Morgunblaðið - 26.04.2000, Blaðsíða 52

Morgunblaðið - 26.04.2000, Blaðsíða 52
52 MIÐVIKUDAGUR 26. APRÍL 2000 3------------------------- MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR JÓNA SIGRÚN SVEINSDÓTTIR + Jóna Sigrún Sveinsdóttir fæddist á Brúna- stöðum í Fljótum 11. mai 1923. Hún varð bráðkvödd á heimili sínu Linda- síðu 2 á Akureyri 16. apríl síðastlið- inn. Foreldrar hennar voru Sveinn Arngrímsson, f. 19. júlí 1885 á Bjarnar- , gili í Fljótum, d. 19. r mars 1963 á Sauð- árkróki. Systkini Jónu: Herjólfur, f. 23. júní 1911, kv. Margréti Ól- afsdóttur; Hólmfríður, f. 6. mars 1916, g. Sigfúsi Guðmundssyni; óskírður, f. 1. apríl 1917, dó þrem dögum siðar; Jón, f. 15. júní 1919, d. 1922; Guðrún, f. 4. desember 1920, d. 1922; Jó- hanna, f. 27. janúar 1925, d. 2. júní 1990, g. Kristni Steindórs- syni; Þorbjörg, f. 10. nóvember 1927, g. Kristófer Jóhannessyni; Sigríður Jódis, f. 15. mars 1932, d. 11. desember 1986, gift Aðal- birni Rögnvaldssyni. Hinn 14. maí 1949 giftist Jóna 'f'Gísla Bessasyni frá Kýrholti í Skagafirði. Þeirra börn urðu: 1) Bessi, lyfjafræðingur, f. 6. janúar 1949, kv. Unu Þóru Stein- þórsdóttur kenn- ara. Börn þeirra eru Gísli Þór, f. 7. júní 1972, Sigrún, f. 13. september 1977, Sólveig, f. 13. sept- ember 1977, og Margrét, f. 24. febrúar 1980. 2) Guðrún, f. 15. maí 1951, g. Jóhannesi Mikaelssyni prent- ara. Börn þeirra eru Mikael, f. 28. september 1973 (dóttir hans og Ingu Völu Birgisdóttur er Karen Alda), Jóna Dögg, f. 12. apríl 1978, sambýlismaður henn- ar er Ragnar Ingi Jónsson, og Hanna Rún, f. 6. febrúar 1987. 3) Elinborg, cand. theol., f. 28. september 1959, g. Herði Ágústssyni, rafvirkja. Þeirra dóttir er Gunnhildur, f. 10. október 1988. 4) Sveinn, f. 20. maí 1964, d. 23. júlí 1967. Utför Jónu Sigrúnar verður gerð frá Glerárkirlqu í dag og hefst athöfnin klukkan 10.30. Á björtum vormorgni kvaddi Jóna Sigrún tengdamóðir mín skyndilega þennan heim. Hún var hress og kát þegar við hittumst síðast á Akureyri hálfum mánuði áður og þannig er gott að muna hana. Þótt hún hafi átt við veikindi að stríða undanfarin ár hélt hún ótrauð áfram uns yfir lauk með dyggri aðstoð Gísla síns. Sami myndarbragurinn var á heimili þeirra og jafnan áður, skápar allir j^illir af mat því enginn skyldi fara svangur frá þeim. Þegar leiðir okkar lágu saman fyr- ir 30 árum var hún húsfreyja í Kýr- holti, á ættaróðali eiginmannsins, en á því heimili var mikill myndarbrag- ur. Þar ríkti hefðbundin verkaskipt- ing þeirra tíma, húsmóðirin sá um heimilið, skrapp í fjósið og sinnti þeim verkum er til féllu en aðrir sáu um störf utanhúss. Ég bar ótta- blandna virðingu fyrir þessari glæsi- legu konu sem tók á móti vinkonu sonarins af vinsemd. Sumarið eftir, þegar ég vann í Varmahlíð, notaði ég svo hverja frístund til að komast í Kýrholt þótt mannsefnið væri að grafa skurði vítt og breitt um Skagafjörð. Á heimilinu dvaldi þá einnig Bessi, faðir Gísla, og dáðist ég oft að því hvað tengdadóttir hans sýndi honum mikla þoiinmæði og alúð. Okkur Jónu varð fljótt vel til vina og aldrei man ég eftir að okkur hafi orðið sundurorða öll þessi ár þótt báðar hefðum við ákveðnai’ skoðanir á málum. Hún