til okkar nemendanna. Við
máttum til dæmis hringja í hana
hvenær sem var, nema á milli hálf-
tólf og sex á morgnana, en þetta var
eingöngu vegna þess að manninnum
hennar þótti það svo óþægilegt.
Allt sem hún gerði var svo sniðugt
og átti hún til lausn á hveiju vanda-
máli. Þegar hún var hás eða kvefuð
og gat ekki beitt röddinni mætti hún
eldhress í skólann ásamt hljóðnema
tengdum við segulband. Svo talaði
hún í hljóðnemann og kenndi eins og
ekkert væri í stað þess að vera
heima og hvfla sig.
Jólaprófin í stafsetningu reynast
mörgum erfið. Við í A-bekknum vor-
um taugaveiklaðar með aíbrigðum
og höfðum miklar áhyggjur af því að
upplesarinn væri óskýrmæltur.
Engu var þó að kvíða því er í prófið
var komið mætti Ragnheiður sjálf og
las upp fyrir okkur. Þetta þótti okk-
ur mjög vænt um.
Við getum hiklaust sagt að Ragn-
heiður sé besti kennari sem við höf-
um nokkru sinni haft. Hún passaði
vel upp á að við héldum okkur við
efnið. Við vorum látnar taka lítið
fimm til tíu mínútna próf í svo til
hveijum tíma. Á þennan hátt lærð-
um við hvert einasta atriði og ekkert
var látið sitja á hakanum. Okkur er
það mjög minnisstætt þegar við vor-
um að læra beygingar, tölu og kyn á
orðum sem oft er farið rangt með.
Þá lærðum við fyrst heima, þuldum
svo upp í tímunum í kór, fórum því
næst upp á Sal, sátum þar tvær og
tvær og hlýddum hvor annarri yfir.
Eftir það vorum við komnar með það
alveg á hreint hvernig beygja skyldi
aldna brúði, tuggna banana og ofal-
inn kálf.
í setningafræði var í mörg horn
að líta. Þar kenndi Ragnheiður okk-
ur að þegar að við rækjumst á um-
Slómabúðin
öarðsKom
v/ Fossvogski^kjwgarð
Sími: 554 0500
Blómastofa
Friðjtnns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
sagnarígildi ættum við að heyra
bjölluhljóm svona rétt til að minna
okkur á. Þetta lærðist með tímanum
og smám saman fórum við að heyra
bjölluhljóminn. Einn daginn datt
einhverri okkar í hug að koma með
24 litlar bjöllur í skólann og láta þær
svo hringja þegar farið væri yfir
setningafræðina. Þann daginn var
nú glatt á hjalla.
Ragnheiður Briem varð hálfgerð
goðsögn í lifanda lífi og er það haft
fyrir satt að ef Ragnheiður Briem
segði að svona ætti að skrifa orðið þá
væri það rétt.
Hún hafði virðingu allra sinna
nemenda og þurfti aldrei að þagga
niður í bekknum. Málfræði og staf-
setning var námsefnið sem Ragn-
heiður kenndi okkur svo vel en það
eru ekki beygingar- eða y-reglur
sem helst sitja eftir þegar við minn-
umst hennar heldur fómfús, leiftr-
andi greind kona sem lagði sig alla
fram fyrir okkur. Okkur finnst við
hafa misst mikið, en það er ekki rétt.
Við fengum að kynnast Ragnheiði og
það verður aldrei frá okkur tekið.
Það em þeir sem ekki fengu að
kynnast Ragnheiði sem mest hafa
misst.
Við vottum fjölskyldu hennar og
öðrum aðstandendum okkar dýpstu
samúð.
Ragnheiði þökkum við einstök
kynni.
Stelpurnar þínar í 3.A
veturinn 1998-1999.
Haustið 1998 settumst við, nokkr-
ir nýnemar, á skólabekk Mennta-
skólans í Reykjavík, dálítið kvíðnir
hvað biði okkar. Eftir að nokkrir
kennaranna höfðu kynnt sig sveif
Ragnheiður Briem, væntanlegur
umsjónarkennari bekkjarins, inn í
skólastofuna, íklædd himinbláum
kjól með uppsett hár, bleikt nagla-
lakk og bleikan varalit. Skemmst er
frá að segja að ótti okkar hvarf um
leið því að hlýja og umhyggja fyrir
velferð okkar geislaði af henni. Já-
kvætt hugarfar í gai’ð nemenda
sinna einkenndi allt starf Ragnheið-
ar. Nemendum sínum reyndist hún
stoð og stytta í náminu og var ósínk
á hvatningarorð og andlegan stuðn-
ing. Hún náði að mynda persónuleg
tengsl við sérhvern nemanda og
hvatti okkur til að leita til sín hve-
nær sem eitthvað bjátaði á, hvort
heldur það varðaði íslensku eða ann-
að. Okkur nemendum var heimilt að
hringja heim til hennar, seint eða
snemma, væru einhver vandamál.