miðlaði af lífsreynslu sinni og þegar fyrsta bamabarnið fæddist kom hún suður til að leggja okkur ungum foreldrunum lið. Barnabörnunum fjölgaði svo smám saman og eiga þau góðar minningar um umhyggjusama ömmu sem fylgdist grannt með því sem þau tóku sér fyrir hendur. Árið 1974 tók svo nýr kafli við í lífi þeirra Kýrholtshjóna er þau brugðu búi og fluttu á Sauðárkrók. Þangað var líka gott að koma og oft var kátt á Hólaveginum þegar fjölskyldan hittist þar, mikið borðað af hangi- kjöti, ís og kleinum og þess vandlega gætt að engin máltíð félli úr. Á Sauðárkróki vann Jóna utan heimilis við saumaskap og þrif og sé ég hana fyrir mér þegar hún var á leið í vinnuna létt í spori, teinrétt og tíguleg. Sumarið 1977 heimsóttu þau hjónin okkur til Kaupmannahafnar og var það eina utanlandsferðin hennar um ævina en aldrei heyrði ég hana þó fárast yfir því að hafa ekki séð nóg af veröldinni. Hún var nægjusöm í þeim efnum sem öðrum. Fyrir nokkrum árum fluttu þau Jóna og Gísli sig svo enn um set til Akureyrar og eignuðust fallegt heimili við Lindarsíðu. Þá kom enn í ljós framsýni þeirra og fyrirhyggja. Þar skyldu þau eyða síðustu árunum og njóta nábýlis við Guðninu dóttur sína og fjölskyldu hennar. Það er mikil gæfa hverjum manni að eiga trausta og káta fjölskyldu og minningarnar hrannast upp. Skemmtilegar stundir yfir góðum veitingum, ferðalög og heimsóknir þar sem allir voru ákveðnir í að gera sitt besta. Þar fóru fremst í flokki tengdaforeldrar mínir, þau Jóna og Gísli. Fyrir allar þær góðu stundir er þakkað af alhug. Una Þóra. Amma Jóna kvaddi okkur nokkuð óvænt sunnudaginn 16. apríl. Því leita nú á hugann minningar frá fjöl- mörgum heimsóknum norður í land og heimsóknum ömmu og afa til Reykjavíkur. Ékki vantaði hlýhug og gestrisni á Hólaveginum og seinna í Lindarsíð- unni. Amma alltaf mætt fram í dyr, þegar gesti bar að garði, ekki ósjald- an með hangikjötslyktina með sér, pottana á hellum og ávexti með rjóma tilbúna í ísskápnum eða ísinn í frystinum. Enginn skyldi vera svangur á þeim bæ, nóg af kræsing- um í öll mál og vel passað upp á að enginn vildi meira þegar farið var frá borði. Stundum var þó erfitt að koma heita matnum ofan í lítil barnabörn því oftast hafði nú verið troðið í sig af kókópöffskúlum í morgunmat. Frá fyrstu til síðustu heimsóknar var brúni kókópöffspakkinn inni í skáp þegar yngri sem eldri barnabörn bar að garði. Ef ekki hafði náðst að kaupa allt, sem ungir magar girnt- ust, var farið með afa á bílnum út í búð. Amma vissi hverju mætti koma ofan í litla sem stóra munna. Alltaf var líka nógur tími til að spjalla og spyrja frétta af ættmenn- unum. Amma fylgdist ætíð vel með okkur barnabörnunum úr Reykjavík þó við sæjumst ef til vill ekki nema á nokkurra mánaða fresti. Hún hafði á hreinu hvernig gekk hjá hverjum og einum í skóla og vinnu. Ekki skipti máli hvort þau væru í nágrenninu á Akureyri, í Reykjavík eða á fjarlæg- ari stöðum. Fylgst var með öllum. Ég man t.d. vel þegar amma og afi hringdu til Madrid til þess að óska mér til hamingju með afmælisdag- inn. Vel skyldi hugsað um okkur í heimsóknum og ekki síður þegar höf og lönd skildu að. Ég mun geyma þessar og aðrar minningar um þig kæra amma og nafna mín. Sigrún Bessadóttir. Jóna Sigrún Sveinsdóttir var fædd á Brúnastöðum í Fljótum, dóttir þeirra hjóna Sveins Arngiámssonar frá Bjarnargili í sömu sveit og Guð- rúnar Jónsdóttur frá Brúnastöðum. Fimm ára fluttist hún með fyreldr- um sínum og systkinum að Ásgeirs- brekku í Viðvikursveit, en þar átti fjölskyldan heima í rúman áratug þangað til hún fór búferlum að Hofstaðaseli. Systkini Jónu Sigrúnar urðu alls átta. Þrjú létust í æsku. Af þeim sem náðu íúllorðinsaldri varð Jóna Sigrún þriðja systirin sem kveður þennan heim. Æskuheimili Jónu í Fljótum norð- ur og í Viðvíkursveit var til fyrir- myndar. Foreldrarnir, Sveinn og Guðrún og börn þeirra voru valin- kunnar dugnaðarmanneskjur. Á meðal þessa fólks ríkti ávallt hófstillt glaðværð, hlýlegt viðmót og tungu- takið var greindarlegt og skýrt. Heimilisgestrisni var ómæld. Ver- aldlegur auður var þó ekki meiri en gekk og gerðist í sveitum Skaga- fjarðar fyrir miðbik síðustu aldar, en farsældarbragur á öllum hlutum bæði innan húss og utan. Fólk ber einatt glögg merki ættar og uppeldis og var Jóna Sigrún þar engin undantekning. Um hana má hiklaust segja að hún hafi verið glæsileg kona sem þegið hafði svip- mót góðrar ættar og menningarlegs umhverfis. Lagði hún síðan rækt við þær erfðir alla ævi. Árið 1949 giftist Jóna Sigrún Gísla Bessasjmi í Kýrholti í Viðvíkursveit. Þau hjón bjuggu í Kýrholti frá 1949- 1973 og þar ólust börn þeirra Bessi, Guðrún og Elinborg upp. Soninn Svein misstu þau ungan árið 1967. Árið 1974 fóru þau hjón búferlum yf- ir á Sauðárkrók þar sem þau áttu heima þangað til þau fluttust til Ak- ureyrar 1993. Sá sem færir þessi orð á blað var oft gestur á heimili þeirra Jónu Sig- rúnar og Gísla árin sem þau bjuggu í Kýrholti. Þar bjuggu þau góðu búi og þangað var vandabundnum jafnt sem óvandabundnum gott að koma öllum stundum og þar fór vel um fólk í návist þeirra hjóna. Þau voru sam- rýnd og má segja að kunnugir tækju sér ekki nafn annars þeirra í munn nema nafn hins fylgdi á eftir. Á æskuslóðum Jónu Sigrúnar í Skagafirði er fallegt útsýni. Ut um eldhúsgluggann hjá henni í Kýrholti sá til Hnjúkanna, inn í Kolbeinsdal, Hólabyrðu og Ennisfjallið svo að eitthvað sé nefnt. Út um stofuglugg- ana gaf sýn langt inn í Skagafjörð, vestur á Vatnsskarð, og ekki tilkomuminna að litast um á hlað- varpanum, sjá um lygnan fjörðinn og yfir að Tindastóli, út á skaga og til Drangeyjar og Þórðarhöfða. Jóna sór sig í ætt við þetta fallega um- hverfi. Árstíðirnar allar lögðu að sjálfsögðu leið sína á hennai- slóð, og því sneiddu vetrarveður ekki fram hjá Kýrholti fremur en öðrum bæj- um á Islandi. Einhvem veginn finnst þó vinum og ættmennum Jónu Sig- rúnar Sveinsdóttur að vorið hafi ver- ið ríkjandi árstíð í híbýlum hennar og umhverfi. Bjart verður því yfir minn- ingunni um góða og gegna konu sem sjálf kaus að hafa vorsól fyrir stafni þegar hún lagði upp í sína hinstu för. Eiginmanni hennar og fjölskyldu vottum við dýpstu samúð. Haraldur Bessason. + Grímur Eysturoy Guttormsson fæddist í Þérshöfn í Færeyjum 28. júlí 1919. Hann lést á Hrafnistu í Reykja- vík 17. apríl síðast- liðinn. Foreldrar hans voru Guttorm- ur Eysturoy smiður