Hún bað þó kurteislega um að ekki
yrði hringt í hana fyrir klukkan átta
á morgnana af tillitssemi við eigin-
mann hennar.
Okkur er minnisstæð gleði hennar
þegar Ingibjörn mætti í bleiku
skyrtunni sinni, uppáhaldslit Ragn-
heiðar, og hún deildi því með okkur
að sama hve mikið hún reyndi fengj-
ust synir hennar því miður ekki til að
ganga í bleikum fötum. En öllu
gamni fylgir nokkur alvara og okkur
nemendur sína lét hún óhikað heyrilt'*’
hvernig staðan væri í náminu. Ospör
var hún á hrós fyrir góða frammi-
stöðu og vel unnin verkefni en átölur
fengum við líka væri slegið slöku við.
Oþreytandi atorka Ragnheiðar
Briem við gerð verkefna og ekki síst
smáprófa, sem hún lagði fyrir okkur
í tíma og að því er okkur fannst
stundum í ótíma, var undraverð. Öll-
um verkefnum og prófum skilaði
hún síðan aftur næsta dag leiðrétt-
um af einstakri nákvæmni og vand-
virkni. Þetta krafðist mikillar vinnu
og langs vinnudags sem Ragnheiður
taldi ekki eftir sér að inna af hendi**"
yrði það nemendum hennar til góðs.
Ragnheiður lét ekkert aftra sér
frá kennslu heldur burðaðist frekar
þjökuð af kvefi og hæsi með ferða-
hljómtæki og hljóðnema í kennslu-
stundir svo að ekki þyrfti að fella
niður tíma. Ragnheiður Briem var
hjartahlý og yndisleg kona og ein-
stakur kennari. Hún kveikti áhuga
okkar allra á íslensku máli og jafnvel
setningafræðin varð bráðskemmti-
leg. Betri kennari er vandfundinn og
það veganesti, sem hún lagði okkur
til, mun endast okkur þakklátum
nemendum hennar um ókomna tíð.
Við kveðjum nú hinsta sinni
Ragnheiði og mun minning hennar
sem einstaks kennara og vinar lifafe*
hugum okkar ásamt þakklæti fyrir
að hafa fengið að njóta kennslu
hennar.
3. bekkur F Menntaskólans í
Reykjavík, umsjónarbekkur
hennar veturinn 1998-1999.
Fátt er foreldrum mikilvægara en
skólaganga barna þeirra. Allt í einu
eru börnin komin út í hinn harða
heim skóla og jafnaldra, kennarar
verða í einu vetfangi lykilpersónur-%.
lífi okkar.
Ein slík í lífi mínu og sonar míns
Bolla var Ragnheiður Briem. Hún
kenndi honum íslensku veturinn
1997-98 í Menntaskólanum í
Reykjavík.
Islenska, einkum stafsetning, var
ekki hans sterka hlið. Égvissi af því,
en skilaboðin úr grunnskólanum
voru á þann veg að ekkert væri að
óttast, einkunnir voru í góðu meðal-
lagi, heimalærdómur oftast af-
greiddur í frímínútum og við for-
eldrarnir uppteknir af eigin lífi.
En loks kom að skuldadögum. í
fyrstu kennsluvikunni í Menntaskól-
anum í Reykjavík haustið 1997 lagði
Ragnheiður Briem fyrir stafsetning-
aræfingu í bekk sonar míns. Eina-r
kunn hans reyndist mínus fimmtán.
Ég hafði aldrei heyrt af svona ein-
SJÁNÆSTU SÍÐU
Upplýsingar í símum
562 7575 & 5050 925
Q
2
1 HOTEL LOFTLEIÐIk
U ÍCILANDAIK M Öf I í I
Glæsileg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
LEGSTEINAR
I rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða úr
íslenskum og erlendum steintegundum
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalist;
Ii S.HELGAS0N VfA
ISTEIIMSMID J A

Dalvcg 32 Kópavogi sími: S64 2480
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 841<Jf?