og kona hans Sara María Johson hús- múðir. Þau eignuð- ust 11 böm en eftir- lifandi er einn bróðir; Össur Eyst- uroy módelsmiður búsettur í Kaupmannahöfn. Grímur kvæntist 17. mars 1942 ■J*- Ingibjörgu Mörk. Foreldrar henn- ar vora Mortan Mörk skipstjóri og kona hans Magdalena Brekkmann Færeyskur af fræknu kyni færðilandivitogverk þökkum Grími Guttormssyni gjörð hans reyndist heil og sterk. (S.F.) Forlögunum fresta má, en fyrir þau komast ekki, segir þar. Ungur Færeyingur nýútskrifaður skipasmiður, hafði ákveðið að fara til iJfioregs, þar sem hann átti sína ætt- ingja í móðurætt. En alls ekki til ís- lands. Vegna eindreginna óska þar um lá leið hans samt til Islands að vinna við skipasmíðar í Keflavík um þriggja mánaða skeið. En maðurinn kynnti sig snemma sem hugvits og verkamaður mikill. Sú frétt barst að hann hefði unnið sem kafari fyrir húsmóðir. Börn Gríms og Ingibjargar eru: 1) Vilhjálmur, f. 3.8. 1942, kvæntur Vigdísi Pálsdóttur. Þau eiga fjögur böra. 2) Elísa- bet, f. 27.11. 1944, gift Bill Pittmann. Þau eiga eina dóttur. 3) Regin, f. 8.3. 1947, kvæntur Ellen Björns- dóttur, þau eiga sex böra en auk þeirra á hann einn son frá fyrra hjónabandi. 4) Sóirún María, f. 1.10. 1949, d. 16.1. 1982, gift Eyfinn Paulsen, þau áttu þrjú böra. 5) Grímur, f. 27.6. 1960, kvæntur Julie Ingham, þau skildu. Þau eiga fjögur böra. 6) Ingibjörg, f. 14.2. 1962, gift Ragnari Páli breska flotann. Og eftir því leitað sterklega að hann færi til Norðfjarð- ar að byggja Slippinn neðansjávar, sem staðið hafði óvirkur um langa tíð. Hann leysti verkið farsællega og umsögn ráðamanna að loknu verki sú að hann hefði bjargað fjárhag kaupstaðarins. Framhald mála varð það að hann vann að hveiju stórvirk- inu á fætur öðru við íslenska hafnar- gerð. Má til dæmis nefna: Þorláks- höfn, Skagaströnd, Slippinn í Reykjavík auk fleiri hafna víðsvegar um landið. Ails urðu hafnimar tutt- uguogtvær sem hann lagði hugvit sitt og orku í. Hann var kraftamaður mikill, samviskusamur og hafði að leiðarljósi að vera Færeyjum til sóma og vinna íslandi gagn. Hann Haraldsyni. Hún á eina dóttur. 7) Rut, f. 9.4.1964, d. 1.8.1998. Grímur og Ingibjörg slitu sam- vistum. Grímur var fyrstur Færeyinga til að ljúka prófi í skipasmíði. Hann starfaði við skipasmíðar í Færeyjum frá 1936-1945 en fluttist til íslands 1945 og hóf störf við skipasmíðar. A stríðsárunum kafaði hann mikið fyrir breska herinn og þeg- ar hann kom til Islands fór hann fljótlega að taka að sér verk á því sviði. Starfstími hans sem kafari hér við land varð 35 ár. Rak hvert stór- virkið annað við hafnargerð og björgunarstörf. Grímur tók þátt í að stofna Kaf- arafélag fslands og sat í fyrstu stjórn þess. Forseti fslands sæmdi hann heiðursmerki hinnar fs- lensku fálkaorðu um síðustu ára- mót. títfór hans fór fram frá Foss- vogskapellu í gær, þriðjudaginn 25. apríl. var trúmaður mikill, traust hans á handleiðslu Guðs fylgdi honum alla tíð. Áform unga mannsins um þriggja mánaða dvöl á íslandi, varð dvöl til æviloka. Með Grími Eysturoy sendu Færeyingar íslandi einn af sínum bestu sonum og fyrir það skal þakkað heilshugar. Þótt ég talaði tungum manna og engla en hefði ekki kærleika, væri ég hljómandi málmur og hvellandi bjalla. Og þótt ég hefði spádómsgáfu og vissi alla leyndardóma og ætti alla þekking, og þótt ég hefði svo takmarkalausa trú, að færa mætti fjöll úr stað, en hefði ekki kærleika, væriégekkineitt. Og þótt ég deildi út öllum eigum mínum og þótt ég framseldi líkama minn til þessaðverðabrenndur, en hefði ekki kærleika, væri ég engu bættari. Kærleikurinn er langlyndur, hann er góðviljaður. Kærleikurinn öfundar ekki. Kærleikurinn er ekki raupsamur hreykirsérekkiupp. Hann hegðar sér ekki ósæmilega, leitar ekki síns eigin, hann reiðist ekki, er ekki langrækinn. Hann gleðst ekki yfir óréttvísinni, en sam- gleðstsannleikanum. Hann breiðir yfír allt, trúir öllu, vonar allt, umber allt. Kærleikurinn fellur aldrei úr gildi. (I Korintubr. 13,1-8) Steinunn Finnbogadóttir. Lífið er að vera í tengslum við ann- að fólk, öll erum við fædd undir sama himninum en höfum þó ekki sama sjóndeildarhringinn og reynslu. Ég og fjölskylda mín erum svo lánsöm að hafa kynnst eins góðum og þroskuð- um manni og Grími Eysturoy Gutt- ormssyni og ég lít á það sem forrétt- indi. Mér finnst orð Fanneyjar tengda- dóttur minnar lýsa vel samskiptum við Grím „maður verður alltaf svo glaður af að vera nálægt Grími, hann er svo góður og fróður“. Já, Grímur var fróður um margt og átti mikla lífsreynslu að baki sem hann miðlaði gjarna til okkar, sem fjölskyldan, þá ekki síst Steinarr Logi og Fanney, höfðu unun af að hlusta á. Grímur var mjög sérstakur, hann kenndi mér margt sem ekki verður tíundað hér, þó er ekki hægt að láta hjá líða að nefna kærleika og um- hyggju. í raun er ekki hægt að setja þær tilfinningar á prent sem um mig fara nú, tilfinningaflóran er um- fangsmeiri og flóknari en svo að hún láti fanga sig svo auðveldlega. Ég vil þakka innilega fyrir þann tíma sem ég var samferða Grími Eysturoy Guttormssyni, þakka fyrir þær ynd- islegu stundir sem hann átti með móður minni, það var lærdómsríkur tími sem gaf og þroskaði. Guðrún Alda Harðardóttir. Við andlát vinar er margs að minn- ast. Þegar hann var að hjálpa sam- landa að komast yfir þröskuld til samfagnaðar - þá sá ég gleði hans mesta. Eftir því sem ég hefi komist næst var Grímur Eysteroy Gutt- ormsson eftirsóttur og mikilhæfur við öll störf sín, en hann var skipa- smiður og kafari í um það bil 50 ár. Ungur fór hann úr foreldrahúsum og fæðingarbæ í Færeyjum til náms í Noregi. Að námi loknu bauðst honum starf á Islandi, sem varð hans annað föðurland. Hér á landi var farsæld hans í starfi miki] og er þess getið að verð- leikum, við björgun og byggingu hafna um allt land. Þegar heilsu hans fór hallandi nú á síðustu árum fékk hann góða um- hyggju hjá Sjálfsbjörg, og nú síðast á Dvalarheimilinu Hrafnistu, fyrir for- göngu frú Steinunnar Finnbogadótt- ur forstöðukonu. Þessum mínum góða vini sem ávallt þakkaði allt - færi ég nú þakkir góðar fyrir allt. Með þessum orðum skáldsins: í sínu skauti Sagnagrund nú sögumanninn geymir, en Snæland alla’um alda stund hans aldrei nafni gleymir; því góðra drengja minning má hinmyrkatíðeivinnaá. (Kr. Jónsson.) Láras Þórarinsson. GRÍMUR EYSTUROY G UTTORMSSON
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.